Εργατικός Αγώνας

11ο Συνέδριο ΚΝΕ: Ολοκλήρωση της… ανατροπής

Γράφει ο Πλάτωνας Κρητικός

Πραγματοποίησε τις προηγούμενες μέρες (18-21/12), λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τις εργασίες του το 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Ένα Συνέδριο που πρόκειται να καταγραφεί στην ιστορία της ΚΝΕ και του νεολαιίστικου κινήματος ως συνέδριο σταθμός. Όχι όμως για τη συμβολή του στην ανάταση και την αγωνιστική προοπτική του κινήματος της νεολαίας, αλλά ως το συνέδριο που ολοκλήρωσε την ανατροπή του χαρακτήρα της ΚΝΕ και του ρόλου της στη νεολαία και το κίνημά της. Ως το συνέδριο που σφράγισε με τις αποφάσεις του το διαζύγιο του ΚΚΕ με την ιστορία του στη δράση για το κέρδισμα της νέας γενιάς με τον κομμουνισμό, την εγκατάλειψη της προσπάθειας του η νεολαία να συμβάλει όσο αποφασιστικά της πρέπει και της αξίζει στην ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Τώρα η ΚΝΕ έχει γίνει ακόμα μία από τις οργανώσεις του ΚΚΕ που στα καθήκοντά της είναι να ασχολείται μόνο με τους νέους της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η σημερινή ΚΝΕ έχει αποφασιστεί να δρα μόνο με κοινωνικοταξικά κριτήρια στη νέα γενιά και γι’ αυτό απευθύνεται μόνο σε ένα τμήμα της. Το άλλο της είναι αδιάφορο αν όχι και εχθρικό.

Με το 11ο Συνέδριο της η ΚΝΕ έρχεται, λοιπόν, να νομιμοποιήσει και τυπικά αυτό που εδώ και χρόνια έχει κατοχυρώσει ντε φάκτο με τη δράση της. Αυτή την αλλαγή για την οποία έμενε το τελευταίο βήμα, το οποίο τώρα πραγματοποιήθηκε κι αυτό, αποτυπώνοντας το και στο νέο καταστατικό που ψηφίστηκε, κατοχυρώνοντας το «οριστικό;;;» διαζύγιο με το παρελθόν.

Για του λόγου το αληθές φτάνει να δει κανείς το βίντεο που προβλήθηκε στο συνέδριο, στη γενική μικρή αναφορά που γίνεται στην ιστορία της ΚΝΕ. Εκεί αποκαλύπτεται όχι απλά το διαζύγιο της ΚΝΕ με το παρελθόν της, αλλά ακόμα περισσότερο αναδεικνύεται η αποστροφή που αισθάνεται γι’ αυτήν η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αφού δεν βρίσκουν ούτε ένα δευτερόλεπτο εμφάνισης οι μεγάλες στιγμές του νεολαιίστικου κινήματος, στις οποίες η ΚΝΕ, τα μέλη και οι φίλοι της, έχουν σημαδέψει με την ακούραστη και ανιδιοτελή πάλη τους είτε με εικόνα είτε με λόγο. Πού είναι, για παράδειγμα, το Πολυτεχνείο και τα συνθήματα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης της νεολαίας; Πού είναι οι μεγάλοι αγώνες για την Παιδεία της δεκαετίας του 70; Πού είναι οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Αρσένη όταν η ΚΝΕ, με το σχεδιασμό και τη δράση της, κατάφερε να κατεβάσει στους δρόμους πάνω από 100.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα; Πού είναι το σταμάτημα των τρένων του πολέμου ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας το 1999; Και πολλές άλλες στιγμές της ιστορίας του κινήματος της νεολαίας και της ΚΝΕ μέσα σ’ αυτό. Γιατί αυτές οι ελλείψεις από το βίντεο;

Έρχεται, λοιπόν, σήμερα η ΚΝΕ, κάτω από την πολύ στενή καθοδήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ, να ακυρώσει ό,τι έχει κατακτήσει μαζί με το ΚΚΕ στην 45χρονη και πλέον ιστορία της, η οποία αναδείχνει ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είχαν τεράστια προσφορά στη συγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος και στην πάλη για την κατάκτηση ενός προσανατολισμού που αντιμαχόταν την καθεστηκυία τάξη της κυριαρχίας των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων, της διπλής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, όλου του λαού και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

Η ΚΝΕ, στην ιστορική της διαδρομή, έχει πρωτοστατήσει με τη δράση και την παρουσία της στην οργάνωση των νέων εργατών στα σωματεία, δημιουργώντας πραγματικά πρωτοπόρους νέους εργάτες, που έδιναν το παράδειγμα της ταξικής σύγκρουσης στους εργασιακούς χώρους. Στα πανεπιστήμια έχει γαλουχήσει πολλές γενιές στην κατεύθυνση απόκρουσης των καπιταλιστικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Στους μαθητές προετοίμαζε πάντα τις νέες γενιές κομμουνιστών και επιδίωκε τη διαμόρφωση ενός ισχυρού μαθητικού κινήματος διεκδίκησης και λύσης των προβλημάτων της παιδείας με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες όλων των νέων. Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία και την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικών και αντιμονοπωλιακών αγώνων (να θυμηθούμε μόνο τους αγώνες ενάντια στην ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία όταν οι Κνίτες σταματούσαν τα τρένα των ιμπεριαλιστών), στη διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών, στην ανάδειξη της συλλογικότητας, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της νεολαίας είναι ανεκτίμητη. Είναι τεράστια η συμβολή της ΚΝΕ στην καλλιέργεια των προοδευτικών αξιών και αντιλήψεων στη νεολαία για την ειρήνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την αγωνιστική στάση ζωής, την καταπολέμηση όλων των στερεοτύπων και των κοινωνικών προκαταλήψεων του μικροαστισμού και της υποκουλτούρας.

Και όλ’ αυτά κάτω από τη σταθερή και ακούραστη πολιτική και ιδεολογική καθοδήγηση του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, που όλη η ιστορική του διαδρομή δείχνει ότι είχε σταθερά στο κέντρο όλης της πολιτικής – ιδεολογικής – οργανωτικής δράσης του τη δουλειά στις νεότερες ηλικίες – πέρα απ’ αυτή στην εργατική τάξη – επειδή αυτό συνδέεται με την ίδια την προοπτική του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος, αναγνωρίζοντας το ρόλο της νεολαίας, ως διαταξικής κοινωνικής κατηγορίας του πληθυσμού, στην επαναστατική αλλαγή και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η συνειδητοποίηση, η δημιουργική και αποτελεσματική εφαρμογή αυτού του προσανατολισμού από το ΚΚΕ συνέβαλε στην απόκτηση της ικανότητας να εκφράζει και να υπερασπίζεται σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίοδο τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας, να βοηθάει την ΚΝΕ στο άνοιγμα νέων δρόμων στη δράση της με συγκεκριμένη και αποτελεσματική βοήθεια στη δουλειά της, να συμβάλει στην ενίσχυση και τη σύνδεση του νεολαιίστικου κινήματος με το εργατικό και γενικότερα το μαζικό λαϊκό κίνημα, πρώτα και κύρια, με την υιοθέτηση και ανάδειξη απ’ αυτό των βασικών προβλημάτων και αιτημάτων της νεολαίας, ώστε έτσι να στηρίξει και την ενίσχυση του λαϊκού κινήματος με νέες δυνάμεις καθώς και την οικοδόμηση του Κόμματος και τη βελτίωση της ηλικιακής του σύνθεσης.

Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Η θετική συμβολή της ΚΝΕ στη συγκρότηση και στον προσανατολισμό του νεολαιίστικου κινήματος τείνει να ξεχαστεί στην ιστορία, αφού όπως φαίνεται η ΚΝΕ δεν τα πάει καλά. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από σειρά δείκτες που δείχνουν μείωση της επιρροής της τα τελευταία χρόνια, στα σχολεία, μεγάλη πτώση σε ψήφους στις εκλογές στα ΑΕΙ – ΤΕΙ,  μεγάλη μείωση της επιρροής της στους νέους εργαζόμενους, μείωση των μελών της και των οργανώσεων της σε σχολεία και γειτονιές, μεγάλη μείωση της εκλογικής επιρροής του ΚΚΕ στις νέες ηλικίες. Ένας πολύ σοβαρός δείκτης που αντανακλά τη δράση της ΚΝΕ είναι η ίδια η πορεία του νεολαιίστικου κινήματος που τα τελευταία χρόνια είτε δεν αναπτύσσεται είτε όταν εμφανίζονται αγωνιστικές κινητοποιήσεις, η ΚΝΕ είναι μακριά απ’ αυτές (χαρακτηριστική στιγμή ο Δεκέμβρης του 2008), αφού δεν μπορεί ούτε και δείχνει να θέλει να πάρει την πρωτοβουλία και να συμβάλει στην κατάκτηση ενός προσανατολισμού ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ν’ ασχολείται περισσότερο η ΚΝΕ με το κίνημα και την ανάπτυξη αγώνων ιδιαίτερα στους μαθητές, όπου έχει σημειώσει μεγάλη υποχώρηση και στην επιρροή της και σε οργανωμένες δυνάμεις, αλλά και στους φοιτητές.

Αν και φαίνεται, όπως αναφέρει η εισήγηση του ΚΣ, να επιδιώκει:

«να έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων ή να κατακτάμε την πρωτοβουλία των κινήσεων σε μια διαδικασία. Με στόχο στον αγώνα που ξεκινάει και είναι λογικό να προβάλλει άμεσες διεκδικήσεις, να κατακτιέται στην πράξη ο προσανατολισμός που δίνει σωστή απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι και οι νέες».

Αυτό δεν είναι και τόσο ειλικρινές αφού δεν γίνεται καμία προσπάθεια να εξηγηθεί η υποχώρηση που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Αν θεωρεί ότι όλα μέχρι τώρα είναι καλά καμωμένα, αφού σε άλλο σημείο της εισήγησης δηλώνεται ότι:

«Η ΚΝΕ φτάνει στο 11ο Συνέδριό της με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.

Με την πείρα από τη θετική πορεία της Οργάνωσής μας, στις νέες σύνθετες συνθήκες που διαμορφώθηκαν από την καπιταλιστική κρίση. Μετράμε βήματα. Ομως δε μας αρκούν. Γινόμαστε πιο απαιτητικοί με τον εαυτό μας, ως νέοι κομμουνιστές. Είμαστε σήμερα πιο ώριμοι. Εχουμε στη φαρέτρα μας τις επεξεργασίες του ΚΚΕ.

  • Το νέο Πρόγραμμα και Καταστατικό του Κόμματος, την επεξεργασία σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής.
  • Τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα.
  • Την εξαγωγή διδαγμάτων από τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος.

Έτσι μελετήσαμε τις Θέσεις μας για το 11ο Συνέδριο. Με βάση αυτήν την πείρα συζητήσαμε στις ΟΒ και στις Συνδιασκέψεις. Ετσι θα συνεχίσουμε και αυτές τις μέρες, κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου».

Τότε πώς είναι δυνατόν μ’ αυτούς τους όρους να πετύχει αυτό, που λέει ότι επιδιώκει, όταν στηρίζεται σε αποφάσεις και κατευθύνσεις που είναι η κύρια αιτία της υποχώρησης της ΚΝΕ στη νεολαία και στο κίνημά της;

Σήμερα η ΚΝΕ δεν είναι πια μια αυτοτελής πολιτική οργάνωση της νεολαίας, αλλά μια ειδική κομματική οργάνωση του ΚΚΕ, εθελοντών επαναστατών όπως γράφει το νέο καταστατικό, που δουλεύει με κομματικούς όρους στους χώρους που κινείται η νεολαία και διακριτά απευθύνεται στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων (μη και απευθυνθεί κανείς σε παιδί κανενός μεγαλογιατρού ή δικηγόρου εκθέτει στον οπορτουνισμό την οργάνωση, είναι η σημερινή αντίληψη που καλλιεργείται στα στελέχη της με ολέθριες συνέπειες τόσο για την ΚΝΕ όσο και για το μέλλον του ΚΚΕ).

Αυτός ο προσανατολισμός, αν και τώρα επικυρώθηκε οριστικά στο συνέδριο, κυριαρχεί ως βασική γραμμή εδώ και χρόνια. Αποτέλεσμα αυτής της γραμμής είναι η αδύνατη παρουσία οργανωμένων δυνάμεων της ΚΝΕ στα σχολεία, στις σχολές, στους νέους εργαζόμενους (όπως παραδέχονται και οι θέσεις του ΚΣ), και φυσικά η αδύνατη παρουσία της νεολαίας στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, συγκρίνοντας κυρίως με το πρόσφατο παρελθόν, μετά την επιτυχή ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από τις σοβαρές συνέπειες που είχε η εσωκομματική κρίση του 89–91.

Η τότε κρίση ανέδειξε μερικά σοβαρά συμπεράσματα που σήμερα δεν παίρνονται υπόψη από την καθοδήγηση του ΚΚΕ και πολύ περισσότερο από την ίδια την ΚΝΕ όπως:

Ότι πάντα στην ΚΝΕ υπήρχε αντανάκλαση της πορείας του κόμματος. Και η θετική και η αρνητική εξέλιξη στην πορεία της ΚΝΕ καθρέπτιζε προβλήματα της πολιτικής και των επιλογών του ΚΚΕ. Η κρίση του 89-91 είχε πολύ σοβαρές συνέπειες ακόμα και για την ύπαρξη της ΚΝΕ. Και δεν ξεπεράστηκε παρά μόνο τότε που το ίδιο το κόμμα ξεπέρασε την εσωκομματική κρίση. Από δω βγαίνει ένα ακόμα συμπέρασμα.

Ότι η ΚΝΕ, μπόρεσε να ορθοποδήσει μετά τις δυο σοβαρές διασπάσεις του 1989 και του 1991 γιατί πρώτα και κύρια είχε ως οδηγό της την επαναστατική θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού. Έχοντας στέρεες και επιστημονικές αντιλήψεις για τη φύση και τη θέση της νεολαίας στην κοινωνία ως διαταξικής κοινωνικής κατηγορίας, που χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης, η ΚΝΕ στο 6ο Συνέδριο της απέρριψε τις λαθεμένες απόψεις που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της κρίσης του Κόμματος το 89 – 91 (σήμερα κάποιες απ’ αυτές έχουν επιστρέψει δριμύτερες και κυριαρχούν πια τόσο στα καθοδηγητικά όργανα της ΚΝΕ όσο και στην ΚΕ του ΚΚΕ).

Ότι η τύχη της νεολαίας συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Τα προβλήματα και η προοπτική της δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από τους δικούς της αγώνες, όσο κι αν αυτοί παίρνουν σωστό προσανατολισμό, μαζικότητα και δυναμισμό. Η ευθύνη για το παρόν και το μέλλον της είναι αντικειμενικά υπόθεση ευρύτερα του εργατικού λαϊκού κινήματος και το ΚΚΕ ως Κόμμα της εργατικής τάξης χρειάζεται να πρωτοστατεί σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Ότι η ΚΝΕ δεν απευθύνεται σε ένα μόνο τμήμα της νεολαίας αλλά σε όλη τη νεολαία. Όχι όμως γενικά κι αόριστα. Δε λέμε αυτό. Είναι αποτελεσματικότερο, πιο αποφασιστικής σημασίας και καθοριστικότερο να απευθύνεται κυρίως (λέμε κυρίως και όχι μόνο) σε εκείνη τη νεολαία που προέρχεται από τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα και σε εκείνη τη νεολαία που έχει αγωνιστικές ανησυχίες, ανεξάρτητα της ταξικής της καταγωγής, κατανοώντας πλήρως τόσο τις ιδιαιτερότητες της εφηβείας και των νέων ηλικιών όσο και τις διαφορετικές εμπειρίες και συνθήκες ζωής των διαφόρων τμημάτων της.

Ότι σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίοδο η ανταπόκριση της ΚΝΕ στα καθήκοντά τηςκρίνεται από την αποφασιστική ανάπτυξη της δράσης του νεολαιίστικου κινήματος, των αγώνων του με τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας. Από το κέρδισμα με τη δράση της ΚΝΕ, τη δουλειά των μελών και των στελεχών της, των νεανικών συνειδήσεων στέρεα με την ιδεολογία της εργατικής τάξης, με την πολιτική του ΚΚΕ. Από το ολόπλευρο δυνάμωμα των οργανώσεων της ΚΝΕ σε κάθε χώρο που ζει, κινείται, δημιουργεί και δραστηριοποιείται η νέα γενιά. Από την βαθιά διαπαιδαγώγηση των μελών της ΚΝΕ ώστε να έχουν την ευγενική φιλοδοξία να γίνουν και μέλη του ΚΚΕ, για να παίξουν στο μέλλον το ρόλο τους σαν επαναστάτες, κομμουνιστές σε όποιο τομέα έχει ανάγκη το κόμμα και το μαζικό λαϊκό κίνημα. Γιατί η ΚΝΕ είναι, πρέπει να είναι, αυτό ήταν μέχρι τώρα, το σχολειό του κομμουνισμού για τη νέα γενιά της πατρίδας μας.

Ότι για να πετύχει τους στόχους της η ΚΝΕ χρειάζεται να έχει σταθερή και μόνιμη ενασχόληση με συγκεκριμένα προβλήματα των νέων σε όλους τους χώρους στους οποίους κινείται και δρα η νεολαία, κάτι που είχε πάντα και μπορεί και σήμερα ακόμα περισσότερο να έχει αποτελέσματα οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δυναμική της παρέμβαση τη δεκαετία του 90 ενάντια στις εφαρμοζόμενες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές με το γνωστό νόμο Αρσένη στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και στη διάρκεια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Σερβία και Ιράκ, έδωσε οξυγόνο όχι μόνο στην ίδια με μαζικές στρατολογίες νέων μελών αλλά και στο ίδιο το νεολαιίστικο κίνημα. Αυτό δε σημαίνει πως η ΚΝΕ δεν πρόβαλε ταυτόχρονα όλα όσα οφείλει να προβάλει μια επαναστατική οργάνωση. Υπερασπίσθηκε με συνέπεια την υπόθεση του σοσιαλισμού και μιλούσε για την αναγκαιότητα της επανάστασης, πάντα κάτω από την ιδεολογική και πολιτική καθοδήγηση του ΚΚΕ. Χιλιάδες νέοι και νέες μέλη της εκείνης της περιόδου έγιναν μέλη του κόμματος και πολλοί απ’ αυτούς σήμερα είναι στα καθοδηγητικά όργανα ακόμα και στην ΚΕ και το ΠΓ.

Ότι η τακτική της ΚΝΕ πάντοτε χρειάζεται να καθορίζεται από την ανάγκη η νεολαία, με βάση και τις ιδιομορφίες της, τον τρόπο που επιδρούν σ’ αυτή τα γενικότερα προβλήματα της εργατικής τάξης και του λαού, να προσεγγίζει την πολιτική πάλη του εργατικού κινήματος, να στρατεύεται μαχητικά σε κάθε φάση της ταξικής πάλης με τους πολιτικούς στόχους του ΚΚΕ, να συμβάλλει ενεργητικά στην προώθησή τους. Και πάντα χρειάζεται η διαμόρφωση αυτής της τακτικής να στηρίζεται σε συγκεκριμένη ανάλυση των σύγχρονων εξελίξεων, από την ανάγκη δημιουργικής προσαρμογής της στις αντίστοιχες συνθήκες της πορείας του νεολαιίστικου κινήματος. Στόχος οποιασδήποτε τακτικής χρειάζεται σαφώς να είναι κυρίως η διεύρυνση των γραμμών του νεολαιίστικου κινήματος και η ανατροπή των συσχετισμών με την ευρύτερη ακτινοβολία ενός αντιμονοπωλιακού αντιιμπεριαλιστικού ρεύματος, που χρειάζεται να διαμορφωθεί, στους στόχους και στον προσανατολισμό του και με τελικό στόχο το κέρδισμα της πλειοψηφίας της νεολαίας με την πολιτική του ΚΚΕ στην πάλη για τα δικαιώματα της νεολαίας και του λαού, στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Η κατάσταση σήμερα είναι εκρηκτική. Οι κοινωνικές εκρήξεις αντιστοιχίζονται σε συγκεκριμένες υλικές συνθήκες και με δεδομένη την κατάσταση που βιώνουμε δεν μπορεί παρά να έχουμε εκρήξεις. Οι επιπτώσεις είναι και θα είναι σοβαρότατες στη νεολαία. Οι τάσεις ριζοσπαστικοποίησης και ατομισμού μπορεί να συνυπάρχουν και η πλάστιγγα πότε θα γέρνει προς τη μια μεριά και πότε προς την άλλη. Πάντως, υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση μαζί με την αναζήτηση διεξόδου να εκφραστεί κινηματικά. Το θέμα είναι αν η κοινωνική έκρηξη θα έχει ή θα αποκτήσει στην πορεία συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά. Αν θα θέσει αιτήματα ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, αν θα αμφισβητήσει στην πορεία την εξουσία του κεφαλαίου και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αν το νεολαιίστικο κίνημα θα συγκλίνει και θα συμπορευτεί με το εργατικό κίνημα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, έτσι ώστε η ισχύς τους να πολλαπλασιαστεί.

Η νεολαία διεκδικεί και απαιτεί το δικαίωμα στη ζωή, που είναι όλη μπροστά της, και περιμένει να της δείξουν το δρόμο. Αυτό δεν μπορεί να το κάνουν ούτε τα αυθόρμητα ξεσπάσματα, ούτε οι ξοφλημένες εκ των προτέρων πολιτικές πρωτοβουλίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ που αντικειμενικά οδηγούν στην υποταγή στην εξουσία των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.

Η ιστορία του νεολαιίστικου κινήματος στην Ελλάδα μπορεί να τροφοδοτήσει με πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για να συμβάλλουν ώστε τα στοιχεία της οργής, της αγανάκτησης και της αναζήτησης διεξόδου από την τραγική κατάσταση της κρίσης, που εμπεριέχουν οι σύγχρονες εξελίξεις, να διαμορφώσουν μια πρώτης τάξεως εύφλεκτη ύλη, η οποία μπορεί να προσανατολιστεί σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, σε κατεύθυνση ανατροπής και ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, με προοπτική το σοσιαλισμό.

Σ’ αυτές τις συνθήκες το ιστορικό καθήκον της ΚΝΕ, με την πολιτική και ιδεολογική καθοδήγηση του ΚΚΕ, είναι τεράστιο και καθοριστικό για τη πορεία συνολικά των εξελίξεων, ώστε η νεολαία να πάρει δραστήρια μέρος στην πάλη της εργατικής τάξης για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Δυστυχώς, όμως, οι συνολικές πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ και η αρνητική τους επίδραση στη δράση της ΚΝΕ δεν επιτρέπουν θετικές προσδοκίες για την εκπλήρωση αυτού του ιστορικού τους καθήκοντος. Απαιτείται η στροφή τους στη νεολαία, η ενασχόληση με τα καθημερινά προβλήματα της νεολαίας, η διαλεκτική προσέγγιση των αυθόρμητων ξεσπασμάτων, η πολύμορφη δράση τους, ο συντονισμός στο κίνημα με άλλες δυνάμεις, η συγκρότηση ευρύτερων κοινωνικών συσπειρώσεων και μετώπων πάλης για την απόκρουση τη επίθεσης και τη διεκδίκηση εξόδου από τα μνημόνια και την ΕΕ διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου. Αν ακολουθήσουν ένα τέτοιο δρόμο τότε οι πιθανότητες να δούμε μελλοντικά ένα νεολαιίστικο κίνημα που θα γράψει χρυσές σελίδες είναι ισχυρές. Αν όχι, θα έχει χαθεί μια ιστορική ευκαιρία.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας