Εργατικός Αγώνας

Το δράμα των προσφύγων και ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού

του Γεράσιμου Αραβανή.

Δεχόμαστε από τα δελτία ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών σταθμών ένα ανελέητο βομβαρδισμό για το δράμα των προσφύγων που ξεριζώνονται από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο για να φτάσουν, αν φτάσουν, στην «γη της επαγγελίας», στη βορειοδυτική Ευρώπη.

Ανταποκριτές και ανταποκρίσεις από κάθε γωνιά της χώρας που στοιβάζονται δεκάδες χιλιάδες φτωχοδιάβολοι, από το λιμάνι του Πειραιά, το Σχιστό, τον Ελαιώνα και το Ελληνικό, ως την Καβάλα και τα Διαβατά και το κολαστήριο της Ειδομένης. Χιλιάδες έχουν πνιγεί στο Αιγαίο, 400 πνιγμένοι το πρώτο δίμηνο του 2016 και 4 σχεδόν εκατομμύρια ξεριζωμένοι, μόνο από τη Συρία.

Αναλυτικά ρεπορτάζ σχετικά με το πόσοι είναι οι πρόσφυγες στην χώρα, τι γίνεται με τη διατροφή τους, για πόσους (ελάχιστους φυσικά) υπάρχουν καταλύματα και η συντριπτική πλειοψηφία στο ύπαιθρο, παιδιά άρρωστα και η περίθαλψη τους στα χέρια και στην καλή διάθεση των γιατρών του κόσμου. Αλήθεια, παρότι αυτό είναι πολύ σημαντικό τεράστιο θέμα και αξίζει κάθε προσπάθεια ανεξαρτήτως κόπου και θυσιών από το ελληνικό δημόσιο και του ελληνικό λαό, μόνο η διαχείριση των προσφύγων είναι το πρόβλημα δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητηθεί και να ενημερωθούμε;

Ο πολιτικός διάλογος για το θέμα αυτό στη χώρα, ο έλεγχος της κυβέρνησης για τα πεπραγμένα της και η αντιπαράθεση κυβέρνησης και πλειοψηφίας της αντιπολίτευσης περιστρέφεται μόνο στο αν υπάρχει καθυστέρηση της κυβέρνησης στη δημιουργία Χοτ Σποτ (άλλη μια καινούργια λέξη στη ζωή μας), αν η κυβέρνηση είναι κάτω του μετρίου ή ανύπαρκτη, είναι απαράδεκτο λένε τα άλλα κόμματα να ασκήσει η κυβέρνηση βέτο στα όργανα της ΕΕ για το ζήτημα αυτό. Συγκαλείται σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων για να γίνει τι; Αν πρόκειται να χαραχθεί κοινή γραμμή μόνο πάνω σ` αυτή τη βάση καλύτερα η σύσκεψη να λείπει.

Άραγε η προσφυγική κρίση είναι μόνο η περιγραφή του δράματος των προσφύγων, είναι μόνο η διαχείριση του και η αντιπαράθεση για τα αποτελέσματα της κρίσης και όχι για τις αιτίες της, είναι η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να επιδείξει μια εικόνα παντογνώστη και ικανού σε αντιδιαστολή με την ανικανότητα των κυβερνητικών; Αυτή είναι, κατά  την ταπεινή  μας άποψη, εικόνα απόλυτης παρακμής που ταιριάζει με το τέλμα που οδηγήθηκε η χώρα και στην καταστροφή συντελείται σε βάρος του λαού.

Για το τεράστιο πρόβλημα των αιτιών του δράματος των χωρών της μέσης Ανατολής και ευρύτερα -Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν και μαζί Λιβύη, Υεμένη- και παλιότερα Γιουγκοσλαβία, Ουκρανία και πολλές δεκάδες άλλες περιοχές σε κάθε γωνιά του πλανήτη, θα γίνει κάποια στιγμή ουσιαστική συζήτηση και θα κληθεί ο λαός να αντιδράσει; Φυσικά είναι άσκοπο να ζητηθεί κάτι τέτοιο από την κυβέρνηση και τον αστικό πολιτικό κόσμο.

Πρόσφυγες και ξεκληρισμένοι υπάρχουν ακριβώς γιατί στις χώρες τους έγιναν και γίνονται στρατιωτικές επεμβάσεις, διεξάγεται ένας άδικος αιματηρός και καταστροφικός πόλεμος.

Στο Αφγανιστάν έκαναν επέμβαση οι Αμερικανοί λόγω της μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας της χώρας, στο Ιράκ γιατί ο Σαντάμ δεν ήταν διατεθειμένος ασυζητητί να πειθαρχήσει και το  υπέδαφος της χώρας αυτής έχει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, στη Συρία  γιατί ο Άσαντ ήταν και είναι το εμπόδιο στην απόλυτη επικράτηση των Αμερικανών και των συμμάχων τους, στη Λιβύη γιατί κάποιοι επιζητούσαν ρόλο, κυριαρχία και η οικονομική εκμετάλλευση κυρίως των πετρελαίων.

Συνολικά έπρεπε οι χώρες της Μ. Ανατολής να πειθαρχήσουν απόλυτα, να ηττηθεί η παλαιστινιακή αντίσταση και μαζί όλα τα καθεστώτα που δεν υποτάσσονταν, να διωχθεί η Ρωσία από τη Μεσόγειο και να περάσουν τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο και μαζί οι δρόμοι μεταφοράς τους ολοκληρωτικά στα χέρια του ιμπεριαλισμού και των πολυεθνικών. Κάποιος θα προσέθετε για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός τη βαθιά κρίση που τον μαστίζει περισσότερα από 30 χρόνια. Είναι αποδεδειγμένα δοκιμασμένη συνταγή το ξέσπασμα πολέμου για το ξεπέρασμα της κρίσης του καπιταλισμού, όταν οι βιομηχανίες των όπλων και του πολέμου και η βιομηχανία συνολικά δουλεύουν ασταμάτητα και συγκεντρώνουν πακτωλό τρισεκατομμυρίων και η ανέγερση των ερειπίων που αφήνουν οι πόλεμοι δίνει νέες τεράστιες ευκαιρίες.

Θα συζητηθούν όλα αυτά τα ζητήματα ανοιχτά, οι αιτίες και οι υπαίτιοι; Θα ειπωθεί ανοιχτά και ωμά ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, της καρδιάς του «ελεύθερου κόσμου», της Γερμανίας, της Γαλλίας και των υπολοίπων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε αυτή την καταστροφή;

Θα συζητηθεί η συμπεριφορά και η στάση της ΕΕ και του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου, που αντί τουλάχιστον να συμβάλει στην απάλυνση του δράματος των προσφύγων κλείνει τα σύνορα, υψώνει φράχτες, έχοντας ως όραμα μια Ευρώπη οχυρό μέσα σε ατσάλινα τείχη, όταν η συμπεριφορά των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ χαρακτηρίζεται από πλήθος ακραίες μισοφασιστικές ή φασιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, όταν κυριολεκτικά βάζει φωτιά σε δεκάδες χώρες και βυθίζει στο αίμα και την απόγνωση δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους;

Θα συζητηθεί ο ρόλος των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει δραστήρια η Ελλάδα ως κολαούζος και υποτακτικός, υπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα; Θα συζητηθεί ο ρόλος της χώρας στις επεμβάσεις αυτές με την εκχώρηση του εναέριου χώρου της, των αεροδρομίων και των λιμανιών στους επιδρομείς και μαζί στρατιωτικά τμήματα των ενόπλων δυνάμεων της χώρας σε πάμπολλες περιπτώσεις; Διαμαρτύρεται η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι η ΠΓΔΜ και άλλες χώρες υψώνουν φράχτες στα σύνορα. Αλήθεια, το ίδιο δεν έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου στον Έβρο;

Οι Αμερικανοί προκειμένου να χτυπήσουν το καθεστώς του Άσαντ  και την αντίσταση στο Ιράκ δημιούργησαν τον ICIS, το περιβόητο Χαλιφάτο, ό,τι πιο αντιδραστικό γνώρισε η περιοχή αιώνες τώρα με τη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων του κόλπου και με την ουσιαστική συμβολή της Τουρκίας. Σήμερα ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους κήρυξαν, υποτίθεται, τον πόλεμο εναντίον του γιατί αφενός μεν το δημιούργημα τους αυτονομήθηκε από τις εντολές τους και αφετέρου αποτελεί μια καλή δικαιολογία για τις επεμβάσεις τους.

Αξιοπρόσεκτο στοιχείο άξιο να τραβήξει την προσοχή του ελληνικού λαού είναι και το γεγονός ότι παρόλα αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή και στη χώρα μας τα πολιτικά κόμματα και δεν εννοούμε μόνο τα αστικά κόμματα και το λαϊκό κίνημα που διεξήγαγε τους αγώνες εναντίον των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τη διαφύλαξη της ειρήνης παλαιότερα παραμένουν κυριολεκτικά άφωνα. Το λαϊκό και το αντιπολεμικό κίνημα έχουν γράψει λαμπρή ιστορία με τους αγώνες τους παλαιότερα με πιο χαρακτηριστικό τον τεράστιο  ξεσηκωμό εναντίον της επέμβασης του ιμπεριαλισμού και της διάλυσης Γιουγκοσλαβίας.

Ο πόλεμος μαίνεται, η ιμπεριαλιστική επέμβαση είναι τεράστια, το ΝΑΤΟ κατεβαίνει στο Αιγαίο με πρόσκληση της κυβέρνησης και τις ευλογίες και επιδοκιμασίες της αντιπολίτευσης, μετατρέπεται το Αιγαίο ολόκληρο σε γκρίζα ζώνη και δεν γίνεται ούτε ένα συλλαλητήριο, ούτε μια μαζική λαϊκή διαμαρτυρία. Αλήθεια, δεν έχει πλέον καμιά σημασία η ιμπεριαλιστική δράση και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και μάλιστα δίπλα από την αυλή μας; Πώς πρέπει να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά αυτή οι προοδευτικοί άνθρωποι και γενικότερα ο ελληνικός λαός

Σήμερα πλέον τα πράγματα είναι πασιφανή. Εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι ο γειτονικός λαός, εχθρός όλων των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός και μαζί οι ντόπιοι κυρίαρχοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η λύση βρίσκεται στη συσπείρωση του λαού σε ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης και ανατροπής, που παραμερίζει τις πολιτικές ηγεσίες που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ, αγωνίζεται εναντίον του ιμπεριαλισμού και του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ένα κίνημα που με τον αγώνα του ανακουφίζει το λαό σήμερα από τα δεινά και αύριο παίρνει τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

 

Ο Γεράσιμος Αραβανής ήταν επί σειρά ετών μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του κόμματος.

 

Αρχική δημοσίευση:  lefkadanews.com

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας