Εργατικός Αγώνας

Στην ίδια αδιέξοδη και επικίνδυνη ρότα…

…η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ

Γράφει ο Στάθης Πολυχρόνης

Πρόσφατα η ΚΕ του ΚΚΕ δημοσίευσε στο «Ριζοσπάστη» (1/11/2015), την από 23 Οκτώβρη, πολυσέλιδη απόφασή της, υπό τον τίτλο «Για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τον προγραμματισμό δράσης». Πρόκειται για ένα ογκώδες κείμενο που στην καλύτερη περίπτωση, καταγράφει μια πραγματικότητα, χωρίς όμως να εμβαθύνει στις αιτίες και στους παράγοντες που συνετέλεσαν στη διαμόρφωσή της, χωρίς δηλαδή να κάνει συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, ως όφειλε, με βάση τη στοιχειώδη μαρξιστική μεθοδολογία. Εξ αυτού του λόγου κατά συνέπεια, δεν δίνει καμιά πρόταση διεξόδου από αυτή τη συγκεκριμένη οδυνηρή, για το λαό πραγματικότητα.

Μια τέτοια πρακτική, ασφαλώς και δεν μπορεί να οφείλεται σε άγνοιες της ηγεσίας του κόμματος. Απλά, ακριβώς επειδή αυτή η ηγεσία δεν έχει και δεν θέλει (γιατί;) να έχει τέτοια πρόταση διεξόδου, καταφεύγει σε κούφια απεραντολογία και βερμπαλισμούς για να αποφύγει και τις δικές της ευθύνες για την όλη σημερινή κατάσταση και τελικά καταλήγει σε μια καθηκοντολογία για το κομματικό δυναμικό, στο όνομα, ενός μακρινού, οραματικού, σοβιετικού σοσιαλιστικού «καταστρώματος». Ενός οράματος που, με σοβιετική συνταγή, θα προκύψει από μόνο του, μπορεί και άμεσα και γιαυτό δεν χρειάζεται να χαραχτεί πορεία, δρόμος που θα μας φθάσει εκεί, γιατί μια τέτοια πορεία θα «οπορτουνίσει» το όραμα. Δεν μας λέει βέβαια, αν θα «οπορτούνιζε» το όραμα στην περίπτωση που η ίδια συνέβαλλε σε μια τέτοια πορεία, σε ένα τέτοιο μέτωπο δυνάμεων, όπως έπραξε η τότε ΚΕ του κόμματος, με τη δημιουργία του ΕΑΜ. Όμως, με την έμπρακτη στάση της που αρνείται ένα τέτοιο αναγκαίο μέτωπο, στην ουσία, απαρνούμενη και το δοξασμένο ΕΑΜ, απαντά «ναι» θα «οπορτούνιζε». Αυτό όμως σημαίνει ότι η ίδια δεν είναι πεπεισμένη για τα πιστεύω της, για τα επιχειρήματά της, για τα στελέχη της, για την ιδεολογία της. Είναι δηλ. κατώτερη των περιστάσεων και επομένως περιττή και ίσως επικίνδυνη για τους εργαζόμενους.

Στα πλαίσια αυτά ξορκίζει τις δικές της ευθύνες και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Έτσι, επαναλαμβάνει, ότι σωστά εκτίμησε και με την προηγούμενη απόφασή της, το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών. Επιμένει να αποκρύβει ότι το κόμμα συρρικνώνεται. Επιμένει να αποκρύβει ότι το κόμμα έχασε 36000 ψήφους σε μια εκλογική διαδικασία που όλοι γνώριζαν τα πάντα και κύρια τη συνολική αντιλαϊκή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου, η ψήφος ή η αποχή, ήταν αυτή τη φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, συνειδητή. Συνειδητά επομένως φύγανε και οι 36000 ψήφοι από το κόμμα. Συνειδητά, εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι που έφυγαν από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ακόμα και σε γραφικές πολιτικές φιγούρες, όχι όμως στο ΚΚΕ. Αυτό γιατί δε χρήζει καμιάς αποτίμησης από την ηγεσία του κόμματος; Δεν έχει η ίδια ευθύνες γι’αυτό; Αυτό δικαιώνει ή απορρίπτει την εμμονή της στην αδιέξοδη απομονωτική τακτική της;

Για την ηγεσία του κόμματος, σύμφωνα και με την απόφαση της ΚΕ, φταίνε πολλοί και διάφοροι για το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, όχι όμως η ίδια. Συγκεκριμένα, λέει στην απόφασή της, ότι φταίει η υποχώρηση του κινήματος. Επί λέξει λέει: «έχει παρατηρηθεί ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αρχικά, υπάρχει υποχώρηση του κινήματος…» Κατ’ αρχήν σήμερα έχουν περάσει 7 χρόνια από την έναρξη της κρίσης, άρα δεν έχουμε μόνο αρχικά αλλά παρατεταμένα, υποχώρηση του κινήματος. Έπειτα είναι μοιραίο να υπάρχει αυτή η κρίση, πράγμα που υπονοείται στην απόφαση; Πάντως τέτοιο πράγμα ούτε μαρξιστικολενινιστικά ούτε ιστορικά επιβεβαιώνεται. Όμως γιατί η ηγεσία του κόμματος καταφεύγει σε έναν τέτοιο φετφά; Ασφαλώς για να αποκρύψει και τις δικές της ευθύνες για αυτήν την υποχώρηση. Τις ευθύνες της για την περιχαράκωση και τον απομονωτισμό του ΠΑΜΕ και τις επιπτώσεις του σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε άλλο σημείο της, η απόφαση λέει ότι για το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα φταίει και το ότι: «στην προεκλογική περίοδο και στη μετεκλογική, τώρα, είναι εντυπωσιακή η επίθεση και κυρίως η ταύτιση γνωστών αστών, ακροδεξιών, αριστερών, οπορτουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, ενάντια στο Κόμμα, κυρίως όσον αφορά το σοσιαλισμό, τη στρατηγική μας στόχευση, όχι μόνο μέσω της συκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του παραδοσιακού χοντρού αντικομμουνισμού, αλλά από τη σκοπιά της διαστρέβλωσης – μέχρι εκχυδαϊσμού – των θέσεών μας ότι δήθεν το σοσιαλισμό – κομμουνισμό τον βάζουμε ως άμεσο σκοπό μέσα στις αστικές βουλευτικές εκλογές». Δηλαδή τι μας λέει εδώ η απόφαση; Ότι οι εκλογές δεν είναι οι κατάλληλες συνθήκες για να τίθενται τα ζητήματα του σοσιαλισμού με άμεσο τρόπο. Αυτό είναι αλήθεια. Οι εκλογές δεν είναι παρά ένα μόνο σημείο της πορείας του εργατικού και λαϊκού κινήματος προς την εξουσία. Άρα το περιεχόμενο της εκλογικής αναμέτρησης είναι ακριβώς η τακτική σε εκείνη τη χρονική στιγμή, φυσικά από τη σκοπιά των κομμουνιστών. Με λίγα λόγια στις εκλογές δεν τίθεται ο σοσιαλισμός, αλλά τις εκλογικές μάχες το ΚΚΕ τις δίνει με το σοσιαλισμό. Κυριολεκτικά μύλος. Όλα ένα, τακτική και στρατηγική, τα μέσα και τα στρατηγικά. Η μεγαλύτερη απόδειξη της ανυπαρξίας τακτικής που οδηγεί σε ένα πολιτικό λόγο παντελώς κατανοητό τους εργαζόμενους. Το κόμμα δεν έβαζε ως άμεσο στόχο το σοσιαλισμό σ’ αυτές τις εκλογές; Μα με προηγούμενη απόφασή της, η ΚΕ, αμέσως μετά τις εκλογές στις 21/9/2015, στο σημείο 7, λέει ότι ο σοσιαλισμός ήταν η πρόταση της στις εκλογές. Συγκεκριμένα σ’ αυτό το σημείο τονίζει: «Εκανε (σ.σ.το κόμμα) προσπάθεια να προβάλει την εναλλακτική πρόταση εξουσίας που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, όχι μόνο εναλλακτικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, για ολοένα διευρυνόμενη λαϊκή ευημερία. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για έξοδο από την ΕΕ, προς όφελος του λαού, για μονομερή διαγραφή του χρέους και λύτρωση από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου. Σ’ αυτόν το δρόμο ο λαός μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα, να διεκδικήσει βελτίωση της ζωής του».

Με βάση αυτή τη θέση το ΚΚΕ όχι μόνο θέτει ως άμεσο στόχο το σοσιαλισμό αλλά τονίζει κιόλας ότι μόνο τότε μπορούν να αποτραπούν τα χειρότερα και να διεκδικήσει τη βελτίωση της ζωής του ο λαός. Τότε και μόνο τότε, όπως λέει αυτή η θέση του κόμματος, μπορούμε να έχουμε έξοδο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή μέχρι τότε θα πρέπει να παραμένουμε στην ιμπεριαλιστική και λαοκτόνα Ευρωένωση, μέχρι τότε οι αγώνες είναι μάταιοι ή μπορούν να γίνονται μόνον για την τιμή των όπλων; Δηλαδή σε συνθήκες καπιταλισμού, να μη γίνει η έξοδος από την Ευρωένωση που αντικειμενικά και μια τέτοια έξοδος, δημιουργεί ρήγμα στον καπιταλισμό και εδραιώνει την αμφισβήτησή του στις συνειδήσεις, οπότε αντικειμενικά ανεβάζει την ταξική πάλη και δημιουργεί προϋποθέσεις για το δρόμο προς το σοσιαλισμό. Αντίστοιχα τότε και μόνο τότε θα έχουν νόημα και οι λαϊκοί αγώνες, σύμφωνα με την απόφαση του κόμματος. Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε και το παρακάτω απόσπασμα της τελευταίας απόφασης που λέει ότι: {Τα δημοψηφίσματα και οι συνεχείς εκλογές, όταν το σύστημα ζορίζεται, υπηρετούν την ανανέωση της χειραγώγησης του λαού, η οποία προβάλλεται ως «λαϊκή συναίνεση» στην αντιλαϊκή πολιτική},πράγμα που σημαίνει ότι ο λαϊκός παράγοντας μηδενίζεται σε αυτές τις διαδικασίες και ότι οι λαϊκές διεργασίες δεν επιδρούν, δηλαδή ότι απριόρι όλες αυτές οι διαδικασίες υπηρετούν το σύστημα, άρα να μη γίνονται τέτοιες διαδικασίες, τότε εύλογα και δίκαια αναρωτιόνται οι κομμουνιστές: Μήπως μια τέτοια στάση μας αβαντάρει το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα; Τότε εύλογα εξηγείται και η συμπεριφορά των μέσων μαζικής εξαπάτησης προς τα στελέχη του κόμματος.

Είναι γεγονός ότι σε όλα τα πάνελ των τηλεοράσεων που καλούνται τα κομματικά στελέχη του ΚΚΕ, κανείς, ούτε δημοσιογράφος μα ούτε και στελέχη άλλων κομμάτων, δεν ασχολήθηκαν προεκλογικά, μα ούτε και τώρα ασχολούνται, με την ουσία της πρότασης του κόμματος για το σοσιαλισμό. Αντίθετα επαινούν τους κομμουνιστές για τη συνέπεια και σταθερότητά τους, παρόλο που δε συμφωνούν με τις θέσεις τους. Όταν όμως ο «εχθρός», ο αντίπαλος, απλά σε χρησιμοποιεί για δικό του άλλοθι και δεν ασχολείται μαζί σου, δεν ασχολείται και δεν αντιπαρατίθεται με την πρότασή σου και εν προκειμένω με την πρότασή σου για τον άμεσο σοσιαλισμό, τότε κάποιο λάκκο έχει η «φάβα». Υπάρχει λόγος να αντιπαρατεθεί με μια τέτοια πρόταση για άμεσο σοσιαλισμό που σήμερα, εκ των πραγμάτων, φαντάζει ως ουτοπία, ως κάτι το μη άμεσο, το μη ρεαλιστικό, το μη εφικτό και επομένως το μη επικίνδυνο για το σύστημα; Υπάρχει λόγος να ασχοληθεί δηλ. με μια πρόταση που δεν τον απειλεί, αφού και οι φιλικά προσκείμενοι σε μια τέτοια πρόταση, όταν την βλέπουν να τίθεται άκαιρα, βολοντοραστικά, μεταφυσικά, χωρίς συνοδευτική τακτική πορείας προς αυτήν, αγανακτούν διότι αντικειμενικά, ανεξάρτητα από προθέσεις, με αυτόν τον τρόπο διασύρεται; Όσο για την αναφορά της απόφασης ότι με τη δεξιά και την ακροδεξιά συνασπίστηκαν εναντίον του ΚΚΕ αριστερoί κ.λπ. θέλουμε να σημειώσουμε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ίσα- ίσα έγινε το ακριβώς αντίθετο. Το ΚΚΕ είχε το κύριο μέτωπο του εναντίον αριστερών δυνάμεων και όχι εναντίον της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Δυστυχώς το σύστημα στο πρόσωπο αυτής της κομματικής γραμμής έχει βρει ένα ανέλπιστο στήριγμα, σε μια εποχή που ζορίζεται και εξουθενώνει το λαό. Είναι καιρός όμως, άμεσα, να του κοπεί αυτή η ανάσα που γίνεται βρόγχος και βραχνάς για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι κομμουνιστές πρέπει να πάρουν άμεσα την υπόθεση στα χέρια τους.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας