Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος.
Τώρα λοιπόν που κόπασε ο θόρυβος από τα συλλαλητήρια με το “μέγα πλήθος και το μέγα πάθος” που τα οργάνωσαν και τα καθοδήγησαν όπως ήταν αναμενόμενο όλα τα αντιδραστικά και σκοταδιστικά στοιχεία του τόπου, είναι η στιγμή να κάνουμε μια αναδρομή και να δούμε τι πρέπει να κάνει η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική πλειοψηφία που είναι στην απέναντι όχθη του εθνικισμού και του φασισμού.
Αρχικά, είναι ανάγκη να επαναλάβουμε κάποια πράγματα που ισχύουν αν και έχουν χιλιοειπωθεί για να υπάρχει κάποια βάση για την συνέχεια.
Αμφιβάλλει κανένας ότι το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ προέκυψε όταν Αμερική, ΝΑΤΟ, ΕΕ άλλαξαν για πρώτη φορά μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο τα σύνορα στην Ευρώπη διαλύοντας την Γιουγκοσλαβία;
Διαφωνεί κανένας ότι αυτές οι δυνάμεις που αναστάτωσαν τα βαλκάνια δεν ενδιαφέρονται για να συμφιλιώσουν δύο γείτονες χώρες βρίσκοντας “λύση” σε ένα θέμα αγκάθι για τις μεταξύ τους σχέσεις ή εφόσον άρον άρον καταλήξουν σε μια συμφωνία να μπει χωρίς αντιρρήσεις η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ τον Ιούλη που είναι η σύνοδος του ΝΑΤΟ;
Αμφισβητεί κανένας την ισχύ της συνθήκης του Βουκουρεστίου που υπέγραψε από πλευράς Ελλάδας ο Ελ. Βενιζέλος μετά την λήξη του Β’ Βαλκανικού πολέμου που καθόριζε τελεσίδικα τα σύνορα των βαλκανικών χωρών και ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας μοιράστηκε στην Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και ένα πολύ μικρό μέρος στην Αλβανία;
Αφού, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα θα περίμενε κανένας σε μια λαϊκή κινητοποίηση να καταγγελθούν όλες αυτές οι δυνάμεις που βλέπουν τα βαλκάνια σαν “φιλέτο” και θέλουν τον αποκλειστικό έλεγχο εκτοπίζοντας Ρωσία και άλλους φιλόδοξους “προστάτες“, ολοκληρώνοντας το καταστροφικό τους έργο που ξεκίνησε με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Και μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις να φαινόταν η αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού με την πάλη του να ανατρέψει αυτά τα σχέδια και να παλέψει για την ειρήνη και την συνεργασία των λαών της Βαλκανικής χωρίς ξένους προστάτες.
Όμως στα συλλαλητήρια αυτά είπαν άλλα πράγματα και απέκρυψαν άλλα.
Αυτό άλλωστε ήταν αναμενόμενο αφότου έγιναν γνωστοί οι διοργανωτές: Παμμακεδονικές ενώσεις, απόστρατοι, παππάδες, φασίστες.
Πολύ εύστοχα είπε κάποιος ότι δεν ήταν όλοι φασίστες στα συλλαλητήρια, αλλά ήταν όλοι οι φασίστες!
Τι δεν είπαν σε αυτά τα συλλαλητήρια;
Τσιμουδιά περί ΝΑΤΟ, Αμερικής, ΕΕ ηθικών και φυσικών αυτουργών για τα βάσανα των Βαλκανίων.
Δεν είπαν για την συνθήκη του Βουκουρεστίου και για τα τελεσίδικα σύνορα.
Δεν επέκριναν την κυβέρνηση που σύρεται πίσω από τις λυκοσυμμαχίες εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Είπαν μόνο ότι η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική. Μα δεν αμφισβητεί κανένας την ελληνικότητα της ελληνικής Μακεδονίας και αν η ΠΓΔΜ θέσει τέτοιο ζήτημα και δεν σταματήσει την αλυτρωτική προπαγάνδα και δεν αναγνωρίσει το απαραβίαστο των συνόρων, τότε σε καμία περίπτωση η Ελλάδα δεν πρέπει να υπογράψει συμφωνία.
Όμως οι Μακεδονομάχοι των συλλαλητηρίων δεν έλεγαν αυτό.
Έλεγαν ότι όλη η περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας που απλωνόταν και εκτός των συνόρων της Ελλάδας είναι ελληνική, άρα πάμε πίσω στην εποχή του Βενιζέλου που υπέγραψε την συνθήκη, η οποία πρέπει να ακυρωθεί και να τεθεί θέμα διεκδικήσεων από μέρους της Ελλάδας για τα εδάφη που κατέχουν οι γειτονικές χώρες!
Δηλαδή αλυτρωτισμός από μέρους μας, κάτι που δεν θέλουμε για τους άλλους.
Ο κόσμος ή για να ακριβολογούμε ο πολύς κόσμος που συμμετείχε ήταν πλήρως ενημερωμένος για ότι συμβαίνει γύρω από αυτά τα θέματα;
Και βέβαια δεν ήταν.
Δεν ήταν όμως παράλληλα και φασιστικών ιδεών στην πλειοψηφία του.
Είναι ο ανυποψίαστος πολίτης ίσως ωθούμενος και από αγνό πατριωτισμό, που πνίγεται στην καθημερινότητα και τα αμέτρητα προβλήματα και δεν έχει την νηφαλιότητα και το ανεπτυγμένο κριτήριο για να ασχοληθεί με τα συμβαίνοντα γύρω του και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται και γίνεται εύκολη λεία για τους κάθε λογής ακροδεξιούς και εθνικιστές.
Επικεντρωμένο μόνο στο όνομα, ένα μέρος του κόσμου δυσκολεύεται να κατανοήσει ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αυτό, αλλά η ένταξη αυτού του προτεκτοράτου στον μηχανισμό ασφάλειας της Αμερικής δηλαδή στο ΝΑΤΟ και αυτή θα είναι η τελευταία ρύθμιση μετα την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας εδραιώνοντας την παρουσία της Αμερικής έναντι της Ρωσίας στην περιοχή.
Να τονιστεί ότι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στον κόσμο είναι στο Κόσσοβο, ενώ αμερικάνικες βάσεις υπάρχουν σε Ρουμανία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Ελλάδα.
Και τι κάνει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού που έχει αντίθετες απόψεις με αυτές των διοργανωτών των συλλαλητηρίων;
Αναφερόμαστε στο μεγάλο εκείνο κομμάτι του ελληνικού λαού που θέλει να έχει σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους άλλους λαούς των Βαλκανίων, που αντιλαμβάνεται τα σχέδια των ιμπεριαλιστών για τα Βαλκάνια και θέλει να τα ματαιώσει.
Για δε το όνομα αποδέχεται την θέση ότι αν περιλαμβάνεται η λέξη Μακεδονία ή παράγωγά του να ορίζεται αυστηρά ως γεωγραφικός προσδιορισμός και να αναγνωρίζεται το απαραβίαστο των συνόρων και να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα.
Αυτή λοιπόν η μεγάλη πλειοψηφία παρακολουθούσε τις εξελίξεις σαν θεατής και έβλεπε τα λογής ακροδεξιά και εθνικιστικά στοιχεία να αλωνίζουν και να πουλάνε πατριωτισμό, οι ίδιοι που δεν κρύβουν την πίστη τους στον Αδόλφο Χίτλερ.
Είναι επιτακτική ανάγκη τώρα να αναπτυχθεί αγώνας κατά των σχεδίων των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, να συγκροτηθεί ισχυρό αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που θα συμβάλει στην καλλιέργεια φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών κόντρα στον εθνικισμό, τον σωβινισμό και τον αλυτρωτισμό. Την πρωτοβουλία για την συγκρότηση τέτοιου κινήματος πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς σε συμπόρευση με άλλες δυνάμεις και κινήματα στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς.
Μπορεί αυτό το κίνημα να οργανώσει τα δικά του μαχητικά συλλαλητήρια που θα εκπέμπουν μηνύματα πραγματικού πατριωτισμού και διεθνισμού, το αντίδοτο δηλαδή στο δηλητήριο του εθνικισμού και του σωβινισμού που ρίχνουν τα φασιστικά μορφώματα και οι συνοδοιπόροι τους.
