Ένα βιβλίο που περιγράφει αρκετά ανάγλυφα την εποχή μας, την εποχή της κρίσης, αποτελεί το τελευταίο βιβλίο του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη με τίτλο «Η πόλη και η σιωπή».
Ο Αργύρης είναι ένας νεόφτωχος, πρώην ιδιοκτήτης μιας μικρής βιοτεχνίας κουμπιών, ο οποίος δεν κατάφερε να αντιληφθεί πλήρως το μέγεθος της κρίσης και βρέθηκε να χρωστά σε τοκογλύφους. Για να κατορθώσει να τα βγάλει πέρα δουλεύει ως οδηγός ταξί, ενώ η γυναίκα του σε ένα σουβλατζίδικο της γειτονιάς τους.
Μέσα από ένα σφιχτοδεμένο και ρεαλιστικό τρόπο γραφής ο συγγραφέας κατορθώνει να αποτυπώσει ανάγλυφα την εποχή μας, να δώσει τα προβλήματα που δημιούργησε και να μας δείξει τον αγώνα της καθημερινότητας για την επιβίωση.
Δυο είναι τα σημεία στα οποία ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα. Κάποια στιγμή ο Αργύρης βρίσκει ξεχασμένο μέσα στο ταξί του ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που θα του έλυνε τα προβλήματά του, όμως το παραδίδει στην αστυνομία. Παρά τα προβλήματά του ο ήρωας κατορθώνει να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και την ηθική του υπόσταση.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι λείπουν εντελώς οι ερωτικές σκηνές. Δεν ξέρω αν με τον τρόπο αυτό θέλει να τονίσει κάτι ο συγγραφέας, αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνια σε βιβλίο.
Ένα βιβλίο γραμμένο για τη κρίση κατά την διάρκειά της δεν μπορεί παρά να μας δώσει κατάλληλα ερεθίσματα τουλάχιστον για να σκεφτούμε τι μας οδήγησε στη κατάσταση αυτή και ο συγγραφέας το καταφέρνει.
(από τις Εκδόσεις Καστανιώτη )
