Στην καλοκαιρινή Ελλάδα, στα δελτία ειδήσεων και στις καθημερινές συζητήσεις κυριαρχεί το ποδόσφαιρο, λόγω Μουντιάλ. Κάπου εκεί ανάμεσα υπάρχουν και πολιτικές συζητήσεις για τη Μακεδονία, για την «έξοδο από τα μνημόνια» και για την «αποστασία»! Τη λέξη που μπήκε πια στην ατζέντα και συνδέεται, κυρίως από την κυβέρνηση, με παιχνίδια επιχειρηματιών και «σκοτεινών κέντρων».
Πρόβα «αποστασίας» στο ποδόσφαιρο…
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να συνδέσουμε όλες αυτές τις ψηφίδες, με κέντρο το ποδόσφαιρο, όχι μόνο λόγω ημερών αλλά κυρίως γιατί μοιάζει με καθρέφτη, ειδικά στην Ελλάδα:
Τετάρτη 25 Ιούνη και η Σούπερ Λίγκα, ο συνεταιρισμός των ιδιοκτητών ποδοσφαιρικών ομάδων, έχει προγραμματισμένη εκλογή νέου προέδρου. Στο ποδόσφαιρο τα τελευταία τρία χρόνια κυριαρχεί, με την ενορχήστρωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η συμμαχία Σαββίδη – Μελισσανίδη. Για πρόεδρο της Λίγκας η πλευρά Μελισσανίδη προκρίνει τον δικηγόρο Π. Καϊμακάμη ενώ ο «αντιπολιτευόμενος» Μαρινάκης εμφανίζει έναν άλλο (εξίσου αδέκαστο…) θεράποντα της Θέμιδας, τον Ευ. Μπαταγιάννη.
Το αποτέλεσμα προκαλεί έκπληξη: Εκλέγεται άνετα ο εκλεκτός του Ολυμπιακού με τη στήριξη των ομάδων που ελέγχει ο …Σαββίδης, ο οποίος τρία χρόνια τώρα μαζί με τον Μελισσανίδη και τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ σκιζόταν για …«εξυγίανση» κατά της παντοκρατορίας του Μαρινάκη! Ο εκλεκτός του Μελισσανίδη δεν θέτει καν υποψηφιότητα!
Το θέμα πέρασε στα ψιλά, καμιά πλευρά δεν επεδίωξε θόρυβο καθώς ούτε η συμμαχία με τον «διάβολο» μπορεί εύκολα να δικαιολογηθεί από τη μια πλευρά ούτε η ήττα από την άλλη. Το σίγουρο είναι πως αν κάποιος νομίζει πως μιλάμε απλά για αλλαγή στις λυκοφιλίες των ολιγαρχών που ελέγχουν τις μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, με κριτήρια τύπου «τι σφύριξε ο ρέφερι», πλανάται πλάνην οικτρά.
Σενάρια αποστασίας στην πολιτική…
Τρίτη 24 Ιούνη και το Μέγαρο Μαξίμου γυρίζει το πολιτικό ρολόι 53 χρόνια πίσω καθώς με ανακοίνωσή του αναφέρει: «Συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη, λειτουργώντας για λογαριασμό Μητσοτάκη απεργάζονται εδώ και καιρό σχέδιο νέας αποστασίας». Σαν έτοιμα από καιρό άλλα κυβερνητικά στελέχη κάνουν λόγο για «Ιουλιανά», ο Π. Καμμένος έφτασε στο σημείο να μιλήσει για επιχείρηση κατάλυσης του πολιτεύματος. Από το Λονδίνο ο Τσίπρας μίλησε για «ανόητες προσπάθειες για πτώση της κυβέρνησης». Αφορμή η «ανεξαρτητοποίηση» του βουλευτή των ΑΝΕΛ Λαζαρίδη που αφήνει την κυβέρνηση με μόλις 152 βουλευτές αλλά και η διάλυση των ΑΝΕΛ!
Η αντίδραση των κυβερνητικών δεν προκαλεί έκπληξη καθώς είναι και αναμενόμενη και τετριμμένη. Δεν υπήρξε κυβέρνηση υπό κατάρρευση που δεν έχει καταγγείλει «σκοτεινά κέντρα» ενώ και η αναφορά σε… πειραιώτικα επιχειρηματικά συμφέροντα, δηλαδή στον Μαρινάκη, δεν εκπλήσσει. Αντίθετα έκπληξη προκαλεί η αναφορά σε… θεσσαλονικιώτικα συμφέροντα, δηλαδή στον Σαββίδη! Ο μέχρι πρότινος αγαπημένος επιχειρηματίας του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίον ως και ο επικοινωνιακός εγκέφαλος της κυβέρνησης Θ. Καρτερός έφτασε να γράφει ύμνους στην Αυγή, καταγγέλλεται ως εγκέφαλος αποστασίας χωρίς εξηγήσεις. Στο Μαξίμου δεν είναι τρελοί, κάτι βλέπουν!
Ιστορίες 2 +1 πόλεων…
Η Θεσσαλονίκη εδώ και μήνες αποτελεί το κέντρο ενός ανερχόμενου εθνικιστικού ρεύματος, με θολή πολιτική συγκρότηση και προοπτική. Πολλοί μνηστήρες προσπαθούν να ψαρέψουν, από τη ΝΔ και την ΧΑ μέχρι τον Καρατζαφέρη, τον Φράγκο και τον Βελόπουλο. Στην πόλη οργανώνονται και δρουν φασιστικές συμμορίες, η τοπική Εκκλησία στηρίζει όπως και οι «επενδυτές». Είναι κοινό μυστικό πως τα εθνικιστικά συλλαλητήρια είχαν τη στήριξη του Σαββίδη ενώ αξίζει να προσέξουμε μια λεπτομέρεια: Στις φασιστικές αυτές συμμορίες κάνουν όλο και πιο έντονα την εμφάνισή τους οργανωμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Ο εμπρησμός της καταληψης «Libertatia» στις 21/1 αποδόθηκε από τον Μπουτάρη σε «εσωτερικές αντιπαραθέσεις οπαδών του ΠΑΟΚ». Η προφανής σκοπιμότητα του Μπουτάρη δεν αναιρεί το γεγονός της παρουσίας του πυρήνα γνωστού ακροδεξιού συνδέσμου της ομάδας, του ίδιου πυρήνα που στις 18/2 πρωταγωνίστησε στην επίθεση κατά των φιλάθλων της «Προοδευτικής Έκρηξης Τούμπας», μιας ερασιτεχνικής ομάδας με αντιφασιστικό προσανατολισμό. Γνωστές «προσωπικότητες» του χώρου ήταν στον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη αλλά και σε άλλα επεισόδια ενώ και οι – απόλυτα ελεγχόμενες από τον Σαββίδη – αθλητικές «εφημερίδες» της πόλης είναι πλημμυρισμένες από εθνικιστικό δηλητήριο και αντικυβερνητικές αναφορές.
510 χιλιόμετρα νοτιότερα, στον Πειραιά, ο έτερος «εγκέφαλος» της «αποστασίας», Β. Μαρινάκης, δίνει βραβεία στον ..εαυτό του! Βραβεύτηκε «για τη συνεισφορά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στον Δήμο Πειραιά» από την … πασίγνωστη «Ένωση Νέων Αυτοδιοικητικών Ελλάδος». Παγκοσμίως άγνωστη αυτή η «Ένωση», στην ημερίδα της όμως απηύθυναν χαιρετισμό ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης και η Δήμαρχος Μάνδρας – Ειδυλλίας Ιωάννα Κριεκούκη, ενώ ομιλητές ήταν: ο Άγγελος Κότιος, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιά και ο Βασίλης Κορκίδης Πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας. Ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Καλαντζής σημείωσε: «μιας και θεωρούμε ότι ο ευεργετισμός υπάρχει στην πόλη του Πειραιά και με την εκκλησία και με την πλατεία Αλεξάνδρας και με διάφορες άλλες δράσεις που γίνονται και δεν τις ξέρει ο κόσμος, πιστεύω ότι ο κύριος Μαρινάκης, δεν θα είμαι υπερβολικός αν πω, ότι είναι ο σύγχρονος Αβέρωφ, ο σύγχρονος Τοσίτσας και ο σύγχρονος Ζάππας»!!!
Λίγες ώρες αργότερα ο άγιος αυτός άνθρωπος θα γνώριζε την αποθέωση και στο «Παγκόσμιο Συνέδριο Συνδέσμων Θύρας 7» ενώ και τα ελεγχόμενα από αυτόν ΜΜΕ, πολιτικά και αθλητικά, «τραγουδούν» καθημερινά το «Μακεδονία ξακουστή», έχουν εξαφανίσει τις επιθέσεις κατά του Σαββίδη, εχθρός πια μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Μελισσανίδης. Είναι προφανές πως η σύγχρονη μίξη Αβέρωφ, Τοσίτσα και Ζάππα οργανώνει τις κοινωνικές του συμμαχίες με έμφαση στο «κοινωνικό πρόσωπο», ξέροντας πως μπορεί να «καθάρισε» με τις ποδοσφαιρικές δίκες αλλά η κυβέρνηση κρατάει στο μανίκι μπροστά στις εκλογές σαν επικοινωνιακό άσσο διώξεις εναντίον του.
Ξέρει επίσης πολύ καλά το έλλειμμά του, είναι ίσως το πιο αντιπαθητικό δημόσιο πρόσωπο ενώ η προσπάθειά του να μετατρέψει σε ασπίδα τους οπαδούς του Ολυμπιακού συνάντησε την παγερή αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας τους. Φαίνεται να έχει αποκαταστήσει δίαυλο επικοινωνίας με τον Σαββίδη σε αντικυβερνητική βάση. Κοινό χαρακτηριστικό και στις δύο πόλεις: για διαφορετικούς λόγους κι από διαφορετικές κατευθύνσεις, οι ολιγάρχες που τις ελέγχουν διοχετεύουν την κοινωνική οργή για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης στους δρόμους του εθνικισμού, της «Κοινωνικής Συμμαχίας» αλλά και του τυφλού οπαδισμού.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο σε μια άλλη πόλη, στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου ο εκεί ολιγάρχης Δ. Μελισσανίδης μένει πιστός στην κυβέρνηση, με το αζημείωτο φυσικά: Στην πόλη εξακολουθεί να τα σκιάζει όλα η φοβέρα και το κράτος απουσιάζει, νόμος είναι το δίκιο του ολιγάρχη. Οδηγούμαστε ακόμα και σε κατεδαφίσεις κτηρίων των υπηρεσιών καθαριότητας του Δήμου ώστε να μην ενοχλείται η …Αγιά Σοφιά! Στα κρατικά μέσα μόνο ο ύμνος της ΑΕΚ λείπει , το πιο συχνό τρέιλερ είναι για το αφιέρωμα στην «ομάδα – μοντέλο της ΑΕΚ ‘93 –‘94», πρόεδρος της οποίας ήταν, φυσικά, ο Μελισσανίδης! Εννοείται πως ειδήσεις όπως η κατρακύλα της μετοχής της Aegean ή το κλίμα τρομοκρατίας στη Νέα Φιλαδέλφεια απλά δεν υπάρχουν για την «κρατική» ΕΡΤ.
Από το ποδόσφαιρο λοιπόν ξεκινά η … «αποστασία»;
Θα μπορούσαμε να ξεμπερδέψουμε, σχετικά εύκολα, με τις αστειότητες του ΣΥΡΙΖΑ περί αποστασίας. Στην ιστορία των αστικών πολιτικών κομμάτων οι μετεγγραφές βουλευτών και η αλλαγή συμμαχιών συναγωνίζονται τις αντίστοιχες στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε την ίδια ώρα που τα κυβερνητικά φερέφωνα έσκουζαν για την «αποστασία», ο Σκουρλέτης κυνικά δήλωνε πως «υπάρχουν εφεδρείες» και πριν περάσουν λίγες μέρες ο Δανέλλης του Ποταμιού δήλωνε παρών για να ακολουθήσει ολόκληρο το ρυάκι του Θεοδωράκη που «αποστάτησε» από το ΚΙΝ.ΑΛ. με βασικές πολιτικές αιτιάσεις την «εμμονή για εκλογές» και τη «μη αναγνώριση των θετικών σημείων της συμφωνίας των Πρεσπών». Από κοντά και ο Μίχαλος, ο πιο καθαρός εκφραστής του κεφαλαίου που διαγράφηκε από τη ΝΔ. Ε, τι άλλο να πουν οι άνθρωποι;
Άλλωστε, για ποια «αποστασία» μιλάμε; Ανέφερε κι ο Μαρξ τον όρο, εννοούσε φυσικά ανθρώπους που με τη στάση τους αλλάζουν ταξική θέση. Θα ήταν το ανέκδοτο του αιώνα ο ισχυρισμός πως ο Δ. Καμμένος ή ο Σ. Δανέλλης μεταπηδούν από την εργατική τάξη στην αστική ή το αντίστροφο.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πρόβες αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Οι πρόβες αυτές έχουν πολλούς αριθμητές: Επιλογές των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε μια περιοχή που βράζει, επιχειρηματικά συμφέροντα, πολιτικές και προσωπικές στρατηγικές. Έχουν όμως έναν παρανομαστή: Την παρατεταμένη κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, και την κοινωνική οργή που υπάρχει και ψάχνει τρόπους να εκφραστεί. Η κυβέρνηση έχει κάνει την ξεκάθαρη επιλογή να ταυτιστεί πλήρως με τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης, με αυτήν την επιλογή θα ζήσει και θα πεθάνει. Στην επιλογή της αυτή συμπορεύεται και με εκπροσώπους του κεφαλαίου σαν τον Μελισσανίδη ή τον Γιαννακόπουλο, έχει και εσωτερικές κόντρες όπως με τον Μαρινάκη ή τον Αλαφούζο, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Σε αυτήν την πορεία θα αλλάξουν και οι συμμαχίες, όπως στην περίπτωση του Σαββίδη. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά το γεγονός πως η κυβέρνηση δεν τήρησε την αθλητική της «υπόσχεση» που την εξέφρασε θαυμάσια ο Τσίπρας από τη Σταυρούπολη: «ήρθε ο καιρός να πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα». Το πρόβλημα είναι πως η πλήρης ταύτιση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης, με αποκορύφωμα τη συμφωνία για τη Μακεδονία που συμβάλλει στη μετατροπή των Βαλκανίων σε νατοϊκή βάση, αντικειμενικά οδηγεί σε αντιπαλότητα με το «ορθόδοξο» ιμπεριαλιστικό κέντρο. Ε, έχει κι αυτό τους εκπροσώπους του στην ιδιαίτερα ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Το παραμύθι λοιπόν των «κέντρων» που απεργάζονται την πτώση της «λαοπρόβλητης κυβέρνησης» δεν έχει καν πλάκα. Αντίθετα, προκαλεί οργή καθώς συμπληρώνεται κι από κραυγές για «εκτροπή» και ανάγκη «αντιφασιστικού μετώπου» με κορμό …την κυβέρνηση! Την ίδια στιγμή που η ίδια καταπατά κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, συναγελάζεται με τους φασίστες στα Καστελλόριζα και μετατρέπει την Λευκίμμη σε πόλη που έχει δεχτεί ξένη εισβολή. Αν εννοεί δε πως πρέπει να διαλέξουμε «καλούς» και «κακούς» ολιγάρχες, γρήγορα θα συνειδητοποιήσει τη ματαιοπονία της. Το κακό είναι πως η οργή και η απογοήτευση δεν στρέφεται προς τα αριστερά. Aλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Ας ξαναγυρίσουμε στα σοβαρά, στο …ποδόσφαιρο
Το ποδόσφαιρο, το κορυφαίο κοινωνικό γεγονός στον κόσμο, φυσικά και ήταν πάντα πεδίο σύγκρουσης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι ή υπηρέτης αφεντάδων ή αφελής. Ειδικά στην Ελλάδα δεν αξίζει ιδιαίτερα να παρακολουθείς το άθλημα. Αξίζει όμως να παρακολουθείς όλο το παρασκήνιό του καθώς βγαίνουν εξαιρετικά συμπεράσματα μιας και αποτελεί συστατικό στοιχείο στη διαπλοκή εξουσίας, πολιτικών δυνάμεων, οικονομικών παραγόντων και ΜΜΕ.
Οι εξελίξεις λοιπόν προοιωνίζουν ανήσυχους καιρούς, ας μην προτρέξουμε να καθορίσουμε την κατεύθυνση. Το σίγουρο είναι πως ο μόνος τρόπος είναι οι θεατές να μπουν στο γήπεδο και να διακόψουν αυτό το στημένο παιγνίδι. Αυτό όμως θέλει δουλειά πολλή, δεν γίνεται αυθόρμητα. Στην Ελλάδα έγινε μια φορά, 17 Ιούνη του 1964, από κοινού Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί διέκοψαν το, καταφανέστατα, στημένο παιχνίδι. Αυθόρμητα; Όχι ακριβώς, είχαν προηγηθεί ατελείωτες νύχτες ζυμώσεων στην Ομόνοια, χιλιάδες πηγαδάκια. Δουλειά πολλή…
Viva Uruguay…
Επίλογος με Μουντιάλ, για ποδόσφαιρο άλλωστε μιλάμε…
Ο Όσκαρ Ταμπάρες, ο συγκινητικός προπονητής της Ουρουγουάης δηλώνει: «Το ποδόσφαιρο οφείλει να βοηθάει τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους στην ένταξή τους στην κοινωνία, να συνεισφέρει στην ισότητα των ευκαιριών, να αποτελέσει οδηγό για τις κυβερνητικές πολιτικές, να καταπολεμήσει την αδράνεια».
Ο ηγέτης της ομάδας, ο Έντισον Καβάνι, τα λέει πιο καθαρά: «Για μένα ηγέτης ήταν ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Εμ. Μακρόν δεν ξέρει τι σημάνει η λέξη λαός»! Ο Έντισον Καβάνι αγωνίζεται στην Παρί Σεν Ζερμαίν…
Μικρά χαμόγελα στην δύσκολη εποχή που ζούμε και στη δυσκολότερη που έρχεται. Πώς το είχε πει ο ιταλός δημοσιογράφος Πάολο Κόντο; «Αν έπρεπε να διασχίσω την Κόλαση, ποιους θα ήθελα να έχω δίπλα μου; Δυο Ουρουγουανούς κεντρικούς αμυντικούς».
Vamos companieros λοιπόν…
Πηγή: kommon.gr
