Η Καθημερινή της Κυριακής 1/11/2015 και ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου -με συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα- ανέλαβαν να προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό «χρήσιμες» πληροφορίες που σχετίζονται με την «επιτυχή» αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από την κυπριακή ηγεσία που είχε μάλιστα ως αποτέλεσμα τη γρήγορη αντιμετώπιση της κρίσης και την επάνοδο της χώρας στην «κανονικότητα».
«Είχα από την πρώτη στιγμή», αναφέρει όσον αφορά τις συζητήσεις στο Γιουρογκρούπ για την Ελλάδα, «σχηματίσει εικόνα για το πού οδηγούνται τα πράγματα. Και οφείλω να σας πω ότι ένιωθα βαρύτατη την ευθύνη να είμαι ο μόνος άνθρωπος από τον ελληνικό χώρο που έβλεπα πίσω από τις κλειστές πόρτες να χαράσσεται μια πορεία που θα έθετε αναπόφευκτα την Ελλάδα σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Έβλεπα την Ελλάδα να πηγαίνει στα βράχια».
Είναι φανερό ότι η μεγάλη ευθύνη που αισθάνεται ο υπουργός δεν αφορά στο πώς και υπέρ τίνος διαπραγματεύθηκε η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο υπουργίας Βαρουφάκη, τις μεγάλες αυταπάτες που τη διακατείχαν ότι μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα της κρίσης μέσα στην ευρωζώνη χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή ολιγαρχία, ότι η Ελλάδα θα απειλήσει την ΕΕ με αποχώρηση από την ευρωζώνη και η ΕΕ θα υποχωρήσει αμέσως σε όλα. Το λάθος, κατά τον υπουργό, βρίσκεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν συμμορφώθηκε απόλυτα και μάλιστα από την πρώτη στιγμή με τις απαιτήσεις των ευρωπαίων, δεν θεώρησε δική της υπόθεση το μνημόνιο και να το υπηρετήσει με ενθουσιασμό. Τότε η χώρα δεν θα κινδύνευε.
Αντίθετα η κυπριακή κυβέρνηση αντίκρισε την κρίση και φυσικά τα μέτρα που η ΕΕ πρότεινε για την αντιμετώπιση της «ως ευκαιρία για προώθηση μεταρρυθμίσεων και αλλαγών τις οποίες η κυπριακή οικονομία είχε ούτως ή άλλως ανάγκη. Θεωρώ, είπε ο υπουργός, ότι η πολιτική της μεμψιμοιρίας και της αναβλητικότητας δεν οδηγεί πουθενά” και συνέχισε «Είχαμε εκτροχιαστεί και εξηγήσαμε ότι ο μόνος τρόπος που θα μας επέτρεπε να βρούμε ξανά την πορεία μας ήταν μέσω της συνεχούς και αποφασιστικής προώθησης των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών, μέσω της συνετής διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών και όχι μόνο, έτσι ξανακερδίσαμε ως χώρα την αξιοπιστία μας».
Αλήθεια, πόσο μοιάζει η επιχειρηματολογία τους. Κυβέρνηση Αναστασιάδη, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί Μέρκελ, Σόιμπλε, Ολάντ, Ρέντσι κ.λπ. Σαν σταγόνες νερού. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν διαφέρουν στο παραμικρό για το λόγο ότι υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα και οι λέξεις λαός, λαϊκά συμφέροντα και υπ’ αυτό το πρίσμα η χώρα και τα συμφέροντα της είναι άγνωστες σε αυτούς.
Μάλιστα θέλει την υποταγή να την παρουσιάσει ως τη μόνη σωστή λύση που οδηγεί στην επιτυχία. Λέει: «Δεν πρέπει να αφήνει κανείς ιδιαίτερα περιθώρια στην διαπραγμάτευση. Πρέπει να προκαταλαμβάνει όσο μπορεί το αποτέλεσμα μέσα από τη δική του προετοιμασία και τις δικές του ενέργειες. Για παράδειγμα, μια βασικότατη μνημονιακή υποχρέωση αφορούσε τη δημοσιονομική προσαρμογή και τη συμμόρφωση με ιδιαίτερα αυστηρούς στόχους. Δεν ήθελα να αφήσω τον τρόπο επίτευξης αυτού του στόχου στη διαπραγμάτευση και στην τρόικα».
Πλήρης αποδοχή όσων η τρόικα και οι δανειστές ζητούν χωρίς πολλά-πολλά και χωρίς αντιστάσεις. Μόνο στα ιδιαίτερα μέτρα μέσω των οποίων θα ισοπεδωθεί ο λαός και η χώρα μπορεί να παρέμβει η συγκεκριμένη χώρα. Φυσικά για το ποιος πλήρωσε και πληρώνει το μάρμαρο του μνημονίου στην Κύπρο ο υπουργός δεν κάνει καμία αναφορά. Αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας. Παρότι είναι προσεκτικός στις διατυπώσεις του λέει: «Έπρεπε να περιορίσουμε τις δημόσιες δαπάνες, να εξορθολογήσουμε τον προϋπολογισμό, παγώσαμε τις προσλήψεις, προβήκαμε σε ριζική μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής και ουσιαστικά ισοσκελίσαμε τον προϋπολογισμό μέσα σ’ ένα χρόνο. Η ανεργία παραμένει στο 15%, υπάρχει πρόβλημα με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και υπάρχει κυρίως ανάγκη για περισσότερες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας». Οι επιπτώσεις δεν έχουν κατά τον υπουργό μεγάλη σημασία αρκεί να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός σε ένα χρόνο και η δεξιά κυπριακή κυβέρνηση να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας στους εταίρους της.
Θα αναρωτηθεί κανείς: ποιος είναι ο λόγος να αφιερώσει η εφημερίδα σχεδόν μια σελίδα της για να προβάλει τις απόψεις του Κύπριου υπουργού. Προφανώς διότι πιστεύει ότι επιστρατεύοντας τη ζωντανή πείρα της κυπριακής αστικής τάξης, χρησιμοποιώντας την ως ζωντανό ιδεολογικό και πολιτικό επιχείρημα βελτιώνει το αντιδραστικό οπλοστάσιο της. Αντιλαμβάνεται η Καθημερινή και το σύνολο του αστικού κόσμου ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ζοριστεί υπέρμετρα για να εφαρμόσει το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο. Οι επιπτώσεις στον εργαζόμενο λαό θα είναι ισοπεδωτικές. Άρα οι αντικειμενικοί όροι ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και των αγώνων για την ανατροπή του μνημονίου είναι ισχυροί, γι’ αυτό επιστρατεύουν και θα επιστρατεύσουν κάθε πρόσφορο μέσο προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους, να εμποδίσουν την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Πείρα έχουν μεγάλη.
Το ζήτημα είναι ο εργαζόμενος λαός να τους διαψεύσει. Αυτό όμως δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως δική του ευθύνη, αλλά όσων δηλώνουν και θέλουν να είναι ηγήτορες και καθοδηγητές του.
