Σε πρόσφατη συνέντευξή του στα Νέα ο Αντώνης Kοτσακάς, γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε σε πολλά μεταξύ των οποίων και στους ευρύτερους στόχους και προεκτάσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει στην πρωτοβουλία του για συνάντηση με τη σοσιαλδημοκρατία.
Στο ερώτημα αν κινδυνεύει να γίνει ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει γιατί άλλα ήταν τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας τότε, τη δεκαετία του 1970 και άλλα είναι σήμερα. Θεωρούμε ότι σε αυτό έχει δίκιο άλλο ΠΑΣΟΚ χρειάζονταν τότε στην Eλλάδα και άλλο ΠΑΣΟΚ χρειάζεται σήμερα, πάντως και τότε και τώρα ΠΑΣΟΚ. Ένας λόγος τον οποίο επίσης επικαλείται είναι η ανάγκη υπέρβασης σήμερα του ιστορικού σχίσματος μεταξύ Β’ και Γ΄ Διεθνούς.
Αναφέρει: Μεγάλο διακύβευμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά αποτελεί η υπέρβαση του ιστορικού σχίσματος μεταξύ 2ης και 3ης Διεθνούς. Αποτελεί τη διαμόρφωση μιας νέας ευρωπαϊκής αριστεράς που θα συγκεράσει και θα εξαλείψει τα αρνητικά από τις ιστορικές εμπειρίες εξάλλου αυτά συνέβησαν σε περίοδο έντασης εργασίας. Τώρα όμως βρισκόμαστε σε περίοδο έντασης γνώσης και κεφαλαίου. Η ρομποτική μπαίνει στην παραγωγή και επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στην κοινωνική δομή.
Πρέπει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να μη μετατραπεί σε ΠΑΣΟΚ γιατί πρέπει να αποτελέσει τη βάση για το αριστερό κόμμα του μέλλοντος που θα ενσαρκώνει την υπέρβαση του ιστορικού σχίσματος, δηλαδή θα καταργεί την ανάγκη του κομμουνιστικού κινήματος και μαζί του συνόλου της κομμουνιστικής και επαναστατικής στρατηγικής. Όπως αντιλαμβάνεται καθένας εδώ οι φιλοδοξίες είναι μεγάλες, φιλοδοξούν να λύσουν στο ΣΥΡΙΖΑ όσα δεν έλυσε ένας αιώνας ιστορικής εξέλιξης. Βέβαια δικαίωμα κάθε κόμματος είναι να ονειρεύεται και να θέτει τους στόχους του και η ιστορία να αποφασίζει. Προσπαθεί μάλιστα να διαμορφώσει θεωρητική βάση για τις αντιλήψεις του και να τη θεμελιώσει πάνω στην ιστορική αναγκαιότητα που η σύγχρονη εποχή διαμορφώνει.
Η διάσπαση της σοσιαλδημοκρατίας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν ιστορική ανάγκη αφενός λόγω της απόλυτης ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας στο καπιταλιστικό σύστημα με αποκορύφωμα την υπεράσπιση εκ μέρους των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της αστικής τάξης κάθε χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξήγαγε σε βάρος της εργατικής τάξης και των μικρότερων χωρών και αφετέρου το πέρασμα του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο που άλλαξε βαθιά την ίδια τη λειτουργία του συστήματος και μαζί τα καθήκοντα της εργατικής τάξης, τον τρόπο οργάνωσης των Κομμουνιστικών κομμάτων και τη στρατηγική για την επανάσταση. Το ζήτημα δηλαδή ετίθετο ως εξής: πλήρης ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό σύστημα και αφοπλισμός της εργατικής τάξης ή αποφασιστικός διαχωρισμός των εργατικών συμφερόντων από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Σήμερα, κατά τον αρθρογράφο, συμβαίνει κάτι ανάλογο ή πολύ πιο βαθύ και προωθημένο από ότι στις αρχές του 20ου αιώνα, σήμερα είναι περίοδος έντασης γνώσης και κεφαλαίου, η ρομποτική μπαίνει στην παραγωγή και επιφέρει τεκτονικές αλλαγές όπως αναφέρει. Δεν έχει παρουσιαστεί βέβαια καμία μελέτη, πολύ περισσότερο από τους θεωρητικούς του ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι τέτοιες οι αλλαγές που καθιστούν αναγκαία την ίδια την βαθιά αλλαγή της πολιτικής οργάνωσης των κοινωνιών και κυρίως την οργάνωση της εργατικής τάξης.
Εξέλιπε η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης άρα και η αναγκαιότητα των κομμουνιστικών κομμάτων και πρέπει να αρθεί το ιστορικό σχίσμα;
Μετεξελίσσεται ο καπιταλισμός σταδιακά σε ένα δίκαιο σύστημα για τους εργαζόμενους και δεν απαιτούνται ριζικές αλλαγές;
Μήπως η πολιτική ενίσχυσης της ακραίας φτώχειας και οι μικροβελτιώσεις που προώθησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από κοινού με τη φορολογική ληστεία για να σχηματιστούν τα θηριώδη πλεονάσματα που βύθισαν τη χώρα στο χάος και η νέα αμερικανοκρατία που δημιουργεί είναι δείγμα της πολιτικής που θα μας οδηγήσει στην υπέρβαση του σχίσματος και τη νέα κοινωνία των ρομπότ;
Σε πείσμα όλων των σχεδιασμών του ΣΥΡΙΖΑ και της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη η επανάσταση και η σοσιαλιστική οργάνωση των κοινωνιών είναι ιστορική αναγκαιότητα και το κομμουνιστικό κόμμα, πρωτοπορία της εργατική τάξης, είχε και έχει αναντικατάστατο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
Γ. Α.
