Εργατικός Αγώνας

Αυτό το χαμαιτυπείο πρέπει να κλείσει!

Γράφει ο Στωικός

Η ιδιωτική τηλεόραση χρεοκόπησε μέσα στην αναξιοπιστία της και την εξυπηρέτηση ιδιοτελών και ταξικών συμφερόντων. Ποια τηλεόραση πρέπει να πάρει τη θέση της;

Όλοι παρακολουθήσαμε τον τηλεοπτικό βόρβορο της τελευταίας βδομάδας πριν από το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που σε πλήρη εξάρτηση, είχαν στρατοπεδεύσει σε 24ωρη βάση μπροστά στις κλειστές τράπεζες, να καταγράφουν τις ουρές των συνταξιούχων. Εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν σαν «πρώτη ύλη» για τη μαζική διασπορά του φόβου, του τρόμου, και της καταστροφής.

Όλοι είδαμε την ιδιωτική τηλεόραση στο σύνολο της, να επιχειρεί να χύσει δηλητήριο στις φλέβες του ελληνικού λαού, να τον ποδηγετήσει και να τον εξανδραποδίσει, να του υφαρπάσει την ψήφο με το πιστόλι στο κρόταφο.

Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη, που η ιδιωτική τηλεόραση, χρησιμοποιείται ως όπλο πειθαναγκασμού των εργαζομένων, ως μηχανισμός απεργοσπασίας ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της, σε αγαστή συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, έδρασε ως κοινός προβοκάτορας ενάντια στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών τη δεκαετία του 90, των ναυτεργατικών σωματείων, των μαθητών και κάθε άλλου κλάδου που αντιστεκόταν στις κυβερνητικές πολιτικές, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια έδρασε ως θεματοφύλακας και εγγυητής των άγριων μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, που οδήγησαν στη μαζική εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Ιδιωτική τηλεόραση. Ένας δηλωμένος εχθρός του λαού, ένα απέραντο χαμαιτυπείο, ένας δηλητηριώδης βάλτος στην υπηρεσία της αστικής τάξης της χώρας.

Η αθλιότητα αυτή, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η ιδιωτική τηλεόραση, ως μέσο αρνητικού επηρεασμού της συνείδησης των εργαζομένων, ως μηχανισμός αναπαραγωγής της γερασμένης και αντιδραστικής ιδεολογίας της αστικής τάξης, την οποία, μέσω των τηλεοπτικών δεκτών, αναπαράγει και διαχέει στην ελληνική κοινωνία, ως παράγοντας υποβάθμισης και έκπτωσης των πολιτιστικών και κοινωνικών αξιών του λαού μας, πρέπει να κλείσει. Πρέπει να βάλει λουκέτο.

Ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, που, με τη αποφασιστική στήριξη των εργαζομένων, θα προωθήσει μεγάλες ρήξεις και ριζοσπαστικές αλλαγές στις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις – τα μεγάλο και αποφασιστικό βήμα για τη σοσιαλιστική κοινωνία – θα πρέπει να πάρει θέση και για τη λειτουργία του τηλεοπτικού τοπίου.

Στη θέση της πολιτικά και πολιτιστικά απαξιωμένης ιδιωτικής τηλεόρασης, θα πρέπει να λειτουργήσει μία τηλεόραση που θα έχει την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού. Η νέα αυτή τηλεόραση, δεν θα έχει καμία σχέση με την κρατική τηλεόραση που γνωρίσαμε, η οποία λειτουργούσε και λειτουργεί ως μέσο αναπαραγωγής της κυβερνητικής προπαγάνδας. Μια τέτοια τηλεόραση, δεν την έχει ανάγκη ο λαός μας.

Η νέα τηλεόραση, θα διασφαλίζει, την όσο το δυνατό αντικειμενική ενημέρωση, μέσω της δημοκρατικής οργάνωσης της λειτουργίας της. Σε αυτή θα έχουν λόγο τα εργατικά συνδικάτα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των αγροτών, των φοιτητών, των μαθητών, οι φορείς του πολιτισμού, μεγάλοι επαγγελματικοί φορείς, όπως το Οικονομικό Επιμελητήριο, το ΤΕΕ, οι δικηγορικοί σύλλογοι, αλλά και οι φορείς της εργοδοσίας (ΣΕΒ, Επαγγελματικά Επιμελητήρια).

Η διοίκηση της νέας αυτής τηλεόρασης, θα κάνει απολογισμό πεπραγμένων, όπου θα μπορούν να εκφράζουν γνώμη και να αποφασίζουν μέσω γενικών συνελεύσεων οι μαζικές οργανώσεις, να προτείνουν και να αποφασίζουν αλλαγές στο πρόγραμμα, της λειτουργία και τη διοίκηση της.

Μια τέτοια τηλεόραση χρειαζόμαστε. Ανοιχτή στη κοινωνία και στον πολιτισμό, στήριγμα του εργαζόμενου λαού που δίνει τη μάχη της επιβίωσης.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας