Σε πολλές χώρες οι μετανάστες, μέχρι να εγκλιματιστούν στη νέα τους πατρίδα, απασχολούνται σε εργασίες που δεν απαιτούν καλή χρήση της επικρατούσας γλώσσας. Οικοδόμοι, εργάτες γης, καθαρίστριες, οικιακοί βοηθοί είναι οι πρώτες εργασίες που μπορεί να βρει ένας μετανάστης σε μια ξένη χώρα.
Η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται σ΄ αυτές τις χώρες, όπως προκύπτει από ρεπορτάζ εφημερίδων και καταγγελίες φορέων. Στη χώρα μας αλλοδαποί αποκλείονται από θέσεις καθαριστριών σχολείων λόγω καταγωγής. Συγκεκριμένα η εγκύκλιος για τις προσλήψεις καθαριστών-καθαριστριών σε σχολεία αναφέρει ότι «δεκτοί στη διαδικασία επιλογής γίνονται οι υποψήφιοι που είναι: α) Έλληνες πολίτες, β) πολίτες των άλλων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γ) Βορειοηπειρώτες, Κύπριοι ομογενείς και ομογενείς αλλοδαποί που προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη και από τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο, και ομογενείς εξ Αιγύπτου χωρίς να απαιτείται πιστοποιητικό ελληνικής ιθαγένειας, υπό την προϋπόθεση ότι η ιδιότητά τους ως Ελλήνων, κατά το γένος και τη συνείδηση, αποδεικνύεται με άλλους τρόπους». Για όλους τους υπόλοιπους η εγκύκλιος διευκρινίζει ότι «για τους υποψηφίους χωρίς ελληνική ιθαγένεια απαιτείται η γνώση της ελληνικής γλώσσας σε βαθμό επαρκή για την άσκηση των καθηκόντων της οικείας ειδικότητας».
Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι όροι της εγκυκλίου ορίζουν ότι για να προσληφθεί κάποιος στον τομέα της καθαριότητας θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένα ελληνικό DNA (άραγε πόσο %;) ή να ξέρει τα παραθετικά του «ἀγαθός, ἀμείνων, ἄριστος» και τον αόριστο β΄ του ρήματος «ἐπιλανθάνομαι» ή, έστω, να μπορεί να εξηγήσει το «φιλοκαλοῦμεν τέ γάρ μετ’ εὐτελείας φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας» (του Περικλέους βεβαίως, βεβαίως).
Όμως, για να σοβαρευτούμε με ένα τόσο ιδιαίτερο θέμα, πρέπει να τονίσουμε ότι πάνω από 50 μετανάστες-μετανάστριες που δούλευαν για δυο σχεδόν δεκαετίες στον τομέα της καθαριότητας σε σχολεία της Αθήνας, με βάση τη νέα εγκύκλιο, όχι μόνο δεν μονιμοποιούνται αλλά χάνουν και το δικαίωμα να ανανεώσουν τις συμβάσεις τους λόγω της ρατσιστικής αυτής διάταξης. Άραγε μπορεί κανένα από τα διεστραμμένα μυαλά που τη συνέταξαν να εξηγήσει πειστικά πώς μπορούσαν να δουλεύουν τόσα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι και τι μεσολάβησε ώστε να τους ζητάνε σήμερα «πιστοποιητικό DNA» και γλωσσομάθειας για να συνεχίσουν να το κάνουν; Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα τολμούσε να φανταστεί ο Ηλίας Κασιδιάρης πως τα «οράματα» του έγιναν όροι πρόσληψης των εργαζόμενων.
Τη στιγμή που οι ανάγκες στα σχολεία απαιτούν ακόμα περισσότερες προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού, οι υπεύθυνοι μεταχειρίζονται τους αλλοδαπούς εργαζόμενους ως στυμμένες λεμονόκουπες επειδή δεν έχουν τη φυλετική «καθαρότητα» του Έλληνα πολίτη.
Η συγκεκριμένη διάταξη προσβάλει τη χώρα και τον πολιτισμό της. Προσβάλει την εργατική τάξη στο σύνολό της. Η απόσυρση της πρέπει να θεωρηθεί όρος sine qva non για το μαζικό κίνημα και πρώτη προτεραιότητά του. Η πάλη για μονιμοποίηση των εργατών καθαριότητας και η κάλυψη όλων των αναγκών με περισσότερες προσλήψεις πρέπει να συνδυάζονται με την απαίτηση για άμεση κατάργηση αυτής της ρατσιστικής ξενοφοβικής και τελικά Χρυσαυγίτικης στη λογική της διάταξης.
Δεν είναι υπόθεση μόνο των άμεσα εμπλεκομένων. Είναι υπόθεση όλων μας. Γιατί μπορεί ο φασισμός να βγήκε από το κοινοβούλιο. Πρέπει, όμως, να βγει οριστικά και από τα μυαλά κάποιων αμόρφωτων κι από την κοινωνία.
