(με αφορμή το άνοιγμα των Σχολείων)

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1962, ο δάσκαλος του 1/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Σίταινας Κυνουρίας Αρκαδίας, Βασίλης Μπουρνάκης, ανέβηκε, μέσα στη βροχή, στη στέγη του σχολείου, μετά το σχόλασμα, για να διορθώσει τα κεραμίδια που έσταζαν, αφού οι προϊστάμενες αρχές είχαν αδιαφορήσει στα έγγραφα αιτήματά του. Επισκευάζοντας τη στέγη, γλίστρησε ο δάσκαλος, έπεσε από τη σκεπή και σκοτώθηκε.

Του Άρη Χατζηστεφάνου.

Η απόφαση των ΗΠΑ να διακόψουν ολοκληρωτικά την χρηματοδότηση της Υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), προκαλώντας άμεσο πρόβλημα επιβίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους, χαρακτηρίστηκε από διεθνή ΜΜΕ και αναλυτές σαν ιδιαίτερα σκληρή αλλά και… νόμιμη. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο σύνθετη.

Tου Σπύρου Αλεξίου.

Οι ανασχηματισμοί συνήθως είναι ανιαροί, αφορούν εσωκομματικές και προσωπικές ισορροπίες. Η τυπική ανακοίνωση των αριστερών κομμάτων ήταν στο πνεύμα της παροιμίας «άλλαξαν τα πρόσωπα και όχι η πολιτική», και είχαν δίκιο. Ο τελευταίος ανασχηματισμός δεν είναι μια από τα ίδια. Εντάσσεται σε ένα ευρύτερο επικοινωνιακό σχέδιο, σηματοδοτεί αλλαγές στην πολιτική  γεωγραφία αλλά και στην κυβερνητική πολιτική: Θα γίνει χειρότερη! 

Όταν δηλώνεις: «Η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω στα χέρια αυτών που τη γονάτισαν» κι αμέσως μετά κάνεις ανασχηματισμό και βάζεις στην κυβέρνηση κορυφαία στελέχη αυτών που γονάτισαν την Ελλάδα, τότε έχεις χάσει και τα τελευταία κουρέλια από εκείνα με τα οποία πάσχιζες να κρύψεις την πολιτική γύμνια σου.

Ο Εργατικός Αγώνας, για την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών του, αναδημοσιεύει τα στοιχεία που παραθέτει ο καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Θεόδωρος Πελαγίδης, χωρίς φυσικά να συμφωνεί με τις εκτιμήσεις του για το “αναπόφευκτο” της παραμονής της χώρας μας στην ΕΕ.