Η καμπάνια για το σκωτσέζικο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα του έχουν δείξει γιατί πρέπει να κινηθούμε προς ένα προοδευτικό, δημοκρατικό, ομοσπονδιακό σύστημα για τα έθνη της Βρετανίας.
Παρά το γεγονός ότι ο λαός της Σκωτίας ψήφισε ενάντια στην ανεξαρτησία, πολλοί έδωσαν μ’ αυτό τον τρόπο την υπόσχεση για πιο αποκεντρωμένες εξουσίες για το Κοινοβούλιο της Σκωτίας. Η σημαντική μειοψηφία των εκλογέων που ψήφισαν για πλήρη ανεξαρτησία αντανακλά την ακόμη πιο διαδεδομένη εχθρότητα που υπάρχει προς το διεφθαρμένο, καπιταλιστικό πολιτικό κατεστημένο με τους καριερίστες πολιτικούς και τα απομακρυσμένα όργανα.
Μεταξύ της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων κι από τις δύο πλευρές ήταν ξεκάθαρη η απόρριψη της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων υπέρ του ΕΣΥ, του κράτους πρόνοιας και της προοδευτικής φορολογίας.
Η εξαργύρωση των υποσχέσεων που δόθηκαν στο λαό της Σκωτίας προς το τέλος της εκστρατείας θα πρέπει να σημάνουν επείγοντα μέτρα για την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων και των πόρων του κοινοβουλίου του Εδιμβούργου. Παρόμοιες πολιτικές πρέπει να εφαρμοστούν για τη συνέλευση της Ουαλίας στο Κάρντιφ.
Και οι δύο οργανισμοί πρέπει να είναι σε θέση να προστατεύσουν και να αναπτύξουν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά συμφέροντα των λαών τους, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας να παρεμβαίνουν αποφασιστικά στην οικονομία, για να ασκούν τη λαϊκή κυριαρχία πάνω από το μονοπώλιο και τις δυνάμεις της αγοράς. Ένα βασικό μέρος αυτής της υπόσχεσης είναι η ανανεωμένη δέσμευση για την αναδιανομή των φορολογικών εσόδων σε όλη τη Βρετανία, με βάση την κοινωνική ανάγκη.
Αλλά θα πρέπει επίσης να δοθεί η ευκαιρία για να τεθούν οι βάσεις για ένα πλήρως δημοκρατικό και ομοσπονδιακό σύστημα στη Βρετανία με την κατάργηση της Βουλής των Λόρδων και τη μετατροπή της Κάτω Βουλής σε ένα ομοσπονδιακό επιμελητήριο όπου τα έθνη της Βρετανίας θα έχουν ισότιμο καθεστώς και όπου οι βουλευτές της Αγγλίας θα συγκροτούν ένα αγγλικό κοινοβούλιο που θα αποφασίζει τις πολιτικές που θα περιορίζονται σ’ αυτή τη χώρα. Επιπλέον, στο πλαίσιο της ίδιας διαδικασίας, το Κοινοβούλιο του Ουέστμινστερ[1] θα πρέπει να επαναπατρίσει τις εξουσίες λήψης αποφάσεων από τα αντιδημοκρατικά θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αγγλικές περιφέρειες θα πρέπει να έχουν τις δικές τους άμεσα εκλεγμένες συνελεύσεις, όπου θα υπάρχει λαϊκή απαίτηση, με τις αρμοδιότητες και τους πόρους για να κατευθύνουν την οικονομική ανάπτυξη και να αναλάβουν τον έλεγχο των υπηρεσιών που σήμερα διοικούνται από μη εκλεγμένους φορείς. Οι χαρακτηριστικές πολιτιστικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες της Κορνουάλης[2] θα πρέπει επίσης να εκφράζονται μέσα από μια εκλεγμένη συνέλευση με τις εξουσίες που θα ταιριάζουν με τους τοπικούς στόχους.
Ωστόσο, η περιφερειακή αποκέντρωση πρέπει να βοηθά παρά να εμποδίζει την αναζωογόνηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου οι αρμοδιότητες για την εκπαίδευση, τον προγραμματισμό, τη στέγαση και την τοπική φορολογία θα πρέπει να αποκατασταθούν πλήρως.
Το ειδικό καθεστώς που απολαμβάνουν από το μονοπωλιακό κεφάλαιο στη Νήσο του Μαν και στα Νησιά του Καναλιού[3], οι οποίες λειτουργούν ως φορολογικοί παράδεισοι και ημιφεουδαρχικά τιμάρια προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων, θα πρέπει να τελειώσει. Αντ ‘αυτού, οι λαοί αυτών των νησιών θα πρέπει να εκπροσωπούνται δημοκρατικά στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, με ενισχυμένα τα δικά τους δημοκρατικά εκλεγμένα κοινοβούλια.
Ενώ όλες αυτές οι θεσμικές αλλαγές θα ενισχύουν τις δημοκρατικές και προοδευτικές τάσεις στην πολιτική ζωή, το πλήρες δυναμικό τους θα αξιοποιηθεί μόνο μέσα από μια μαζική λαϊκή εκστρατεία σε όλη τη Βρετανία υπό την ηγεσία ενός ενωμένου εργατικού κινήματος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα και οι αριστεροί σύμμαχοι του, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση μιας τέτοιας προοπτικής μέσα στους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στο σκωτσέζικο δημοψήφισμα.
Τώρα θα πρέπει να πάμε παραπέρα, να αμφισβητήσουμε την κυριαρχία των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλα τα μέτωπα: οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά.
Οι άμεσοι στόχοι πρέπει να είναι η οικοδόμηση του κινήματος για τη Λαϊκή Συνέλευση ενάντια στη λιτότητα και τον πόλεμο, και υπέρ της δημόσιας ιδιοκτησίας και της προοδευτικής φορολογίας. Να σιγουρέψουμε την ήττα της ηγεσίας του συντηρητικού συνασπισμού στις γενικές εκλογές του επόμενου Μαΐου του. Να βάλουμε τέρμα στο σύστημα πυρηνικών όπλων της Βρετανίας. Να οργανώσουμε μαζικές καμπάνιες κατά της ένταξης στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες: την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Πηγή: communist-party.org.uk
Μετάφραση – Επιμέλεια: Παναγιώτης Ζαβουδάκης
[1]Westminsterparliament: Το Βρετανικό Κοινοβούλιο (ΣτΜ)
[2]Η Κορνουάλη (Cornwall) είναι κομητεία της Αγγλίας στο πιο νοτιοδυτικό τμήμα της Μεγάλης Βρετανίας. Οι κάτοικοι της Κορνουάλης, ζητούν να αναγνωριστούν επίσημα ως «εθνική μειονότητα» αποκτώντας τα ίδια δικαιώματα με τους Σκωτσέζους, τους Ουαλούς και τους Βορειοϊρλανδούς. Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Σκωτία η βρετανική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να θέσει τους περίπου 536.000 κατοίκους της κομητείας υπό την προστασία της Σύμβασης-πλαισίου του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων. Θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα τρία κελτικά έθνη της Μεγάλης Βρετανίας, όμως δεν θα λάβουν επιπρόσθετα κονδύλια. Το Λονδίνο θα πρέπει ωστόσο να ζητά τη γνώμη τους για ορισμένες αποφάσεις που τους αφορούν.
[3]Isle of Man και Channel Isles. Τα νησιά αυτά είναι οι παράδεισοι της φοροδιαφυγής μέσω των offshore εταιριών.
Το ιδιόμορφο καθεστώς των Channel Islands δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τις φορολογικές ελαφρύνσεις. Το σύμπλεγμα αποτελείται από 9 νησάκια. Οι κάτοικοί τους διατηρούν μεν την αγγλική υπηκοότητα, δεν εκπροσωπούνται ωστόσο στο αγγλικό κοινοβούλιο.
Τα νησιά αποτελούν βασικό κέντρο, στο οποίο προσφεύγουν και φυσικά πρόσωπα -εκτός από εταιρίες-, καθώς ελαχιστοποιείται η δυνατότητα παρέμβασης και ελέγχου από φοροελεγκτικές υπηρεσίες άλλων κρατών.
Η σύσταση offshore εταιρίας γίνεται με μια απλή αίτηση μέσω διαδικτύου και μέσα σε μία εβδομάδα ο ενδιαφερόμενος έχει εταιρία με κόστος ίδρυσης το πολύ 2.000 ευρώ. Τα 9 αυτά νησάκια έχουν χαρακτηριστεί «εξωχώρια κέντρα» από τη Μεγάλη Βρετανία και έχουν αυτόνομο καθεστώς: Λειτουργούν ως αυτόνομα κρατίδια με φορολογικό καθεστώς εντελώς διαφορετικό από αυτό της Αγγλίας.
Βασικό στοιχείο της οικονομικής τους λειτουργίας είναι ότι έχουν δικό τους νόμισμα, αντίστοιχο της αγγλικής λίρας, το οποίο αντιστοιχεί σε 100 πένες περίπου το καθένα. Παρά το γεγονός ότι βρίσκονται στην Ευρώπη, δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το νομικό τους καθεστώς, αν και βασίζεται στο αγγλικό Δίκαιο, στην πραγματικότητα είναι ένα μείγμα τοπικής νομοθεσίας με στοιχεία από το Δίκαιο που ίσχυε παλαιότερα στη Βρετανία. (ΣτΜ)
