Εργατικός Αγώνας

Ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού: αυτό εννοούν όταν μιλάνε για ανάπτυξη

Του Χρήστου Κατόπη.

Η «ανάπτυξη», αποτελούσε ανέκαθεν, βασική έννοια στην προπαγάνδα των νεοοφιλελεύθερων καθεστώτων. Από τους πατέρες του νεοφιλελευθερισμού της σχολής του Σικάγο και τον πρώτο εφαρμοστή του, δικτάτορα Πινοσέτ, μέχρι και τις πρόσφατες ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις, η ανάπτυξη κατέχει βασική θέση στο λεξιλόγιο της αστικής τάξης και των εκπροσώπων της. Στην Ελλάδα της κρίσης, η οικονομική ανάπτυξη έχει αναδειχθεί πολλές φορές ως ο μοναδικός τρόπος για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση και ως αναγκαία συνθήκη προκειμένου να δοθούν κάποιες πενιχρές κοινωνικές παροχές.

Η «ανάπτυξή» τους

Τί σημαίνει,όμως, για τους αστούς η πολυπόθητη «ανάπτυξη»;

Σύμφωνα με τις μνημονιακές επιταγές, αλλά με τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη, χρειάζονται «επενδύσεις», οι οποίες θα φέρουν σημαντικά έσοδα στο κράτος.

Η ύπαρξη του ΤΑΙΠΕΔ, και μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων αεροδρομίων, τρένων, λιμένων, παραλιών και άλλης δημόσιας περιουσίας τα τελευταία δέκα χρόνια, υποτίθεται ότι εξυπηρετούν αυτό τον σκοπό. Η πραγματικότητα, βέβαια διαφέρει από τη «θεωρία»: οι ιδιωτικοποίησεις υποδομών, εξοπλισμών και εκτάσεων γίνονται,τελικά, σε εξευτελιστικές τιμές πολύ κάτω του πραγματικού κόστους.

Η μεγαλύτερη «αστική ανάπτυξη» της Ευρώπης

Σημαντικός «σταθμός» στη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων, είναι η πώληση του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στην κοινοπραξία εταιριών Global Investment Group, μεγαλύτερος μέτοχος του οποίου είναι η Lamda Development, συμφερόντων Λάτση. Η «εμβληματική επένδυση στο Ελληνικό» είναι μια συμφωνία για την οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι τόσο περήφανοι που έφτασαν να ερίζουν για την πατρότητά της και να εκτοξεύουν εκατέρωθεν ευθύνες, για την καθυστέρηση στην διαδικασία της «εκποίησης».

Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα, το όφελος του δημοσίου από την ιδιωτικοποίηση υπολογιζόταν γύρω στα 2,415 δισεκατομμύρια ευρώ, με τα 915 εκατομμύρια να είναι η τιμή πώλησης της έκτασης και το 1,5 δισεκατομμύριο το κόστος έργων κοινωφελούς χαρακτήρα που η Global Investment Group δεσμεύεται να πραγματοποιήσει τα επόμενα χρόνια. Η ίδια η Lamda Development υπολογίζει να δαπανήσει συνολικά για την «αστική ανάπτυξη» του Ελληνικού δύο δισεκατομμύρια.

Η «φούσκα» του νεοφιλελευθερισμού

Η πραγματικότητα, όμως, για ακόμη μία φορά διαφέρει κατά πολύ από τη «θεωρία». Όπως αποκάλυψε η Lamda Development στις 10/10/2019, σχεδόν το 50% των χρημάτων που θα διατεθούν από την Global Investment Group (γύρω στα 850 εκατομμύρια ευρώ) θα προκύψει από τραπεζικά δάνεια.

Η «μεγαλύτερη αστική ανάπτυξη της Ευρώπης», δηλαδή, ένα συνοθύλευμα από πανάκριβα καζίνο, εμπορικά κέντρα και πανάκριβες κατοικίες, που υποτίθεται πως θα προσέφερε τεράστιο όφελος στο δημόσιο επειδή θα περιείχε έργα κοινωφελούς χαρακτήρα ύψους πάνω από 1 δισ., θα γίνει με δανεικά από τις τράπεζες που το ίδιο το δημόσιο έχει κρατήσει όρθιες, έχοντας προσφέρει συνολικά τα τελευταία χρόνια, 45 δισεκατομμύρια για τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους.

Οι ίδιες τράπεζες που αγοραπωλούν κατοικίες ιδιωτών σε πλειστηριασμούς γιατί κινδύνεύει η «σταθερότητά» τους, δανείζουν σχεδόν 1 δισ. που έχει προέλθει και από λεφτά του δημοσίου, σε έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιχειρηματίες.

Κάπως έτσι, ένας μεγαλοεφοπλιστής, κηρύσσεται «εθνικός ευεργέτης» τη στιγμή που απλώς αγοράζει, πάμφθηνα, δημόσια περιουσία από τα μεγαλύτερα «φιλέτα της Ευρώπης», με λεφτά του…ίδιου του δημοσίου. Κάπως, έτσι, ακόμη μία φορά, αποδεικνύεται, ότι η «ανάπτυξη» και οι «επενδύσεις» που επιδιώκονται από μνημονιακές επιταγές και κυβερνήσεις, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αισχροκέρδεια του κεφαλαίου σε βάρος του δημοσίου.

Η συνταγή του νεοφιλελευθερισμού, είναι παλιά και αποτυχημένη. Όπως το «Θαύμα της Χιλής» του Πινοσέτ εκτίναξε το ποσοστό ανεργίας στο 30% και δημιούργησε τεράστιες οικονομικές ανισότητες, έτσι και η στρατηγική των ιδιωτικοποίησεων στην Ελλάδα της κρίσης, με πρόσχημα το χρέος, χαρίζει δημοσία περιουσία και τεράστια κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, εκτοξεύοντας κατακόρυφα το κόστος ζωής για τους «από κάτω».

Το μόνο πραγματικό μας χρέος είναι να τη σταματήσουμε.

 

Πηγή: redtopia.gr

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας