Εργατικός Αγώνας

Το κατεστημένο στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ;

Γράφει ο Στωικός

Ο κύβος ερρίφθη. Το κατεστημένο της χώρας προετοιμάζεται να υποδεχτεί τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κυριακή 11/1 ήταν σημαδιακή. Τα δύο άρθρα παρέμβασης στην εφημερίδα «Το Βήμα», τα οποία υπογράφουν ο πρόεδρος του ΔΟΛ Στ. Ψυχάρης και ο διευθυντής της εφημερίδας Α. Καρακούσης – όπου φύρδην – μίγδην  εμπλέκει την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας με το σημερινό κόμμα του κ. Τσίπρα – επί της ουσίας προεξοφλούν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Γενάρη και σηματοδοτούν την στροφή του κατεστημένου προς τη νέα κατάσταση πραγμάτων.

Η αλλαγή του κλίματος έγινε εμφανής και στα κανάλια, όπου   στις χθεσινοβραδινές τους εκπομπές έκαναν παρέλαση οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ (Δραγασάκης, Μηλιός, Βαρουφάκης, Λαπαβίτσας). Και όμως δεν έχει περάσει πολύς καιρός, από  τότε που οι εκπρόσωποι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσαν τους καναλάρχες για μονομερή και προκλητική προβολή της ΝΔ και επέσσειαν την απειλή ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τάξη στο   τηλεοπτικό τοπίο, θα εφαρμόσει τους νόμους και θα προκηρύξει διαγωνισμό για τη χορήγηση αδειών λειτουργίας των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Αν θα τηρήσει αυτά που λέει, ή απλώς εκτόξευε απειλές για να εξαναγκάσει τους καναλάρχες να μοιράζουν «ποιο δίκαια» τον τηλεοπτικό χρόνο, ανάμεσα στους δύο «μονομάχους» – όχι σε όλους – αυτό θα φανεί στη συνέχεια.

Προφανώς η δυναμική των δημοσκοπήσεων, εξώθησε τους εκπροσώπους της αστικής τάξης, να ποντάρουν τις τύχες της χώρας σε άλλο άλογο, μίας και αυτό που στήριζαν ως χθες -απόλυτα πειθήνιο, αφοσιωμένο και υπάκουο-   δείχνει να λαχανιάζει στην ανηφόρα. Και δεν υπάρχει χρόνος για συναισθηματισμούς.  

 Το κατεστημένο, η οικονομική ολιγαρχία της χώρας, πολύ ήρεμα αποδέχτηκε τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Χωρίς φωνασκίες, χωρίς τρανταχμούς, χωρίς πανικό και χωρίς άγχος ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους νέους πεφωτισμένους.

Δεν θέλουμε να προεξοφλήσουμε τίποτα. Αλλά τα σημεία των καιρών μας κάνουν επιφυλακτικούς, έως πολύ επιφυλακτικούς για την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Όσοι συμμετείχαμε στο αριστερό, κομμουνιστικό κίνημα, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά, είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε εμπειρίες από μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Τα σαράντα αυτά χρόνια, το θερμόμετρο της ταξικής πάλης στη χώρα μας, δεν ανέβασε υψηλές θερμοκρασίες, καθώς οι ταξικές και κοινωνικές συγκρούσεις, όλη αυτή την περίοδο κινήθηκαν εντός των τειχών του συστήματος.

 Από τα διαβάσματα όμως που έχουμε κάνει, αλλά και την παρακολούθηση των μεγάλων κοινωνικών ανατροπών που πραγματοποιήθηκαν τον 20ο αιώνα, είδαμε ότι αυτές μακράν απέχουν από τις συμφωνίες κυρίων σε ένα υγιεινό πλαίσιο απόλυτης κοινοβουλευτικής τάξης και νομιμότητας.

Το Βιετνάμ για να αποτινάξει το αποικιακό καθεστώς των γαλλοαμερικάνων πολεμούσε με το όπλο στο χέρι 40 ολόκληρα χρόνια. Στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της Ασίας και της Αφρικής στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση των λαϊκών μαζών, σημειώθηκαν μεγάλες συγκρούσεις, ένοπλες τις περισσότερες φορές, οι αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής -οι αγγλογάλλοι-  για να καταστείλουν  τις λαϊκές αντιδράσεις και το άσβεστο πάθος των καταπιεσμένων για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, διέπραξαν πρωτοφανείς ωμότητες σε βάρος των επαναστατημένων λαών. Κάθε πόντος που κερδίζονταν υπέρ της προόδου, κυριολεκτικά πληρωνόταν με αίμα.

Γιατί αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα και να μη κοροϊδεύουμε τους άλλους και τους εαυτούς μας, έτσι γράφεται η πραγματική Ιστορία. Η ιστορική κίνηση περνάει μέσα από συγκρούσεις, ρήξεις, ανατροπές, επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις, από υπόκωφες και φανερές ταξικές συγκρούσεις. Γιατί η ταξική πάλη ήταν και παραμένει ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας και της κοινωνίας.

Αλλά για να μη τρομάξουμε τους «νοικοκυραίους», ας χαμηλώσουμε τον πήχη, ας μειώσουμε τις προσδοκίες και ας συγκρίνουμε τη σημερινή εποχή με το 1981. Υπάρχει καμία σχέση με το σήμερα και το τότε; Όσοι έζησαν την εποχή αυτή, ασφαλώς θα θυμούνται το μεγάλο πάθος του ελληνικού λαού για ριζικές, προοδευτικές αλλαγές που αν είχαν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις πραγματοποίησης τους, θα άλλαζαν την μοίρα αυτής της χώρας. Τότε το σύνθημα της αλλαγής, είναι συνεπάρει την συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και είχε πυρπολήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Το γεγονός, ότι το ριζοσπαστικό αυτό κίνημα στη συνέχεια ενσωματώθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και  εκφυλίστηκε μέσα από μια διαδικασία μαζικής εξαγοράς συνειδήσεων, δεν αναιρεί την προηγούμενη κίνηση πραγμάτων. Ότι αυτό το κίνημα, συγκίνησε, συνεπήρε και κινητοποίησε πλατιές λαϊκές μάζες.

Ενώ σήμερα;

Σήμερα επικρατεί πολύ ησυχία. Σε τέτοιο βαθμό που θυμίζει συνθήκες νεκροταφείου. Ούτε μια λαϊκή κινητοποίηση, ούτε μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που να παραπέμπει σε κάποιας μορφής λαϊκή εγρήγορση. 

Μόνο τα δελτία των 8 και τα τηλεοπτικά πάνελ μας θυμίζουν ότι στις 25 έχουμε εκλογές. Στις οποίες κυριαρχεί το θέμα του ευρώ και της ευρωζώνης. «Θα μας βγάλετε από την ευρωζώνη και το ευρώ» απειλεί η ΝΔ το ΣΥΡΙΖΑ. «Εμείς θα βγάλουμε τη χώρα από την ευρωζώνη; – ανταπαντά ο ΣΥΡΙΖΑ, – ή εσείς που με τις ασυλόγιστες πολιτικές λιτότητας τις οποίες εφαρμόζετε αποδομείτε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας; Εμείς – συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ – θα κινηθούμε εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, εγγυόμαστε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το ευρώ».

Η μετεκλογική περίοδος σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας