Εργατικός Αγώνας

«Τρελός του χωριού» ή «λαγός» της συγκυβέρνησης;

Γράφει ο Γιώργος Αθανασίου

«Κάθε χωριό έχει τον τρελό του» λέει η λαϊκή σοφία. Στο «χωριό» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το άτομο που μέχρι τώρα ανέλαβε το ρόλο του τρελού είναι ο Σταύρος Κοντονής ο οποίος αποκαλεί τον εαυτό του υπουργό αθλητισμού.

Μέσα στο γενικότερο χαμό και τη φιλολογία περί εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη που συντηρείται το τελευταίο τρίμηνο, ο Στ. Κοντονής έχει αρχίσει τη δική του μάχη με τους δικούς του ανεμόμυλους.

Ο δικηγόρος από τη Ζάκυνθο έχει τόση σχέση με το αντικείμενο στο οποίο προΐσταται όση και οι περισσότεροι προκάτοχοι του: μηδενική. Παρ’ όλα αυτά, έχει θέσει ως σκοπό της ζωής του να πάρει λίγη από τη δόξα των επί των οικονομικών υπουργών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι οποίοι εμφανίζονται στα ευρωπαϊκά «γήπεδα» ως ηγέτες ανένδοτου αντιμνημονιακού αγώνα «μέχρις εσχάτων». Έτσι, έχει σηκώσει το δικό του μέτωπο εναντίον των «κουτόφραγκων» ορθώνοντας το ανάστημά του απέναντι στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου τη γνωστή UEFA.

Ένα «συνηθισμένο» τρίμηνο

Στο τρίμηνο της υπουργίας Κοντονή συνέβησαν πλείστα αθλητικά και –κυρίως- παρααθλητικά γεγονότα: ρίψεις κροτίδων κατά ποδοσφαιριστών στους αγωνιστικούς χώρους, «ντου» οργανωμένων οπαδών στους αγωνιστικούς χώρους, συμπλοκές οπαδών σε αγώνες χάντμπωλ, ραντεβού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών σε αγώνες γυναικείου βόλεϊ, παράνομη είσοδος σε αγωνιστικούς χώρους και αποδυτήρια διαιτητών παραγόντων του μπάσκετ που απείλησαν τη ζωή και την οικογένεια ξένων διαιτητών και άλλα τέτοια «συνηθισμένα» και «πολιτισμένα».

Απ’ όλα τα παραπάνω, ο (κατά δήλωσή του) αρμόδιος για τον αθλητισμό δεν έχει πράξει τίποτα για όσα έχουν συμβεί σε άλλα αθλήματα. Έχει αποφασίσει να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία» δηλαδή το ποδόσφαιρο.

Δεν περιμέναμε ένα αλεξιπτωτιστή του χώρου όπως ο δικηγόρος Κοντονής να μας πει πως ο χώρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου πνίγεται από νοσηρά φαινόμενα όπως είναι η (θα τη χαρακτηρίσουμε «φημολογούμενη» ως ότου η δικαιοσύνη την πει τελεσίδικα «αποδεδειγμένη») χειραγώγηση αγώνων, η βία στους αγωνιστικούς χώρους που πηγάζει από τους ιδιωτικούς στρατούς των προέδρων (τις λεγόμενες θύρες) και η ανυποληψία του εγχώριου πρωταθλήματος λόγω του οικονομικού στραγγαλισμού των περισσότερων ΠΑΕ.

Περί «κάθαρσης» αντίληψη

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η αντίληψη του Ζακυνθινού δικηγόρου περί κάθαρσης. Ο Στ. Κοντονής έχει «κόψει ταρίφα»: κροτίδες σε ένα γήπεδο = δυο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών σε όλα τα γήπεδα, είσοδος οπαδών σε αγωνιστικό χώρο = αγώνες κεκλεισμένων των θυρών σε όλα τα γήπεδα και απειλές για οριστική διακοπή των πρωταθλημάτων. Αυτά είναι τα προσωρινά μέτρα. Γιατί ο… υπερυπουργός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει ένα πολυνομοσχέδιο με το οποίο ευελπιστεί ότι θα βάλει οριστικό τέλος στα νοσηρά φαινόμενα του ποδοσφαίρου. Και αυτή τη φορά το… εννοεί καθώς ενδέχεται να μπει οριστικό τέλος στο ποδόσφαιρο.

Το νομοσχέδιο που κατέθεσε ο Στ. Κοντονής μόλις γίνει νόμος θα τελειώσει οριστικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα. Κι αυτό γιατί, όπως και πολλοί συντηρητικοί προκάτοχοί του, ο Κοντονής ορίζει το κράτος (δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση) ως απόλυτο οργανωτή και ρυθμιστή του ποδοσφαίρου (και μόνο αυτού) καταργώντας το αυτοδιοίκητο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Η συγκεκριμένη ρύθμιση ίσως να μην ακουγόταν κακή αν είχε ουσιώδες περιεχόμενο κι αν ίσχυε για κάθε τομέα του επαγγελματικού αθλητισμού. Όμως η εμμονή των υπουργών (ο Κοντονής είναι ο τελευταίος μιας μακριάς αλυσίδας) να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το ποδόσφαιρο και το πολύ χρήμα -νόμιμο ή μαύρο- που το συνοδεύει (χορηγίες, διαφημίσεις, τηλεοπτικά δικαιώματα, νόμιμο και παράνομο στοίχημα και η χειραγώγηση αγώνων που το ακολουθεί κλπ) δε μοιάζει και τόσο αθώα και ανιδιοτελής. Το χειρότερο είναι πως η εμμονή αυτή προκαλεί τους αθλητικούς «θεσμούς» της ηπείρου οι οποίοι δεν δέχονται στους κόλπους τους χώρες όπου το κράτος επεμβαίνει σε ζητήματα επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Με πρότυπο τη Θάτσερ

Δεν θα κρίνουμε εδώ αν ο κανονισμός της ευρωπαϊκής (UEFA) και της παγκόσμιας (FIFA) ομοσπονδίας είναι δίκαιος ή άδικος. Στο κάτω-κάτω, οικειοθελώς συμμετέχει κάποιος στις διοργανώσεις τους με την προϋπόθεση να τον αποδέχεται. Υπάρχουν πέντε ή έξι χώρες παγκοσμίως που δεν είναι μέλη τους.

Αυτό που αμφισβητούμε έντονα είναι η χρησιμότητα αυτής της κόντρας με τις ομοσπονδίες. Αν γινόταν για να λυθεί το φαινόμενο της βίας, θα πίναμε το «πικρό ποτήρι» ως τον πάτο και σε λίγα χρόνια «καθαροί κι ωραίοι» θα επιστρέφαμε στα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια «σαλόνια». Μπορούμε να ζήσουμε και λίγο καιρό χωρίς την Εθνική στο EURO και το MUNDIAL ή τον Ολυμπιακό στο Champions League. «Και η Θάτσερ το τόλμησε και πέτυχε» μας λένε κύκλοι του υπουργού. Ας μη σχολιάσουμε τον αταίριαστο θαυμασμό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη μητέρα του αγριότερου νεοφιλελευθερισμού των περασμένων δεκαετιών. Να θυμίσουμε όμως στο επιτελείο του υπουργείου «αθλητισμού» πως η βία στη Βρετανία δε περιορίστηκε εξ αιτίας του αποκλεισμού των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αλλά από το ξερίζωμα των οργανωμένων χούλιγκανς από τα γήπεδα κάτι που η ελληνική πολιτεία δεν τολμά να κάνει. Αν ήθελε να το κάνει, θα υποχρέωνε τους ιδιοκτήτες ΠΑΕ να διαλύσουν τους προσωπικούς στρατούς τους και θα παρέδιδε τα γήπεδα που σήμερα κυριαρχούνται από τα λούμπεν στοιχεία των «θυρών» στους φιλάθλους και τις οικογένειές τους που σήμερα φοβούνται να πάνε να παρακολουθήσουν ακόμα κα αγώνες γυναικείου βόλεϊ υπό το φόβο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών του οπαδικού υποκόσμου.

Σε όσους έχουν μια έστω ελάχιστη σχέση με το ποδόσφαιρο και τη μέση νοημοσύνη είναι φανερό πως το νομοσχέδιο Κοντονή δε λύνει κανένα πρόβλημα στο ποδόσφαιρο. Απλά δημιουργεί κι άλλα χωρίς «προφανή» λόγο. Δεν χρειαζόταν η κοινή επιστολή της UEFA και της FIFA για να καταλάβουμε το αυτονόητο: την αποβολή της χώρας από κάθε ποδοσφαιρικό γεγονός στον πλανήτη με ανυπολόγιστο κόστος σε ομάδες, εθνικά συγκροτήματα, παίκτες και ανθρώπους που ζουν από το ποδόσφαιρο.

Τελικά, γιατί;

Κι όλα αυτά γιατί; Για ένα καπρίτσιο; Για ένα «τσαμπουκά»; Για να μείνει το όνομα του Κοντονή στην Ιστορία; Δίπλα σε κείνο του Ηρόστρατου[1]; Μέχρι στιγμής ο Ζακυνθινός δικηγόρος εμφανίζεται ως γραφικός Δον Κιχώτης που τα βάζει με ανεμόμυλους ή σωστότερα ως ένας Μαθητευόμενος Μάγος[2]που μαθαίνει το αντικείμενο του υπουργείου του «στου Κασίδη το κεφάλι». Είναι όμως έτσι;

Είναι δυνατό στο πρώτο τρίμηνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -που υποσχέθηκε νομοσχέδια ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων από τη μνημονιακή λαίλαπα- ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν από αυτή τη Βουλή να είναι το νομοσχέδιο που θα σημαίνει το ποδοσφαιρικό Grexit (όπως πολλοί το αποκαλούν); Η υπόλοιπη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφωνεί με τον υπουργό της; Μήπως τη βολεύει να συνεχίζεται όλη αυτή η συζήτηση που απομακρύνει την κοινή γνώμη από τα οικονομικά «πάρε δώσε» (σωστότερα μόνο «δώσε» γιατί «πάρε» δεν είδε κανείς) με τους «θεσμούς»; Σύντομα θα ξέρουμε αν ο Στ. Κοντονής είναι ο «τρελός του χωριού», ο «μαθητευόμενος μάγος», ο σύγχρονος «Ηρόστρατος» ή απλά ο «λαγός»[3] της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όλα αυτά θα φανούν το αργότερο ως τις 5 Μάη που έχει οριστεί η ψήφιση του νομοσχεδίου. Γιατί, όπως στο ταγκό χρειάζονται δυο και στο ποδοσφαιρικό γήπεδο 22, στο «γήπεδο» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα χρειαστούν άλλοι 150 εκτός του Κοντονή για να ολοκληρώσουν την «αναμέτρηση».

Ας ελπίσουμε πως και μετά τις 5 Μάη το ποδόσφαιρο στη χώρα μας θα συνεχίσει να παίζεται όπως το ξέρουμε. Αλλιώς οι μόνοι επίσημοι αγώνες που θα απομείνουν να παρακολουθήσουμε θα είναι εκείνοι μεταξύ Βραδυποριακού – Ταλαιπωριακού.[4]

 


[1] Ο Ηρόστρατος ήταν αρχαίος Έλληνας, από την Έφεσο. Όπως είχε δηλώσει, προκειμένου να μείνει το όνομά του στην Ιστορία, έφθασε στο σημείο να πυρπολήσει, το 356 π.Χ., το περίφημο Αρτεμίσιο, δηλαδή τον Ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο. Οι Εφέσιοι τον συνέλαβαν, τον θανάτωσαν και απαγόρευσαν τη μνεία του. Παρόλα αυτά, πέτυχε το σκοπό του καθώς το όνομά του διασώθηκε μέσα από το έργο του Θεόπομπου «Ελληνικά», ενώ αναφορές σε αυτόν, στηλιτεύοντας πάντα την ανόσια πράξη του, γίνονται μετέπειτα από πολλούς Έλληνες και Λατίνους αρχαίους συγγραφείς.

Σήμερα, στα Γερμανικά η λέξη Herostrat δηλώνει τον εγκληματία που «διψά για δόξα», ενώ ο όρος Herostratic fame στην αγγλική γλώσσα δηλώνει την «δόξα με κάθε μέσο».

[2] «Κατά τη γνωστή ταινία «The Sorcerer’s Αpprentice».

[3] Στην αθλητική αργκό «λαγός» αποκαλείται ένας δρομέας ταχύτητας που συμμετέχει σε αγώνα αντοχής ώστε να δώσει γρήγορο ρυθμό στους πραγματικά συμμετέχοντες δρομείς και μετά από κάποιους γύρους αποχωρεί στο παρασκήνιο. Μεταφορικά ως «λαγός» χαρακτηρίζεται εκείνος που μας βγάζει από τη δύσκολη θέση αναλαμβάνοντας να ανοίξει μια δυσάρεστη συζήτηση ή να ξεκινήσει κάτι επώδυνο.

[4] Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός είναι ο πιο παλιός αγώνας παλαιμάχων ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα. Διεξαγόταν ανελλιπώς από το 1961 κάθε Μεγάλη Παρασκευή ως το 2013, με μια διακοπή το 1967 λόγω συγκυριακής απαγόρευσης μιας και συνέπεσε με την επικράτηση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Συνήθως γίνεται στο γήπεδο της Προοδευτικής, στη Νίκαια. Αγωνίζονται παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού (Βραδύποροι) και της Προοδευτικής (Ταλαίπωροι), ενισχυμένοι κάποιες φορές και από παλιούς παίκτες άλλων σωματείων. Το 2014, έπειτα από άρνηση του Βραδυποριακού να συνεχίσει να μετέχει στη διοργάνωση, τη θέση του πήρε ο «Παλαιμαχιακός», μικτή ομάδα παλαιμάχων του Πειραιά, του Συνδέσμου Βετεράνων Πειραιά.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας