Εργατικός Αγώνας

Θέλει η… ΕΕ να κρύψει τον αντικομμουνισμό της…

Γράφει ο Αμετανόητος.

Ο θυμόσοφος λαός λέει πως «θέλει η π*^τ@ν@ να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει». Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΕ και τον αντικομμουνισμό της.

Με την επίσημη βούλα της ΕΕ συνεχίζεται η παραχάραξη της Ιστορίας, ιδιαίτερα εκείνης που αφορά στο ρόλο της ΕΣΣΔ στη συντριβή του ναζιστικού κτήνους. Πρωτοστάτες σ’ αυτή την απόπειρα είναι η τρεις βαλτικές χώρες –Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία- χωρίς να μένουν πίσω και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Χαρακτηριστικό όλης αυτής της προσπάθειας είναι η θεωρία των «δυο άκρων» δηλαδή της εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό-φασισμό. Κι όταν λένε «εξίσωση» εννοούν την καταδίκη μόνο του κομμουνισμού καθώς σε πολλές από αυτές τις χώρες ο ναζισμός έχει (ξανα)γίνει imperium in imperio[1].

Η Εσθονία, αξιοποιώντας το ρόλο της ως προεδρεύουσας της ΕΕ, διοργανώνει διεθνές συνέδριο με θέμα: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα». Μάλιστα στο Ταλίν έχουν προσκληθεί όλες οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ και όχι μόνο.

Αυτό το φασιστοσυνέδριο είναι ένα χαστούκι σε κείνους που πίστευαν πως η αντικομμουνιστική υστερία είναι ένα «κόλλημα» των βαλτικών χωρών που στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκαν σε μεγάλο βαθμό κατά των σοβιετικών και υπέρ των ναζί σχηματίζοντας τάγματα εφόδου και αντισημιτικές ομάδες εξόντωσης των Εβραίων. Δεν είναι μόνο οι συνεργάτες των ναζί που μιλούν για τα «εγκλήματα» του κομμουνισμού, είναι η ΕΕ στο πιο ανώτερο της επίπεδο. Η ΕΕ που τα τελευταία χρόνια πάει να σβήσει από τη συλλογική μνήμη τη συμβολή της ΕΣΣΔ στη συντριβή του φασισμού. Η ΕΕ που τη μέρα της επίσημης λήξης του πολέμου στην Ευρώπη, την 9η Μάη 1945, τη μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών, αυτή τη μέρα επέλεξε να την κάνει «μέρα της Ευρώπης». Σε συνεργασία με «ιδρύματα» και ΜΜΕ κι άλλους «ανεξάρτητους» χύνουν καθημερινά την προπαγάνδα τους.

Νομίζουν πως μπορούν να φέρουν την αλήθεια στα μέτρα τους. Και βάζουν τους απογόνους των συνεργατών των ναζί να διοργανώνουν συνέδρια για «τα εγκλήματα» του κομμουνισμού με την ελπίδα πως θα ξεχαστούν ή θα παραγραφούν τα φασιστικά εγκλήματα. Μάταιος ο κόπος τους. Στη συλλογική μνήμη των λαών είναι βαθιά χαραγμένος ο ρόλος και η θυσία της ΕΣΣΔ και του λαού της ενάντια στον φασιστικό ολοκληρωτισμό. Κι όσες φασιστομαζώξεις και συνέδρια κι αν κάνουν, δε μπορούν να σβήσουν από τη μνήμη εικόνες σαν κι αυτές:

 

 

ΥΓ: Πριν λίγο έγινε γνωστή η αντίδραση του Έλληνα υπουργού δικαιοσύνης στην πρό(σ)κληση της Εσθονικής Προεδρίας. Ο Σταύρος Κοντονής, πράττοντας το αυτονόητο, αρνήθηκε τη συμμετοχή της χώρας μας στο φασιστοσυνέδριο σημειώνοντας πως στη σκέψη και τη συνείδηση του ελληνικού λαού «το ναζιστικό καθεστώς, δηλαδή εκείνο το πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει τον ρατσισμό, το μίσος, τη μισαλλοδοξία και τη μαζική δολοφονία ως τον πυρήνα της ιδεολογίας του, δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση να συγκριθεί με τον κομμουνισμό, με την πολιτική ιδεολογία που αυτός αντιπροσωπεύει ή να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο, απλούστατα διότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιμετωπίσει τίποτε παρόμοιο με τον ναζισμό και ελπίζουμε πως δε θα το κάνει στο μέλλον».

Ανεξάρτητα από τους λόγους που ώθησαν την κυβέρνηση να προβεί σε αυτή την ενέργεια, η κίνηση αυτή είναι από τις λίγες που οι «εκλεγμένοι εκπρόσωποι» έρχονται σε αρμονία με το παλλαϊκό αίσθημα. Κι είναι ενδεικτικές οι αντιδράσεις και η λύσσα των πληρωμένων από την ΕΕ κονδυλοφόρων που είτε παρέθεσαν τις «ιστορικές» ανακρίβειες της αντισοβιετικής προπαγάνδας, είτε έσπευσαν να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για την απομόνωση της χώρας από την ΕΕ. Έκαστος εφ ω ετάχθη.

 


[1] Λατινική φράση που σημαίνει «κράτος εν κράτει»: 1. ανεξάρτητο κράτος που βρίσκεται μέσα στην επικράτεια κάποιου μεγαλύτερου 2. (μεταφορικά) ομάδα που έχει αποκτήσει δύναμη και συμπεριφέρεται σαν αυτόνομη εξουσία.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας