Άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ Αντώνη Νταλακογιώργου.

Ο πλούτος των εφοπλιστών που έχει κερδηθεί διαχρονικά στον τομέα της Ναυτιλίας ο οποίος είναι κυρίως αποτέλεσμα ενός αντιλαϊκού και σκανδαλώδους θεσμικού πλαισίου που αφορά την εγκατάσταση – λειτουργία των Ναυτιλιακών επιχειρήσεων στην χώρα μας και μιας αντίστοιχης προνομιακής (πανίσχυρης με συνταγματική ισχύ) νομοθεσίας που προστατεύει την ασύδοτη επιχειρηματική τους δράση όλη την μεταπολεμική περίοδο, η τριτοκοσμική εκμετάλλευση του ανθρώπινου Ναυτεργατικού δυναμικού (ελλήνων και αλλοδαπών Ναυτεργατών) η ρατσιστική πολιτική στους όρους εργασίας και μισθών των αλλοδαπών Ναυτεργατών και πλήθος άλλων προνομίων που απολαμβάνουν οι έλληνες εφοπλιστές τους επέτρεψαν από την δεκαετία του 1970 και μετέπειτα αρχικά να αναρριχηθούν και στην συνέχεια να εδραιωθούν στην κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλίας.

Του Σπύρου Αλεξίου.

Στην καλοκαιρινή Ελλάδα, στα δελτία ειδήσεων και στις καθημερινές συζητήσεις κυριαρχεί το ποδόσφαιρο, λόγω Μουντιάλ. Κάπου εκεί ανάμεσα υπάρχουν και πολιτικές συζητήσεις για τη Μακεδονία, για την «έξοδο από τα μνημόνια» και για την «αποστασία»! Τη λέξη που μπήκε πια στην ατζέντα και συνδέεται, κυρίως από την κυβέρνηση, με παιχνίδια επιχειρηματιών και «σκοτεινών κέντρων».

Το εσκεμμένο και προγραμματισμένο «φαλίρισμα» της Ελλάδας και η πραγματικότητα των εξοντωτικών μνημονιακών πολιτικών, που με θαυμαστή προθυμία εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, δημιούργησαν μια νέα κοινωνική τάξη, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε (όχι επιτιμητικά) «τάξη των επαιτών». Άνθρωποι, δηλαδή, που ήταν κάποτε «νοικοκύρηδες», όπως λέει ο λαός, είχαν τη δουλειά τους, έβγαζαν ένα μεροκάματο ή είχαν ένα μηνιάτικο και έβγαζαν πέρα τις υποχρεώσεις τους, οικογενειακές και άλλες με το κεφάλι ψηλά.

Του Παναγιώτη Βέμμου.

Η δημογραφική κατάρρευση της Αρκαδίας διαπιστώνεται από τα έρημα χωριά και τη κατακόρυφη μείωση των μαθητών στα σχολεία όχι μόνο της υπαίθρου αλλά και των αστικών και ημιαστικών κέντρων, όπως πρόσφατα επεσήμανε η περιφερειακή εκπαιδευτική διοίκηση. Η «παραγωγική ανασυγκρότηση», η «δίκαιη ανάπτυξη» και η «μεταρρύθμιση» της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι τα τελευταία κούφια λόγια για τον τόπο που όχι μόνο δεν αναστρέφει τη χρόνια οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση του νομού, αλλά επιταχύνει αυτήν την πορεία.

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο στην πολιτική από το να συγκρούεται ένα κόμμα με τον ίδιο του τον εαυτό στο πεδίο των προεκλογικών του διακηρύξεων και της εφαρμοζόμενης πολιτικής του ως κυβέρνηση.