Εργατικός Αγώνας

Περί θεσμών και σκανδάλων

Γράφει ο Βασίλης Καλαματιανός.

Μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιούλη υπήρχαν δηλώσεις-τοποθετήσεις στελεχών της τότε αντιπολίτευσης και του Κ. Μητσοτάκη ότι «σκάνδαλο Novartis υπάρχει» αλλά ότι κακώς και σκοπίμως στοχοποιούνται πρώην πρωθυπουργοί και υπουργοί. Μετά τις εκλογές «ξεχάστηκε» τα πρώτο μέρος (ότι «σκάνδαλο Novartis υπάρχει») και η πλευρά της ΝΔ κράτησε και ανέδειξε το δεύτερο κάνοντας λόγο για «σκευωρία».

Το κύριο ζήτημα που ενδιαφέρει και αφορά το λαό και πρέπει να εξεταστεί είναι τα στοιχεία που αποδείχνουν το σκάνδαλο καθώς και το ποιος το ξεσκέπασε και το ανέδειξε. Από δημοσιεύματα που αφορούν το ζήτημα την περίοδο που συντελέσθηκε το 2011 και στη συνέχεια φαίνεται ότι οι θεσμοί (κυβερνήσεις και υπουργεία, τράπεζα της Ελλάδας, δικαιοσύνη, τρόικα κλπ) αγρόν ηγόραζαν τουλάχιστον. Δεν ανησύχησε κανείς αν και γινόταν σφαγή μισθών και συντάξεων.

Την ίδια στιγμή υπάρχει έγγραφο της επιτροπής τιμών που αναφέρει «σε μια φαρμακευτική δαπάνη, που είναι κατά κεφαλή η μεγαλύτερη στην ΕΕ, υπερδιπλάσια του μέσου όρου, επταπλάσια του πολωνικού μέσου όρου, το δελτίο της 4ης/8/2011 έρχεται και αυξάνει κατά 527,7 εκατομμύρια ευρώ την ετήσια δαπάνη για τα φάρμακα».

Καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη του όλου προβλήματος φαίνεται ότι έπαιξαν το FBI και το υπουργείο δικαιοσύνης των ΗΠΑ, με υλικό και στοιχεία που παρέδωσαν στην ελληνική πλευρά. Αυτό έγινε σαν συνέχεια έρευνας στις ΗΠΑ για τις δραστηριότητες της Novartis και στα πλαίσια ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων και της προστασίας που παρέχουν οι ΗΠΑ στα δικά τους μονοπώλια, όπως είχε γίνει και παλιότερα με την υπόθεση της Siemens και της «αγοράς του αιώνα».

Στοιχεία που είχαν δημοσιευθεί δείχνουν ευνοϊκή μεταχείριση στη Novartis (αύξηση τιμών σε δικά της προϊόντα και γρήγορη εξόφληση λογαριασμών). Το επιβεβαιώνει και έγγραφο της εταιρίας που, μεταξύ άλλων, αναφέρει «χρόνος ρεκόρ και μοναδική για το Gilenya τοπική έγκριση και τιμολόγηση».

Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι συμφωνίες, εκτός από τη Novartis, έδιναν οικονομικά οφέλη και στην ελληνική πλευρά. Τώρα αν αφορά αυτούς που υπόγραφαν, που υπέδειχναν, που κάλυπταν, που ανεχόταν ή όλους τους παραπάνω, αυτό μένει να αποδειχτεί. Άγνοια πάντως των υπευθύνων δεν μπορεί να υπήρχε.

Τα τελευταία 20-30 χρόνια από διάφορες πλευρές και για διαφορετικές υποθέσεις χρησιμοποιείται ο όρος «σκάνδαλα». Θεωρώ ότι προβλήματα τεράστιου οικονομικού ενδιαφέροντος και επιπτώσεων όπως αυτό της Novartis, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, της Siemens δεν καλύπτονται από τον όρο «σκάνδαλα». Στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από εγκλήματα εκ προμελέτης και κατ΄ εξακολούθηση σε βάρος της οικονομίας της χώρας και του βιοτικού επιπέδου του λαού και με βάση αυτά κρίνονται οι αποδεδειγμένα υπεύθυνοι.

Ο Ε. Βενιζέλος σε άρθρο του στα ΝΕΑ στις 21 Σεπτέμβρη με προκλητικό τρόπο, αγνοώντας και παρακάμπτοντας στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, μιλάει για «δήθεν σκάνδαλο» και για «σκευωρία Novartis». Χωρίς ιδιαίτερη αναφορά, αφήνει να εννοηθεί ότι μέχρι την υπόθεση Novartis τα πάντα λειτουργούσαν ρολόι και αναφέρει: «Η σκευωρία Novartis είχε ως στόχο την αλλοίωση των δημοκρατικών και δικαιοδοτικών θεσμών. Ήθελα να επηρεάσει τους πολιτικούς συσχετισμούς και το φρόνημα της κοινωνίας. Επήλθαν όμως βαριές βλάβες στο θεσμικό σώμα της δικαιοσύνης, στην ερμηνεία και την εφαρμογή το Συντάγματος, στη λειτουργία της Βουλής και κυρίως στη συνείδηση της κοινωνίας». Και καταλήγει: «Πρόκειται για την επείγουσα ανάγκη να αποτραπεί οριστικά η αλλοίωση των θεσμών που ήταν ο στόχος της σκευωρίας».

Οι παραπάνω αναφορές από τον συντάκτη του άρθρου δεν σημαίνουν κάποια θετική γνώμη ή έστω συμπάθεια για την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς το αντίθετο. Κι αυτό γιατί κινήθηκε στα πλαίσια των υπαρχόντων θεσμών που ο Ε. Βενιζέλος θεωρεί ότι στρέφονταν τουλάχιστον στην υπόθεση της Novartis και πρόσθετα γιατί καταπάτησε την εκφρασμένη θέληση του λαού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τη λειτουργία της κοινωνίας χρειάζονται κάποιοι κανόνες καθολικής εφαρμογής ή μερικότερης σημασίας. Αυτοί βέβαια οι κανόνες δεν είναι ούτε ουρανοκατέβατοι, ούτε θεόσταλτοι. Είναι αποτέλεσμα της μακρόχρονης ταξικής πάλης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και μεταβάλλονται συνεχώς ανάλογα με την έκβαση της πάλης.

Βασικός δείχτης αξιολόγησης των κανόνων και θεσμών δεν μπορεί να είναι άλλος από το αν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα του λαού, αν, πόσο και πώς παίρνεται υπόψη η θέλησή του.

Μια μορφή είναι τα δημοψηφίσματα. Στη Νορβηγία, τη Δανία, την Ελβετία έγιναν δημοψηφίσματα για την ένταξη στην ΕΕ. Τώρα έχουμε της Αγγλίας, πριν χρόνια σε Γαλλία-Ολλανδία τα σταμάτησαν.

Στην Ελλάδα τίποτα. Ούτε για την ένταξη στην ΕΟΚ, ούτε για το ευρώ, ούτε για τις βάσεις. Σημειώνουμε ότι η ένταξη στην ΕΕ υποβαθμίζει την ελληνική Βουλή και το Σύνταγμα αφού οφείλουν να προσαρμόζονται στους κανόνες και τις αποφάσεις της ΕΕ. Ταυτόχρονα, έχουν διευρυνθεί οι θεσμοί τους οποίους οφείλουμε να υπακούουμε και να προστατεύουμε: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κλπ.

Ο Ε. Βενιζέλος σκόπιμα προσπερνά τις ευθύνες που υπάρχουν στις προ ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις όχι μόνο για την οικονομική κρίση στην οποία περιήλθε η χώρα αλλά και γιατί βασικοί πυλώνες του κράτους συγκροτούνταν από στελέχη όχι με αξιοκρατικά κριτήρια αλλά με ιδεολογικά, πολιτικά και τελικά κομματικά κριτήρια. Δεν ξεχνάμε τις κρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις, τις αποστρατεύσεις και ανακλήσεις από την εφεδρεία αλλά και στον χώρο της δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρχαν και υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί έντιμοι στο ύψος ενός Δελαπόρτα. Όμως υπάρχουν και γεγονότα που δημιουργούν τουλάχιστον ερωτηματικά.

Για την υπόθεση Novartis παρακολουθούμε δικαστικούς να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοδιαψεύδονται. Για την προεδρία των ανωτάτων δικαστηρίων άλλους προκρίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά από 20 μέρες άλλους η κυβέρνηση ΝΔ,

Για το τι γίνεται διαχρονικά και σ’ αυτό τον χώρο είναι χαρακτηριστικό το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή το οποίο αναφέρεται με πολύ θετικό τρόπο στην εξέλιξη του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΝΔ, του Π. Πικραμένου. Μεταξύ των άλλων, αναφέρει ότι ο Π. Πικραμένος. Όντας στο δικαστικό σώμα, προσελήφθη ως νομικός σύμβουλος του Κώστα Μητσοτάκη επί πρωθυπουργίας του με υπόδειξη του Β. Κόκκινου, τότε προέδρου του Αρείου Πάγου. Από τότε χρονολογείται και η γνωριμία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι γνωρίζουμε. Από την αρθρογραφία του Β. Κόκκινου  προκύπτει ότι πρόκειται για άτομο με συντηρητικές αντιδραστικές αντιλήψεις που έφτασε στην ανώτατη βαθμίδα του δικαστικού σώματος, διετέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός και σήμερα είναι βουλευτής και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της ΝΔ. Ιδιαίτερη σημασία έχει και μια έκφραση της Ντόρας Μπακογιάννη πρόσφατα στην τηλεόραση: «Είδα τον ΤΑΚΗ Πικραμένο να κλαίει».

Όλα αυτά φανερώνουν πολλά. Φανερώνουν την αλληλοσύνδεση των κομμάτων εξουσίας με τον κρατικό μηχανισμό και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δηλαδή «το΄να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο».

Στα 10 χρόνια της κρίσης υπήρξε μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, των μισθών και των συντάξεων από 25% ως και 40%, χιλιάδες ήταν οι απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, οι άνεργοι. Ταυτόχρονα, περισσότερα από 20 δις ευρώ βρέθηκαν σε τράπεζες του εξωτερικού και ένα 10% του πληθυσμού διπλασίασε τα περιουσιακά του στοιχεία. Αυτή είναι η δράση κυβερνήσεων και θεσμών.

Μιλώντας για θεσμούς σήμερα καταλήγομε ότι πρόκειται για ένα σύνολο κανόνων που προστατεύουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, που βάζουν φραγμούς σε προοδευτικές αλλαγές που κινούνται ακόμη και εντός του συστήματος, Ταυτόχρονα αφήνουν την πόρτα ανοιχτή στη συντήρηση και την αντίδραση, σε αντιδημοκρατικά μέτρα και εκτροπές.

Απάντηση μπορεί να υπάρξει από την ανάπτυξη της οργανωμένης πάλης της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας για τα άμεσα προβλήματα, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για την Ειρήνη και την απαλλαγή από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού. Αυτός είναι ο δρόμος για επιβίωση και προοδευτικές αλλαγές,

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας