Ολέθριες οι συνέπειες για τα λαϊκά συμφέροντα, η εγκατάλειψη του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα για την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Γράφει ο Στωικός
Το είδαμε και αυτό. Η ΝΔ και οι άλλες φιλομνημονιακές δυνάμεις (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) να επιχειρούν να συστήσουν την ελληνική Βανδέα (το κέντρο των Γάλλων αντεπαναστατών το 1789) και να πραγματοποιούν συγκέντρωση με βασικό αίτημα την άνευ όρων συμφωνία με τους δανειστές.
Η συγκέντρωση βέβαια δεν ήταν τόσο πολύ μεγάλη και εντυπωσιακή όσο προσπάθησαν να την παρουσιάσουν τα καθεστωτικά κανάλια των εργολάβων και των εφοπλιστών και οι εντεταλμένοι (και λαδωμένοι όπως αποδείχθηκε από την πρόσφατη ιστορία με το ΔΝΤ) δημοσιογράφοι υπάλληλοι τους.
Απλώς, επιστράτευσαν τις τεχνικές του τηλεοπτικού φακού, ώστε μια συγκέντρωση 2.000 – 3.000 ατόμων να την εμφανίσουν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Το θέμα δεν είναι κυρίως αυτό. Το ποιο ανησυχητικό είναι, ότι μετά από 5,5 χρόνια άγριας λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και βίαιης υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων, με βάση σχεδιασμό που εκπονήθηκε από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ και υλοποιήθηκε από τα κόμματα της αστικής τάξης και τις πολιτικές τους εφεδρείες, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα 80% των πολιτών της χώρας, να τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. Για την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν γίνεται καν λόγος.
Δεν είναι λίγο οξύμωρο και αντιφατικό οι ιμπεριαλιστές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με πρώτο και καλύτερο τον ηγεμονεύοντα γερμανικό ιμπεριαλισμό, να ληστεύουν απροκάλυπτα και απροσχημάτιστα έναν ολόκληρο λαό και να προκαλούν ανείπωτες τραγωδίες και από την άλλη πλευρά ο ίδιος αυτός λαός να επιβραβεύει τους βασανιστές του και να δηλώνει (μέσω των δημοσκοπήσεων πάντα), ότι αν φύγουμε από την φωλιά των ληστών θα καταστραφούμε ως χώρα;
Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο πρέπει να το ερμηνεύσουμε πολιτικά, αποφεύγοντας τις εύκολες και ευκαιριακές ερμηνείες, που αποδίδουν το πρόβλημα στον ίδιο το λαό.
Είναι προφανές ότι ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος. Η μαύρη προπαγάνδα των κομμάτων της αστικής τάξης, με την επικουρία των διεθνών και των εγχώριων καθεστωτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία εμφανίζει μια εικόνα απόλυτης καταστροφής στην περίπτωση που η Ελλάδα βγει από τη ζώνη του ευρώ, έχει κάνει τη δουλειά της. Η εικόνα χάους, διάλυσης και ερείπωσης – σε μια Ελλάδα εκτός ευρώ – έχει περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο.
Να πως περιγράφει την εικόνα βιβλικής καταστροφής, που θα προκληθεί, σε περίπτωση που δεν αποδεχτούμε τους νέους ληστρικούς και εκβιαστικούς όρους του δυτικού ιμπεριαλισμού, δεν υπογραφεί συμφωνία – με βάση τους όρους αυτούς – και η Ελλάδα βγει από τη ζώνη του ευρώ, η Τράπεζα της Ελλάδος στην πρόσφατη Εκθεση για τη Νομισματική πολιτική 2014 -15.
Στο σχετικό δελτίο Τύπου που συνοδεύει την Έκθεση, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Αντίθετα, η αποτυχία στις διαπραγματεύσεις θα είναι η αρχή μιας επώδυνης πορείας που θα οδηγήσει αρχικά σε πτώχευση και τελικά στην έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και – πιθανότατα – από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ελεγχόμενη κρίση χρέους, όπως αυτή που διαχειριζόμαστε σήμερα με τη βοήθεια των εταίρων, θα μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη κρίση, με μεγάλους κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Η έξοδος από το ευρώ θα προσθέσει στο ήδη βεβαρημένο περιβάλλον μια νέα οξύτατη συναλλαγματική κρίση που θα εκτινάξει τον πληθωρισμό.
Όλα αυτά σημαίνουν βαθιά ύφεση, δραματική μείωση των εισοδημάτων, πολλαπλασιασμό της ανεργίας και κατάρρευση όσων έχει πετύχει η ελληνική οικονομία στα χρόνια της ένταξης στην ΕΕ και κυρίως την περίοδο του ευρώ. Η Ελλάδα από ισότιμο μέλος στον πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών θα μετατραπεί σε μια φτωχή χώρα της Νότιας Ευρώπης».
Αυτή είναι η οργιαστική προπαγάνδα της αστικής τάξης, με προφανή επιδίωξη την κατατρομοκράτηση και την άνευ όρων υποταγή του ελληνικού λαού σε μια πολιτική η οποία είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συνέχιση της θα οδηγήσει την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων στην απόλυτη εξαθλίωση και την απόλυτη ένδεια.
Τι όμως μπορούμε να δούμε πίσω από την μαύρη προπαγάνδα που έχει εξαπολύσει κατά κύματα η αστική τάξη και τα στηρίγματα της στο πολιτικό και μιντιακό σύστημα;
Όλος αυτός ο εσμός των αρπακτικών, που ζουν σε βάρος της κοινωνίας και έχουν δημιουργήσει τεράστιο προσωπικό πλούτο από την ιδιοποίηση της απλήρωτης εργασίας των μισθωτών και από την ληστεία των μικρομεσαίων στρωμάτων, είναι κυριολεκτικά σήμερα με την πλάτη στον τοίχο. Ο εξαρτημένος «ελληνικός» καπιταλισμός, δοκιμάζεται από μια πρωτόγνωρη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, η οποία έχει υπονομεύσει όλες τις σταθερές του εκμεταλλευτικού συστήματος. Επί 5,5 χρόνια, όλα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Αν και μετά το ξέσπασμα των μεγάλων λαϊκών αγώνων τη διετία 2010 – 2012, έχουν αποφύγει προς το παρόν τα χειρότερα, η προοπτική εμφάνισης πολιτικών ριζοσπαστικών δυνάμεων που θα είναι σε θέση να συσπειρώσουν την τεράστια πλειοψηφία του καταδυναστευόμενου λαού στη βάση ενός προγράμματος που θα αμφισβητεί το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης (Ευρωπαϊκή Ενωση – ΝΑΤΟ) και την κυρίαρχη θέση του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις οικονομικές σχέσεις της χώρας, της προκαλεί πραγματικό τρόμο.
Η χειραγωγούμενη από το διεθνή ιμπεριαλισμό αστική τάξη, είναι συνυπεύθυνη για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί τα τελευταία χρόνια σε βάρος του λαού της χώρας. Από την άλλη μεριά, τα ιδεολογικά και πολιτικά της επιχειρήματα, για… μια ευημερούσα Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής νωσης και της ΟΝΕ έχουν καταρρεύσει υπό το βάρος της αμείλικτης πραγματικότητας. Τα πολιτικά της στηρίγματα τρίζουν, οι μηχανισμοί «ομαλής» ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων στο σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δεν λειτουργούν αποτελεσματικά.
Τι άλλο της απομένει σε μια ηγεμονεύουσα τάξη που έχει βάψει τα χέρια της στο αίμα αθώων, έχει στερέψει από πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα και κάθε ημέρα που περνά διαπιστώνει την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση, από το να καταφύγει στην πιο ωμή και άγρια καταστολή και να επιστρατεύσει την πιο ειδεχθή, την πιο μαύρη προπαγάνδα, τη διασπορά των σεναρίων τρόμου για τα δεινά και τον απόλυτο εφιάλτη που θα αντιμετωπίσουν οι καταπιεζόμενοι, αν τολμήσουν να αμφισβητήσουν το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και στη προκειμένη περίπτωση, τη συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ;
Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε.
Η ενσωμάτωση του κομμουνιστικού κινήματος
Η αστική τάξη μπορεί να κατατρομοκρατεί το λαό και να δηλητηριάζει τις λαϊκές συνειδήσεις με τη φαιά προπαγάνδα, επειδή το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας, έχει εγκαταλείψει την πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ.
Η εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης από τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ έγινε με τον πιο επίσημο τρόπο, αυτό της εγκατάλειψης της προηγούμενης θέσης του κόμματος σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα (εξαρτημένη χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών της δυνάμεων) και την υιοθέτηση της θέσης για…ιμπεριαλιστική Ελλάδα που συμμετέχει στις χαμηλότερες βαθμίδες της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Θέση την οποία υποστήριζαν μέχρι τότε περιθωριακές τροτσκιστικές ομάδες.
Τις ολέθριες συνέπειες για το λαϊκό και επαναστατικό κίνημα που είχε η υιοθέτηση των τυχοδιωκτικών αυτών απόψεων, που αποτελούν τις επίσημες πλέον θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ τις βλέπουμε σήμερα καθαρά.
Σε μια περίοδο κατά την οποία ο λαός της χώρας βρίσκεται αντιμέτωπος με για πιο άγρια επίθεση από τις δυνάμεις του δυτικού ιμπεριαλισμού και τα ντόπια τσιράκια του, επίθεση, η οποία έχει προκαλέσει ανείπωτες καταστροφές και μαζική εξαθλίωση, ο λαός αυτός βρίσκεται ιδεολογικά και πολιτικά ανοχύρωτος και απροστάτευτος, επειδή έχει υποσταλεί η σημαία της αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας. Αναγκαίος όρος για τη σοσιαλιστική προοπτική της ελληνικής κοινωνίας.
Και πως γίνεται αυτό πρακτικά. Σε θεωρητικό επίπεδο έχουν σταματήσει οι ιδεολογικές και πολιτικές επεξεργασίες για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που προκαλεί στην εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα μικρομεσαία στρώματα, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ. Από την άλλη, έχει αποσυρθεί από το μαζικό κίνημα το αίτημα της άμεσης, εδώ και τώρα, αποδέσμευσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Όποιες θεωρητικές επεξεργασίες υπάρχουν για τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, στηρίζονται σε παλαιότερες αναλύσεις που είχε κάνει το κόμμα και άλλοι ριζοσπάστες αριστεροί διανοητές. Επεξεργασίες, οι οποίες όμως υπό το φως των πρόσφατων εξελίξεων, έχουν παλιώσει και δεν είναι σε θέση να δώσουν απαντήσεις στα σημερινά προβλήματα κα τα ερωτήματα που δημιουργούνται από τις σύγχρονες εξελίξεις.
Και να φανταστεί κανείς, ότι το κόμμα όρθωσε ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο κατά της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ και στη συνέχεια κατά των συνεπειών της ένταξης με σταθερή πάντα στόχευση την αποδέσμευση, όταν η τελευταία δεν είχε αποκαλύψει το αποκρουστικό της προσωπείο, ενώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, ότι το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων τις δεκαετίες του 70 και του 80 είχε σημειώσει άνοδο.
Παρά ταύτα, η συνεπής στάση του κόμματος στην αποκάλυψη του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΟΚ – ΕΕ, το αντιπάλεμα οπορτουνιστικών απόψεων που μιλούσαν για «την Ευρώπη των λαών» και υποστήριζε το πάλαι ποτέ «ΚΚΕ εσ», η στηριγμένη στη μαρξιστική θεωρία ανάλυση, για τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει η ένταξη στην αγροτική οικονομία και τη βιομηχανία της χώρας, βρήκαν πλατιά απήχηση στα λαϊκά στρώματα, ενώ επηρέασαν και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να θυμίσουμε μόνο ότι το σύνθημα «όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων» το είχε υιοθετήσει αρχικά και το ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν στη συνέχεια, ως κυβέρνηση, το εγκατέλειψε.
Το πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι ο ελληνικός λαός, ήταν υποψιασμένος για το τι θα αντιμετωπίσει από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΟΚ, καθώς τα αντί – κοινοτικά αισθήματα βρήκαν απήχηση στην πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων.
Και αυτό χάρη στις συνεπείς πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του κόμματος, οι οποίες, ακριβώς επειδή απηχούσαν τα λαϊκά συμφέροντα, βρήκαν μεγάλη αποδοχή στο μαζικό κίνημα της χώρας.
Και όταν την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των βάρβαρων πολιτικών που εφαρμόστηκαν για τη διάσωση του «ελληνικού» καπιταλισμού, έφτασε επιτέλους η ώρα, το ΚΚΕ να δρέψει τους καρπούς της συνεπούς, πολυετούς αντιμονοπωλιακής – αντιιμπεριαλιστικής πάλης που επί δεκαετίες διεξήγαγε, τη στιγμή που επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι θέσεις του για τις ολέθριες συνέπειες που είχε για τον ελληνικό λαό η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ – ΕΕ – ΟΝΕ, η ηγεσία του κόμματος επέλεξε να εγκαταλείψει την μάχη κατά της αποδέσμευσης.
Και μη μας πουν ότι δεν έχουν εγκαταλείψει τη θέση για αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ, επειδή έχουν συνδέσει το αίτημα αυτό με τη διαγραφή του χρέους και τη κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων (σοσιαλιστική εξουσία);
Εδώ η ηγεσία του κόμματος βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με την μαρξιστική θεωρία και την πλούσια επαναστατική εμπειρία του 20ου αιώνα. Σύμφωνα με τον μαρξισμό, για να είσαι σε θέση – ως κίνημα – να επιλύσεις την βασική αντίθεση που διέπει κάθε καπιταλιστική κοινωνία, την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, πρέπει πρώτα να επιλύσεις τις αντιθέσεις οι οποίες έχουν ήδη ωριμάσει στη λαϊκή συνείδηση. Και η αντίθεση ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση – λαός, ειδικά μετά την ανείπωτη τραγωδία που ζήσαμε τα τελευταία 5,5 χρόνια, είναι σήμερα ώριμη για επίλυση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Είναι ώριμες πλέον οι συνθήκες για να σηκώσουμε τη σημαία της πάλης για την εθνική ανεξαρτησία, έφτασε η ώρα να διεκδικήσουμε την αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.
Όποιος αμφισβητεί την ανάγκη επίλυσης των επιμέρους αντιθέσεων που, στα πλαίσια του καπιταλισμού, ωριμάζουν πολύ ποιο γρήγορα από τον χρόνο που απαιτείται για την ωρίμανση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας, δεν προσφέρει απλώς κακές υπηρεσίες στο κίνημα, αλλά – όπως η περίπτωση της χώρας μας – οδηγεί το κίνημα σε παραίτηση και υποταγή.
Με αυτά που διακηρύσσει σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ, σοσιαλισμό δεν πρόκειται να δούμε στην Ελλάδα, καθώς το στρατηγικό αυτό στόχο δεν τον προσεγγίζουν με όρους κινήματος, αλλά ως ανθρώπινη επιθυμία. Όλα τα προβλήματα θα λυθούν στο σοσιαλισμό…Έχουμε δηλαδή διολίσθηση και υπόκλιση στον ιδεαλισμό και άρνηση των αρχών της ταξικής πάλης. Γιατί η θέση συσπειρώνουμε δυνάμεις, ώστε, κάποια στιγμή στο αόριστο μέλλον, δημιουργηθούν οι συνθήκες για το επαναστατικό άλμα, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ζωή και τις αντιθέσεις που διέπουν τις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες.
Όταν κάποιος μεταθέτει στο μέλλον την επίλυση ώριμων αιτημάτων που το λαϊκό κίνημα μπορεί να διεκδικήσει σήμερα και τα παραπέμπει όλα στη τελική λύση, υπεκφεύγει από την πραγματικότητα, εγκαταλείπει την μάχη για την προάσπιση των άμεσων και μεσοπρόθεσμών διεκδικήσεων της εργατικής τάξης, ευνουχίζει το κίνημα και αντικειμενικά προσφέρει υπηρεσίες στους αντιπάλους του, στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ.
Και κάτι τελευταίο. Αναφέραμε προηγουμένως, ότι έχει σταματήσει η επιστημονική έρευνα, από την σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων, για το θεμελιώδες θέμα των σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις συνέπειες της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ κλπ. Αυτά τα θέματα θεωρούνται ταμπού από τους θεωρητικούς της αστικής τάξης, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι μια σε βάθος έρευνα πάνω στα φλέγοντα αυτά θέματα, θα καταδείξει αυτό που οι ίδιοι, από ταξική ιδιοτέλεια, θέλουν να αποκρύψουν. Ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ – ΟΝΕ είχε μεγάλες και αρνητικές συνέπειες για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ – ΕΕ και 12 χρόνια από τη συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Επιστημονικές εργασίες με αντικείμενο τις συνέπειες που έχει για την εργατική τάξη η ένταξης της χώρας στην ΕΕ – ΟΝΕ, τον καταμερισμό εργασίας στην ΕΕ και τη θέση της Ελλάδας, ή τα αποτελέσματα της συμμετοχής της χώρας στη ζώνη του ευρώ, σε συνάρτηση με τη διεθνή καπιταλιστική κρίση και τις μορφές που η κρίση αυτή εκδηλώθηκε στην Ελλάδα, θα προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στο εργατικό κίνημα, καθώς θα το οπλίσουν με τα αναγκαία επιχειρήματα στην πάλη για την αποδέσμευση από τον ιμπεριαλιστικό αυτό οργανισμό.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για κάθε ριζοσπάστη, κομμουνιστή διανοούμενο, που με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει, επιθυμεί να πάρει μέρος στο πλευρό των λαϊκών συμφερόντων, στον ακήρυχτο πόλεμο που διεξάγει ο δυτικός ιμπεριαλισμός με τους ντόπιους υποτακτικούς του, σε βάρος των ζωτικών συμφερόντων του λαού της χώρας.
