Μια φανταστική αφήγηση για μια φανταστική χώρα.
Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν διάφορες κακεντρεχείς διαδόσεις, για την ηττοπάθεια των κυβερνητικών στελεχών, απέναντι στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας.
Εμείς δεν πιστεύουμε τις κακές φήμες. Τουναντίον, το μόνο που αναγνωρίζουμε στην κυβέρνησή μας, είναι μια σειρά ένδοξων μαχών, σε πολλά επίπεδα. Ας δούμε μερικά μόνο από αυτά.
Πρώτον: Με ένα πρωτοφανές δημοκρατικό άλμα, όπως αυτό του δημοψηφίσματος, κατέστησε όλη την ντόπια κοινωνία μέτοχο της ενοικίασης της χώρας, μόλις για 99 ακόμη χρονάκια. Και μάλιστα μαζί μ᾽ αυτό, έκλεισε το αμαρτωλό παρελθόν της αστικοδημοκρατικής μεταπολίτευσης, ανοίγοντας τον τέταρτο δρόμο για τον μετασοσιαλισμό! Γιατί ο σοσιαλισμός περνάει μέσα από την ισότητα. Δεν έχει καμιά σημασία αν τούτη δω η ισότητα σημαίνει εξίσωση στην εξαθλίωση, όπως λένε οι Κασσάνδρες. Μάλιστα αυτού του είδους η εξίσωση είναι η μόνη που απαλλάσει τους ανθρώπους από το δυσβάσταχτο βάρος της ευθύνης του εαυτού τους και τους απελευθερώνει από ανούσιες φλυαρίες για ιστορικό παρελθόν και μέλλον. Ήδη στο οικονομικό επίπεδο, έχει σχεδόν κλείσει η ψαλίδα των ταξικών διακρίσεων στις απολαβές. Είτε είναι κανείς εργαζόμενος, άνεργος, άεργος , συνταξιούχος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, αγρότης, επιστήμονας, ανειδίκευτος, οι τελικές αποδοχές μετά φόρων είναι ίδιες, Άσε που απελευθέρωσε τους εργαζόμενους από τη μισθωτή σκλαβιά, δηλαδή από τη σκλαβιά να παίρνεις μισθό επειδή δουλεύεις! Οι μισθοί επιτέλους αποσυνδέθηκαν από την παραγωγικότητα της εργασίας και την καταναλωτική δύναμη. Οι παλαιοκομμουνιστές, ήθελαν λέει να ανεβάσουν όλη την κοινωνία ένα σκαλί πιο πάνω. Γι᾽ αυτό δεν είδαν προκοπή. Ρίχτους όλους στόν πάτο, να δείς για πότε πετυχαίνεις τον νεοφιλελεύθεροσοσιαλισμό. Η ελ-πήδα ήρθε!
Δεύτερον: Με μια πρωτοφανή κωλοτούμπα, απαλλάχτηκε από το παλιό, στο ίδιο το κόμμα. Απ᾽όλους αυτούς τους κολλημένους με συλλογικά δικαιώματα, δημόσιο συμφέρον και άλλες παρωχημένες ανοησίες, που μπλοκάρουν συνεχώς τις ξένες επενδύσεις από σοβαρούς και διακηρυγμένους διώκτες της τύχης!
Τρίτον: Μετά το άνοιγμα των επαγγελμάτων των προηγούμενων κυβερνήσεων, έρχεται επιτέλους η κατάργηση των επαγγελμάτων. Ο καθένας και μία, πρέπει να μπορεί να κάνει χρέη ταξιτζή, να μπορεί να ανοίξει φαρμακείο, ιατρικό κέντρο ή οτιδήποτε θελήσει. Όλα πρέπει να επιτρέπονται, τέρμα πια σ᾽αυτή την κλεισούρα των επαγγελμάτων και των επαγγελματιών. Όσοι το αρνούνται είναι συντηρητικοί, η ζωή θέλει τρέλλα. Να μπορείς να ξυπνάς ένα πρωί και να λές, σήμερα θέλω να είμαι ταξιτζής, αύριο εκπαιδευτικός, κ.ο.κ. Η ελευθερία της πραγματικής εικονικότητας, είναι η ελευθερία του μέλλοντός μας!
Τέταρτον: Τα έβαλε ανοιχτά με τα οργανωμένα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονταν τον λαϊκό μόχθο, όπως το κίνημα της γραβάτας. Με έναν θαρραλέο νόμο, τους απάλλαξε από την συμμετοχή τους σε μια σειρά από νομικές και δικαστικές διαδικασίες κι έτσι τους τσάκισε κάθε δυνατότητα να ξαναγοράσουν ποτέ γραβάτα! Λένε μάλιστα ότι το επόμενο μεγάλο βήμα που ετοιμάζει η κυβέρνησή μας, είναι η παράδοση της δικαιοσύνης στο κίνημα της κουκούλας, αντί εκείνου της γραβάτας, αποτελούμενο από γνήσιους διεθνικοσοσιαλιστές αντιφασίστες και με την ευγενική εποπτεία άμεμπτων υπερεθνικών ΜΚΟ. Με τέτοιες και άλλες γενναίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, ήρεμα και απλά, θα περάσουμε επιτέλους στη σύμπραξη της μη κυβερνητικότητας, με τα εναλλακτικά και ακτιβιστικά κινήματα, που θα ανοίξουν τον τέταρτο δρόμο για τον μετασοσιαλισμό.
Πέμπτον: Αποκάλυψε εμμέσως πλην σαφώς, τις μίζες πολιτικών από μεγάλη πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία. Βέβαια αυτοί οι πολιτικοί είναι δεξιά και κεντροδεξιά λιγούρια και ποτέ αριστεροί πολιτικοί, που έχουν γνήσια ηθικοσοσιαλιστική τσίπα και δεν δέχονται ποτέ μίζες. Είναι δε τόσο υπεράνω χρημάτων, που καμιά φορά ξεχνάνε την ύπαρξη των καταθέσεων τους και δεν τις δηλώνουν στα «πόθεν έσχες». Ομως αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα, έχει να κάνει με την πολιτική εμπέδωση της Μπρεχτικής αποστασιοποίησης, μεταξύ ρόλου και ατομικότητας!
Έκτον: Την αποσύνδεση από κάθε ευθύνη, την διαχέει ως ένα νέο είδος μετασοσιαλιστικής κουλτούρας στον κρατικό μηχανισμό, πολύ πιο αποτελεσματικά από το προηγούμενο σοσιαλίζον πείραμα της χώρας. Γιατί ξέρουν τα συντρόφια, οτι το κράτος μόνο από τα μέσα καταλύεται κι αυτή τη φορά χωρίς την πολυέξοδη διαπλοκή σε εκτεταμένο επίπεδο. Γιατί οι φτωχομπινέδες όσο τρώνε τόσο λυσσάνε και δαγκώνουν στο τέλος το χέρι που σταμάτησε να τους ταΐζει, ενώ άμα τους έχεις στην αφασία, κάθονται σαν κότες λυράτες. Αυτό όμως πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σαν σοσιαλιστική, αντικρατικιστική προπαίδεια.
Έβδομον: Καταργεί το βάθρο του μικροαστισμού, την ατομική ιδιοκτησία! Επιτέλους σπίτια, οικόπεδα, χωράφια, βγαίνουν στο σφυρί. Κι οι άνθρωποι απελευθερώνονται από το βόλεμα του καναπέ, τη μιζέρια της μοναξιάς και τη στενότητα των τεσσάρων τοίχων. Επιτέλους βγαίνουν στο δρόμο, στα φιλόξενα πεζοδρόμια, για να διασταυρωθούν ανοιχτά και ελεύθερα με άλλους αστέγους και να φτιάξουν όλοι μαζί νέες ουτοπικές κοινότητες. Μόνο οι ανόητοι βλέπουν το δάχτυλο της έξωσης και όχι το δάσος μιας νέας κοινωνικοποίησης. Τελικά όντως, στην κρίση κανείς δεν μένει μόνος!
Όγδοον: Ανοίγει τα σύνορα. Γιατί όπως δεν πρέπει να μας χωρίζουν τοίχοι και ιδιοκτησίες, έτσι δεν πρέπει να μας χωρίζουν σύνορα. Άσε που έτσι δεν έχεις εχθρούς, εισβολείς, πολέμους και άλλα ξεπερασμένα ήθη. Όπως καταργούνται οι τάξεις και επομένως η ταξική πάλη, έτσι καταργούνται τα σύνορα και η διακρατική πάλη. Απλά τα πράγματα. Κι αν έρθει κανένας κατακτητικός στρατός, δικός του ο μπελάς. Γιατί εμείς ξέρουμε την αλήθεια, ότι οι θάλασσες ανήκουν στα ψάρια, τα βουνά στις αρκούδες, οι πόλεις στα σκυλάκια και τα γατάκια κ.ο.κ. Κι όποιος δεν «ψήνεται», ας πιει κάνα «μπάφο», να το δει αλλιώς το πράμα!
Ένατον: Μπορεί η κυβέρνηση να μην έχει τη δυνατότητα να πάρει στα χέρια της την οικονομική εξουσία, αλλά κάνει κάτι πολύ πιο «προχώ»: εφαρμόζει εξαγωγή της επανάστασης στα ίδια τα κέντρα του καπιταλισμού. Οι πολυεθνικές μεταλλάσονται σε αντιεξουσιαστικούς οργανισμούς, τα μικρομεσσαία στελέχη καταργούνται, οι ίδιες αυτοκαταργούνται όπως τις ξέραμε ως τώρα, όλοι γίνονται ίδιοι. Ακόμα οι μεγάλοι όμιλοι συνεχώς συγχωνεύονται, αλλάζουν χέρια, ονόματα, ταμπέλες, ΑΦΜ, εκπροσώπους, μετόχους, τα πάντα. Τώρα αποδεικνύεται πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν αυτό που λέγανε «εσωκομματικό μπάχαλο» στο κυβερνών κόμμα και «κωλοτούμπα» στη διακυβέρνηση. Γιατί αν δεν ήταν μπροστά, το μπάχαλο κι η κωλοτούμπα, δεν θα γινόνταν μοντέλα σύγχρονου μάνατζμεντ! Πανίβλακες και καθυστερημένοι είναι όσοι φωνάζουν ακόμα ότι η αριστερά αστικοποιείται. Φταίει ο καπιταλισμός που αλλάζει σύριζα ηλίθιοι!
Δέκατον: Προσφάτως, σε συνεργασία με άλλες δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, αποτελούμενες από πρώην σοσιαλίζοντες κυβερνήτες αυτής της χώρας, κύρηξε τον πόλεμο στον εθνολαϊκισμό, τον σοσιαλ-λαϊκισμό και άλλα λαϊκότροπα είδη που φύονται σ᾽αυτό τον τόπο. Ακόμα δεν είναι γνωστή η έκβαση αυτής της μάχης, αλλά είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι θα κερδιθεί υπέρ της κυβέρνησής μας, γιατί μόνο η ίδια ξέρει να χειρίζεται τον λαϊκισμό για το καλό του ίδιου του λαού! Άλλωστε η πολυσυνιστωσική συμπαράταξή μας, έχει συντρίψει παρόμοιους εχθρούς, πριν ακόμα ανέβει στην κυβέρνηση κι έτσι απέδειξε τις ηγετικές της ικανότητες στον λαό και υπερψηφίστηκε. Για παράδειγμα θ᾽ αναφέρουμε τρεις καίριες κοινωνικές παρεμβάσεις της.
Α. Αποκάλυψε, κατήγγειλε και κατατρόπωσε τον ρατσισμό. Αυτή η μάχη υπήρξε τόσο αποτελεσματική, ώστε να βλέπουμε σήμερα πολλούς μεταμελήσαντες πρώην ρατσιστές, να το᾽χουν γυρίσει σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο ρατσισμό. Τους βλέπεις καθημερινά στους δρόμους, να φτύνουν χάμω και να επαναλαμβάνουν συνεχώς το αμίμητο: «γ..ώ τη ράτσα μου γ..ώ»!
Β. Τοιουτοτρόπως ετοιούτεψε τους αντιτοιούτους, προσάπτοντάς τους την κατηγορία του ομοφοβικού. Τέτοια ήταν η επιτυχία του τοιαύτου αγώνος, ώστε οι ομοφοβικοί εδέχθησαν ένα ανεπανόρθωτο ψυχολογικό τραύμα, με συνέπεια να μην τολμούν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους, γιατί μόλις συναντούν έναν «όμο», τους κόβει κρύος ιδρώτας, πέφτουν κάτω με σπασμούς και βγάζουν αφρούς απ᾽ το στόμα!
Γ. Μα πάνω απ᾽ όλα, ευχαριστούμε την μεγάλη πολυσυνιστωσικο-πολυσυλλεκτική συμπαράταξή μας, γιατί μας έμαθε μια νέα κουλτούρα, έναν νέο τρόπο σκέψης, έκφρασης και ζωής. Μας έμαθε την αξία της τρολιάς: να τρολάρουμε και να χαχανίζουμε με αυτά που ως τώρα τα᾽χε ο κόσμος για σημαντικά πράματα στη ζωή του και να απασχολούμαστε με ότι το᾽ χαν για απλό εποικοδόμημα και ιδιωτική υπόθεση. Μας έμαθε ότι δεν χρειάζονται δα και τίποτα συλλογικά δικαιώματα για να´χεις ατομικά, μπορείς να τα᾽χεις όλα και τώρα. Μας έμαθε να αξιολογούμε αλλιώς τις καταστάσεις. Να ανησυχούμε για τον ηγέτη μας που έβγαλε ερπητάκι όταν τον στρίμωξαν οι ξένοι ηγέτες και να μη μας καίγεται καρφί που θα πηγαίναμε έρπειν. Να μας λέει ο ηγέτης «ή εμείς ή αυτοί» και να μήν περνάει απ᾽το μυαλό μας να ρωτήσουμε ποιούς εννοεί «εμείς» και ποιους «αυτοί», αλλά κι όταν μετά από χρόνια καταλάβουμε, να πούμε «οκ, ήταν μάγκας γιατί μας τρολάρισε όλους». Βέβαια οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι τον δρόμο τον είχε ανοίξει ο άλλος αρχιηγέτης της τρολιάς και της πολιτικής μπαφομεταφυσικής, ο μίστερ «λεφτά υπάρχουν».
Μετά απ᾽ όλα αυτά, ας βγει όποιος τολμάει να μας πει ότι η κυβέρνηση δεν έκανε βαρυσήμαντο και πολυσήμαντο έργο, μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Ότι δεν ξεπέρασε τα καλύτερα όνειρα όλων των αριστερών (οι άλλοι δεν μας ενδιαφέρουν). Πρέπει να στηρίξουμε την κυβέρνησή μας με την πίστη και την αισιοδοξία που μας παρείχε αυτά τα μεταβατικά χρόνια του υπόγειου μετασοσιαλιστικού μετασχηματισμού!
Ομάδα Λόγου ΔΑΙΜΩΝ
