Γράφει ο Πέτρος Μητροβασιλόπουλος
Η μοναδική και, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, αποτελεσματική απάντηση στη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης του, της Ευρωένωσης και των άλλων πολιτικοοικονομικών, ντόπιων και διεθνών οργανισμών του, είναι η γενικευμένη απεργία.
Σε τι συνίσταται αυτή η επίθεση του κεφαλαίου; Στην πλήρη εφαρμογή των παλιών και νέων μνημονίων της «εργατογενοκτονίας» και «λαογενοκτονίας» που υπέγραψαν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Στους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, προστίθενται τώρα και οι νέοι ανάλογοι νόμοι, κατ’ εφαρμογή του τρίτου μνημονίου που συνυπέγραψαν η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την Ευρωτρόικα που σήμερα, στην κυβερνητική γλώσσα, βαπτίζεται ως «θεσμοί». Έτσι έχουμε ήδη δεχτεί νέες περικοπές σε συντάξεις, νέες αυξήσεις φορολογίας, νέες περικοπές των κοινωνικών δαπανών και τώρα έπονται νέοι νόμοι για νέες περικοπές στους μισθούς, για νέα φορολογία σε μισθωτούς και μικρομεσαίους αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες, για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, για μαζικό ξεπούλημα και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (λιμάνια, τραίνα, αεροδρόμια, ενέργεια). Έχουμε ήδη τον καιάδα της ανεργίας, έναν πρωτοφανή εργασιακό μεσαίωνα, οριστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, έναν νέο προϋπολογισμό φτώχιας και προκλητικές φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο άμεσο στόχαστρο της, η κυβέρνηση έχει την κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις. Με βάση την τακτική της και με βάση τις διαρροές των παντός είδους σχεδίων της, απεργάζεται τον πλήρη σφαγιασμό των συντάξεων με το νέο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο που θα φέρει μέσα σ’ αυτό το μήνα στη βουλή. Μέχρι τώρα, βαδίζοντας στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, αντιγράφει όλη την αντεργατική πρακτική τους σε αυτό το θέμα. Ακόμα ακόμα, αντιγράφοντας τον Γιαννίτση του 2001, έβαλε τους λεγόμενους σοφούς για να γνωματεύσουν ότι, για να «σωθεί» το ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να μην υπάρχουν συντάξεις!!!
Με αυτά και μ’ αυτά, πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και η σημερινή κυβέρνηση, στηρίζει και ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου για να δώσει ανάσες ξεπεράσματος της κρίσης του συστήματος του, του βάρβαρου κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Στα πλαίσια αυτά και αυτή η κυβέρνηση, δίνει καθημερινές εξετάσεις στους «θεσμούς» και διαβεβαιώνει τους εκπροσώπους τους, που τελευταία καθημερινά επισκέπτονται τη χώρα μας, ότι θα τηρήσει απαρέγκλιτα τις «συμβατικές» υποχρεώσεις της, δηλ. όλα τα μνημόνια που, πριν ένα χρόνο, ο σημερινός πρωθυπουργός θα τα έσχιζε με έναν νόμο και θα βάραγε και τα νταούλια και η τρόικα θα χόρευε αλλά και τα τόσα άλλα ηχηρά πρωθυπουργικά φληναφήματα που έχομε ακούσει και που σήμερα αποδείχτηκαν «μπουρδολογίες» για λαϊκή κατανάλωση και λαϊκή εξαπάτηση. Τώρα που προσγειώθηκε στο τρίτο μνημόνιο και πάλι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του, νομίζοντας ότι μπορεί και πάλι να εμπαίζει το λαό, κατέφυγε σε νέο τέχνασμα, λέγοντας ότι για το ξεπέρασμα του μνημονίου του, έχει πακέτα ισοδύναμων μέτρων που με ένα μαγικό ραβδί θα υπερβούν το μνημόνιο του. Η «φάμπρικα» όμως των ισοδύναμων μέτρων για ΦΠΑ, για το συνταξιοδοτικό κλπ, είχε κοντά ποδάρια και δεν άντεξε. Έτσι τώρα το λόγο τον έχει ο «ξενοδόχος», ο λαός με τους αγώνες του.
Η γενική λοιπόν απεργία των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στις 12 του Νοέμβρη, μπορεί να είναι μιας πρώτης τάξεως απάντηση, αν γίνει αφετηρία συνεχών, συνεπών, μαζικών, δυναμικών κινητοποιήσεων, με ένα πλαίσιο που θα προβάλλει τα άμεσα καυτά αιτήματα και που θα θίγει τις αιτίες και τους αίτιους των αντιλαϊκών αντεργατικών επιλογών.
Αν όμως δούμε τα απεργιακά κείμενα και τις απεργιακές αφίσες που έχουν βγάλει οι διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς, τότε δεν μπορούμε να είμαστε και πολύ αισιόδοξοι. Αυτό επιβεβαιώνεται κύρια από τις αφίσες τους που με την εικόνα και με λίγες λέξεις δίνουν τα κύρια μηνύματα τους. Η ΓΣΕΕ που μαζί με την ΑΔΕΔΥ καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία κλαύθμωνος, προτάσσει την εναντίωση της στα «νέα μνημόνια, στις νέες φοροεπιδρομές, στις νέες μειώσεις μισθών…» Δηλαδή τα παλιά μνημόνια, οι παλιές φοροεπιδρομές και περικοπές μισθών να μείνουν; Είναι καλά αυτά τα μνημόνια και θεμιτές και καλές οι παλιές φοροεπιδρομές και περικοπές μισθών; Πρόκειται φυσικά για λόγια και φράσεις των συνένοχων συνδικαλιστικών ηγεσιών του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Από την άλλη το ΠΑΜΕ, που καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση στην ομόνοια, με τις αφίσες του, προτάσσει τα καυτά θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και των πλειστηριασμών, αφήνοντας όμως στο απυρόβλητο τα μνημόνια που είναι η μήτρα αυτών των καυτών προβλημάτων αλλά και η αιχμή του δόρατος του κεφαλαίου, ενάντια στους εργάτες και σ’ όλους τους εργαζόμενους. Πάνω απ’ όλα όμως, η εναντίωση σ’ αυτά, μπορεί να γίνουν και ο κοινός τόπος που μπορεί να συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία ή και την παμψηφία των εργαζομένων. Και επειδή η άρνηση του ΠΑΜΕ σε έναν τέτοιο κοινό τόπο, μπορεί να δικαιολογηθεί από την πλευρά του, με το επιχείρημα ότι ο καπιταλισμός, με ή χωρίς μνημόνια, τα ίδια μέτρα θα παίρνει ή ότι ενάντια στα μνημόνια είναι και φασιστικές πολιτικές δυνάμεις και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αποτελέσουν κοινό τόπο συσπείρωσης δυνάμεων. Τέτοια όμως επιχειρήματα είναι εντελώς ανεδαφικά. Πρώτα – πρώτα, η καπιταλιστική επιθετικότητα, αλλιώς εκδηλώνεται σε «νορμάλ» καταστάσεις και διαφορετικά όταν βρίσκεται σε κρίση το καπιταλιστικό σύστημα όπως σήμερα, οπότε εφαρμόζει «εργατογενοκτόνες» πολιτικές και επομένως οι τέτοιες απλουστευτικές εξισώσεις του ΠΑΜΕ, όχι μόνο προσκρούουν στο μαρξισμό-λενινισμό αλλά και μόνο ως πρόσχημα μπορούν να εκληφθούν. Έπειτα όσον αφορά τις εναντιώσεις των φασιστικών δυνάμεων στα μνημόνια του καπιταλισμού, δεν μπορούν να πείθουν κανέναν, αφού όλοι γνωρίζουν ότι τέτοιες δυνάμεις είναι τα «μαντρόσκυλα» του καπιταλισμού, όπως πολύ σωστά αποκαλούνται στα κείμενα και στη ρητορεία των στελεχών του ΠΑΜΕ. Επομένως φύσει και θέσει αυτά τα μαντρόσκυλα είναι οι κέρβεροι των μνημονίων του αφεντικού τους, του καπιταλισμού. Τέλος, όταν, ο κοινός τόπος ενάντια στα μνημόνια, γίνεται με όρους κινήματος, μέσα στο μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα, τότε, απριόρι, αποκλείονται οι φασιστικές πολιτικές δυνάμεις. Άρα οι αιτιάσεις αποστασιοποίησης του ΠΑΜΕ, αποδείχνονται προφάσεις εν αμαρτίες. Παραπέρα, επειδή σήμερα, σε συνθήκες εξελισσόμενης βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού, προέχουν οι πολιτικές διαστάσεις σε όλα τα ζητήματα, ακόμα και στα πιο απλά συνδικαλιστικά ζητήματα, είναι αυτονόητο ότι κατά συνέπεια, πρέπει να προέχει και η πολιτικοποίηση των αγώνων. Πάνω λοιπόν σε έναν τέτοιο κοινό τόπο, μπορεί να δημιουργηθεί το ευρύτερο μαζικό μέτωπο που θα δίνει αποτελεσματικούς αγώνες, μέσα από τους οποίους θα συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο όλο και περισσότεροι, ότι απαιτούνται ευρύτερες λαϊκές συμμαχίες για βαθύτερες και ριζικότερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές. Πάντως, η μέχρι τώρα πρακτική του ΠΑΜΕ να βάζει «υγειονομικές» ζώνες ανάμεσα στους εργαζόμενους, αποδείχνεται αδιέξοδη και επικίνδυνη και αφήνει στο απυρόβλητο τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές που εδώ και επτά χρόνια, έχουν εξαθλιώσει τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Επίσης αυτή η τακτική του ΠΑΜΕ, αποδείχνει ότι εκείνος που καταφεύγει σε μια τέτοια απομονωτική τακτική, αυτοαποκαλύπτεται ότι, εκτός από ανιστόρητος και αντιδιαλεκτικός, είναι και βαθιά ανασφαλής. Δείχνει δηλ. ότι σε ένα τέτοιο μέτωπο ενάντια στα μνημόνια, δεν μπορεί να πρωτοπορήσει, γιατί δεν είναι πεπεισμένος για την υπεροχή των επιχειρημάτων και των θέσεων του και γιαυτό επικαλείται «ρετσέτες» του τύπου: {«Στα χρόνια που προηγήθηκαν, κυριάρχησε το ψευτοδίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο…»} (Ριζοσπάστης 8/11/2015). ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑ!!! Ίδια και ίσα και όμοια και τα μνημόνια και τα αντιμνημόνια. Ας λουζόμαστε επομένως τα μνημόνια!!!
Τέτοιες στείρες και επικίνδυνες αρνήσεις, μπροστά στην αδήριτη ανάγκη του σήμερα για το αναγκαίο μέτωπο των ευρύτερων συμμαχιών των νικηφόρων αγώνων των εργαζομένων, πρέπει να παραμεριστούν και να προσπεραστούν και από τη ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ.
ΟΛΟΙ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΩΝ, ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ.
