Εργατικός Αγώνας

Ανάπτυξη made by ΕΕ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ…

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος.

Ένα από τα πρώτα μέτρα που απαίτησαν τα αφεντικά των μνημονίων και αποδέχθηκαν πρόθυμα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν η δραματική μείωση των αμοιβών των εργαζομένων , το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, η γενίκευση των ελαστικών και προσωρινών μορφών εργασίας και το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αφού το αδηφάγο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, είναι γνωστό πως ζει και αναπτύσσεται μόνο από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αρπάζοντας τον κοινωνικό πλούτο που οι εργάτες παράγουν καθημερινά.

Το παραμύθι που συνόδευσε κι αυτή τη φορά την εξόντωση της εργατικής τάξης ήταν αυτό της «ανάπτυξης». Βέβαια, ανάπτυξη στην Ελλάδα των μνημονίων δεν ήρθε, αλλά κι αν έρθει ποτέ, δεν θα είναι υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων αλλά υπέρ των εκμεταλλευτών.

Τα τρία συστημικά μνημονιακά κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα (ΠΑΣΟΚ–ΝΔ–ΣΥΡΙΖΑ) κατάφεραν, με τις οδηγίες των αφεντικών, να είναι σήμερα η Ελλάδα η μόνη χώρα στην ΕΕ που οι κατώτατοι μισθοί, σε σχέση με το 2008, είναι χαμηλότεροι κατά 14 % (!!!) και μάλιστα τη στιγμή που οι εργαζόμενοι, σε ποσοστό πάνω από 50% αμείβονται με μισθούς πείνας και η ανεργία καλπάζει προσφέροντας φτηνό εργατικό δυναμικό στα θηρία του πλούτου για να αυξήσουν περισσότερο την κερδοφορία τους. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ στην περίοδο 1992–2008, με τους αγώνες των εργαζόμενων και τις μαζικές κοινωνικές διεκδικήσεις, δημιουργήθηκαν στην ελληνική οικονομία 930.000 θέσεις εργασίας, αυτές χάθηκαν μέσα στα 5 χρόνια των μνημονίων (2009-2013). Η δε μείωση της ανεργίας, την οποία διατυμπανίζουν, δεν είναι παρά η αντικατάσταση θέσεων πλήρους απασχόλησης με προσλήψεις μερικής απασχόλησης (1 θέση πλήρους απασχόλησης για 2-3 θέσεις μερικώς απασχολούμενων) η οποία υποκαθιστά, σταδιακά, την πλήρη, στα πλαίσια της στρατηγικής «πάρτα όλα» για το κεφάλαιο. Επομένως, η «ανάπτυξη» που με θράσος τάζουν στον λαό, εν όψει των εκλογών, οι εκπρόσωποι του δικομματισμού (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) θα πατήσει πάνω στο έδαφος των μισθών πείνας, των τσακισμένων εργατικών δικαιωμάτων, της τεράστιας στρατιάς ανέργων αλλά και των κλειστών ή και κατεστραμμένων παραγωγικών μονάδων και μέσων παραγωγής.

Και βέβαια, η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια αληθινή ανάπτυξη υπέρ των λαϊκών τάξεων και του τόπου, όμως αυτό δεν μπορεί –αντικειμενικά- να γίνει μέσα στο καθεστώς δουλείας της ΕΕ και του ευρώ. Κι επιπροσθέτως δεν μπορεί να γίνει με εθελόδουλες κυβερνήσεις και με λαό υποταγμένο, ευτελισμένο και μοιρολάτρη, με το κεφάλι σκυμμένο και απλωμένο το χέρι της επαιτείας.

Η ανάγκη για συγκρότηση ενός Δημοκρατικού Λαϊκού Μετώπου Κοινωνικής Αλλαγής και Απελευθέρωσης στη βάση των πραγματικών αναγκών των λαϊκών τάξεων και των εκμεταλλευόμενων, είναι, πλέον, ιστορική αναγκαιότητα.

Η 10ετής πικρή εμπειρία του ελληνικού λαού από τα μνημόνια πρέπει, εν όψει των επόμενων εκλογών, να δώσει –επιτέλους- τον γλυκύ καρπό της ταξικής συνειδητοποίησης και της αγωνιστικής αφύπνισης.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας