Εργατικός Αγώνας

Οι αγώνες των αγροτών και η προοπτική τους

Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής.

Οι αγρότες της χώρας κάτω από την πίεση των οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, προβλημάτων επιβίωσης και αδυναμίας να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα κτήματά τους, κινητοποιήθηκαν και φέτος. Κύρια μορφή που χρησιμοποίησαν ήταν τα μπλόκα στις εθνικές οδούς όλης σχεδόν της χώρας που κράτησαν 25 μέρες.

Κάνοντας μία σύγκριση των πρόσφατων κινητοποιήσεων με τις αντίστοιχες του 2016 είναι εμφανής η μεγάλη μείωση της συμμετοχής των αγροτών, του ενθουσιασμού, του φρονήματος και της αγωνιστικότητας τους. Η δεύτερη σημαντική παρατήρηση είναι ότι οι αγρότες δεν απέσπασαν την ικανοποίηση κανενός αιτήματός τους, ούτε καν των ελάχιστων που πέτυχαν το 2016. Άκουσαν λόγια συμπάθειας, αναγνώριση των δυσκολιών τους, αλλά καμία κίνηση από την κυβέρνηση για να λυθούν κάποια προβλήματά τους.

Τα ερωτηματικά που έμειναν στον αγροτικό κόσμο είναι έντονα.

Γιατί η συμμετοχή των αγροτών ήταν υποβαθμισμένη. Οι περσινοί πολυήμεροι αγώνες προσέθεσαν σημαντικές αγωνιστικές εμπειρίες, νέος κόσμος βγήκε στην δράση και ήρθε αντιμέτωπος με την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, δημιουργήθηκε μια καλή βάση για την ανάπτυξη και τη μαζικότητα του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί όλες αυτές οι δυνατότητες δεν εκφράστηκαν στις φετινές κινητοποιήσεις;

Γιατί δεν προχώρησε η ενότητα των αγροτών;

Γιατί η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ικανοποίησε κάποια αιτήματα αλλά δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τις κινητοποιήσεις τους;

Τι πρέπει να αλλάξει ώστε το κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς να αναδειχθεί σε ισχυρό παράγοντα στις εξελίξεις στην αγροτική οικονομία και γενικότερα;

Η προσπάθεια από πλευράς αγροτοσυνδικαλιστών και πολιτικών παραγόντων να δώσουν απαντήσεις δεν πείθουν. Τα αιτήματα δεν ικανοποιηθήκαν, αναφέρουν, με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την συμπαιγνία των αστικών κομμάτων, ή ότι ευθύνονται οι δεξιοί μεγαλοαγρότες που διέσπασαν το μέτωπο των μπλόκων, κυρίως αυτοί της κεντρικής Μακεδονίας. Βεβαίως αυτά έχουν βάση, δεν είναι δυνατό όμως με τέτοια επιχειρήματα να δοθούν πειστικές απαντήσεις σε βάθος, αντικειμενικές και ολοκληρωμένες.

Η αυξανόμενη χρόνο με τον χρόνο ένταση των προβλημάτων των αγροτών, κυρίως των μικρομεσαίων, δημιουργεί κατ’ αρχήν θετικές αντικειμενικές συνθήκες για την ανάπτυξη των αγώνων. Τα αδιέξοδα είναι τόσο έντονα που δημιουργείται θετικό κλίμα για δράση. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δυσκολίες δεν είναι μεγάλες. Την αιτία όμως των άμαζων και άνευρων κινητοποιήσεων δεν πρέπει να την αναζητήσουμε στις αντικειμενικές συνθήκες κυρίως, αλλά στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα στην συγκρότηση, στους προσανατολισμούς, στα αιτήματα και στις διεκδικήσεις του. Σήμερα το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται πολύ πίσω από τις απαιτήσεις που οι συνθήκες επιβάλουν. Η ανάγκη για ένα πλατύ και ουσιαστικό διάλογο γύρω από τα ζητήματα του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι φανερή, ενώ κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ευνοούν οι συνδικαλιστικές και κυρίως οι πολιτικές δυνάμεις.

Από την πλευρά μας θα θέσουμε ορισμένες σημαντικές πλευρές για την ουσιαστική ανάκαμψη και ισχυροποίηση του κινήματος.

Πρώτο. Κεντρικό ζήτημα για ένα κίνημα με διάρκεια, καλά οργανωμένο, μαζικό και με προοπτική, είναι οι στόχοι και τα αιτήματα που προβάλει και διεκδικεί. Θεωρούμε ότι τα άμεσα αιτήματα ανακούφισης είναι απόλυτα αναγκαία, δεν είναι όμως αρκετά για να διαμορφώσουν ισχυρό κίνημα και ριζοσπαστική αντιμονοπωλιακή συνείδηση σε ευρύτερα τμήματα, τέτοια που να πυροδοτήσει μεγάλους αγώνες, εναντίον της αντιλαϊκής και αντιαγροτικής πολιτικής του κυβέρνησης και της ΕΕ. Λίγο ως πολύ η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων αναγνωρίζουν το δίκαιο των αιτημάτων των αγροτών, ή τουλάχιστον τα προβλήματά τους και όλοι έχουν ένα καλό λόγο, μόνο που, όπως υποστηρίζουν, οι συνθήκες είναι τόσο δύσκολες που δεν επιτρέπουν την επίλυση των προβλημάτων.

Το στοιχείο που θα αποκαλύψει στα μάτια των αγροτών τον εμπαιγμό των αστικών κομμάτων και θα διαμορφώσει σταθερή βάση πλατιάς συσπείρωσής τους, είναι η αποκάλυψη των παραγόντων που διαμορφώνουν την αντιαγροτική πολιτική και στέκουν εμπόδιο στην ικανοποίηση των αγροτικών διεκδικήσεων. Κατά συνέπεια είναι αναγκαία η διατύπωση αιτημάτων μεσοπρόθεσμου κυρίως χαρακτήρα που κατευθύνονται εναντίον των δυνάμεων και των συμφερόντων που επιβάλουν την αντιαγροτική πολιτική.

Τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών πηγάζουν κυρίως από την Κοινή Αγροτική Πολιτική και συνολικά από την πολιτική της ΕΕ με την οποία συμφωνούν απολύτως οι ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες. Η παραμονή της χώρας στην ΕΕ και η συνέχιση αυτής της πολιτικής θα σημάνει την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών σε μια πορεία και η αγροτική παραγωγή θα περιοριστεί σε ορισμένες δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις. Όλοι οι υπόλοιποι αγρότες θα βγούνε εκτός παραγωγής.

Τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών πηγάζουν επίσης από τα μνημόνια με την υψηλή φορολογία, τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές και τη διαρκή λιτότητα.

Από το υψηλό κόστος παραγωγής και την ανυπαρξία πολιτικής στήριξης των μικρομεσαίων αγροτών και ανάπτυξης της παραγωγής.

Από την έλλειψη επαρκούς και φτηνής χρηματοδότησης κλπ.

Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να εκφραστούν με συγκεκριμένα αιτήματα:

  • Απαλλαγή από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Απειθαρχία στην πολιτική της ΕΕ. Αποχώρηση από την ΕΕ.
  • Απαλλαγή από τα μνημόνια και τη λιτότητα.
  • Δημιουργία Αγροτικής Τράπεζας δημόσιου χαρακτήρα με προσανατολισμό τη χρηματοδότηση των αγροτών με χαμηλό επιτόκιο.
  • Μονομερής διαγραφή του κρατικού χρέους, ώστε να υπάρξουν προϋποθέσεις ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής κλπ.

Δεύτερο. Η ανάγκη πλατιάς ενωτικής συσπείρωσης και δράσης των αγροτών μέσα από τους συνδικαλιστικούς φορείς τους χωρίς άλλες προϋποθέσεις και εμπόδια. Στα πλαίσια αυτά συστρατεύονται και δρουν από κοινού συνδικαλιστικές παρατάξεις και δυνάμεις με μοναδικό κριτήριο την συμφωνία στους στόχους και την δράση για την επίτευξή τους. Σε μια τέτοια βάση μπορούν να αντιμετωπιστούν διασπαστικές κινήσεις από το κράτος και τα αστικά πολιτικά κόμματα.

Τρίτο. Αγροτικό κίνημα που οικοδομείται από τη βάση, διαμορφώνεται και δρα ολόκληρο το χρόνο και όχι την ώρα των μπλόκων και λειτούργει δημοκρατικά. Πρέπει να είναι υπόθεση των αγροτών όλα τα θέματα που απασχολούν και όχι κάποιων ηγεσιών μόνο. Αξιοποιεί όλες τις μορφές και αναπτύσσει πολύμορφη δραστηριότητα.

Τέταρτο. Η συμπόρευση και συμμαχία των αγροτών και του αγροτικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και τους ελεύθερους επαγγελματίες και του εργαζόμενους επιστήμονες. Η ρίζα των αγροτικών προβλημάτων είναι ίδια με αυτά των άλλων λαϊκών τάξεων και η λύση δεν πρόκειται να έρθει ξεχωριστά για κάθε κοινωνική τάξη μόνο με τις δυνάμεις της. Με δύο λόγια το αγροτικό κίνημα δεν θα διεκδικεί απλά ζωτικά αιτήματά του, αλλά θα έχει αίσθηση της κατάστασης της χώρας και του λαού, των αναγκών και των προτεραιοτήτων που θέτει, της σημασίας του διατροφικού προβλήματος και του ενδιαφέροντος που προκαλεί στο λαό, των αναγκαίων αλλαγών που απαιτούνται και προϋποθέτουν ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες.

Πέμπτο. Ότι η ανάπτυξη της γεωργίας και η προοπτική του μικρομεσαίου αγρότη συνδέεται με το ξεπέρασμα του κατακερματισμού των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Είτε οι μικρομεσαίοι αγρότες θα συνεργαστούν μεταξύ τους και θα δοθεί ώθηση στην ιδέα του συνεταιρισμού, είτε θα ξεκληριστούν και θα επιβιώσουν μόνο οι επιχειρηματίες.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας