Γράφει ο Βασίλης Καλαματιανός.
«Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι».
Η λαϊκή αυτή παροιμία εκφράζει απόλυτα το βίο και την πολιτεία, τα έργα, την πολιτική των ιμπεριαλιστών. Αφού με τις κάθε λογής παρεμβάσεις (οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές) προκαλούν καταστροφές, αστάθεια και θανάτους, στη συνέχεια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Αφού με ωμή παρέμβαση (π.χ. στη Λιβύη) ανέτρεψαν και δολοφόνησαν τον Καντάφι, την κυβέρνησή του και τη δομή εξουσίας -για την οποία μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις εξασφάλισε, όμως, αναντίρρητα σταθερότητα στο κράτος και την περιοχή. Τώρα ΝΑΤΟ και ΕΕ μετατρέπονται σε σωτήρες.
Αυτή την περίοδο εντείνονται οι διαβουλεύσεις ΝΑΤΟ–ΕΕ, ώστε να αποτραπούν οι προσφυγικές ροές από Αφρική στην Ευρώπη αλλά και η στήριξη της κυβέρνησης της Λιβύης σε μια προσπάθεια να ενωθούν οι τοπικοί φύλαρχοι ενάντια στις δυνάμεις του ISIS, το οποίο ως γνωστό δημιούργησαν και στήριξαν.
Σ’ αυτή τους την προσπάθεια πρωτοστατούν ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι. Επιδιώκουν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία στις 8-9 Ιούλη να υπάρξει διακήρυξη των δύο οργανισμών (ΝΑΤΟ-ΕΕ) που να σηματοδοτεί λειτουργίες κοινής δράσης ενάντια σε διάφορες απειλές.
Όμως οι προσπάθειές τους δεν περιορίζονται σε όσα αναφέρθηκαν. Πριν λίγες μέρες στην Αλβανία, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, η οποία αποτελείται από μέλη των κοινοβουλίων των χωρών-μελών, αποκλείονται όμως μέλη κυβερνήσεων, συζήτησε και διαπίστωσε ρώσικη απειλή ενάντια στις χώρες της Βαλτικής. Πρωτοστατούντων δε, εκπροσώπων της Βρετανίας και της Πολωνίας πρόκειται να εισηγηθούν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, στη Βαρσοβία, τη δημιουργία μονάδας 30χιλιάδων ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων που εναλλάξ θα ενισχύουν αμυντικά αυτή την περιοχή.
Από την πλευρά της, η Ρωσία, πιο συγκεκριμένα ο Πούτιν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, πέρα από τα ζητήματα και τις σχέσεις Ρωσίας-Ελλάδας, έκανε με σαφήνεια συγκεκριμένες αναφορές και προειδοποιήσεις απευθυνόμενος στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και στις ΗΠΑ. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην αντιπυραυλική ασπίδα που αναπτύσσει το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Συγκεκριμένα στη Ρουμανία που έχει αναπτυχθεί σύστημα Aegis με εμβέλεια πάνω από 1000 χιλ. αλλά και στο ενδεχόμενο να αναπτυχθούν παρόμοια συστήματα στην Πολωνία.
Ο Πούτιν θεώρησε αυτές τις εγκαταστάσεις απειλή για τη Ρωσία και αναφέρθηκε σε μέτρα που θα θωρακίζουν την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας του. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του σε βαλλιστικούς πυραύλους που διαθέτει, συστημάτων από εδάφους, αέρος και θαλάσσης που δοκιμάστηκαν στη Συρία.
Συνεκτιμώντας όσα αναφέρθηκαν, η πρώτη διαπίστωση είναι ότι αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας και υπάρχουν και θα υπάρξουν επιπτώσεις για το λαό και τη χώρα. Η δεύτερη πρέπει να απαντά στο ερώτημα, αν πρόκειται για αντιπαράθεση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με τις ίδιες επιδιώξεις και ευθύνες και η τρίτη ποιος ή ποιοι ωφελούνται από αυτή την όξυνση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ανταγωνισμός, ο πολύμορφος πόλεμος μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι ασταμάτητος. Ωστόσο, το μοίρασμα ίσων ευθυνών ή η άρνηση συγκεκριμένης τοποθέτησης δεν βοηθάνε να φανεί ο κύριος υπεύθυνος κάθε φορά και οι επιδιώξεις του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χωρά αμφιβολία ότι οι Η.Π.Α. μέσω του ΝΑΤΟ επιδιώκουν να αφαιρέσουν ζωτικό χώρο από τη Ρωσία, να δυσκολεύουν, όσο μπορούν, συνεργασίες Ε.Ε.- Ρωσίας, να οδηγήσουν σε μια νέα κούρσα εξοπλιστικών προγραμμάτων, στρατιωτικοποίηση της ζωής, κέρδη για τα μονοπώλια του πολέμου, νέα βάρη για τους λαούς.
Απάντηση σ’ αυτά που συμβαίνουν μπορεί να είναι ένα κίνημα ενωτικό-μαζικό στη χώρα μας, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, κίνημα αντιπολεμικό-Αντιιμπεριαλιστικό- Ειρήνης- με σύνθημα κανένας στρατός έξω από τα σύνορα της χώρας του. Πάνω σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα κρίνονται και θα κριθούν η στάση, οι πολιτικές και ο ρόλος των κομμουνιστικών κομμάτων και της κομμουνιστικής αριστεράς γενικότερα.
