Εργατικός Αγώνας

Ο «νόμος Κεραμέως» και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος.

Επιστροφή στο ζοφερό και αποδοκιμασμένο στη συνείδηση του λαού εκπαιδευτικό παρελθόν σαλπίζει η κυβέρνηση της ΝΔ με τον   «Νόμο Κεραμέως» για την δήθεν «αναβάθμιση του σχολείου», επωφελούμενη από το κοινωνικό κλίμα που δημιούργησε η κρίση του κορονοϊού.

Μεταξύ άλλων αναχρονιστικών και οπισθοδρομικών διατάξεων, ο νέος νόμος επαναφέρει μεταμφιεσμένο τον καταδικασμένο ιστορικά και αμετάκλητα στη συνείδηση των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας «Επιθεωρητισμό» μέσω της δήθεν «αξιολόγησης των εκπαιδευτικών». Πρόκειται για κάτι που επιθυμεί διακαώς η ΕΕ γι’ αυτό μάλιστα θα διαθέσει και κονδύλια που μένει να δούμε ποιοι και πώς θα ξεκοκαλίσουν.

Αντί να εκδημοκρατιστεί το σχολείο και να γίνει ο Σύλλογος Διδασκόντων κυρίαρχο όργανο διοίκησης, ενισχύεται περαιτέρω η ιεραρχία, ο διοικητισμός και ο τεχνοκρατισμός, με στόχο τη διαρκή, αυστηρή και ασφυκτική επιτήρηση και τον πειθαρχικό έλεγχο τόσο των συλλόγων διδασκόντων όσο και των μεμονωμένων εκπαιδευτικών. Και βέβαια, το μεγαλύτερο κάδρο είναι η θεσμική πλέον ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, η ιδεολογική χειραγώγηση και η κατάταξη σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών σε αξιολογικές κατηγορίες και -τέλος- η βαθμολογική και μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών και οι απολύσεις.

Η αξιολόγηση είναι ένα πολύ μεγάλο κι ευαίσθητο για τους εκπαιδευτικούς θέμα. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πολιτικών και κομματικών διώξεων για να μειώνεται η αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, να διαχέεται ο φόβος και η εξάρτηση μέσα στο σχολείο και να μετατρέπονται οι εκπαιδευτικοί σε πειθήνια όργανα των κρατούντων χωρίς να προσφέρει τίποτε την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού και του έργου του.

 

«Οι εκπαιδευτικοί τοποτηρητές του κράτους, ωστόσο, οι επιθεωρητές, έμειναν στη συλλογική μνήμη ως οι διαβόητοι ιέρακες μιας πανίσχυρης, αυταρχικής και μισαλλόδοξης εξουσίας. Και, αναμφίβολα, τα πράγματα ήταν έτσι ( ή περίπου έτσι) σε όλη τη μακρά μετεμφυλιακή περίοδο: από το 1949 ως το 1974». (Χάρης Αθανασιάδης, Ιστορικός της Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ομιλία στο 3ο συνέδριο της Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων, 26/2/2016).

 

Η κατάργηση του Επιθεωρητισμού με το Νόμο 1304/1982 ήταν καρπός αγώνων των εκπαιδευτικών οι οποίοι έβλεπαν πως το σχολείο δεν μπορεί να ανθίσει χωρίς Δημοκρατία και Ελευθερία.

Τα ερωτήματα που θέτει εδώ και 10ετίες η εκπαιδευτική κοινότητα για την αξιολόγηση μένουν ακόμα αναπάντητα και φυσικά δεν τα απάντησε ούτε η κα Κεραμέως ούτε ο κος Μητσοτάκης:

  • Αξιολόγηση από ποιους και με ποιον τρόπο; Όταν το πλαίσιο επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης είναι αναξιοκρατικό, ποιους αξιολογητές θα αναδείξει (πλην «ημετέρων») και ποια αποτελέσματα θα έχει;
  • Πώς θα αξιολογήσεις έναν εκπαιδευτικό χωρίς να έχεις αξιολογήσει πρώτα τα «εργαλεία», τα πλαίσια, τις συνθήκες και τις δυνατότητες που του παρέχεις για να κάνει σωστά τη δουλειά του;
  • Ποιοι θα αξιολογούν τους αξιολογητές; Εκτός αν μιλάμε για πραιτωριανούς οι οποίοι θα αναλάβουν την ιδεολογική κάθαρση στα σχολεία και τη θωράκιση του συστήματος εξουσίας που τους επέλεξε.
  • Γιατί θα αξιολογείται μόνο ο εκπαιδευτικός κι όχι τα προγράμματα, τα βιβλία, οι σχολικές δομές και υποδομές, ο σχολικός εξοπλισμός, οι επιχορηγήσεις των σχολείων, το ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία, οι σχέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών, ο μισθός τους, τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, η αδιοριστία κλπ;

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι ένα πονηρό δόλωμα που ρίχνουν στην κοινωνία εδώ και χρόνια οι κυβερνώντες για να αποφεύγουν τις κορυφαίες ευθύνες τους για την κατάντια της δημόσιας εκπαίδευσης και να τις φορτώνουν στις πλάτες των εκπαιδευτικών.

Οι εκπαιδευτικοί σήμερα προέρχονται από αριστούχους μαθητές των Λυκείων (μην ξεχνάμε πού είχαν πάει οι βάσεις στα παιδαγωγικά τμήματα πριν από κάποια χρόνια), έχουν κάνει 4ετείς σπουδές στο πανεπιστήμιο, έχουν συμμετάσχει σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Πολλοί έχουν μεταπτυχιακά, άλλοι διδακτορικά, έχουν παρακολουθήσει σχολές επιμόρφωσης και σεμινάρια, γνωρίζουν ξένες γλώσσες και Η/Υ, έχουν κάνει παιδαγωγική έρευνα, έχουν συγγράψει βιβλία και πάνω απ’ όλα με το περίσσευμα της ψυχής και της καρδιάς τους κρατάνε όρθια τη δημόσια παιδεία, από τις εσχατιές της Πατρίδας μας έως τις μεγαλουπόλεις, την ώρα που οι κυβερνώντες βάλλουν εναντίον της με τις αντιλαϊκές πολιτικές τους και τις μνημονιακές δεσμεύσεις τους, διότι πραγματικά οι Δάσκαλοι αγαπάνε το λειτούργημά τους και τα παιδιά που τους εμπιστεύεται ο ελληνικός λαός.

Οι εκπαιδευτικοί είναι ο μόνος κλάδος εργαζομένων που αξιολογείται καθημερινά από τους μαθητές, από τους γονείς και από την κοινωνία. Κι αυτή είναι η πιο σημαντική, η πιο ουσιαστική και η πιο αντικειμενική αξιολόγηση που μπορεί να υπάρξει.

Οι συνδικαλιστικοί αγώνες των εκπαιδευτικών ανέκαθεν έβαζαν πάντα μπροστά τα συμφέροντα της παιδείας και του τόπου και μετά τα συμφέροντα του κλάδου τους. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των κρατούντων σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με τους άλλους εργαζομένους. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο που σε όλες τις δημοσκοπήσεις διαχρονικά οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην κορυφαία θέση μεταξύ όλων των επαγγελμάτων όσον αφορά την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του κόσμου.

Καλό λοιπόν είναι να μη γενικεύουμε παίρνοντας αφορμή από μεμονωμένα περιστατικά και κυρίως να κατανοήσουμε πως όταν “πυροβολούμε” τους δασκάλους, “πυροβολούμε” τα ίδια μας τα παιδιά και την αυριανή κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να σταθεί ενεργά πλάι στους νέους αγώνες των εκπαιδευτικών με την απόλυτη βεβαιότητα πως με τον τρόπο αυτό στηρίζει τη δημόσια εκπαίδευση, τα παιδιά της και το μέλλον του τόπου.

 

«Κάτω λοιπόν τα ψέματα όλα, είμαστε σύμφωνοι. Το Σχολείο το θέλετε σεις όργανο της κυριαρχίας σας. Και μεις αγωνιζόμαστε να σας το πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία. Λιγότερο υποκριτική. Λιγότερο απάνθρωπη. Και η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα στο μέρος της δικαιοσύνης». (Δημήτρης Γληνός, Εκλεκτές σελίδες)

 

Στήριξη, Εμπιστοσύνη, Αναγνώριση και Αγάπη στον Έλληνα Δάσκαλο! Το αξίζει!

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας