Εργατικός Αγώνας

Πέθανε ο μεγάλος δημιουργός του λαϊκού μας τραγουδιού Κώστας Βίρβος

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος στιχουργός – ποιητής Κώστας Βίρβος, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας.

Υπερπαραγωγικός δημιουργός χωρίς ποτέ να ρίχνει το βάρος της ποιότητας του έργου του.

Στη δισκογραφία εμφανίζεται πολύ νωρίς από το 1950 και μέχρι σήμερα έχει παράξει περί τα 2.000 τραγούδια.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτέλεσε τον ενδιάμεσο κρίκο στη γενιά των λαϊκών στιχουργών, μεταξύ, των παλαιότερων Παπαγιαννοπούλου και Βασιλειάδη (τσάντα), μέχρι των μεταγενέστερων Πυθαγόρα και Παπαδόπουλου.

Αν ο Βίρβος ήταν ζωγράφος θα μπορούσε να ταυτιστεί με τη λαϊκή σοφία του Θεόφιλου και του Κόντογλου.

Το πρώτο του τραγούδι που κυκλοφόρησε ήταν το «Να το βρεις από άλλη» (1948), σε μουσική Απόστολου Καλδάρα και με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου και τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Ανοίγοντας έτσι τη δυναμική του παρουσία στον πολιτισμό του λαϊκού τραγουδιού.

Ακολούθησαν δουλειές του με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Πλέσσας, ο Λεοντής κ.α.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης και η σπουδαία συνεργασία του με τον μεγάλο συνθέτη Θόδωρο Δερβενιώτη αφήνοντας μερικά από τα καλύτερα τραγούδια και αποτελώντας ένα από τα πιο σπουδαία δημιουργικά ντουέτα στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.

Από τα μεμονωμένα τραγούδια στη συνέχεια ο Βίρβος, πέρασε και στις ολοκληρωμένες δουλειές κάνοντας έργα όπως η «Καταχνιά» σε μουσική του Χ. Λεοντή, ο «Θεσσαλικός κύκλος» του Γ. Μαρκόπουλου, η «Θάλασσα πικροθάλασσα» του Μ. Πλέσσα και «Α-Ω» σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Μερικά από τα τραγούδια του είναι και τα «Γεννήθηκα για να πονώ», «Ζαΐρα», «Άγια Κυριακή», «Θα κάνω ντου βρε πονηρή», «Κλάψε, κλάψε», «Μακριά μου να φύγεις», «Μένα με λένε Περικλή», «Ρίξε μια ζαριά καλή», «Καταχνιά», «Μια παλιά ιστορία», «Νυχτερίδες κι αράχνες», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα», «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια», «Παράπονα και κλάματα», «Πάρε τα χνάρια μου», «Στις φάμπρικες της Γερμανίας».

Επίσης είναι αυτός που περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο και το μεγάλο κοινωνικό γεγονός της μετανάστευσης που σημάδεψε τις δεκαετίες 1950 και 1960 με ερμηνευτή τον Στέλιο Καζαντζίδη.

Πρωτοστάστησε στη δημιουργία του σωματείου Ελλήνων στιχουργών βάζοντας έτσι τα θεμέλια διεκδίκησης από την μεριά των δημιουργών των εργασιακών και των πνευματικών τους δικαιωμάτων.

Στην τελευταία του συνέντευξη δήλωσε με νόημα: «Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνα σήμερα στους Έλληνες; Το Εγώ δε ζω γονατιστός. Τη Γερακίνα!».

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας