Η μεταγραφή της κυρίας Θ. Μεγαλοοικονόμου, ανεξάρτητης βουλευτού προερχόμενης από την Ένωση Κεντρώων, στο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αυτό που σχολιάστηκε ιδιαίτερα, μετά την ψήφιση των νέων εξοντωτικών προαπαιτούμενων μέτρων που απαιτούσαν οι Βρυξέλλες, στα πλαίσια της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης.
Σχολιάστηκε μάλιστα από αντιπολιτευόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ότι ήταν η πρώτη φορά μετά το 2010 -όταν άρχισε η εφαρμογή των μνημονίων- που η κυβερνητική πλειοψηφία, όχι μόνο δεν έχει απώλειες σε ψήφιση μνημονιακών μέτρων, αλλά, αντίθετα, ενισχύεται.
Και πραγματικά έτσι είναι.
Αν έχει κάποιο ενδιαφέρον η «μεταγραφή» της κυρίας Θ. Μεγαλοοικονόμου στο ΣΥΡΙΖΑ, εντοπίζεται στο γεγονός ότι φέρνει στην επιφάνεια τις διεργασίες που συντελούνται σήμερα στα αστικά πολιτικά κόμματα, μετά από οκτώ χρόνια μνημονιακής λεηλασίας που άλλαξαν το πολιτικό και το κοινωνικό χάρτη της χώρας.
Το φαινόμενο του πολυκερματισμού του αστικού πολιτικού συστήματος, ως αποτέλεσμα της διάλυσης του παλιού δικομματισμού, εμφανίστηκε, δειλά στην αρχή, με τη δημιουργία του ΛΑΟΣ και εξελίχτηκε στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου, όπου εμφανίστηκαν στο προσκήνιο νέοι πολιτικοί σχηματισμοί.
Και όλα αυτά υπό την σκέπη της βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, μέσα στην οποία βυθίστηκε η χώρα.
Η οικονομική κρίση και η απαρχή της εφαρμογής των, ιδιαίτερα βίαιων και ακραίων, μέτρων λιτότητας, σηματοδότησαν τη διάλυση του κραταιού δικομματικού συστήματος που εναλλασσόταν στην πολιτική εξουσία από τις αρχές της μεταπολίτευσης.
Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά και η εμφάνιση στο προσκήνιο, ενός δυναμικού και αυθεντικού λαϊκού κινήματος που έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του την περίοδο 2010 – 2012, και κυριολεκτικά κονιορτοποίησε την βάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Τα λαϊκά στρώματα, τα οποία, σε συνθήκες οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας, βρισκόταν εγκλωβισμένα στα δίχτυα του δικομματισμού, όταν αυτός έδειξε το απεχθές, αντιλαϊκό, βαθιά ταξικό του πρόσωπο, άρχισαν να τον εγκαταλείπουν μαζικά. Στις εκλογές του Μάη του 2012, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απώλεσαν 3,3 εκατ. ψήφους.
Και τότε άρχισαν να εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια μετά την βροχή, κόμματα από το πουθενά, σε μια απέλπιδα προσπάθεια της αστικής τάξης και του ξένου παράγοντα, που, μέσω των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας, παρέμβηκε βίαια στις εσωτερικές εξελίξεις της χώρας, να σώσουν, ότι μπορούσε να σωθεί.
Η τύχη των κομματιδίων αυτών, που προορίζονταν αποκλειστικά να κλείσουν τις μεγάλες τρύπες που είχαν ανοίξει στο αστικό πολιτικό σύστημα, δεν ήταν προδιαγεγραμμένη.
Αν, τη συγκεκριμένη περίοδο, υπήρχε σωστή πολιτική παρέμβαση και το σωστό πλαίσιο πάλης, που θα πολιτικοποιούσε τους αγώνες του ελληνικού λαού και θα έθετε ως στόχο τη διέξοδο από την κρίση, σε φιλολαϊκή, ριζοσπαστική κατεύθυνση, τα κομματίδια αυτά θα είχαν βουλιάξει αύτανδρα. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν έγινε και μέσα στη γενικότερη σύγχυση που επικρατούσε την περίοδο αυτή, κατάφεραν να επιβιώσουν. Να υπενθυμίσουμε, ότι από το πουθενά, η ΔΗΜΑΡ και το ΠΟΤΑΜΙ, σε κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις, απέσπασαν το 7% του εκλογικού σώματος, ενώ ακόμα και ο γραφικός Β. Λεβέντης, ο οποίος επί είκοσι και πλέον χρόνια πάσχιζε εις μάτην να μπει στη Βουλή, στις εκλογές του 2015, απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, κάτι που σε άλλες εποχές θα ακούγονταν ως ανέκδοτο.
Οι εποχές όμως άλλαξαν, η οικονομία άρχισε να εμφανίζει μια σχετική σταθεροποίηση, ενώ και το αστικό πολιτικό σύστημα, αισθάνεται σήμερα πιο σίγουρο για τον εαυτό του.
Ήλθε η στιγμή της απόσυρσης των κομματιδίων ειδικού σκοπού, που την κρίσιμη περίοδο, με εμφάνιση παραλλαγής, είχαν επέμβει σωτήρια για τη διάσωση της αστικής τάξης και του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Έτσι βλέπουμε το ΠΑΣΟΚ να απορροφά τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΟΤΑΜΙ, με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί ένα «κεντρώο» κόμμα που θα λειτουργεί σαν μπαλαντέρ, ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για την Ένωση Κεντρώων, αφού έπραξε το καθήκον της, σήμερα πολιορκείται και πριονίζουν την κοινοβουλευτική της ομάδα, με στόχο την προσχώρηση στον ένα ή τον άλλο πολιτικό σχηματισμό. Ήδη, δύο βουλευτές της που ανεξαρτοποιήθηκαν, προσχώρησαν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ενώ αναμένονται εξελίξεις…
Άδηλο εμφανίζεται το μέλλον των ΑΝΕΛ, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να εκπροσωπηθούν και πάλι στη Βουλή. Στο ΣΥΡΙΖΑ πυκνώνουν οι φωνές που ζητάνε να τερματιστεί η «παρά φύση» συμμαχία με το εθνικιστικό αυτό κόμμα -μέχρι τώρα πάντως μια χαρά βολεύτηκαν και οι μεν και οι δε- ενώ στη ΝΔ ούτε να ακούσουν δε θέλουν το όνομα του «αποστάτη» Καμμένου. Το κλίμα για τον τελευταίο έχει βαρύνει μετά τις αποκαλύψεις για την πώληση πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία και το ρόλο των μεσαζόντων, που άφησαν να αιωρείται η οσμή σκανδάλου.
Τα κεφάλια μέσα λοιπόν. Όσοι «μικροί» παίξανε, παίξανε. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο γι’ αυτούς.
Όσο για το εάν το αστικό πολιτικό σύστημα έχει πραγματικά σταθεροποιηθεί, ή αν πρόκειται για εικόνα της στιγμής, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά συνολικότερα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αυτό είναι ένα ερώτημα που αξίζει να απασχολήσει τους αναλυτές.
