Εργατικός Αγώνας

Ερωτηματικά γύρω από την «κρατική αεροπειρατεία»

Ποτάμια μελάνης χύθηκαν και συνεχίζουν να χύνονται με αφορμή την «κρατική αεροπειρατεία» (όπως όλα τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ την αποκαλούν) που διέπραξε το Λευκορωσικό κράτος στην πτήση της Ryanair από Αθήνα προς το Βίλνιους.

Όταν το αεροσκάφος περνούσε από τον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας οι τοπικές αρχές το ανάγκασαν να σταματήσει στο Μινσκ για να διερευνήσουν αν υπήρχαν επικίνδυνες εκρηκτικές ύλες. Όταν το αεροπλάνο συνέχισε την πτήση του, το έκανε με ένα επιβάτη λιγότερο: τον Ρόμαν Προτάσεβιτς.

Από κείνη τη στιγμή τα κράτη-μέλη της ΕΕ διαγκωνίζονται ποιο θα σηκώσει πιο ψηλά τους τόνους εναντίον της Λευκορωσίας και ποιο θα επιβάλλει πρώτο κυρώσεις στη χώρα που αποκαλείται «η τελευταία δικτατορία» της Ευρώπης.

Προτού σπεύσει κανείς να ρίξει το ανάθεμα στην κυβέρνηση της Λευκορωσίας, ας απαντήσει στο ερώτημα «ποιος ωφελείται;» από όλα αυτά; Ίσως έτσι να διαβάσει πίσω από τις γραμμές και τα βαρύγδουπα πρωτοσέλιδα. Γιατί το περιστατικό που θυμίζει ταινίες κατασκοπίας του ψυχρού πολέμου εγείρει μια σειρά ερωτηματικά:

  1. Γιατί αποσιωπάται η δράση του ακροδεξιού (ως και νεοναζί) συλληφθέντα; Πόσοι γνωρίζουν ότι ο Προτάσεβιτς ήταν μέλος του «Μετώπου Νεολαίας» που εκπαίδεύει τα μέλη του ακόμα και στη χρήση πυροβόλων όπλων; Γιατί τα ΜΜΕ δεν μιλούν για τη συμμετοχή του στις ομάδες κρούσης κατά τη διάρκεια του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και ιδιαίτερα στον «τομέα επικοινωνίας του τάγματος του Αζόφ» στο Ντονμπας;
  2. Γιατί αποσιωπώνται οι στενές σχέσεις του Προτάσεβιτς με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δείχνουν πως ο «ακτιβιστής μπλόγκερ» εκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ για να αναλάβει δράση κατά της μη αρεστής στη Δύση κυβέρνησης Λουκασένκο;
  3. Αν ο συλληφθείς έχει τελέσει αξιόποινες πράξεις στη χώρα του, δεν έχει αυτή το δικαίωμα να πάρει μέτρα για τη σύλληψή του; Παρόμοιες ενέργειες είχε κάνει και η τουρκική κυβέρνηση με τη σύλληψη Οτσαλάν παραβιάζοντας σειρά διεθνών και εθνικών νόμων χωρίς να σηκωθεί η παραμικρή αντίδραση από τους ευαίσθητους ευρωπαίους εταίρους.
  4. Όλοι αυτοί οι «ανθρωπιστές» δυτικοί πού ήταν όταν το καθεστώς Ερντογάν, με το πρόσχημα του Γκιουλενικού «πραξικοπήματος», έκανε πογκρόμ κατά της αντιπολίτευσης γεμίζοντας τις φυλακές με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους; Τελικά είναι όλα θέμα οπτικής; Πού ήταν και τι έλεγαν όταν οι ΗΠΑ δολοφονούσαν τον Ιρανό στρατηγό Σουλεϊμανί μέσα στην ίδια του τη χώρα; Τι έλεγαν όταν Αμερικανοί, Γερμανοί και άλλοι Δυτικοί γέμιζαν με πράκτορές τους την Ουκρανία για να επιβάλλουν καθεστώς της αρεσκείας τους; Πού ήταν όταν πιο παλιά το Ισραήλ έκανε μυστικές επιχειρήσεις στην Αργεντινή για να συλλάβει ναζί εγκληματίες κάτω από τη μύτη -και χωρίς ενημέρωση- των τοπικών αρχών; Τι έλεγαν ακόμα παλιότερα όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκπονούσε σχέδια ανατροπής καθεστώτων ακόμα και τη δολοφονία του Φιδέλ Κάστρο; Δικαιολογούν τα πάντα σε όποιον θεωρούν «δικό τους» και καταδικάζουν παρόμοιες ενέργειες όταν τις τελεί κάποιος «αντίπαλος». Πολύ επιλεκτική δεν είναι η «ευαισθησία» τους;
  5. Γιατί ξαφνικά κατακλυζόμαστε με δημοσιεύματα ενάντια στη Ρωσία και αναφορές πως ο Πούτιν κι ο Λουκατσένκο είναι νοσταλγοί της Σοβιετικής Ένωσης και έχουν στενούς πολιτικούς και προσωπικούς δεσμούς; Μήπως τελικά, πίσω από τη βιτρίνα, μπαίνει σε νέα φάση ο ακήρυχτος πόλεμος της Δύσης κατά της Ρωσίας και, στο πλαίσιο αυτό, η Δύση προσπαθεί να την αποδυναμώσει στοχεύοντας στη φθορά των συμμάχων της;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι κρίσιμες και πρέπει να αναζητηθούν. Να εξηγηθούν τα φαινόμενα και οι πολίτες να έχουν στη διάθεση τους όλες τις πληροφορίες και τις πτυχές της υπόθεσης για να αποκτήσουν σφαιρική γνώμη για όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν. Να μη μένουν τα «παπαγαλάκια» της δυτικής προπαγάνδας μόνα να διοχετεύουν στην κοινή γνώμη ό,τι τους σερβίρουν τα αφεντικά τους.

 

ΥΓ: Κι ένα ερώτημα που αφορά την κυβέρνηση της Λευκορωσίας: Άραγε οι χειρισμοί της στην περίπτωση Προτάσεβιτς, την ωφέλησαν; Είναι φανερό πως όχι.

 

Α.Β.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας