Η καρδιά του Βασίλη Λάζαρη από το Σάββατο, 11 Μάη του 2019, έπαψε να χτυπά.

«Η Τέχνη», γράφει σε μελέτημα του, «πρέπει να υπηρετεί πάντα την Αλήθεια για να κερδίζει ολοένα την καταξίωση της… Η θεμελιακή όμως αυτή θέση οδηγεί στην ανάγκη θεώρησης της ίδιας της Αλήθειας, που οπωσδήποτε ο ορισμός της σαν συμφωνίας ανάμεσα στην ανθρώπινη νόηση και στην αντικειμενική πραγματικότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ολοκληρωμένος.

«Πολλά έχουν δει τα μάτια μου

 μα αυτό μου φέρνει τρόμο»

Νίκος Καββαδίας

Συχνά ακούμε εδώ και χρόνια στον ευρύτερο ΣΥΡΙΖΑίικο χώρο να λένε ότι πρέπει πρώτα να φτιάξουμε «σωστό» καπιταλισμό κι ύστερα βλέπουμε...

Γράφει ο Γιώργος Βούλγαρης.

"Σκέφτομαι όμως και το νέο παιδί στο Περιστέρι που είναι 20 χρόνων και θέλει να πάει σε μια τεχνική σχολή και θέλει να έχει μια καλή επαγγελματική εκπαίδευση για να βρει αύριο δουλειά ως ψυκτικός ή ως ένα παιδί που μπορεί να επισκευάζει ανελκυστήρες. Δουλειές που μπορούν υπό προϋποθέσεις να είναι καλές και να του δώσουν ένα καλό εισόδημα. Δεν αφορά αυτή η συζήτηση μόνο τους αριστούχους των πανεπιστημίων. Αφορούν και τα νέα παιδιά τα οποία δεν θα πάνε στο πανεπιστήμιο, από επιλογή, και σήμερα δεν έχουν καμία εναλλακτική για το πώς θα χτίσουν τη ζωή τους".

… και για μια επιστολή που αγνοήθηκε από τον «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ».

Από τον τακτικό αναγνώστη και φίλο του Εργατικού Αγώνα Νίκο Παπακωνσταντίνου πήραμε την επιστολή που ακολουθεί και νοιώθουμε την υποχρέωση να τη δημοσιεύσουμε χωρίς δικές μας παρεμβάσεις-σχόλια. Για να κατανοήσουν οι αναγνώστες την αφορμή της κριτικής του Ν.Π, πήραμε την πρωτοβουλία να παραθέσουμε το link του σχολίου του ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΥ στο οποίο αναφέρεται ο επιστολογράφος. Αυτή είναι η μόνη δική μας επέμβαση στο κείμενο του Ν.Π. που έχει ως εξής:

Της Ελένης Μπαρμπαλιά.

Τελικά για να βγάλουμε άκρη και να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το μέγεθος του κακοστημένου σώου που έδωσε ο Π. Πολάκης στο θέμα του ανάπηρου γιατρού Στ. Κυμπουρόπουλου θα πρέπει να ακολουθήσουμε μεθοδικά βήματα και να ανατρέξουμε στην ιστορία των διεκδικήσεων του αναπηρικού κινήματος και του αγώνα των αναπήρων να σπάσουν τα φοβικά στερεότυπα και τον ρατσισμό που διατρέχει την κοινωνία, όχι μόνο την ελληνική, όπως θέλουν πολλοί να πιστεύουν.