Εργατικός Αγώνας

Η υποταγή στις ΗΠΑ και τη Γερμανία αντίθετη με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού

Το συμβούλιο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση επένδυσε όλες τις ελπίδες της για την αντιμετώπιση της προκλητικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο έληξε χωρίς να πάρει το παραμικρό μέτρο, κυριολεκτικά όπως άρχισε. Αν θα κάνει κάτι για το θέμα αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα εντελώς απίθανο, αυτό θα συμβεί μετά το Δεκέμβρη.

Καμιά συζήτηση για κυρώσεις που ζήτησε η Κύπρος και άλλες χώρες –ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί να επιβληθούν κυρώσεις-, ούτε σκέψη για εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία. Η γερμανική κυβέρνηση απάντησε ότι οι παραγγελίες όπλων που εκτελούνται θα συνεχιστούν κανονικά. Η Γερμανία και η Γαλλία μάς ανακοίνωσαν ότι έστειλαν τελεσίγραφο, υποτίθεται, στην Τουρκία εντός μιας εβδομάδας να σταματήσει τις προκλητικές δραστηριότητες στη θάλασσα. Φυσικά, δεν συνέβη τίποτε από όλα αυτά.

Πριν το συμβούλιο κορυφής και πολύ πιο έντονα ύστερα από αυτό η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της. Στην κυπριακή ΑΟΖ η παρουσία τουρκικών γεωτρύπανων είναι συνεχής, στη θάλασσα νοτίως του Καστελόριζου και σε απόσταση 6,5 ναυτικών μιλίων που δέσμευσε με Navtexη Τουρκία εγκατέστησε και από ότι φαίνεται για καιρό, ερευνητικό σκάφος, εκπονεί χάρτη για την έρευνα και διάσωση του καλύπτει το μισό Αιγαίο και παράλληλα στο Βαρώσι στην Κύπρο άνοιξε το παραλιακό μέτωπο. Μετά τις επεμβάσεις στη Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη υποδαύλισε τη σύγκρουση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας για τον αυτόνομο θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Η εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που στις βασικές κατευθύνσεις της τη συμμερίζονται και την εφάρμοσαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, πολιτική εντός των συμμαχιών και των διεθνών οργανισμών που η χώρα είναι μέλος αποδεικνύεται εντελώς αναποτελεσματική για την υπεράσπιση της χώρας και των λαϊκών συμφερόντων. Δεν απέδωσε και δεν θα αποδώσει το παραμικρό. Μια γρήγορη αναδρομή στην εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τη μεταπολίτευση είναι απολύτως πειστική. Οι κυβερνήσεις της χώρας εναπόθεταν πάντα την υπεράσπιση της κυριαρχίας της στους συμμάχους και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συμμετείχε, ποτέ δεν επιλύθηκε μέχρι σήμερα κανένα απολύτως πρόβλημα, αντίθετα τα προβλήματα γιγαντώθηκαν, πηγαίνοντας από κρίση σε κρίση με την Τουρκία με επώδυνους συμβιβασμούς με τη μεσολάβηση των συμμάχων και ιδιαίτερα  των ΗΠΑ

Ακόμη και εντός των σημερινών διεθνών σχέσεων και συμμαχιών της χώρας μία διαφορετική τακτική ήταν αναγκαία. Η αστική τάξη της χώρας όμως είναι απολύτως παραδομένη στους ιμπεριαλιστές συμμάχους, δεν διατηρεί ούτε ίχνος ανεξαρτησίας. Αυτό το εξέφρασε ο Κ. Μητσοτάκης λέγοντας στους αμερικάνους ότι η Ελλάδα είναι ένας σταθερός και δεδομένος σύμμαχος,  ελπίζοντας να τον προτιμήσουν οι αμερικάνοι από την Τουρκία. Γιατί να στηρίξουν οι ΗΠΑ ένα σύμμαχο που είναι από χέρι δεδομένος, μία χώρα που δεν γνωρίζει διαφορετική τακτική από το πειθαρχεί πάντα και να προσφέρει ότι της ζητήσουν; Στην πρόσφατη σύνοδο πίεσε αφόρητα την Κύπρο να μη βάλει βέτο στις κυρώσεις εναντίον της Λευκορωσίας αν δεν έβαζε και στην Τουρκία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέδωσαν ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη στις ΗΠΑ και τη μετέτρεψαν σε μία τεράστια βάση στρατιωτική και βάση για προώθηση των γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων τους. Παρομοίως και την Κρήτη μία τεράστια αμερικανική αεροναυτική Βάση και τη Λάρισα και το Στεφανοβίκειο στη Μαγνησία. Ακόμη έφτασαν να κάνουν πρόταση στις Ηνωμένες Πολιτείες για μεταφορά στην Ελλάδα της αμερικανικής βάσης του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία αν χρειαστεί.

Μία τέτοια χώρα κανείς δεν την υπολογίζει. Αντίθετα, αν δεν ήταν δεδομένη ασυζητητί, αν έθετε διεκδικήσεις χωρίς παρακάλια και υποχωρήσεις, αν εν ανάγκη απειλούσε με αντιμέτρα, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.  Κάτι τέτοιο όμως είναι αδιανόητο για τη σημερινή κυβέρνηση όπως ήταν και για όλες τις προηγούμενες.

Η Τουρκία γνωρίζει καλά αφενός τη σημασία της για το ΝΑΤΟ και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη διάθεση να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της, γνωρίζει την απροθυμία της Γερμανίας που κινείται στη βάση των ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων της, τα οποία στην Τουρκία είναι μεγάλα και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμφωνήσει στη λήψη μέτρων και στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος της, γνωρίζει την απροθυμία των ΗΠΑ και ακριβώς για αυτό το λόγο ακολουθεί τη συγκεκριμένη επιθετική και αναθεωρητική πολιτική.

Δεν είναι η ισχύς της Τουρκίας ή η ιδιορρυθμία του Ερντογάν, αλλά η στάση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τροφοδοτούν την αδιαλλαξία της Τουρκίας.

Τις τελευταίες μέρες ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ σηκώνουν τους τόνους εναντίον της Κυβέρνησης για την εξωτερική πολιτική της παρότι συμφωνούν ουσιαστικά μαζί της προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η Φ. Γεννηματά   ζητά εδώ και τώρα στρατιωτικά μέτρα σε βάρος της Τουρκίας και ο Α. Τσίπρας θυμήθηκε την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Η παραμικρή σκέψη πίεσης των εταίρων και συμμάχων είναι γι’ αυτούς αδιανόητη.

Με πολεμικές απειλές, με αμιγώς διπλωματική δραστηριότητα, σπασμωδικές κινήσεις και αδιέξοδες προτάσεις επέκτασης των χωρικών υδάτων στο σημερινό πλαίσιο συμμαχιών δεν αντιμετωπίζονται οι εξελίξεις αυτές. Εντός του ιμπεριαλιστικού πλαισίου δεν πρόκειται να υπάρξουν λύσεις υπέρ της ειρήνης και της ομαλότητας, της υπεράσπισης της κυριαρχίας της χώρας και των συμφερόντων του λαού, της διαμόρφωσης συνθηκών ειρηνικής συμβίωσης όλων των λαών της περιοχής. Μόνο σε αντιπαράθεση με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα μπορούν να διαμορφωθούν τέτοιες εξελίξεις.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πάψουν πλέον να θεωρούν την Ελλάδα δεδομένη σε κάθε περίπτωση και γι’ αυτό είναι αναγκαία η κλιμάκωση ενός πλαισίου μέτρων που το παραπάνω να το κάνει εντελώς σαφές. 

Να απαιτήσει από τους οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει να εφαρμοστούν οι αρχές που έχουν εξαγγείλει, να ζητήσει άμεσα μέτρα ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας.

Να ετοιμαστεί για την απαγόρευση της  χρησιμοποίησης της βάσης της Σούδας και να σταματήσουν τα έργα των Αμερικανών σε Αλεξανδρούπολη και Καβάλα.

Στην πορεία να κλείσει  όλες τις βάσεις και να κινήσει τη διαδικασία αποδέσμευσης της χώρας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να στραφεί και  να διαμορφώσει συμφωνίες και συμμαχίες με άλλες χώρες, ζητώντας τη στήριξή τους.

Να ενημερώσει και να κινητοποιήσει άμεσα τον ελληνικό λαό.

 

                                                                                          Τ. Κ.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας