Με μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την 9η Μάη, ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών -και όχι «ημέρα της Ευρώπης» όπως ανιστόρητα την έχει καθιερώσει η ΕΕ.
Και την αναμέναμε με ιδιαίτερη «προσμονή» θα μπορούσαμε να πούμε, διότι είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από την διακυβέρνηση του, επί 4,5 χρόνια. Οποία γνώμη κι αν έχει κανείς για το συγκεκριμένο κόμμα, δε μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι πλέον έχει καθιερωθεί ως, ο ένας από τους δύο πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος. Από αυτήν την άποψη έχουν ιδιαίτερη σημασία τα όσα λέει -και κυρίως τα όσα κάνει ή έκανε.
Ο Α. Τσίπρας λοιπόν, ως πρωθυπουργός, βρέθηκε πέρσι στο Σιμπίου της Ρουμανίας, για να εκπροσωπήσει τη χώρα σε εκείνη την άτυπη σύνοδο κορυφής για «το μέλλον και τις αξίες της Ευρώπης». Από εκεί, βγήκε μια διακήρυξη, την οποία υπέγραψαν όλοι οι αρχηγοί των κρατών-μελών της ΕΕ. Οι ακροδεξιοί Ορμπάν και Σαλβίνι, και ο «αριστερός» Τσίπρας.
Να θυμίσουμε λοιπόν, τι έγραφε εκείνη η διακήρυξη, ανήμερα, το τονίζουμε ανήμερα, της 9ης Μάη: «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες». Δεν δίστασε λοιπόν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα σε άλλα, να υπογράψει, αυτό που αποτελούσε για δεκαετίες, την κορωνίδα του πιο χυδαίου αντικομμουνισμού. Και δεν δίστασε να το κάνει, την ημέρα που εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, θυμούνται την θυσία όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους, και γενικά αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο απέναντι στο φασισμό-ναζισμό. Ακόμα περισσότερο, δεν σεβάστηκε ούτε τα 20 εκ. νεκρούς του σοβιετικού λαού, που έδωσε τα καλύτερα παιδιά του στη μάχη απέναντι σε ό,τι πιο σκοταδιστικό γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα.
Όσο και αν επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εξιλεωθεί στη «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», σε μεγάλο μέρος αριστερού και προοδευτικού κόσμου, τώρα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ο λαός θυμάται πολύ καλά τα «έργα» του ως κυβέρνηση.
Και ένα τελευταίο σχόλιο: όταν κυλήσεις στο βούρκο της σοσιαλδημοκρατίας, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Ιουνιανός
