Αν δεν υπήρχε ο Ερντογάν για να στείλει πρόσφυγες και μετανάστες στον Έβρο, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση θα έπρεπε να βρουν κάποιον άλλον, κάποια απειλή των συνόρων και της χώρας. Αυτό το είχε ανάγκη γιατί η πολιτική “νόμος και τάξη” είχε στραπατσαρισθεί και απομονωθεί πολιτικά στη Χίο και τη Λέσβο από την αντίσταση των κατοίκων.
Οι κινήσεις του Ερντογάν τη δοσμένη στιγμή ήταν, παρ’ όλες τις δυσκολίες, “μάνα εξ ουρανού”, μια πολιτική ανάσα για τον Μητσοτάκη και την πολιτική του. Έστησαν παράτες χολιγουντιανού τύπου, επιδίωξαν να τρομοκρατήσουν το λαό, μίλησαν για “ασύμμετρες απειλές”, για “επίθεση που δέχεται η χώρα”, για “πόλεμο χωρίς σφαίρες”, κινητοποίησαν στρατό, ναυτικό με βαρύ οπλισμό και σώματα ασφαλείας για να αντιμετωπίσουν τον “εχθρό”: τους ξυπόλητους και τους ξεσπιτωμένους. Ο λόγος για τα θύματα του πολέμου και της οικονομικής εκμετάλλευσης των φτωχών χωρών από τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό και ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, δηλαδή από τους “συμμάχους” και “εταίρους” της χώρας και της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο Κ. Μητσοτάκης και οι ηγέτες της ΕΕ αξιοποίησαν την “πάσα” του Ερντογάν για να μετατρέψουν τον Έβρο σε “κολυμπήθρα του Σιλωάμ” για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους για τις αντιλαϊκές αυταρχικές πολιτικές, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι υπερασπίζονται τα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Μιλάνε για υπεράσπιση συνόρων αυτοί που έχουν θεσμοθετήσει και πραγματοποιήσει επεμβάσεις όπου γης όταν θίγονται τα συμφέροντα της “συμμαχίας” ή της ΕΕ, που κατακερμάτισαν κράτη και ανέτρεψαν κυβερνήσεις, Υπερασπίζεται τάχα τα σύνορα της χώρας ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του που, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχει παραχωρήσει τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα της χώρας και στρώνει χαλί στις πολυεθνικές εταιρίες.
Περισσότερο από δέκα ημέρες δεχόμαστε έναν ανηλεή βομβαρδισμό από κυβερνητικούς παράγοντες και τη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ. Έχουν πάρει την αγιαστούρα του πατριωτισμού, κατακεραυνώνουν και προσπαθούν να σπιλώσουν και να υποτάξουν όσους αντιτίθενται στην πολιτική τους. Από κοντά και οι δημοσκοπήσεις με τα κατάλληλα ερωτήματα. Είναι κάλπικα τα διλλήματα που βάζει η κυβέρνηση π.χ. στη Λέσβο «πού θέλετε κλειστό κέντρο αν όχι στον Μανταμάδο;» ή «τώρα κλειστά σύνορα στον Έβρο ή χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα;» που “καταγράφουν” και προωθούν οι “δημοσκοπήσεις”.
Δεν τίθεται το ερώτημα «ποιοι ευθύνονται για τα εκατομμύρια των προσφύγων και των μεταναστών;» ανεξάρτητα αν είναι στον Έβρο, τα νησιά ή σε άλλη περιοχή. Γιατί η Ελλάδα όπως και η ΕΕ υποστηρίζουν την Τουρκία που καταπατά εδάφη της Συρίας και έμμεσα τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Γιατί η Ελλάδα δεν βάζει στην ΕΕ ζήτημα χρηματοδότησης της κυβέρνησης της Συρίας για ανοικοδόμηση που θα λύσει και μεγάλο μέρος του προσφυγικού;
Οι κινήσεις του Ερντογάν
Η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός της Τουρκίας γνωρίζουν ότι το εύκολο πέρασμα των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο. Γιατί τότε επελέγη ο Έβρος; Φαίνεται ότι με αυτή την κίνηση ο Ερντογάν επιδιώκει ταυτόχρονα πολλούς στόχους:
- Να δοκιμάσει τις αντοχές της Ελλάδας στον Έβρο και, ταυτόχρονα, να δεσμεύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα δυνάμεις των ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας της Ελλάδας στην περιοχή.
- Να γίνει πιο εμφανής και έντονη η πίεση στην Ελλάδα και την ΕΕ ώστε να αποσπάσει οικονομικά και πολιτικά οφέλη.
- Να επιδιώξει οικονομική και πολιτική στήριξη της ΕΕ για εποικισμό τμημάτων της Συρίας στο όνομα αντιμετώπισης του προσφυγικού.
- Να διευκολύνονται οι επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας παίζοντας το χαρτί αγάπης-μίσους με ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία.
- Να αξιοποιήσει τις προσφυγικές μετακινήσεις αν και αυτή την περίοδο δεν θέλει να απαλλαγεί από αυτούς. Θέλει τα δις ευρώ από την ΕΕ, τη φτηνή εργατική δύναμη των προσφύγων και μεταναστών και την αξιοποίησή τους στα στρατηγικά της σχέδια στη Συρία, ενάντια στους Κούρδους και στη Λιβύη.
ΕΕ και εξωτερικά σύνορα
Η έννοια των εξωτερικών συνόρων αναφέρεται σε δύο κείμενα: στη Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997 στις διατάξεις της ΚΕΠΠΑ[1] και στη Συνθήκη της Λισσαβόνας στα πλαίσια της “ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής”. Σε κανένα από τα δυο κείμενα δεν αναφέρονται συγκεκριμένες περιπτώσεις και μέτρα (π.χ. οριοθέτηση εξωτερικών συνόρων). Γίνεται αναφορά για “συνδρομή” όταν κράτος-μέλος πέφτει θύμα εξωτερικής επιθετικότητας.
Το πλαίσιο της ΕΕ σχετικά με τα σύνορα αλλά και οι πρακτικές των κυρίαρχων κρατών της ΕΕ δεν δικαιολογούν την “απόλυτη ικανοποίηση της κυβέρνησης” για δήθεν αποτυχία του Ερντογάν και “απεριόριστη υποστήριξη των ελληνικών ενεργειών” σχετικά με τα σύνορα. Η στήριξη της ΕΕ δεν αφορά τη φύλαξη των συνόρων αλλά την αποτροπή των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών στα εδάφη τους. Η παρουσία στον Έβρο ακροδεξιών φασιστικών στοιχείων και ρατσιστών από την Ευρώπη το αποδείχνουν.
Η στάση της Αριστεράς
Οι κομμουνιστές, οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού με τις όποιες διαφορετικές εκτιμήσεις τους είναι πολύ, εν δυνάμει πλειοψηφία.
Αυτό το προοδευτικό πλειοψηφικό ρεύμα φοβάται η άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση και ο ξένος παράγοντας. Με διάφορα διλλήματα και τεχνάσματα προβάλουν τον “κίνδυνο για την πατρίδα και τη θρησκεία”, αξιοποιούν και επί μέρους διαφορές που υπάρχουν προκειμένου να πετύχουν αποσυντονισμό δράσης.
Οι ουσιαστικές διαφορές είναι μεταξύ των Δυνάμεων του κεφαλαίου και αυτόν της εργασίας, αυτό πρέπει να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους, στη βάση των ταξικών συμφερόντων τους να στρατευτούν και να αποκρούσουν το διαίρει και βασίλευε κυβερνήσεις και αστικής τάξης.
Ανοιχτά ή κλειστά σύνορα;
Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, το οποίο θα μεγαλώσει τα επόμενα χρόνια, δεν θα λυθεί ούτε με ανοιχτά ούτε με κλειστά σύνορα. Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων και του 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων και μεταναστών στα εδάφη της, η Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα ρεύμα 3-6 εκατομμυρίων. Αυτό που χρειάζεται, μπορεί και πρέπει να γίνεται σταθερά στον ελληνικό λαό και τους πρόσφυγες είναι η ανάδειξη των αιτιών και των υπευθύνων και η καταδίκη των ιμπεριαλιστικών κατακτητικών πολέμων, της οικονομικής υποδούλωσης χωρών και λαών, της οικονομικής εξαθλίωσης εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και της συγκέντρωσης του πλούτου σε λίγους.
Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κατατρεγμένων και ξεριζωμένων όπου γης. Συντονισμός με ευρωπαϊκά κινήματα.
Ειδικότερα για τη χώρα μας μπορεί να είναι ένα πλαίσιο μέτρων που να διεκδικηθεί η πραγματοποίησή του. Μέτρων όπως:
- Διευκόλυνση των προσφύγων να εγκατασταθούν στις χώρες που επιθυμούν.
- Κατάργηση του Δουβλίνου 2 και της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.
- Όχι στα κλειστά κέντρα κράτησης και στα ξερονήσια.
- Πρόγραμμα ενσωμάτωσης: σχολεία για παιδιά, βοήθεια για εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για όλους, υγειονομική περίθαλψη, οικονομική στήριξη, δουλειά με πλήρη δικαιώματα. ‘Όχι Μανωλάδες, Μαραθώνες και Μόριες.
- Κίνημα στήριξης του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, Ένταξη σ΄ αυτό των κατατρεγμένων στα πλαίσια ενός ευρύτερου αντιπολεμικού φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος δημοκρατικών δικαιωμάτων και εθνικής ανεξαρτησίας.
[1]Η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεσπίστηκε από τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) το 1993 με σκοπό “τη διαφύλαξη της ειρήνης, την ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας, την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας και την ανάπτυξη και εδραίωση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών”.
