Είναι πιά γνωστό σε όλους -εδώ και δεκαετίες- ότι οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα λίγο… κυβερνούν!
Το «πακέτο» διακυβέρνησης έρχεται σχεδόν έτοιμο από τα γνωστά κέντρα (Ε.Ε, ΗΠΑ, διεθνείς μονοπωλιακούς οργανισμούς κλπ) και διεκπεραιώνεται –πέντε πάνω πέντε κάτω– από όλους. Οι οποίοι βέβαια έχουν αποδεχτεί, έχουν εκχωρήσει αυτή την εποπτεία στα ξένα κέντρα και συμφωνούν.
Στον Εργατικό Αγώνα – και σε όλο το κομμουνιστικό κίνημα – το ξέρουμε καλά αυτό. Γι’ αυτό και στις θέσεις, διακηρύξεις κλπ το ζήτημα της ανεξαρτησίας και απαλλαγής από τους παραπάνω οργανισμούς, έχει θεμελιακό χαρακτήρα.
Όμως ανάμεσα στους κυβερνώντες (σημερινούς και χθεσινούς) υπάρχουν και οι φανατικοί αυτής της πολιτικής. Γνωστοί θεωρητικοί και υπέρ – νεοφιλελεύθεροι, βγαλμένοι από την γνωστή σχολή του Σικάγο.
Ένας τέτοιος είναι και ο κ. Κωστής Χατζηδάκης. Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο από όπου πέρασε.
Ορίστηκε υπουργός Εργασίας σήμερα.
Έρχεται θύελλα για τους εργαζόμενους (και τους συνταξιούχους βεβαίως ).
