Είναι καιρός τώρα που οι ΗΠΑ κατηγορούν την Κίνα ότι παραβιάζει διεθνείς κανόνες και απειλεί την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, καθώς επίσης ότι ασκεί εκβιασμό σε αντίπαλους και στρατιωτικοποιεί επικίνδυνα τα εδάφη που κατέχει στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Όλα αυτά βέβαια δεν ισχύουν, αλλά αποτελούν προφάσεις για τις ΗΠΑ, ώστε να επιδείξουν την ισχύ τους απέναντι στην Κίνα.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αυτές οι προφάσεις διατυπώνονται τη στιγμή που οι ΗΠΑ ακόμα δεν έχουν επικυρώσει τη σύμβαση του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ορίζει τους κανόνες τους οποίους επικαλούνται.
Η επίδειξη ισχύος εκ μέρους των ΗΠΑ στη Νότια Σινική Θάλασσα περιέλαβε, πριν λίγο καιρό, στρατιωτικά γυμνάσια, όπου χρησιμοποιήθηκαν πύραυλοι και υπερπτήσεις αεροσκαφών Β-52, τα οποία έχουν τη δυνατότητα εκτόξευσης πυρηνικών όπλων.
Καθίσταται λοιπόν πρόδηλος, καθώς όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περιοχή που συνορεύει με την Κίνα (η οποία διεκδικεί τον έλεγχο των παράκτιων υδάτων της) ο εξαιρετικά υψηλός κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης.
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν και αυτές κυριαρχία στην ίδια περιοχή πάνω σε θέματα διοίκησης συστημάτων, ελέγχου των επικοινωνιών και της συλλογής πληροφοριών, καθώς επίσης και το δικαίωμα επιτήρησης και αναγνώρισης μέσα, πάνω και κοντά στις ακτές της Κίνας.
Ο ανταγωνισμός ΗΠΑ – Κίνας προσλαμβάνει συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Η Κίνα αγνοεί τις επιδιώξεις των ΗΠΑ στην περιοχή και συνεχίζει μεθοδικά και υπομονετικά την ανάληψη του πλήρους ελέγχου των παράκτιων υδάτων της με αιχμή τη Νότια Σινική Θάλασσα.
Οι πολεμοκάπηλες και ακραίες εθνικιστικές δυνάμεις των δύο χωρών πιέζουν -και στις δύο πλευρές – για σκληρότερες ενέργειες και εξωθούν την κατάσταση στο χείλος μιας πολεμικής αναμέτρησης.
Στις ΗΠΑ προφασίζονται την ανάγκη άμυνας της χώρας έναντι των ενεργειών της Κίνας για στρατιωτικοποίηση και περιορισμούς στην ναυσιπλοΐα, αλλά στην πραγματικότητα θέλουν να δώσουν ένα μάθημα στην Κίνα για την περιφρόνηση που επιδεικνύει στην πολιτική παντοδυναμία των ΗΠΑ, με προειδοποιήσεις, απειλές ακόμα και με επίδειξη ισχύος.
Στην πραγματικότητα η Κίνα συμπεριφέρεται σήμερα όπως οι ΗΠΑ έπραξαν παλαιότερα, στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τα παράκτια ύδατά τους, εγκαθιδρύοντας σφαίρες επιρροής (Καραϊβική, Κεντρική και Νότια Αμερική).
Η Κίνα έχει καταστεί πλέον πολεμική δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας, με δυνατότητες διεξαγωγής ακόμη και πυραυλικού-πυρηνικού πολέμου. Παράλληλα έχει συγκροτήσει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, καλά εξοπλισμένες για συμβατικό πόλεμο στη στεριά, τον αέρα και τη θάλασσα. Είναι με λίγα λόγια ένας πολύ υπολογίσιμος πολεμικός αντίπαλος.
Απέναντι σ’ αυτά οι ΗΠΑ, σύμφωνα με δηλώσεις του διοικητή των ναυτικών της δυνάμεων Ειρηνικού Harry Harris, προτείνουν την αναζωογόνηση της συμμαχίας των ναυτικών δυνάμεων της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας και της Ινδίας σε μια επιχείρηση ουσιαστικά εναντίων της Κίνας.
Η εκδίκηση είναι πιάτο που προσφέρεται κρύο. Η Κίνα δεν ξεχνάει την ταπείνωση που υπέστη το 1996 στην κρίση των Στενών της Ταϊβάν. Αντίθετα, προετοίμασε μεθοδικά την απάντησή της.
Το αδιέξοδο είναι φανερό.
Αν οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν το ρόλο τους, έστω και μειωμένο, στην Ασία, πρέπει να αναζητήσουν αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Η Κίνα εκ των πραγμάτων πλέον παίζει έναν ισχυρότερο ρόλο στην ασφάλεια της Ασίας.
Αν αναγνωριστεί αυτός ο ρόλος της, υπάρχει χώρος για αναπροσαρμογή του ρόλου και της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ασία.
Σε αντίθετη περίπτωση, αν επικρατήσει η αλαζονεία της “αυτοκρατορίας”, οι εξελίξεις προδιαγράφονται άκρως επικίνδυνες.
Τάκης Σκλάβος
Αρχική δημοσίευση: kommon.gr
