Εργατικός Αγώνας

Περιμένοντας την τρόικα

Γράφει ο Γρηγόρης Αναγνώστου

«Τελειώνουμε με τα μνημόνια, η Ελλάδα δεν έχει πλέον ανάγκη τα μνημόνια και την τρόικα μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της, να βγει στις αγορές και να δανειστεί τα ποσά που της είναι απαραίτητα. Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται τελειώνει οριστικά το τέλος του χρόνου και μαζί αναχωρεί και το ΔΝΤ, παρότι το πρόγραμμα του λήγει το 2016». Αυτά έλεγε ο πρωθυπουργός και τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Μαζί προσέθεταν και μπόλικη σάλτσα για τις θυσίες που έκανε ο λαός επί πέντε ολόκληρα χρόνια, και «επιτέλους έπιασαν τόπο τώρα που θα χαλαρώσει η λιτότητα». «Ήδη έγιναν τα πρώτα βήματα, όπως το κατώτερο εγγυημένο εισόδημα, οι φορολογικές ελαφρύνσεις», «ετοιμάζεται ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια» «ρυθμίζονται τα χρέη των πολιτών σε 100 δόσεις»…

Η δημαγωγία αυτή δεν κατάφερε να πάει μακριά. Οι δανειστές δεν έχουν και πολλή σχέση με γαλαντομίες. Κριτήριο τους είναι πρωτίστως το συμφέρον τους το οικονομικό και το πολιτικό και τίποτε άλλο. Το τελευταίο Γιούρογκρουπ ήρθε ακριβώς να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Οι ανακοινώσεις με την ολοκλήρωση του ήταν σαφέστατες. Το μνημόνιο παραμένει εδώ. Απλώς αλλάζει όνομα. Παίρνει το όνομα «Πιστωτική Γραμμή με Ενισχυμένες Προϋποθέσεις» και τα περιλαμβάνει όλα: και τα μέχρι τώρα μνημόνια, ακόμη και την παραμονή του ΔΝΤ, το οποίο «θα έδιωχνε άμεσα» η κυβέρνηση. Η «Πιστωτική Γραμμή με Ενισχυμένες Προϋποθέσεις» κατά τους δανειστές «είναι αναγκαιότητα, γιατί παρά τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση απομένουν πολλά ακόμη να γίνουν». Η πρόσβαση σε πιστώσεις «για ένα χρόνο και ύστερα βλέπουμε», θα συνοδευτεί με πλαίσιο νέων σκληρών μέτρων, οι επιθεωρήσεις θα γίνονται ανά τρίμηνο και θα συντάσσονται εκθέσεις για την πρόοδο εφαρμογής των μέτρων, ενώ θα υπάρχουν τακτικές επιθεωρήσεις επί τόπου και τα αποτελέσματα θα αξιολογούνται και θα λαμβάνονται αποφάσεις και νέα περαιτέρω μέτρα.

Η εξέλιξη αυτή τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα την προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης. Γι’ αυτό, η κυβέρνηση κι ο φιλικός της τύπος, μετά τον αιφνιδιασμό τους, καταβάλουν τεράστιες προσπάθειες για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Το «Βήμα» θεωρεί πολύ βελτιωμένη τη νέα συμφωνία -το νέο μνημόνιο- και γράφει ότι «ο κίνδυνος είναι η παράταση του τρέχοντος μνημονίου για λίγους μήνες το 2015, πριν από τη μετάβαση στην Πιστωτική γραμμή ενίσχυσης». Παραπέμποντας σε συνομιλία με παράγοντα του υπουργείου οικονομικών γράφει ότι «η κυβέρνηση δέχεται τη γραμμή ECCL αλλά δεν δέχεται ούτε νέα μέτρα ούτε νέους όρους. Στο ECCL θα υπάρχει ο όρος μνημόνιο, αλλά όχι με τη σημερινή έννοια». Στην ίδια γραμμή και η πλειοψηφία των μεγάλων ημερήσιων εφημερίδων και οι σταθμοί πανελλαδικής εμβέλειας. Ο έλεγχος της λαϊκής δυσαρέσκειας και πιθανών αντιδράσεων είναι στην πρώτη γραμμή.

Της υλοποίησης όμως όλων αυτών θα προηγηθεί η αξιολόγηση της τρόικας, η οποία αναμένεται να μην είναι καθόλου εύκολη για την κυβέρνηση. Ενδεικτικό είναι ότι η τρόικα ανάγκασε την κυβέρνηση, ουσιαστικά να ακυρώσει τον νόμο για τις εκατό δόσεις, σε ένα μεγάλο τμήμα του που αφορά τις οφειλές από τον ΕΝΦΙΑ. Ανεξάρτητα αν σε κάποια ζητήματα υπάρχει πιθανότητα να μην επιμείνει η τρόικα κατά τον έλεγχο, οι διαφωνίες που εξέφρασε για ορισμένες κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και η πρακτική της είναι ενδεικτικές των προθέσεων της. Διαφωνεί και απορρίπτει το σχέδιο που ετοίμασε η κυβέρνηση για τα κόκκινα δάνεια, διαφωνεί με τη ρύθμιση των χρεών σε 100 δόσεις και διαπιστώνει χρηματοδοτικό κενό για το 2015 ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου, οι απαιτήσεις της τρόικας για νέα μέτρα θα είναι πολύ επώδυνες. Για 19 νέα μέτρα κάνει λόγο ο τύπος, πολλά από τα οποία θίγουν κρίσιμους τομείς της ζωής των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων και θα οδηγήσουν σε νέα πλήγματα το εισόδημα και τη διαβίωση τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

  • Το ασφαλιστικό: Σύμφωνα με έγγραφο του υπουργείου εργασίας, προβλέπεται συγχώνευση όλων των ταμείων επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ στο ΙΚΑ. Οι ειδικοί σημειώνουν ότι με το μέτρο αυτό δρομολογείται η μείωση των συντάξεων και προετοιμάζεται το έδαφος για την ενιαιοποίηση των παροχών κύριας σύνταξης προς τα κάτω.
  • Τα εργασιακά: Κανείς δε μπορεί να πάρει στα σοβαρά τις κυβερνητικές δηλώσεις ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές ή αν υπάρξουν αυτές θα είναι μόνο περιφερειακές δευτερεύουσας σημασίας στο συνδικαλιστικό νόμο. Φαίνεται ότι οι ανατροπές θα είναι μεγάλες, αφού συζητείται, όπως αναφέρει ο τύπος, κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, επαναφορά του λοκ-άουτ μέσω δικαστικών αποφάσεων κ.λπ.
  • Οι επικουρικές συντάξεις: Μαχαίρι έρχεται το 2015 για ένα τουλάχιστον εκατομμύριο συνταξιούχους λόγω των ελλειμμάτων των ταμείων σε συνδυασμό με τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.

Κι όλα αυτά όταν η κατάσταση σε κρίσιμους τομείς της ζωής της λαϊκής οικογένειας είναι εκρηκτική. Δεν είναι μόνο η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, ούτε μόνο η ανεργία. Επικρατεί γενικότερη ασφυξία στους τομείς αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα είναι οι δηλώσεις του υπουργού παιδείας ότι θα απευθυνθεί σε αδιόριστους εκπαιδευτικούς να μπουν στις τάξεις και να διδάξουν δωρεάν με ανταμοιβή μόρια για το διορισμό τους, μια και δεν υπάρχουν πιστώσεις για να πληρωθούν, η στο υγειονομικό σύστημα που κυριολεκτικά βρίσκεται σε κατάρρευση.

Είναι προφανές ότι με την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου δεν υπάρχει καμία προοπτική. Ο χρόνος επιβολής του μνημονίου επεκτείνεται και θα φτάσει ως το 2016 και βλέπουμε. Εκεί που θα τελείωνε το 2012 πάμε για 7ετια, ενώ οι μνημονιακοί νόμοι και το μνημονιακό πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον σχεδιάζουν να παραμείνει μόνιμα. Απέναντι στη συγκυβέρνηση ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δείξει την παραμικρή ανοχή. Η επιβίωση του περνάει μέσα από την ήττα της και μαζί την ήττα των κομμάτων που την αποτελούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για την τακτική της, για το νέο μνημόνιο που ετοιμάζει. Δηλώνει ότι τα μνημόνια -και γενικότερα οι μνημονιακές πολιτικές- θα τελειώσουν όταν έρθει στην διακυβέρνηση. Θα τα καταργήσει με ένα νόμο. Θα τελειώσει η τρόικα. Θα διαπραγματευτεί το χρέος με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Και όλα αυτά με διάλογο και σε συμφωνία με τους δανειστές. Η τακτική της ΕΕ και του μονοπωλιακού κεφαλαίου είναι γνωστή, την βλέπουμε χρόνια κι ο ελληνικός λαός την γνωρίζει καλά. Αυτά που δεν έδωσε η τρόικα στη συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να τα δώσει στο ΣΥΡΙΖΑ με διάλογο. Ούτε την οποιαδήποτε χρηματοδοτική στήριξη, ούτε κάποια ανοχή για την εφαρμογή μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής, εκτός ίσως από ορισμένα μέτρα «ανθρωπιστικού» ή «φιλανθρωπικού» χαρακτήρα.

Η εφαρμογή φιλολαϊκής πολιτικής που θα στηρίζει τους εργαζόμενους, θα αντιμετωπίσει ουσιαστικά το χρέος και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης της χώρας από την οποία θα επωφελείται ο εργαζόμενος λαός απαιτεί σύγκρουση με την Ευρωζώνη και την ΕΕ και σταθερή απόφαση για αποδέσμευση, αν παρεμποδιστεί από τα ευρωενωσιακά όργανα η εφαρμογή της. Έξω από αυτή την προοπτική, υπάρχει ο συμβιβασμός με τον ιμπεριαλισμό και η συνέχιση της πολιτικής του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην εκβιαστική και εκφοβιστική πολιτική της κυβέρνησης οικοδομεί το δικό του πλαίσιο διλημμάτων απέναντι στο λαό. Η «Αυγή της Κυριακής», αναφέρεται στους κάθε είδους κινδύνους που απειλούν τη χώρα από τη σημερινή διακυβέρνηση -ακόμη και σε πιθανές κρίσεις και κινδύνους σχετικά με τα εθνικά θέματα- και σημειώνει: «Πόσο απέχει η ψυχρή από τη θερμή κρίση; Το κυβερνητικό δίδυμο έχει αποδείξει ότι είναι αδίστακτο ακόμη και μπροστά σε επαπειλούμενη κρίση. Καταρρέει αλλά προσπαθεί να δημιουργήσει πολιτικούς μοχλούς για αποσταθεροποίηση πριν και μετά τις εκλογές. Μόνο η αυτοδυναμία και μάλιστα ισχυρή του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και η δημιουργία πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών μπορεί να ακυρώσει τέτοια σχέδια στη γένεση τους. Να δημιουργήσει μια νέα δυναμική αρχή για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας και της οικονομίας…». Η κατεύθυνση είναι σαφής: Αν θέλει ο λαός κάτι να αλλάξει, πρέπει να μπει κάτω από τη σημαία ή η στέγη του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας την ψήφο του, ώστε να αποκτήσει ισχυρή πλειοψηφία και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις να συμμαχήσουν μαζί του.

Σ’ αυτό το πλαίσιο θα εκτυλιχτούν οι πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Τουλάχιστον, αυτές είναι οι προθέσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό το πλαίσιο μπορεί να το ακυρώσει ο λαός με τη δράση του, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του και σε τελική ανάλυση με την ψήφο του. Η υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς και πρώτα-πρώτα του ΚΚΕ είναι να διατυπώσουν μια πειστική και ρεαλιστική και ταυτόχρονα ριζοσπαστική πρόταση διεξόδου από την κρίση, η οποία εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει. Μια πολιτική που θα απαντά στις άμεσες λαϊκές ανάγκες, θα συνεγείρει το λαό και θα τον κινητοποιεί και θα λειτουργεί ενωτικά στους εργαζόμενους, δημιουργώντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις πολιτικής συνεργασίας των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων και παράλληλα θα αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου. Έξω από μια τέτοια πορεία δεν φαίνεται ότι υπάρχει προοπτική.

Το πρώτο βήμα μπορεί να γίνει στην πανελλαδική απεργία της 27 Νοέμβρη, μια απεργία όσο το δυνατόν πιο μαζική, ενωτική και αγωνιστική.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας