Του Σπύρου Αλεξίου.

Από τη Δευτέρα 22 Γενάρη τίποτα δεν είναι ίδιο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και το αντίστοιχο που προετοιμάζεται στην Αθήνα, μετατόπισαν τον πολιτικό άξονα δεξιά, στα όρια της ακροδεξιάς. Για την ουσία του  Μακεδονικού, τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων, τα παιχνίδια των κυβερνήσεων και των άλλων πολιτικών δυνάμεων έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στην Αριστερά και στον τρόπο που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το θέμα.

Γράφει ο Χρήστος Μιάμης.

Υπάρχουν λέξεις καθαρές, αμόλυντες, καλοφτιαγμένες. Λέξεις που προσπαθούν να μιλήσουν και τελικά δεν αρθρώνουν ούτε φθόγγο. Λέξεις όπως προοδευτικός, δημοκράτης, αριστερός. Ας μείνουμε στην τελευταία. Αριστερός: μια λέξη που δεν σημαίνει τίποτα. Μια λέξη που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας. Μια λέξη που μπορεί να την πει ο Τσίπρας ή ακόμα και ο τελευταίος έρπων συριζαίος που ψάχνει μια ήσυχη βολική γωνιά,  στο καθεστώς της αριστερής κυβέρνησής του.

Του Αλέξανδρου Καπακτσή.

Στα χρόνια της κρίσης το μοτίβο των ταξικών αγώνων είναι σχεδόν πανομοιότυπο. Βρισκόμαστε μπροστά στον γκρεμό. Πρέπει να παρθούν μέτρα για τη σωτηρία. Διαρρέουν τα μέτρα που είναι δυσθεώρητα κύματα ανατροπής της ζωής των εργαζομένων. Αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις με τους σωτήρες-δανειστές γιατί μόνοι μας, είπαμε, είμαστε στον γκρεμό. Μετά από περισσότερη ή λιγότερη "αντίσταση" καταλήγουν στα προαπαιτούμενα της δόσης σωτηρίας από το μαρτύριο της χρεωκοπίας εν αναμονή. Το περισσότερη ή λιγότερη "αντίσταση" έχει να κάνει με τον αριθμό του κόσμου που βγαίνει στον δρόμο για να διαμαρτυρηθεί. Προσδιορισμός κοινοβουλευτικών πραξικοπηματικών ενεργειών, και με τη μορφή του κατεπείγοντος. Όλο και κάποιο ραντεβού τρέχουν να προλάβουν τα μέτρα σαν τον ανέραστο για χρόνια. Ψηφοφορία και τέλος-κορύφωση του μνημονιακού κύματος. Για να ξαναρχίσει η κίνηση από την αρχή γιατί "το πέλαγο(κρίση) είναι βαθύ"…

Η συνέντευξη της Μπέττυς Μπαζιάνα στην Εφημερίδα των Συντακτών έρχεται πιθανότατα ως συνέχεια μιας άλλης “άμεσης κι ανθρώπινης” συνέντευξης της Ε. Αχτσιόγλου, βασικού κυβερνητικού στελέχους, στο προηγούμενο φύλλο, και μιας προσπάθειας να χτίσει ένα άλλο προφίλ για το κυβερνών κόμμα, να μας ξαναθυμίσει το αφήγημα του “ηθικού πλεονεκτήματος”. Από αυτήν την άποψη δεν έρχεται τυχαία σε αυτό το χρονικό σημείο. Παράλληλα δίνει και μερικά σημεία που αξίζουν σύντομου σχολιασμού.

Τα «κοράκια» ή «ταμεία γύπες» κερδοσκοπούν πάνω στα χρέη των ιδιωτών.

​Του​ ​Eric Toussaint.

Χάρη στην διεθνή εκστρατεία που ξεκίνησε η CADTM (http://www.cadtm.org/Petition-pour-defendre-et), γνωρίζουμε την καταστροφική δράση των «ταμείων γυπών» (vulture funds) σε σχέση με τα δημόσια χρέη: αγοράζουν τίτλους δημοσίου χρέους σε εξευτελιστικές τιμές (5 ως 20 % της αρχικής αξίας των τίτλων) πριν προσφύγουν στα δικαστήρια για να ανακτήσουν ένα μέγιστο ποσοστό χρημάτων.