YT_SATURDAY, 23 YT_JANUARY 2021
Σμύρνη. Πρωτομαγιά[1] του 1919. Ο ελληνικός πληθυσμός ασχολείται αμέριμνος με τις δουλειές του αδυνατώντας να φανταστεί ότι λίγες ώρες αργότερα γεγονότα ιστορικής σημασίας θα συγκλονίσουν την ζωή του. Γύρω στις δυο το μεσημέρι παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα στη Μητρόπολη απ’ όπου κλητήρες αναχωρούν για να ειδοποιήσουν τους δημογέροντες και τους Κοινοτικούς Συμβούλους ότι στις 4 το απόγευμα θα υπάρξει έκτακτη συνεδρίαση.
«Τα λόγια μας, η ζωή και ο πόνος μας δεν είναι τίποτα. Ο θάνατός μας- ο θάνατος ενός παπουτσή κι ενός φτωχού ψαρά- είναι το παν για μας! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει- η θανάσιμη αγωνία είναι ο θρίαμβός μας…».
Μπαρτολομέο Βαντσέττι
«Πρώτη στο μόχτο στον αγώνα
και στη θυσία η γειτονιά.
Η Καλογρέζα, η Δραπετσώνα,
Η ματωμένη Κοκκινιά»
Σ. Μαυροειδή- Παπαδάκη[1]
Συμπληρώνονται σήμερα, 1η Αυγούστου, 41 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη. Η άποψη του Εργατικού Αγώνα είναι διατυπωμένη από την αρχή της εμφάνισής του και, συνεπώς, είναι γνωστή. Τα μνημόσυνα δεν ταιριάζουν στους επαναστάτες. Μνημόσυνα κάνουν μόνο εκείνοι που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν προς όφελος τους τις μεγάλες επαναστατικές φυσιογνωμίες, αποσιωπώντας το έργο τους και μετατρέποντάς τους σε ακίνδυνα εικονίσματα.