Παρουσιάζει ο Γιάννης Ρουσιάς.
Πάντοτε πίστευα ότι σε ένα πόλεμο εγκλήματα γίνονται και από τις δυο μεριές, αλλά η ιστορία γράφεται από τη μεριά των νικητών. Έτσι τα εγκλήματα που διαπράττουν οι νικητές δεν είναι ευρέως γνωστά και μένουν πάντα ατιμώρητα. Αυτό το πιστεύω μου ήρθε να μου το επιβεβαιώσει περίτρανα αυτή η μελέτη του Ίρβινγκ.
Η Δρέσδη ήταν πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μια από τις ομορφότερες πόλεις της Γερμανίας, ονομαζόταν και Βενετία του Έλβα εξ αιτίας των πολλών μνημείων που είχε. Λόγω των μνημείων της είχε κηρυχθεί και ανοχύρωτη πόλη. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο βρήκαν καταφύγιο 1.000.000 πρόσφυγες από τη Πρωσία όταν οι πόλεις τους βομβαρδίστηκαν.
Αυτή την πόλη, όπως και πολλές άλλες της Γερμανίας, δεν την σεβάστηκαν οι σύμμαχοι και την βομβάρδισαν τον Φεβρουάριο του 1945, δυο φορές οι Γερμανοί και μια οι Αμερικανοί. Ήταν λίγες ημέρες πριν τη συμφωνία της Γιάλτας, όταν ο Στάλιν ζητούσε ένα ισχυρό χτύπημα με σκοπό να έχει βοήθεια στο ανατολικό μέτωπο στη πορεία του προς το Βερολίνο. Αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους 135.000 άμαχοι και η πόλη να καταστραφεί ολοσχερώς.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του πολέμου μια καταστροφή ήταν τόσο σημαντική που δεν υπήρχαν αρκετοί αρτιμελείς για να θάψουν τους νεκρούς. Αυτή η κίνηση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις κυρίως στη Βρετανία, αλλά ο Τσόρτσιλ δεν λογοδότησε ποτέ για αυτό το έγκλημα.
Ο συγγραφέας έκανε μια ενδελεχή μελέτη, τόσο σε πηγές, όσο και παίρνοντας συνεντεύξεις από Βρετανούς, Αμερικανούς και Γερμανούς αξιωματικούς που εμπλέκονταν με διάφορους τρόπους στα γεγονότα. Πρόκειται για μια σημαντική μελέτη, που κατορθώνει να μας δώσει απόλυτα τεκμηριωμένα σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
(από τις Εκδόσεις Ιωλκός)
