Εργατικός Αγώνας

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στη μάχη κατά του κορονοϊού

Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωνσταντινόπουλος.

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας συνιστά το βασικό πυρήνα κάθε οργανωμένου συστήματος υγείας.

Αποτελεί την πρώτη επαφή του πολίτη με τις μονάδες υγείας, είναι το πρώτο στάδιο αντιμετώπισης και θεραπείας, συμβάλλει στην πρόληψη και αντιμετωπίζει τα έκτακτα περιστατικά .

Η σωστή λειτουργία της έχει αποφασιστική συμβολή στην καλή λειτουργία των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων  μονάδων,

Ουσιαστικά δηλαδή παρέχονται ιατρικές υπηρεσίες στον ασθενή και επιλέγονται τα περιστατικά που μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς νοσηλεία και αυτά που χρειάζονται εισαγωγή σε νοσοκομείο.

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην  Ελλάδα παρέχεται από τα Κέντρα Υγείας, τα Περιφερειακά Ιατρεία, τα πολυϊατρεία του ΠΕΔΥ, τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τους ιδιώτες γιατρούς. Στην ΠΦΥ συγκαταλέγονται και η πρωτοβάθμια ψυχιατρική περίθαλψη και η οδοντιατρική κάλυψη

Παρά τις αλλεπάλληλες “μεταρρυθμίσεις” από κυβερνήσεις που ανέβαιναν και κατέβαιναν, στην πράξη δεν υπάρχει συγκροτημένη πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Η απουσία ενός ισχυρού δίκτυου δημόσιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης έδωσε πρωταρχικό ρόλο στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τους ιδιώτες γιατρούς με υψηλό κόστος για τα συμβεβλημένα ταμεία.

Το κόστος να οικοδομήσεις ένα πλήρως οργανωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είναι μικρότερο από το “μπάχαλο” που επικρατεί τώρα.

Αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο ότι η ανεξέλεγκτη ροή των εξετάσεων και η φαρμακευτική δαπάνη μέσω του συστήματος της ιδιωτικής ιατρικής συν την επιβάρυνση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων από την ανεπάρκεια της πρωτοβάθμιας φροντίδας ,ανεβάζουν το κόστος και κάνουν πιο δαπανηρή αυτή την άναρχη κατάσταση.

Η πρωτοβάθμια δημόσια υγεία με τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια που απλά “μεταρρύθμιζαν” τις ονομασίες των δομών που υπήρχαν ή εμφανίζονταν άλλες που δεν εφαρμόζονταν λειτουργούσε με τα κέντρα υγείας και τους αγροτικούς γιατρούς δηλαδή γιατρούς που μόλις έχουν αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο και τα περί οικογενειακού γιατρού ,πρόληψης κλπ έμεναν απλά στα χαρτιά.

Την περίοδο της οικονομικής κρίσης είδαμε την αποδυνάμωση των πολυϊατρείων του ΙΚΑ από την “εθελοντική” έξοδο μεγάλου αριθμού γιατρών και την ενοποίηση τους και των άλλων ασφαλιστικών φορέων δημιουργώντας τον ΕΟΠΥΥ ,μετά ΠΕΔΥ ,την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τα γενόσημα φάρμακα.

Στην πραγματικότητα απλή μετονομασία γινόταν των δομών ,χωρίς αλλαγή της ουσίας, η θεραπεία βασιζόταν κυρίως στην συνταγογράφηση, τα κέντρα υγείας έγιναν εξαρτημένες από το νοσοκομείο μονάδες και λόγω της οικονομικής κρίσης ένας σημαντικός αριθμός ασθενών απευθυνόταν στο νοσοκομείο για προβλήματα που θα επέλυε η πρωτοβάθμια φροντίδα αν λειτουργούσε σωστά.

Λόγω των αδυναμιών αυτών της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ,ο ιδιωτικός τομέας είχε τον αποκλειστικό σχεδόν ρόλο κάλυψης αυτού του τομέα.

Η πιο πρόσφατη μεταρρύθμιση επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν η δημιουργία Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ) και τους οικογενειακού γιατρούς με τις ειδικότητες παθολόγου ,γενικής ιατρικής και παιδίατρους. Όμως οι ΤΟΜΥ που συγκροτήθηκαν είναι σχεδόν οι μισοί από τον αρχικό σχεδιασμό και λίγοι γιατροί σχετικά εντάχθηκαν στον θεσμό του οικογενειακού γιατρού .Ο οικογενειακός γιατρός προορίζεται σαν “κόφτης” και μάλιστα με συνέπειες αν το κόστος του κάθε ασφαλισμένου είναι πάνω από τον προϋπολογισμό.

Σε ορισμένες “αναπτυγμένες” χώρες της Ευρώπης ο οικογενειακός γιατρός παίρνει πριμ αν δίνει λίγα φάρμακα, γράφει ελάχιστες εξετάσεις και δεν παραπέμπει πολλούς στο νοσοκομείο.

Η επιπλέον ισχνή χρηματοδότηση από τον ΚΑΠ τον προηγούμενο χρόνο προέκυψε από την περικοπή της χρηματοδότησης των δημοσίων νοσοκομείων(!),ενώ είχαν συνεισφορά και τα ασφαλιστικά ταμεία ,δηλαδή με χρήματα των ίδιων των ασφαλισμένων.

Οι δαπάνες για την ιδιωτική υγεία είναι παραπάνω από το 50% ενώ οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία βρίσκονται σε πολύ χαμηλά ποσοστά επί του ΑΕΠ.

Με δυο λόγια έχουμε ένα φτωχό δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, εναρμονισμένο με τους δημοσιονομικούς στόχους με ανεπαρκείς παροχές, αδύναμο να ανταποκριθεί στον ρόλο του ιδιαίτερα αυτή την εποχή της πανδημίας.

Την εποχή αυτή της πανδημίας που η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι σημαντικός πυλώνας της δημόσιας υγείας μαζί με τα νοσοκομεία και τις δομές που εξυπηρετούν εξειδικευμένες περιπτώσεις (2θμια και 3βαθμια φροντίδα υγείας) βρίσκεται αποδυναμωμένη σε μέσα και επιστημονικό δυναμικό μετα την απόλυση 3.000 περίπου γιατρών και άλλων ελλείψεων .

Το προσωπικό που απασχολείται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας διαθέτει άρτια κατάρτιση και εμπειρία ,αλλά ήταν λίγο για εποχές “κανονικότητας “,πόσο μάλλον τώρα με την φοβερή πανδημία.

Γι αυτό χρειάζεται με συνοπτικές διαδικασίες να γίνουν άμεσες προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και επιστημονική οργάνωση και σχέδιο αξιοποίησης όλων των δυνατοτήτων .

Οι ύποπτοι ασθενείς ή οι πάσχοντες που βρίσκονται στο σπίτι δεν θα επιλύσουν κανένα πρόβλημα με τον γιατρό τους ( πολλοί δεν έχουν γιατρό) από τηλεφώνου ,αν δεν υπάρχει δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας και κινητές μονάδες για εξέταση επί τόπου και φροντίδας με επιστημονικούς όρους και μέσα και όχι με τηλεφωνικές συμβουλές .

Επίσης χρειάζεται αξιοποίηση και ένταξη με φορέα το κράτος των ιδιωτών γιατρών και των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων εκτός των άλλων μέτρων που αφορούν την νοσοκομειακή περίθαλψη ,στην τωρινή μάχη κατά του φονικού ιού

Το κατασυκοφαντημένο και ανεπαρκές σύστημα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας δίνει μάχες στα χαρακώματα σχεδόν άοπλο χάρη στον ηρωισμό των υγειονομικών που στο σύνολό τους τίμησαν το λειτούργημά τους .

Υπήρξαν και ελάχιστες αρνητικές περιπτώσεις όπως της καθηγήτριας λοιμωξιολογίας κας Γιαμαρέλλου που για να υποστηρίξει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της (σεβαστές όσον αφορά τον εαυτό της) περί απουσίας κινδύνου από την κοινωνία φρόντισε να   δώσει επιστημονική κάλυψη σε αυτές, εκμεταλλευόμενη τον πανεπιστημιακό τίτλο της και αγνοώντας τις τραγικές συνέπειες ενός τέτοιου μηνύματος .Τι περιμένει η επιστημονική κοινότητα να την αποβάλλει από τις τάξεις της; Θα συνεχίσει να διδάσκει και να “διαπαιδαγωγεί” τους νέους γιατρούς;

Τέλος παράλληλα με το αίτημα για άμεσα μέτρα ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας να μπει σαν στόχος του λαϊκού κινήματος η διεκδίκηση δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας ,Πρωτοβάθμιας με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων ,Τοπικές Μονάδες επαρκώς στελεχωμένες 24ωρης βάσης ,οικογενειακού; γιατρούς και Δευτεροβάθμιας Φροντίδας με πλήρη ανάπτυξη των νοσοκομείων και των μονάδων υψηλής εξειδίκευσης .

Οι κομμουνιστές, οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι πρέπει να πρωτοστατήσουν σε αυτόν τον διεκδικητικό αγώνα ,ο οποίος συνδέεται με τη πάλη για βαθύτερες αλλαγές στην οικονομία, έξω από μνημόνια και δεσμεύσεις και απεγκλωβισμό από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που υποτάσσουν την υγεία και τη ζωή του ανθρώπου στο κέρδος και την εκμετάλλευση.

Ο Παναγιώτης Παπακωνσταντινόπουλος είναι γιατρός,

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας