Εργατικός Αγώνας

Όταν η μικροαστική μάζα προτιμάει να μην καταλαβαίνει

Του Lupo di mare.

Το ελληνικό κράτος και η ιδεολογία του, δηλαδή, ο ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός, αναπτύχθηκαν, λειτούργησαν και εδραιώθηκαν, σαν ένας μηχανισμός  πολιτικής απόσπασης γεωπολιτικών ωφελημάτων  (και αυτό όχι σε όλες τις περιπτώσεις με επιτυχία…) για μια χρονική περίοδο περίπου της τάξης του ενάμιση αιώνα.  

Στη παραπάνω περίοδο όλες οι μεγάλες διακρατικές συγκρούσεις έγιναν είτε στην Ευρωπαϊκή ήπειρο είτε στην κοντινή γεωγραφική της περίμετρο. Σ’ αυτήν την περίοδο που υπήρχαν περισσότερα του ενός «ταμπλό επιλογών», οι πολιτικές ηγεσίες αυτού του τόπου διαπραγματεύτηκαν απροσχημάτιστα την «απόδοση του χαρτιού» της επικράτειάς τους , όπως ακριβώς συνέβαινε στα επαρχιώτικα παζάρια.   

Τώρα και για πρώτη φορά στα χρονικά της ιστορίας του ελληνικού κράτους, ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός και τα συμφέροντα του συγκρούεται σε περιοχές που βρίσκονται μακριά από την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Έτσι η Ελληνική διπλωματική  παράδοση, έχει μείνει στείρα από σκέψεις και μεθοδεύσεις για το πως θα αυξηθούν τα προσδοκώμενα γεωπολιτικά κέρδη του ελληνικού οικοπέδου όταν τα αντικρουόμενα συμφέροντα  είναι μεταξύ Ουάσιγκτον, Πεκίνου–Μόσχας!

Η Ελληνική «δεξαμενή σκέψης» -αν υπήρξε ποτέ και ο εφοπλιστικός κόσμος, πάγια προσανατολισμένοι προς μια προστατευτική συμμαχία με μια μεγάλη ναυτική δύναμη (πρώτα με τη Μ. Βρετανία και κατόπιν με τις ΗΠΑ), δεν φαίνονται ικανοί να απαντήσουν με βεβαιότητα σε ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που προκύπτουν από τον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο που ζούμε. Για παράδειγμα: έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εγκατασταθεί ο Κινέζικος κολοσσός, η COSCO στο Πειραιά, ώστε τα κινεζικά εμπορεύματα να προωθούνται ταχύτερα προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Ωστόσο η γραμμή θαλάσσιας μεταφοράς που φτάνει στο Πειραιά περνάει απ’ τη Διώρυγα του Σουέζ και τον κόλπο του Άντεν… Κι αν οι σύμμαχοι αμερικάνοι θελήσουν να πιέσουν τους Κινέζους και  κόψουν αυτή τη γραμμή θαλάσσιας μεταφοράς σε κάποια φάση όξυνσης του αμερικανό-σινικού ανταγωνισμού; Θα ήταν κάτι τέτοιο υπέρ ή κατά των συμφερόντων της Ελλάδας και της εμπορικής της ναυτιλίας;

Η ερώτηση είναι ενδεικτική Ενδεικτική του γιατί οι διάφοροι «υπερπατριώτες  από το ναυτιλιακό χώρο» έχουν τις ανησυχίες τους, είτε για τα χειροπιαστά ανταλλάγματα της αμερικανικής συμμαχίας είτε για τις «εναλλακτικές» του –αν υπάρχουν τέτοιες.

Με σταθερά μειούμενο λοιπόν  το ρόλο του πετρελαίου σα πρώτη ύλη και με τις ΗΠΑ σε τροχιά παρακμής όπου αμφισβητείται σε καθημερινή βάση η παγκόσμια  επιρροή τους και με αναδυόμενο ταυτόχρονα  το παγκόσμιο οικονομικό ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό του Πεκίνου και των συμμάχων του για την «Ευρασία», που είναι σε μεγάλο βαθμό χερσαίος και όχι θαλάσσιος, το ελληνικό μοντέλο απόσπασης γεωπολιτικών ωφελημάτων  που στηρίχτηκε στην εμπορική ναυτιλία και στις θαλάσσιες μεταφορές βρίσκεται για πρώτη φόρα μετέωρο και σε πλήρες αδιέξοδο. Όχι μόνο απ’ την καταφανή γεωπολιτική αναβάθμιση  της Τουρκίας, αλλά σα λειτουργικό μοντέλο αυτό καθαυτό.

Έτσι η Ελληνική και Ελληνοκυπριακή πολιτική φαντασίωση για «περικύκλωση και εκτοπισμό της Τουρκίας από την ανατολική Μεσόγειο» μοιάζει να καταρρέει. Σε μια στιγμή όπου η Κύπρος και ειδικά το νότιο τμήμα της… μετράει τρυπάνια γύρω της, και η Τουρκία του Ερντογάν  βγάζει γλώσσα στους αμερικάνους με τη σταδιακή ανάπτυξη στο έδαφος της των S. 400…  

Η πατριωτική  ελληνική ψυχή, με την καφενόβια μορφή ενός κυρ Παντελή, αν μπορούσε να εκφράσει τις επιθυμίες της, θα έλεγε: ρε συ, έτσι και ισοπέδωνε η αμερικανική αεροπορία την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη και καμιά δεκαριά άλλες πόλεις σαν «τιμωρία» για τους ρωσικούς πυραύλους –πριν αυτοί αρχίσουν να δουλεύουν. Αλλά πού;

Το μόνο «πατριωτικό»  που συνέβη  επίσημα ήταν η έκκληση του νέου ΥΠΕΞ, του Νίκου Δένδια, προς τους  αμερικάνους: όπου τους ζήτησε «την προστασία τους», αν χρειαστεί, από την Τουρκία και προσκάλεσε  τον αμερικανό ΥΠΕΞ, Pompeo , να επισκεφτεί τα μέρη μας πιστεύοντας ο έρμος ότι ο πέρα του Ατλαντικού προστάτης έχει ακόμα τη δύναμη να φοβερίζει…  Δεν ξέρω τι θα πάρει. Από ό,τι ξέρω ότι αν θες «προστασία» πληρώνεις, δεν σε πληρώνουν…

Εν τω μεταξύ, τα τελευταία νέα απ’ την Ουάσιγκτον είναι ότι προσπαθεί να καλουπώσει μέσω διαταγμάτων μια «συμμαχία των προθύμων». Επειδή οι αμερικάνοι είναι βέβαια large αλλά είναι και πρακτικοί άνθρωποι, η επιτροπή διεθνών υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας υπερψήφισε  στις 25 Ιουνίου με μεγάλη διακομματική πλειοψηφία σχέδιο νόμου με θέμα  τη «νέα στρατηγική στην ανατολική Μεσόγειο». Εκεί περιγράφονται με λεπτομέρεια οι προϋποθέσεις με τις οποίες οι ΗΠΑ θα μπορούν να προσφέρουν την προστασία τους σε Ελλάδα και Νότια Κύπρο.

Ο αμερικανικός αυτός νόμος αναφέρει  ότι «οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος» μ’ αυτήν σειρά ισχύος… συμφώνησαν στις 21 Μάρτη 2019 να αμυνθούν έναντι κακόβουλων επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Για τις ΗΠΑ «κακόβουλη επιρροή» είναι η Μόσχα… Με αυτό τον τρόπο και το Αιγαίο πέλαγος  εντάσσεται  επίσημα σαν υποψήφιο θέατρο αεροναυτικών επιχειρήσεων στον εξελισσόμενο  4ο  παγκόσμιο πόλεμο και με την υπογραφή της Ελλάδας. Ντάξ;

Στη συνέχεια, όταν ο αμερικανικός  αυτός νόμος αναφέρεται στους υδρογονάνθρακες και στο φυσικό αέριο, το πράγμα είναι απολύτως  ξεκάθαρο: αυτό που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ είναι να στριμώξει τη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη (και όχι μόνο). Με λίγα λόγια έτσι και τα τουρκικά γεωτρύπανα βρουν εκεί που τρυπούν κάνα εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα και φέρουν την ρωσική Gazprom στα νερά της ανατολικής Μεσογείου… Θα γίνει ο κακός χαμός!

Ο νόμος προβλέπει επίσης την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια Κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο σημαντικές προϋποθέσεις: α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό πάρε–δώσε  με τις Ελληνοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών στα Ελληνοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό σε καύσιμα. Με δυο λόγια Ελληνοκύπριοι: αν επιθυμείτε την αμερικανική προστασία πρέπει να πετάξετε τους Ρώσους φίλους σας στη θάλασσα.

Γι’ αυτά τα δύο ο αμερικάνος πρόεδρος θα πρέπει να δίνει αναφορά στο κογκρέσο μια φορά το χρόνο, ώστε να συνεχίζεται ή να διακόπτεται η προστασία …

Επιπλέον, Αθήνα και Λευκωσία, αν θέλουν την αμερικανική προστασία, θα πρέπει να παραδώσουν στην Ουάσιγκτον: α) Μια λίστα των ΜΜΕ των οποίων ιδιοκτήτες είναι Ρώσοι (πχ ο Ιβάν Σαββίδης …) ώστε να σταματήσει η προώθηση και διάδοση φιλορωσικών ιδεών στον ελληνικό λαό. β) Μια αξιολόγηση της στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας στον τομέα της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα του στρατιωτικού εξοπλισμού και διάφορων εργολαβιών. Και γ) Μια αξιολόγηση των προσπαθειών της Μόσχας να επηρεάσει τις εκλογές σε Ελλάδα, νότια Κύπρο και Ισραήλ μέσω κυβερνοεπιθέσεων, εκστρατειών στα ΜΜΕ, ή άλλων κακόβουλων πρακτικών.

Ακριβή η αμερικανική προστασία. Κάτι μου λέει ότι μετά τους ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ την  «πιο φίλο-αμερικανική κυβέρνηση» εδώ και δεκαετίες, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης  πέρα από τα παχιά και ανέξοδα λόγια, δύσκολα θα μπορέσει να βελτιώσει το σκορ. Ίσως το ρίξει σε πιο «ποιοτικό παιχνίδι» ψάχνοντας να βρει σαν εναλλακτική λύση, κάποιο «ενδιάμεσο δρόμο».

Αυτό με απλά  λόγια σημαίνει κάποιου είδους προσπάθεια  «γεωπολιτικής μας αναβάθμισης» –μπας και οι ΗΠΑ κάνουν καμιά έκπτωση… Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν θυμώσουν και οι μΠΑΟΚτζήδες δεν θα μπορεί να τους συγκρατήσει όλος ο αμερικάνικος στόλος….

Όλα τα υπόλοιπα, είναι γελοία μεν –αλλά όχι αδιάφορα. Ειδικά όταν η μικροαστική μάζα προτιμάει να μην καταλαβαίνει.

 

                                                                                                                                       Lupo di mare

 

Πηγή: kommon.gr

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας