Θυμάμαι το 2005, έφηβος τότε, ένα δημοψήφισμα στη Γαλλία για το αν εγκρίνεται από τον λαό το νομοσχέδιο για την θέσπιση ευρωσυντάγματος…Φωτιές είχε ανάψει και στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό….
Άκουγα την άποψη τότε του ΚΚΕ στον (ανοιχτό) 902 καθώς και την προπαγάνδιση της θέσης υπέρ του ΟΧΙ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στη Γαλλία… Κάθε μέρα ρεπορτάζ, συνεντεύξεις κ.τ.λ…
Ο Κυριακάτικος Ριζοσπάστης της 29ης Μάη του 2005 έγραφε: ”Στο «στρατόπεδο» του «όχι», αν και με διαφορετικές αφετηρίες και στόχους, έχουν προσχωρήσει το ΚΚ Γαλλίας, πρώην μέλη και στελέχη του ΚΚ Γαλλίας που έχουν διαχωρίσει τη θέση τους, όπως είναι ο «Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία», οι μισοί Πράσινοι, τα δύο τροτσκιστικά κόμματα και η γαλλική ακροδεξιά, με επικεφαλής τον γνωστό Ζαν Μαρί Λεπέν.
Πολλοί κονδυλοφόροι του «ναι» έσπευσαν να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως τη «σύνθεση» του «στρατοπέδου του όχι» για να υποσκάψουν τη δυναμική του, μιλώντας για «ταύτιση άκρων» και άλλα τινά.” ενώ παρακάτω ανέφερε ”το ζήτημα που τίθεται από μερίδα των δυνάμεων που υποστηρίζουν το «όχι», όπως είναι ο «Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία», είναι να καταστεί ξεκάθαρο ότι δεν είναι απλώς «το “ευρωσύνταγμα” προβληματικό. Δε θεσμοποιεί το “ευρωσύνταγμα” το νόμο της ζούγκλας και μάλιστα υπεράνω της εθνικής νομοθεσίας. Είναι η ίδια η ΕΕ, ο χαρακτήρας, η δομή και ο σκοπός της τέτοιος. Γι’ αυτό, το “όχι” δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή μιας μεγάλης πορείας αντίστασης και ανατροπής, είναι το εναρκτήριο λάκτισμα αλυσιδωτών αντιδράσεων»”.
Το ΚΚΕ τότε στήριζε τις δυνάμεις αυτές που έλεγαν ΟΧΙ και μάλιστα καλούσε να διοργανωθεί αντίστοιχο δημοψήφισμα στην Ελλάδα για να τεθεί στην κρίση του λαού….
Το δημοψήφισμα αυτό δεν έθετε ερώτημα για το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ στην ευρωζώνη, ούτε για αποδέσμευση και έξοδο από την ΕΕ… Ήταν όμως το ευρωσύνταγμα επιταγή και βασική επιδίωξη της άρχουσας τάξης της Γαλλίας καθώς και των υπολοίπων χωρών της Ένωσης… Είχε αντιδραστικό-αντιλαικό περιεχόμενο, θεσμοποιούσε την κυριαρχία του κεφαλαίου καθιστώντας αντισυνταγματική κάθε άλλη άποψη, Καταργούσε, ουσιαστικά, κάθε κοινωνική κατάκτηση, κάθε εργασιακό δικαίωμα, κάθε έννοια κράτους πρόνοιας, ενώ παράλληλα ελαχιστοποιούσε τις δυνατότητες αντίστασης θέτοντας το ευρωπαϊκό δίκαιο πάνω από το εθνικό, εξαφανίζοντας το σημαντικότερο, ίσως, πεδίο ταξικής σύγκρουσης, το εθνικό κράτος.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, το ΟΧΙ τότε ειπώθηκε από δυνάμεις με αντικρουόμενα συμφέροντα καθώς και αντίθετες πολιτικές στοχεύσεις… Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους κομμουνιστές, τους πραγματικούς αγωνιστές να μπουν στον αγώνα και να ζυμώσουν την δική τους καθαρή, ταξική θέση μέσα στις μάζες, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Γιατί το δικό τους ΟΧΙ καλούσε σε συ στράτευση και συσπείρωση γύρω από ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων που αντιτίθετο στις στοχεύσεις των Ευρωπαίων Ιμπεριαλιστών, αντιτίθετο στο Μάαστριχτ και στις μετέπειτα Συνθήκες. Το ΚΚΕ τότε σωστά τάχθηκε υπέρ αυτής της θέσης και -πιστό στο διεθνιστικό του καθήκον- πάλεψε εντός κι εκτός Ελλάδας για να την προπαγανδίσει.
Σήμερα,10 χρόνια μετά, την ώρα που ο λαός μας, η εργατική τάξη και η νεολαία βιώνουν τον 6ο χρόνο μια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης με τραγικά αποτελέσματα στο βιοτικό επίπεδο και στην καθημερινότητα τους. Πολύ ευκολότερα ο καθένας βλέπει ότι Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη σημαίνουν μνημόνια φτώχιας, βάρβαρη λιτότητα, τεράστια ανεργία, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, κατάλυση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Σ’ αυτή τη συγκυρία, μπροστά μας βρίσκεται ένα δημοψήφισμα.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εγκλωβισμένη στο αδιέξοδο της γραμμής ”ούτε ρήξη-ούτε υποταγή” πιεζόμενη από την μια από την σκληρή στάση των ΕΕ και ΔΝΤ και από την άλλη από τις προσδοκίες και τα συμφέροντα των τμημάτων που στήριξαν την εκλογή της νέας κυβέρνησης και που δεν βλέπουν ούτε αυτά τα λίγα ψίχουλα που τους είχαν υποσχεθεί να τους δίνονται, καλώντας τον λαό να πει ΟΧΙ αποβλέπει σε ένα ΝΑΙ στη δική της πρόταση-συμφωνία, στις 47 μνημονιακές σελίδες αντιλαϊκής πολιτικής που κατέθεσε και προτείνει….
Το μαύρο μέτωπο του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ μαζί με τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να καθυποτάξουν τον λαό ώστε με φόβο για το ”μετά” να πάει στη μάχη της Κυριακής με ”την ουρά στα σκέλια” να ρίξει το πολυπόθητο για αυτούς ΝΑΙ.
Το ΚΚΕ σήμερα επιλέγει το ΑΚΥΡΟ καλώντας τα μέλη του, τους οπαδούς και φίλους να ρίξουν στη κάλπη δικό του τυπωμένο κείμενο. Μια στάση που αντικειμενικά ενισχύει τις επιδιώξεις του κατεστημένου. Μια στάση που το φέρνει αντιδιαμετρικά αντίθετο με το κάλεσμα και την θέση που έπαιρνε πριν δέκα χρόνια στο δημοψήφισμα της Γαλλίας, πριν 25 χρόνια που καλούσε σε δημοψήφισμα για την Συνθήκη του Μάαστριχτ…
Ο ελληνικός λαός σήμερα έχει μια ευκαιρία να υψώσει το ανάστημα του απέναντι σε φερέφωνα και κινδυνολόγους-τσιράκια των αφεντικών, ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τους πόνους, τις σκέψεις του, τα καθημερινά του άγχη και τα συμφέροντα. Όπως τονίζει το Άρθρο της Σύνταξης του Εργατικού Αγώνα: ”Ένα ηχηρό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα που δεν θα επιτρέψει να μπει από το παράθυρο μια λιγότερο κακή αλλά εξίσου αντιλαϊκή συμφωνία, που θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να δεσμευτεί ότι δεν θα επαναφέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές την δική της πρόταση συμφωνίας ή οποιαδήποτε παρόμοια παραλλαγή. Να απαιτήσει από την κυβέρνηση να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και να προχωρήσει στην άμεση κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών μέτρων. Ένα ηχηρό ΟΧΙ πρέπει να μετατραπεί σε ένα ρωμαλέο πλατύ ενωτικό αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα που θα διεκδικήσει και θα πετύχει την αποδέσμευση από την ΕΕ και την Ευρωζώνη ως άμεσο στόχο πάλης”.
Δαγκωτό ΟΧΙ λοιπόν την Κυριακή και καλή αντάμωση στους αγώνες από Δευτέρα!!
