Εργατικός Αγώνας

Δεν προσφερόμεθα…

Απ’ αφορμή ένα κείμενο της Νέας Σποράς

Μετά την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην εκδήλωση για τον Νίκο Ζαχαριάδη, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ δημοσίευσε ένα κείμενο το οποίο στηριζόταν σε παραδοχές που η ίδια η πρώην ΓΓ της ΚΕ υιοθετούσε. Παραθέσαμε το σύνολο αυτών των παραδοχών όπως δημοσιεύτηκαν στον Ριζοσπάστη και στο 902.gr, δώσαμε τις διαστάσεις που έχουν χωρίς καμία προσπάθεια να ερμηνεύσουμε ή να επεκτείνουμε το οτιδήποτε.

Στο πλαίσιο αυτό -και με βάση την ιστορική εμπειρία, τουλάχιστον, από την υπόθεση Ζαχαριάδη- απευθυνόμενοι στην ίδια την Αλέκα Παπαρήγα και στην ηγεσία του ΚΚΕ θέσαμε μια σειρά ερωτημάτων και ένα πλαίσιο αρχών για την λειτουργία του κόμματος της εργατικής τάξης. Λογικά, αν όφειλε κάποιος να μας απαντήσει -είτε γιατί προκλήθηκε είτε γιατί τον αφορούσε- θα έπρεπε να είναι αυτοί στους οποίους απευθυνθήκαμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμείς αναμέναμε κάποια απάντηση από μέρους τους.

Προς έκπληξή μας, όμως, διαπιστώσαμε πως αντί να λάβουμε απάντηση από την πρώην ΓΓ και την κομματική ηγεσία, αντ’ αυτών -και για λογαριασμό τους- μας απάντησε η ΝΕΑ ΣΠΟΡΑ. Το ύφος και το περιεχόμενο της απάντησης είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως κάποιος έπρεπε να μας απαντήσει και ανέλαβε ο… κατάλληλος.

Ασφαλώς δεν πρόκειται να μπούμε σε διάλογο με τη ΝΕΑ ΣΠΟΡΑ ούτε για το «τι είναι και τι δεν είναι ο Εργατικός Αγώνας;», ούτε για τις διαστρεβλώσεις που κάνει στα κείμενα και στα άρθρα μας, ούτε για όσα ανυπόστατα μας κατηγορεί, ούτε για τα όσα ανιστόρητα γράφει γύρω από τον Νίκο Ζαχαριάδη, τον Νίκο Πλουμπίδη κλπ. Εμείς, με το κείμενό μας, δεν ζητήσαμε κανένα λογαριασμό και καμία απάντηση από τη ΝΕΑ ΣΠΟΡΑ. Εκείνη, όμως, θεώρησε πως πρέπει να μας απαντήσει. Πιθανόν να έχει και δίκιο αν η στάση της εμπίπτει στο πλαίσιο ενός καταμερισμού καθηκόντων τον οποίο εμείς δεν γνωρίζουμε.

Ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ με το συγκεκριμένο κείμενό του -και με πλήθος άλλων στο παρελθόν- απευθύνεται στους κομμουνιστές μέσα κι έξω από το ΚΚΕ και φυσικά στην ηγεσία του κόμματος. Θέσαμε και θέτουμε ζωτικά ζητήματα για το κόμμα και το κίνημα (σε συνάρτηση με το κόμμα) τα οποία απαιτούν έναν έντιμο, ουσιαστικό, ανοικτό διάλογο, με την συμμετοχή όλων των κομμουνιστών και φυσικά της εργατικής τάξης. Τον διάλογο αυτό η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να τον αποφύγει ούτε με την σιωπή ούτε με παρελκυστικές τακτικές. Εννοείται, φυσικά, πως όσοι την βοηθούν σ’ αυτή της την τακτική, αναλαμβάνουν και τις ανάλογες ευθύνες.

Αν η ηγεσία του κόμματος -για τους δικούς της λόγους- προσπαθεί να αποφύγει έναν ουσιαστικό διάλογο για τα φλέγοντα και ουσιώδη ζητήματα του κομμουνιστικού-επαναστατικού-εργατικού κινήματος, ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ούτε θα την διευκολύνει σιωπώντας, ούτε θα την βγάλει από την δύσκολη θέση μεταφέροντας την συζήτηση και τις ευθύνες στις πλάτες αλλονών.

ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

 

ΥΓ: Για να καταλάβει καλύτερα ο αναγνώστης τι ακριβώς έχει συμβεί, παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της ΝΕΑΣ ΣΠΟΡΑΣ διατηρώντας τη σύνταξη και την ορθογραφία της. Η ανάγνωση του είναι η καλύτερη απόδειξη των ισχυρισμών μας.

 

Ο Ν. Ζαχαριάδης και ο «Εργατικός Αγώνας»

Η ιστοσελίδα «Εργατικός Αγώνας» κάλυψε με δημοσιεύματά της την πρόσφατη εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Ζαχαριάδη, που διοργανώθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, της πόλης που είχε εξοριστεί ο Νίκος Ζαχαριάδης. Περί αυτού δεν έχουμε να του προσάψουμε τίποτα. Κανένας ψόγος.

Την ίδια στιγμή, όμως, εμφανίστηκε ένα άρθρο εκ μέρους της «Σύνταξης» του «Εργατικού Αγώνα» με τίτλο «Τι είναι και τι δεν είναι κομματική στάση», μέσα από το οποίο προσπαθεί ο «Εργατικός Αγώνας» να οικειοποιηθεί τη στάση του Νίκου Ζαχαριάδη απέναντι στο ΚΚΕ και να εξηγήσει, αντίστοιχα, ο ίδιος τη δική του στάση, που κρατάει σήμερα απέναντι στο Κόμμα.

Η επιχειρηματολογία του «Εργατικού Αγώνα» όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα για τη στάση που κράτησε ο Νίκος Ζαχαριάδης, αλλά έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με τη στάση που κρατάει ο ίδιος απέναντι στο ΚΚΕ, γιατί η «Σύνταξη» του «Εργατικού Αγώνα» λέει, στην καλύτερη περίπτωση, τη μισή αλήθεια πλασάροντας, ταυτόχρονα, ένα ολόκληρο ψέμα.

Στην ουσία προσπαθεί να παραπλανήσει τον κόσμο του ΚΚΕ, τα μέλη του, τους οπαδούς του, τους ψηφοφόρους του για να δικαιολογήσει τη στάση που κρατάει τώρα ο «Εργατικός Αγώνας» και να την παραλληλίσει με τη στάση που κράτησε τότε ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε δηλώσει ότι: «Εγώ δεν έχω καμία διαφορά με το Κουκουέδικο», παρά το γεγονός ότι υπέβαλε την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και την ηγεσία του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ένωσης, σε πολύ σκληρή κριτική.

Σε ακόμη  πιο δύσκολη θέση βρέθηκε ο Νίκος Πλουμπίδης, που μπροστά στους δικαστές του δήλωνε ότι: «Τιμή μου εγώ έχω πάνω απ’ όλα την τιμή του Κόμματος», σε μια στιγμή, που οι «διαφορές» του με την τότε ηγεσία του Κόμματος θα του «δικαιολογούσαν» πλήρως να καταφερθεί ενάντιά της, γιατί επισήμως αυτή του είχε αποδώσει την κατηγορία του χαφιέ. Και η τότε ηγεσία δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτό. Κατασκεύασε και ολόκληρα σενάρια περί εικονικής εκτέλεσης και φυγάδευσης του Νίκου Πλουμπίδη στις ΗΠΑ!

Ο Νίκος Πλουμπίδης, πριν βρεθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, περιορίστηκε να πει ότι: «Η ηγεσία του Κόμματος κάνει λάθος»! Πρόσθεσε παραπέρα ότι θα έρθει η στιγμή που θα αποκατασταθεί η αλήθεια.

Φυσικά υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας του Κόμματος σήμερα. Έχουν αλλοιωθεί οι Λενινιστικοί κανόνες λειτουργίας του, και στην πράξη, έχει καταργηθεί κάθε έννοια ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης μέσα στο Κόμμα. Και στη βάση αυτή υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, την ώρα που η ηγεσία του Κόμματος αποκαθιστά το Νίκο Ζαχαριάδη, για το τι συμπεράσματα βγάζει η ηγεσία για τη λειτουργία του Κόμματος, συμπεριλαμβανομένης και της ιστορικής πείρας.

Όταν η ηγεσία αποκαθιστά το Νίκο Ζαχαριάδη ή μιλάει για το Νίκο Πλουμπίδη και τις ανεπίτρεπτες αδικίες που έγιναν σε βάρος τους, την ίδια ώρα προσπαθεί να οικειοποιηθεί την κομματική στάση, που κράτησαν, για να δικαιολογήσει τη σημερινή της στάση απέναντι σε ανεπίτρεπτες αδικίες που έχει διαπράξει, στο όνομα της «κομματικής πειθαρχίας», ξεχνώντας ότι η πειθαρχία είναι σύνθετη λέξη και περιέχει και τη λέξη πειθώ, ξεχνώντας ότι η κομματική πειθαρχία λειτουργεί πριν απ’ όλα στη βάση της πειθούς.

Ένα παράδειγμα. Όταν η ηγεσία του Κόμματος κατεβάζει από «το πουθενά» τη θεωρία της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας», για να «τεκμηριώσει» τη θέση της ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα («και με το παραπάνω», όπως ισχυρίστηκε ανενδοίαστα πρώην μέλος της ΚΕ του Κόμματος), χωρίς να κάνει τον κόπο, ταυτόχρονα, να καταθέσει μια αποδεικτική τοποθέτηση για την ισχύ της, αυτός που παραβιάζει την κομματική πειθαρχία είναι η ηγεσία του Κόμματος, γιατί καταργεί την επιστημονική βάση του Μαρξισμού – Λενινισμού.

Και όταν καταργείται η επιστημονική βάση του Μαρξισμού – Λενινισμού έχει ήδη καταργηθεί και η κομματική λειτουργία, γιατί απογυμνώνεται η ουσία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και μετατρέπεται σε διοικητική διαδικασία. Παύει να πραγματοποιείται συζήτηση επί της ουσίας και η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση γίνεται …πρακτική αριθμητική, ενώ η πολιτική είναι επιστήμη και για να θυμηθούμε τον Β. Ι. Λένιν «είναι άλγεβρα».

Ο Μαρξισμός – Λενινισμός είναι κοσμοθεωρία άρα και επιστήμη. Κάθε θέση που θα παρουσιάζεται εξ ονόματος του Μαρξισμού – Λενινισμού χρειάζεται, λοιπόν, επιστημονική τεκμηρίωση και απόδειξη. Και αυτό είναι υποχρεωμένη να το κάνει η ηγεσία του Κόμματος, πολύ περισσότερο, από τη στιγμή που η σημερινή πραγματικότητα έχει καταρρίψει τη θεωρία της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας.

Κριτήριο της «αλήθειας είναι η πράξη» για να θυμηθούμε ξανά τον Β. Ι. Λένιν.  Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι αρκετό για να μας πείσει για το κατά πόσο η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα και κατ’ επέκταση το κατά πόσο η θεωρία αυτή περιέχει έστω και έναν κόκκο αλήθειας.

Η κανονισμένη συνάντηση για τα μέσα Νοέμβρη, που είχε εξαγγείλει το ΔΝΤ, για τη συζήτηση πάνω στο Ελληνικό χρέος και γενικότερα για τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας ματαιώθηκε. Πράγμα που το ανακοίνωσε το ίδιο το ΔΝΤ. Η ματαίωση οφείλεται σε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έγινε εν αγνοία της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έχει έρθει σε τέτοια αμηχανία που παριστάνει την …πάπια. Αλλά…

Με μια τέτοια ενέργεια αποκαλύφθηκε, «εν ριπή οφθαλμού», πως από …ιμπεριαλιστική χώρα, που ήταν η Ελλάδα, μεταβλήθηκε με μια μόνο κίνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε χώρα που δεν της δίνει κανένας λογαριασμό και για τίποτα, για ένα καίριο και καθοριστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει και σφραγίζει και τις πολιτικές εξελίξεις. Να λοιπόν η πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας μας, για την οποία η ηγεσία του Κόμματος, όταν κάνουμε λόγο μας αποδίδει τον «τίτλο τιμής» του οπορτουνιστή!

Η στάση, κατά συνέπεια, της ηγεσίας του Κόμματος και του «Εργατικού Αγώνα» βρίσκονται, για διαφορετικούς λόγους, σε παραλληλία, γιατί και οι δύο προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα ιστορικά γεγονότα για λογαριασμό τους και κατά τα μέτρα τους.

Γιατί ποια σχέση έχει η στάση που κράτησαν ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Νίκος Πλουμπίδης απέναντι στο Κόμμα με τη στάση που κρατάει ο «Εργατικός Αγώνας»; Καμία.

Ο «Εργατικός αγώνας» έκανε σημαία του το σύνθημα ότι «όποιος ψηφίζει το ΚΚΕ η ψήφος του πάει στην ηγεσία του»! Μπήκε στο κανάλι της συνωμοσιολογίας και έγραψε ότι «η αστική τάξη έχει βάλει στο χέρι το  ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης»! Και δε φτάνει που το έγραψε μία φορά επανήλθε για δεύτερη φορά για να το «αποδείξει» και από πάνω!

Αναρωτήθηκε ποτέ ο «Εργατικός Αγώνας» αν ανάλογες τοποθετήσεις βοηθάνε την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με την ηγεσία του Κόμματος; Αναρωτήθηκε ποτέ ο «Εργατικός Αγώνας» ποια σχέση μπορεί να έχουν ανάλογες τοποθετήσεις με τη στάση που κράτησαν ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Νίκος Πλουμπίδης και τη στάση που κρατάει ο ίδιος;

Ευχήθηκαν ποτέ ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Νίκος Πλουμπίδης την αποδυνάμωση του Κόμματος στο όνομα των διαφορών τους με την ηγεσία του Κόμματος; Βγήκαν ποτέ να υποστηρίξουν τη θέση ότι όποιος ψηφίζει ΚΚΕ ψηφίζει την ηγεσία του Κόμματος;

Προσπάθησαν ποτέ να γελοιοποιήσουν την ηγεσία του Κόμματος, παρά τις πολύ ουσιαστικές διαφορές που είχαν; Ο «Εργατικός Αγώνας» το κάνει, και «όπου βρεθεί και όπου σταθεί» προσπαθεί να γελοιοποιήσει την ηγεσία του Κόμματος, μη αντιλαμβανόμενος ότι έτσι συνδράμει στην ίδια τη γελοιοποίηση του Κόμματος στα μάτια της εργατικής τάξης και του Ελληνικού λαού.

Και ενώ προβαίνει σ’ όλες αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες βγαίνει και από πάνω, με τη «Διακήρυξη» της «Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» και μας «δουλεύει χοντρά», γιατί υποστηρίζει ότι η ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος περνάει και μέσα από το ΚΚΕ!!!

Ποιο ΚΚΕ;;; Αυτό που θα έχετε αποδυναμώσει με τη στάση σας και σε τέτοιο βαθμό για να έχετε την «πρωτοβουλία» στην αλλαγή της ηγεσίας; Αυτό που θα έχετε βάλει σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξή του; Ή αυτό που θα έχει απομείνει και θα έχει μεταβληθεί σε αριστερίστικη γκρούπα;

Και δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτά. Χρησιμοποιεί τις ίδιες κλασσικές μεθόδους που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για να συκοφαντήσει τη «Νέα Σπορά», επειδή βγήκε κατά την προεκλογική περίοδο και με επώνυμο πολιτικό και κριτικό κείμενο υποστήριξε το ΚΚΕ, προσβάλλοντας και ειρωνευόμενος τους υπογράφοντες και όλους εκείνους που κράτησαν την ίδια στάση.

Κύρια κατηγορία που εκτόξευσε ενάντια στη «Νέα Σπορά» ήταν ότι αυτή στέλνει τις ψήφους στην ηγεσία του Κόμματος. Την ίδια κατηγορία μας έχει αποδώσει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της «Νέας Σποράς» υποστηρίζοντας τη χυδαιότητα ότι η «Νέα Σπορά» στέλνει τον κόσμο στο «μαντρί», εννοώντας το Κόμμα, με το αισχρό άρθρο «Κράτα με να σε κρατώ». Με δυό λόγια οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι «γίδια» που όταν ψηφίζουν ΚΚΕ μπαίνουν σε «μαντρί» και χαρίζουν την ψήφο τους στην ηγεσία.

Η συνέχεια ήταν χειρότερη. Μας απόδωσε ευθέως, σε γνήσια γλώσσα πορνείου τύπου Καμινάρη, την κατηγορία ότι είμαστε άνθρωποι του Πολιτικού Γραφείου, αυτό που υπονοούσε με το «Κράτα με να σε κρατώ».

Δικαιούμαστε να συμπεράνουμε. Είναι φανερό το τι κρατάει κανείς από την Ιστορία του Κομμουνιστικού Κινήματος και το τι αντιγράφει. Δικαιούμαστε, όμως, και να ρωτήσουμε. Εσείς του «Εργατικού Αγώνα» με μια τέτοια επιχειρηματολογία τι ψηφίσατε στις εκλογές; Εμείς το είπαμε δημόσια. Εσείς γιατί δεν το λέτε; Γιατί δε μας λέτε σε ποιο «μαντρί» μπήκατε;

Η «Νέα Σπορά» έχει ως τιμή της την τιμή του Κόμματος. Και δεν πρόκειται κατά κανένα τρόπο να μετατρέψει τις ιδεολογικοπολιτικές της διαφορές με την ηγεσία του Κόμματος σ’ ένα άγονο κατηγορητήριο, σε μια άγονη και χυδαία προσπάθεια γελοιοποίησης, σε μια προσπάθεια συνωμοσιολογίας ενάντιά της, ακόμη και όταν «παρασημοφορείται» από τον «Εργατικό Αγώνα» με το παράσημο του πράκτορα της ηγεσίας. Την ίδια στιγμή βέβαια η «Νέα Σπορά» παρασημοφορείται από την πλευρά της ηγεσίας με το παράσημο του «Εφιάλτη».

Χρειάζεται, λοιπόν, πολύ μεγάλο θράσος, πολύ μεγάλη αναίδεια και ανείπωτη υποκρισία να βγαίνει ο «Εργατικός Αγώνας» και να οικειοποιείται το πέρασμα ιστορικών προσωπικοτήτων του Κόμματος, που η στάση τους δεν έχει καμία σχέση με τη δική του στάση και να παραδίδει μαθήματα κομματικότητας.

Αυτή τη στιγμή διεξάγεται μέσα και έξω από το ΚΚΕ μια ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση για την πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του Κόμματος. Στο τεύχος 4 της ΚΟΜΕΠ, σε άρθρο της  Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ του ΚΚΕ, αναγνωρίζεται αυτή η πραγματικότητα. Φυσικά η αρθρογράφος φροντίζει να την αποδώσει με το δικό της παραμορφωτικό τρόπο.

Τα μέλη, τα στελέχη του Κόμματος, οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι του οφείλουν να παρακολουθήσουν αυτήν την αντιπαράθεση και να πάρουν θέση. Είναι πια ολοφάνερο ότι στο Κόμμα μας υπάρχει «αριστερός» οπορτουνισμός, δεξιός οπορτουνισμός αλλά υπάρχει και το ρεύμα που υπερασπίζεται το Μαρξισμό – Λενινισμό από κάθε παρέκκλιση «αριστερή» ή δεξιά.

Άλλωστε γι’ αυτό το λόγο η «Νέα Σπορά» παρά της εκατέρωθεν ανυπόστατες κατηγορίες συνεχίζει να μάχεται για την υπεράσπιση του Μαρξισμού – Λενινισμού. Ενώ μερικοί άλλοι έπεσαν σε «χειμερία νάρκη» από τότε που αποφάσισαν να …ανασυγκροτήσουν το Κομμουνιστικό Κίνημα στη χώρα μας. Χειμερία νάρκη κατακαλόκαιρα;…

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας