Εργατικός Αγώνας

Απόηχοι του παρελθόντος, μια προειδοποίηση προς όλους

του Alan Mackinnon

Ο Ντέιβιντ Κάμερον σχεδιάζει να γιορτάσει «Βρετανικές αξίες» ξοδεύοντας 55.000.000 λίρες για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο γράφει ο Άλαν Μακίνον, γραμματέας του Σκωτσέζικου CND[1].

Αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνται με προσοχή για να παρουσιαστεί μια ξεχωριστή οπτική αυτής της σύγκρουσης. Έξω είναι δημοφιλής η αφήγηση του πολέμου ως μιας άχρηστης βιομηχανικής κλίμακας σφαγής για να τροφοδοτηθεί η ανθρώπινη απληστία. Αντ’ αυτού, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος παρουσιάζεται ως μια «αναγκαία θυσία» για να νικήσουμε τον γερμανικό μιλιταρισμό.
Η Βρετανία, υποστηρίζεται, ακόμη και στο αποκορύφωμα της αυτοκρατορίας, ότι ήταν ένας φάρος της ανοχής και της ευγενούς άμιλλας και απλά ήθελε να διαδώσει τα ιδανικά του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Η αλήθεια, βέβαια, ήταν πολύ διαφορετική. Η αποικιακή μας αυτοκρατορία απείχε πολύ από την αστική έννοια της δημοκρατίας. Κυβερνιόταν, φρουρούταν και ελεγχόταν με αδίστακτη αποτελεσματικότητα.

Το παραμικρό ίχνος διαφωνίας συντρίβονταν ανελέητα.   Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αν και είχε ήδη αρχίσει η αργή παρακμή της παγκόσμιας δύναμης της Βρετανίας, η άμεση έκβαση του πολέμου ήταν η επέκταση της απέραντης αυτοκρατορίας της, ειδικά στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Πράγματι, οι σπόροι για σχεδόν όλα τα τρέχοντα προβλήματα στη Μέση Ανατολή βρίσκονται πίσω από αυτή τη σύγκρουση.
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολής (Isis) ισχυρίζεται ότι έχει καταργήσει τα σύνορα που άφησε η μυστική συμφωνία Σάικς – Πικό το 1916[2], η οποία -στο μέσο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου- μοίραζε την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ της Βρετανίας και της Γαλλίας, σε περίπτωση νίκης της Αντάντ.
Γραμμές καταρτίστηκαν στο χάρτη που δεν πήρε υπόψη τη φυλετική ταυτότητα και αγνόησε βαθιές εθνοτικές διαφορές μεταξύ των Κούρδων και των Αράβων καθώς και μεταξύ των Σιιτών και Σουνιτών. Η Γαλλία θα έπαιρνε το Λίβανο, τη Συρία και ένα τμήμα της Τουρκίας, ενώ η Βρετανία θα ήλεγχε τρεις ανατολικές περιφέρειες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (το σημερινό Ιράκ), καθώς και την Υπεριορδανία και την Παλαιστίνη (το σημερινό Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα).
Το επόμενο έτος (1917) ο Λόρδος Μπάλφουρ υποσχέθηκε τη στήριξη της Βρετανίας σε ένα σιωνιστικό εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη, καθιστώντας σαφές ότι η Βρετανία δεν είχε καμία πρόθεση να τιμήσει τις υποσχέσεις της μεταπολεμικής αυτοδιάθεσης προς τους Άραβες των οποίων η εξέγερση ήταν ζωτικής σημασίας για τη βρετανική νίκη.
Και τότε, όπως και τώρα, η απρόσεκτη και αλαζονική στρατιωτική επέμβαση στην άσκηση της αυτοκρατορίας θα προκαλούσε τεράστιες και απρόβλεπτες επιπτώσεις σε εκατομμύρια ανθρώπους στη Μέση Ανατολή, για τις επόμενες γενιές.
Σήμερα είμαστε μάρτυρες της παρακμής μιας άλλης αυτοκρατορίας αυτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Το κύριο καθήκον του φιλειρηνικού κινήματος είναι να διαχειριστεί αυτή την πτώση χωρίς την προσφυγή σε πόλεμο σε μια εποχή που οι ΗΠΑ εξακολουθούν να διαθέτουν συντριπτική στρατιωτική δύναμη.
Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Οι ΗΠΑ καθοδηγούν μια σκόπιμη εκστρατεία για να αποσταθεροποιήσουν την Ουκρανία και για να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας. Στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού ένα νέο δίκτυο στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους χτίζεται για να αντιμετωπίσει την Κίνα.
Και στη Μέση Ανατολή, η ραγδαία πρόοδος του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Ανατολής (Isis) έχει δείξει και πάλι την αξιοθρήνητη αποτυχία και την ανεύθυνη ανοησία των αγγλοαμερικανικών πολέμων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη πολέμων που αποσκοπούσαν στην εξάλειψη της τρομοκρατίας, αλλά, όπως είχαμε προβλέψει, κατέληξαν να τους διαδώσουν σε τεράστιες εκτάσεις της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Στις 5 Ιουλίου το CND της Γλασκώβης διοργανώνει ένα συνέδριο για να συζητηθούν τα θέματα αυτά. Θα επισημάνει τις ανησυχητικές ομοιότητες μεταξύ της πορείας προς τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη διεθνή κρίση σήμερα και τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα γεγονότα συνδέονται με την επιδίωξη της αυτοκρατορίας.

Θα επικεντρωθεί στην αυξανόμενο κίνδυνο ενός μεγάλου πολέμου στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την περιοχή Ασίας και Ειρηνικού που θα συμπαρασύρει και γειτονικά κράτη. Ειδικότερα, θα εξετάσει τις στρατηγικές επιλογές που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία.

Για πόσο ακόμα θα μπορεί η κυβέρνηση Ομπάμα να χρησιμοποιεί τη στρατιωτική ισχύ της για να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση σε τρία μέτωπα και να σταματήσει την ανάπτυξη των ανταγωνιστών της κυρίως της Κίνας και τη Ρωσίας; Τι είναι ο «άξονας» στην Ασία και γιατί είναι μια απειλή για την ειρήνη; Ποιος είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα; Ποιος είναι ο ρόλος των πυρηνικών όπλων σε όλο αυτό και τον καλύτερο τρόπο μπορούμε να οικοδομήσουμε το κίνημα ειρήνης και της αλληλεγγύης στη Σκωτία, τη Βρετανία και σε όλο τον κόσμο;

Πηγή: communist-party.org.uk

Μετάφραση – Επιμέλεια : Παναγιώτης Ζαβουδάκης

 


[1] SCND (Scottish Campaign for Nuclear Disarmament): Σκωτσέζικη Εκστρατεία για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό

[2] Τη Συμφωνία συνήψαν ο François Georges-Picot για τη Γαλλία και ο Sir Mark Sykes για τη Βρετανία. Γνώση της συμφωνίας είχε και η κυβέρνηση της τσαρικής Ρωσίας. Μετά την Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, οι Μπολσεβίκοι αποκάλυψαν τη συμφωνία, κι έτσι «οι Βρετανοί βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, οι Άραβες απογοητεύθηκαν και οι Τούρκοι χάρηκαν».

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας