Είχαμε προαναγγείλει ότι το δεύτερο μέρος της σειράς αυτών των άρθρων θα αναφερόταν στο χαρακτήρα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Θεωρήσαμε όμως πιο σωστό να προηγηθεί μια αναφορά στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς καθώς οι διαστρεβλώσεις αυτού του συνεδρίου από την σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ ξεπερνούν κάθε όριο και κάθε φαντασία. Για το λόγο αυτό θέτουμε σήμερα στην διάθεση όλων των κομμουνιστών- και όσων ενδιαφέρονται- όλες τις βασικές αποφάσεις αυτού του Συνεδρίου, όπως δημοσιευτήκαν στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος 13 του 1935). Οι πλαστογράφοι της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος που ηγούνται σήμερα στο κόμμα δεν θα μπορούν πλέον να ψαρεύουν σε θολά νερά και να επενδύουν στην άγνοια των συντρόφων μας. Καλούμε όλους τους κομμουνιστές να μελετήσουν, να τυπώσουν και να διαδώσουν αυτό το υλικό, να υπερασπιστούν με ντοκουμέντα την ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΔ, δηλαδή την ίδια τους την ταυτότητα.
Η Σύνταξη του Εργατικού Αγώνα
***
Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος
Στην πρόσφατη έκδοση του Ιστορικού τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Το ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 1940- 1941» υπάρχει εκτενής αναφορά στις θέσεις και στη στρατηγική της Κομμουνιστικής Διεθνούς μπροστά στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Ειδική αναφορά, όπως άλλωστε ήταν φυσικό, γίνεται στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ. Διαβάζουμε: «Το 7ο Συνέδριο εκτίμησε ως πηγή για την επιβολή του φασισμού τις επιδιώξεις του πιο αντιδραστικού τμήματος του χρηματιστικού κεφαλαίου, που σήμαινε ότι άλλαζε προηγούμενες αναλύσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο φασισμός προσεγγιζόταν ως μορφή συνολικά της αστικής επίθεσης, δίχως το διαχωρισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου σε περισσότερο και λιγότερο αντιδραστικό, σε φιλοπόλεμο και σε φιλειρηνικό. Στα ντοκουμέντα του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ ήταν χαρακτηριστικά τα παρακάτω:
«Αυτόν τον καιρό, οι εργαζόμενες μάζες σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες έχουν να διαλέξουν, συγκεκριμένα για σήμερα, όχι ανάμεσα στην προλεταριακή διχτατορία και την αστική δημοκρατία, αλλά ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το φασισμό». Στην Εισήγηση προς το 7ο Συνέδριο ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ είπε: ‘‘Η σοσιαλδημοκρατία είναι υπέρ της δημοκρατίας, ενώ οι κομμουνιστές είναι υπέρ της διχτατορίας, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να σχηματίσουμε Ενιαίο Μέτωπο με τους κομμουνιστές, λένε μια σειρά σοσιαλδημοκράτες ηγέτες. Μα μήπως σας προτείνουμε σήμερα κανένα Ενιαίο Μέτωπο για την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου; Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν σας προτείνουμε τώρα’’. Έτσι, το 7ο Συνέδριο της ΚΔ διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλιζε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μία ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ξένη σημαία».
Οι συντάκτες του εν λόγω πονήματος από το τμήμα ιστορίας της ΚΕ (του οποίου, σημειωτέον, ηγούνται η Αλέκα Παπαρήγα και ο Μ. Μαΐλης) προφανώς αγνοούν τα ντοκουμέντα του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς ή επιμελώς τα κρύβουν. Ας διαλέξουν εκείνοι να μας που τι από τα δύο συμβαίνει. Με 86 λέξεις, όμως, από την εισήγηση του Δημητρόφ στο Συνέδριο, είναι το λιγότερο αστείο να πιστεύει κανείς ότι αποδίδει την ουσία των αποφάσεών του. Όταν μάλιστα πρόκειται για ένα συνέδριο που κράτησε, σχεδόν, ένα μήνα- από 25 Ιουλίου ως 21 Αυγούστου του 1935. Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.
Η δεύτερη παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε αφορά στον ισχυρισμό ότι το 7ο συνέδριο «άλλαζε προηγούμενες αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες ο φασισμός προσεγγιζόταν ως μορφή συνολικά της αστικής επίθεσης, δίχως το διαχωρισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου σε περισσότερο και λιγότερο αντιδραστικό, σε φιλοπόλεμο και σε φιλειρηνικό». Τέτοια ανάλυση περί περισσότερο και λιγότερο αντιδραστικού, περί φιλοπόλεμου και φιλειρηνικού χρηματιστικού κεφαλαίου δεν έκανε ποτέ η Κομμουνιστική Διεθνής, σε κανένα σώμα της και φυσικά ούτε στο 7ο Συνέδριο. Αυτά είναι κατασκευές εκ του Περισσού. Ο ορισμός δε, ότι «ο φασισμός είναι η ανοικτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών και των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου» δεν είναι του 7ου Συνεδρίου αλλά της 13ης Ολομέλειας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (Δεκέμβρης 1933). Το 7ο Συνέδριο απλώς υιοθέτησε αυτό τον ορισμό.
Η τρίτη παρατήρηση έχει να κάνει με την ουσία του 7ου Συνεδρίου. Κι αυτή η ουσία βρίσκεται στα θέματα που συζητήθηκαν και στις αποφάσεις που λήφθηκαν. Αν το ιστορικό τμήμα του ΚΚΕ είχε ασχοληθεί στα σοβαρά με αυτό το συνέδριο, αν μη τι άλλο, θα γνώριζε ότι τα ζητήματα που σχετίζονταν με τον, τότε, επικείμενο πόλεμο αποτέλεσαν ξεχωριστό θέμα το οποίο δεν εισηγήθηκε ο Δημητρόφ αλλά ο Παλμίρο Τολιάτι (Έρκολι). Το ιστορικό τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ έχει στη βιβλιοθήκη του το βιβλίο του Ινστιτούτου Μαρξισμού- Λενινισμού της ΚΕ του ΚΚΣΕ «Κομμουνιστική Διεθνής- Σύντομη μελέτη». Ο Μ. Μαΐλης, μάλιστα, το χρησιμοποιεί αρκετά συχνά στα γραπτά του. Στο πόνημα δε, του ιστορικού τμήματος για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο το εν λόγω βιβλίο αναφέρεται στη βιβλιογραφία. Αν οι συντάκτες του πονήματος το είχαν διαβάσει, στις σελ. 399- 400 θα είχαν βρει τούτο το απόσπασμα: «Στην ημερήσια διάταξη του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς περιλήφθηκαν τα έξης ζητήματα: 1. Απολογισμός δράσης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς (εισηγητής Β. Πικ). 2. Απολογισμός δουλείας της Διεθνούς Εξελεγκτικής Επιτροπής (εισηγητής ό Ζ. Ανγκαρέτης). 3. Η επίθεση του φασισμού και τα καθήκοντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς στην πάλη για την ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό (εισηγητής ό Γ. Δημητρόφ). 4. Η προετοιμασία του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τα καθήκοντα τής Κομμουνιστικής Διεθνούς (εισηγητής Μ. Έρκολι-Π. Τολιάτι). 5. Τα αποτελέσματα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ (εισηγητής Δ. Μανουήλσκι). 6. ’Εκλογές των καθοδηγητικών οργάνων της Κομμουνιστικής Διεθνούς».
Τίθεται επομένως ένα καίριο ερώτημα. Αφού το τμήμα ιστορίας του ΚΚΕ θέλησε να αναφερθεί στη στρατηγική του 7ου συνεδρίου της ΚΔ και στις θέσεις του για τον πόλεμο γιατί μας αναφέρει όλες κι όλες 86 λέξεις από την εισήγηση του Δημητρόφ και δεν λέει λέξη για την άμεσα σχετιζόμενη με το θέμα εισήγηση του Τολιάτι και τις αποφάσεις που λήφθηκαν πάνω σ΄ αυτή την εισήγηση; Δεν έχει το ιστορικό τμήμα τα σχετικά ντοκουμέντα στα χέρια του; Δεν έψαξε να τα βρει; Δεν γνώριζε ότι υπάρχουν ή απλώς θέλησε να εξαπατήσει τους κομμουνιστές;
Χωρίς να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι προχειρογράφοι και τσαπατσούληδες, χωρίς να αποκλείονται ότι διακατέχονται από παντελή αγνοία, εντούτοις δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως δεν ήρθαν σε επαφή με την θεματολογία του συνεδρίου. Για την ακρίβεια θεωρούμε αδιανόητο να μην είδαν στην προαναφερόμενη σύντομη μελέτη της ιστορίας της ΚΔ ότι για τα ζητήματα του πολέμου στο συνέδριο έκανε εισήγηση ο Τολιάτι. Αν το είδαν (εμείς πιστεύουμε ότι το είδαν) αναρωτιέται κανείς για το θράσος τους να τολμήσουν να μιλήσουν για ένα θέμα, να βγάλουν μάλιστα εμβριθή πορίσματα για τις θέσεις της Διεθνούς και να τις καταδικάζουν, χωρίς να έχουν δει και χωρίς να αναφέρουν λέξη για τα σχετικά ντοκουμέντα. Αξιοπερίεργο, επίσης, είναι πως δεν τους παραξένεψε καθόλου ότι στη θεματολογία του συνεδρίου, ο τίτλος της εισήγησης του Τολιάτι χαρακτηρίζει ιμπεριαλιστικό τον επικείμενο πόλεμο.
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στο θέμα καθώς οι αναγνώστες μας θα έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν ολόκληρες τις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου για όλα τα βασικά θέματα. Σημειώνουμε όμως ότι αυτές οι αποφάσεις δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά, από το ΚΚΕ, στην ΚΟΜΕΠ, στο τεύχος 13 του 1935. Στη συνέχεια, συμπεριλήφθηκαν στην πρώτη έκδοση επίσημων κειμένων του ΚΚΕ «Το Κομμουνιστικό Κόμμα 1931- 1936- Πέντε χρόνια Αγώνων» που εκδόθηκε από τον Ριζοσπάστη το Μάιο του 1936. Επίσης από τον Ριζοσπάστη εκδόθηκαν το 1935 οι εισηγήσεις, στο 7ο Συνέδριο, του Δημητρόφ, του Τολιάτι και του Μανουήλσκι. Τέλος, οι εισηγήσεις και πρακτικά του συνεδρίου δημοσιευτήκαν στον Ριζοσπάστη (με ανταποκρίσεις του Κ. Καραγιώργη από τη Μόσχα), το τρίτο δεκαήμερο του Ιούλη και τον Αύγουστο του 1935. Και τίποτα από όλα αυτά να μην υπήρχε στο ιστορικό τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης είναι αναρτημένος στην ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μάλλον τους ήταν δύσκολο να ανοίξουν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Επίσης, η ΚΟΜΕΠ του μεσοπολέμου- άρα και το τεύχος με τις αποφάσεις του 7ου Συνέδριου- υπάρχει σε ψηφιοποιημένη μορφή στο «Επιμορφωτικό κέντρο Χαρίλαος Φλωράκης». Μάλλον τους έπεφτε μακριά το επιμορφωτικό κέντρο του καπετάνιου…
ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 7ΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΔ
Για να τις διαβάσετε online, πατήστε πάνω στην πρώτη εικόνα.
Για να τις αποθηκεύσετε στο pc σας, πατήστε πάνω στη δεύτερη εικόνα.
