Γράφει ο Κ. Αγραφιώτης

Διαβάσαμε ότι κατόπιν αιτήματος της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη και της πρωτοβουλίας των 1000 και αντίστοιχης επιστολής τους προς την πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και το Γραμματέα του έγινε συνάντηση των δύο πλευρών όπου από κοινού διαπιστώθηκε η ανάγκη να ανατραπεί η συγκυβέρνηση, να καταργηθούν τα μνημόνια και να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική, η Αριστερά να δώσει την εκλογική μάχη ενωτικά με στόχο την ανάδειξη κυβέρνησης της Αριστεράς.

Θεωρούμε ότι στην κομμουνιστική οργάνωση Ανασύνταξη και στην πρωτοβουλία των 1000 είναι γνωστές οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τα διάφορα προγράμματα και θέσεις που κατά καιρούς έχει δημοσιοποιήσει όπως επίσης και οι πολύ μεγάλες προσαρμογές που υπέστησαν αυτά στη βάση των υποδείξεων και των πιέσεων του ντόπιου και ξένου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, είναι γνωστή η γενικότερη πολιτική του, ότι δεν αμφισβητείται η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, καθώς και οι διεθνείς συμφωνίες και δεσμεύσεις της. Γνωρίζουν επίσης ότι όλα αυτά κατέληξαν σε ένα «ανθρωπιστικό» πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και είναι το μόνο το οποίο ουσιαστικά δεσμεύει, όσο μπορεί να δεσμεύσει, μια ενδεχόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς».

Άρα, είναι σαφής και η επιλογή τους να συμπαραταχθούν στις εκλογές και να συμβάλουν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και στην ανάδειξη «κυβέρνησης της αριστεράς», όπως την έχει διατυπώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την οποία, όμως, όλος ο αριστερός κόσμος και πολλοί απ' αυτούς που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύουν ότι θα είναι αριστερή κυβέρνηση, ότι θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα υπέρ της εργατικής τάξης και του λαού.

Γνωρίζουν ότι συντάσσονται σε ένα εγχείρημα του οποίου η κατάληξη δεν θα είναι να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό, να «θέσει τις βάσεις για το μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση», όπως γράφουν, αλλά με βάση τα δεδομένα που έχουμε το πιθανότερο είναι να αποτελέσει τον προθάλαμο, το σκαλοπάτι για την ενσωμάτωση του λαού και τη σταθεροποίηση της αστικής κυριαρχίας. Και όμως αυτό το δρόμο επιλέγουν.

Με βάση τα παραπάνω, θεωρούμε ότι μερικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρει η κοινή ανακοίνωση για κυβερνητικά μέτρα από την «κυβέρνηση της αριστεράς» μάλλον ως πρόσχημα για την συγκάλυψη του συμβιβασμού μοιάζουν. Πχ:

• «Να καταργηθούν τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι». Αυτοί είναι 450 νόμοι. Πόσο καιρό θα πάρει και πότε θα ολοκληρωθεί η κατάργησή τους; Οι νόμοι αυτοί διαμορφώνουν το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον που το κεφάλαιο επιδιώκει να διαμορφώσει χρόνια τώρα. Είναι εύκολο να παραιτηθεί το κεφάλαιο τόσο εύκολα από την υπεράσπισή τους και μάλιστα όλα αυτά να γίνουν εντός της ΕΕ και σε διάλογο με την Κομισιόν;
• Θα αποκαταστήσει την εργατική νομοθεσία στα επίπεδα του 2009. Πότε θα γίνει αυτό; Τουλάχιστον η δέσμευση για αποκατάσταση των αποδοχών στα επίπεδα του 2009 και μάλιστα σε συγκεκριμένο χρόνο θα είχε μια αξία.
• Θα στηρίξει από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα αναβαθμίσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, τον αναδιανεμητικό και δημόσιο χαρακτήρα του και τη δημόσια υγεία και παιδεία κ.λπ. Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά, με ποια μέτρα θα προωθηθούν και με ποιο ρυθμό και σε ποιο βάθος χρόνου;
• Διαπιστώθηκε διαφωνία σχετικά με το δημόσιο χρέος, αλλά οι προσεγγίσεις δεν είναι αντικρουόμενες. Δηλαδή συμφώνησαν ή μπορούν να συμφωνήσουν με το ΣΥΡΙΖΑ στην παύση πληρωμών και τη μονομερή διαγραφή του χρέους;

Η χώρα έχει ανάγκη από την εφαρμογή μιας πολιτικής ρήξης με το κατεστημένο, με τα συμφέροντα και τις αιτίες που οδήγησαν τον λαό και τη χώρα ως εδώ. Τίποτε λιγότερο. Θεωρούμε ότι η Αριστερά και μάλιστα η Αριστερά Κομμουνιστικής αναφοράς δεν πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω από αυτό. Πίσω από ένα τέτοιο πλαίσιο ο κίνδυνος για ένα ρόλο νεροκουβαλητή είναι μεγάλος.