Τον τελευταίο καιρό γίνεται αισθητό σε όλους μας ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Ο καιρός έχει αλλάξει δραματικά. Δεν έχει ξαναγίνει σε τέτοια συχνότητα, να έχουμε καταιγίδες, χαλάζι και καταστροφές στις καλλιέργειες, σε εποχή καλοκαιριού. Δεν έχουμε ξαναζήσει τόση υγρασία, σε περιοχές της χώρας που ήταν ανέκαθεν ξηρές. Το κλίμα πάει να γίνει τροπικό. Καταστρέφεται μια περιβαλλοντική ισορροπία πολλών αιώνων, μέσα σε λίγα χρόνια.
Στο μεταξύ οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν πονοκεφάλους, ζαλάδες, στομαχικές διαταραχές, βάρος στα μάτια, κόπωση κ.α. συμπτώματα. Κάτι συμβαίνει στην ατμόσφαιρα. Τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα αναπνευστικά και τα καρδιαγγειακά προβλήματα. Τα αυτοάνοσα και οι άγνωστες ασθένειες πολλαπλασιάζονται. Ο καρκίνος σαρώνει και μάλιστα με ταχείες μεταστάσεις, χωρίς προειδοποιητικά συμπτώματα.
Με κάποιο τρόπο πρέπει να συνδέεται η περιβαλλοντική ανωμαλία, με τη ραγδαία επιδείνωση της δημόσιας υγείας. Δεν γίνεται όλα να τα αποδίδουμε στο άγχος και την ανασφάλεια, την πτώση του βιοτικού επιπέδου και την διατροφή. Όχι ότι κι’ αυτά δεν επιβαρύνουν σημαντικά την δημόσια υγεία. Ειδικά το στρες, η οικονομική πίεση, η παραγόμενη στεναχώρια, έχουν λάβει τόσο μαζικές διαστάσεις που μας επηρεάζουν όλους. Δεν υπάρχει πιά οικογένεια που να μην την έχουν αγγίξει όλα αυτά. Επομένως όλα αυτά ως ένα βαθμό, εξηγούν κάποιες πλευρές στην επιδείνωση της δημόσιας υγείας.. Όμως η ατμόσφαιρα επηρεάζει συνεχόμενα και πολύπλευρα την υγεία μας, με αδιόρατο τρόπο. Σωματίδια στον αέρα, ακτινοβολίες, ραδιοκύματα κ.α., τα δεχόμαστε άθελά μας, περνάνε μέσα μας, παραμένουν και συσσωρεύονται. Στα χρόνια της πρόσφατης κρίσης, και ειδικά την τελευταία τριετία, παρατηρούμε μια αδικαιολόγητη αιθαλομίχλη, συνήθως με άπνοια και έντονο αίσθημα υγρασίας.
Οι υπεύθυνοι σωπαίνουν. Μπροστά σε τόση μαζική επιδείνωση του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, απουσιάζει εντυπωσιακά η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση. Γιατί δεν δίνει η κυβέρνηση εντολές στα δημόσια ερευνητικά κέντρα να καταγράψουν, να συλλέξουν και να επεξεργαστούν διεπιστημονικά τα ατμοσφαιρικά δεδομένα, όπως και τα δεδομένα της δημόσιας υγείας;; Ένας ολόκληρος λαός χάνεται και οι πολιτικοί υπεύθυνοι τηρούν σιγή ιχθύος. Με τη σιγή, αφήνουν την κατάσταση να περνάει στην καθημερινή αντίληψη σαν φυσικό φαινόμενο. Χωρίς να το λένε. Ξέρουν ότι ο καθένας, η κάθε οικογένεια, θα ζήσουν τον δικό τους Γολγοθά, θα πορευτούν με τον προσωπικό τους πόνο· στην εξατομικευμένη συμφορά δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για συλλογική συνείδηση και αντίδραση.
Με ωραίες εκθέσεις ιδεών για την υποβάθμιση του πλανήτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα, γενικά και αόριστα, μας καθιστούν όλους ενόχους. Αφού πρώτα σε παγκόσμια κλίμακα έχουν δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες, ώστε να μην μπορεί κανείς να ζήσει αλλιώς, έρχονται να μας ενοχοποιήσουν, επειδή χρησιμοποιούμε τα προϊόντα της τεχνολογίας, άρα είμαστε όλοι συνένοχοι για το περιβάλλον!
Σήμερα ακούμε διάφορα ωραία λόγια για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, για την ενεργειακή εξοικονόμηση, την αειφόρο ανάπτυξη κ.λ.π. φληναφήματα.
Με κάθε αφέλεια που μπορεί να μας διακρίνει,, θα ρωτήσουμε όλους αυτούς τους ηγέτες των μεγάλων χωρών, γιατί ενώ κόπτονται τόσο για το περιβάλλον, συνεχίζουν τον ανταγωνισμό των όπλων μαζικής καταστροφής, γιατί αντικαθιστούν το πετρέλαιο με την χιλιάδες φορές καταστροφικότερη πυρηνική ενέργεια, που μάλιστα τη βαφτίζουν πράσινη, γιατί επιδιώκουν τη λεγόμενη ανάπτυξη, αφού αυτό σημαίνει περαιτέρω ρύπανση και μόλυνση του πλανήτη.
Βλέπουμε παντού τις λεγάμενες ενεργειακές κλάσεις. Πρόκειται για τη νέα μπίζνα, η οποία στην καλύτερη περίπτωση αφορά απλή εξαπάτηση, όπως με τους κινητήρες αυτοκινήτων και στη χειρότερη έχει να κάνει με τη μετάθεση του “πυρετού” από την ατμόσφαιρα στους οργανισμούς. Θέλουμε να πούμε ότι διάφορες τεχνολογίες που παρουσιάζονται ως εναλλακτικές, ναι μεν καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια, αλλά προκαλούν άλλες βλάβες στον ανθρώπινο και τους ζωικούς οργανισμούς, που θα αποκαλυφθούν μετά από χρόνια, όταν θα θέλουν να πλασάρουν μια νέα τεχνολογία και που στο μεταξύ θα τις έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά στην άλλη μεγάλη μπίζνα των φαρμάκων και των ιατρικών εξοπλισμών.
Έχουμε να κάνουμε με έναν συστημικό φαύλο κύκλο, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια ανεξέλεγκτη δίνη, που τα καταπίνει όλα. Οι “παράπλευρες” απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και σε είδη της χλωρίδας και πανίδας, υπολογίζονται σε κέρδος από τον αδηφάγο νόμο των αγορών. Το κέρδος αυτό όμως δεν είναι πραγματικό κέρδος ζωής, είναι κέρδος καταστροφής που δεν μπορεί να υπάρξει αλλού, παρά σε εικονικά νούμερα στις οθόνες. Όμως με τα εικονικά τους νούμερα εξαγοράζουν, εκβιάζουν και κατασκευάζουν κυβερνήσεις, ενώσεις, κόμματα και κινήματα, στη σχιζοφρένεια του πλήρους ελέγχου και της εξουσίας.
Αν θέλουμε να μην πέφτουμε ξαφνικά στους δρόμους, μέσα στα επόμενα χρόνια, πρέπει να κατεβούμε όλοι στο δρόμο τώρα και να απαιτήσουμε να μας πουν τι ακριβώς συμβαίνει στην ατμόσφαιρα, να απαιτήσουμε να σταματήσουν τα επιβλαβή προϊόντα και παροχές, να σταματήσουν οι επικίνδυνες επενδυτικές δραστηριότητες.
Οφείλουμε απέναντι στη συνέχεια της ζωής να δηλώσουμε ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πειραματίζεται με τη ζωή και την υγεία εμάς, των παιδιών μας και του φυσικού περιβάλλοντος που ανήκουμε. Καμμιά εξουσία δεν είναι πάνω από τη ζωή.
Δεν περιμένουμε να ακούσουμε τίποτα αλήθειες, Αν στριμώξουμε τους ιθύνοντες, θα εισπράξουμε κυνικούς εκβιασμούς, ότι «αν θέλετε να έχετε τις σημερινές κοινωνικές παροχές, τεχνολογικά προνόμια κ.τ.λ., κάντε μόκο». Σαν καλοί υπάλληλοι των πολυεθνικών, οφείλουν να πουλήσουν νταβατζιλίκι.
Το θέμα είναι εμείς να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε, τι αξίζει στη ζωή να έχουμε και πως να είμαστε. Σίγουρα όχι μονοσήμαντα, αλλά πολυποίκιλα, όπως είναι το ίδιο το φυσικό περιβάλλον, όπως είναι τα όσα φέρνει η ζωή. Αυτά όμως δεν θα τα βρούμε πουθενά έτοιμα, όπως ξέρουμε η ίδια η ζωή δεν είναι προκάτ για να έχει βιβλίο οδηγιών και έτοιμες λύσεις. Τις λύσεις θα τις βρίσκουμε εκεί που συναντιώνται οι ερωτήσεις μας, και οι αγωνίες μας,, εκεί που κοινωνούν τα λόγια και οι πράξεις μας. Είναι καιρός να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας,, γιατί απλά δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Το σύστημα γίνεται όλο και πιο φαύλο, σκοτεινό και εξοντωτικό για την ίδια τη ζωή. Η διάδοχη λύση δεν φαίνεται. Οφείλουμε να τη γεννήσουμε κι’ αυτό έχει κόπο και πόνο, αλλά αξίζει.
ΟΜΑΔΑ ΛΟΓΟΥ ΔΑΙΜΩΝ
