Εργατικός Αγώνας

Για την επιχείρηση στον Έβρο και το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα

Παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες κι απ’ αφορμή την επιχείρηση στον Έβρο μια έξαρση εθνικοφροσύνης από μέρους της κυβέρνησης και των φιλικών της ΜΜΕ. Η αξιοποίηση από μέρους του καθεστώτος Ερντογάν χιλιάδων προσφύγων και εξαθλιωμένων μεταναστών χαρακτηρίζεται «εισβολή» και «ασύμμετρος απειλή» που σημαίνει πόλεμος στον οποίο δεν τηρείται το δίκαιο του πολέμου.

Οι διαφορετικές απόψεις, ακόμα και οι επιμέρους διαφωνίες που εκφράζονται στο εσωτερικό της Ελλάδας για όλα αυτά, ακόμη και τα ρεπορτάζ εφημερίδων που αποκαλύπτουν καταστάσεις ή θέτουν ερωτήματα για το τι πραγματικά συμβαίνει στιγματίζονται ως «πέμπτη φάλαγγα του Ερντογάν» στη χώρα μας. Δηλαδή ως προδοτική συμπεριφορά σε καιρό πολέμου.

Είναι αλήθεια πως στα σύνορα της χώρας δεν διεξάγεται κανενός είδους πόλεμος. Κι είναι εξίσου φανερό πως η καλλιέργεια πολεμικού κλίματος δεν πηγάζει από τις ανάγκες φύλαξης των συνόρων απέναντι στην όντως απάνθρωπη χρησιμοποίηση των προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία. Στόχο έχει στην αποκόμιση πολιτικού οφέλους από την κυβέρνηση, στην ταχύτερη συντηρικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και στην μετατόπιση του πολιτικού συστήματος όσο πιο δεξιά γίνεται.

Υπό αυτό το πρίσμα και σε κάθε περίπτωση είναι απολύτως καταδικαστέος ο στιγματισμός, από βουλευτές τη ΝΔ, της «Αυγής» και της «Εφημερίδας των Συντακτών» αλλά και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στ. Πέτσα ο στιγματισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως «πέμπτης φάλαγγας του Ερντογάν στην Ελλάδα». Κι είναι χίλιες φορές καταδικαστέα αυτή η πρακτική καθώς παραπέμπει σε μαύρες, σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπου επιχειρούνταν να χωριστεί ο ελληνικός λαός σε πατριώτες και προδότες, σε εθνικόφρονες και απάτριδες.

Η Αριστερά στο σύνολό της οφείλει να καταδικάσει αυτές τις πρακτικές με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και για έναν ακόμη λόγο. Ο στιγματισμός του ΣΥΡΙΖΑ έχει στόχο την ίδια καθώς η κυβερνητική προπαγάνδα όταν αναφέρεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν το διαφοροποιεί από την Αριστερά. Κάνει λόγο για την Αριστερά με στόχο να την πλήξει σε όλες τις εκφάνσεις της. Όπως επίσης αξιοποιεί όλες τις ταλαντεύσεις και τις υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. επιχείρηση του Έβρου) για να κλονίσει της Αριστερά και να την φέρει στα μέτρα της. Ο κίνδυνος για την Αριστερά γίνεται ακόμη πιο σοβαρός αν ληφθεί υπόψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετείται πάντοτε στο όνομα της Αριστεράς ενώ υπάρχουν δυνάμεις (μικρές ή μεγάλες δεν έχει σημασία) που στο παρελθόν ήταν αριστερές ενώ τώρα έχουν προσχωρήσει στον εθνικισμό- σωβινισμό

Ταυτόχρονα πρέπει να καταδικαστεί η κυβερνητική πρακτική στον Έβρο και γενικότερα στο προσφυγικό η οποία κινητοποίησε με το μέρος της κυβέρνησης το σύνολο των συντηρητικών, ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα προέκυψε αντικειμενικά εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων αλλά και της ιμπεριαλιστικής υπερεκμετάλευσης των αδύναμων οικονομικά χωρών σε όλο τον πλανήτη που οδήγησε στην οικονομική κρίση και στην εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Όσο αυτό θα συνεχίζεται -ακόμα κι αν οι πόλεμοι σταματήσουν- τόσο περισσότερο θα συνεχίζεται και η ροή ανθρώπων από τις φτωχές και εξαθλιωμένες χώρες στις πιο πλούσιες και οικονομικά ισχυρές. Μικρή απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα μετά από πολλές δεκαετίες ξαναβίωσε την μετανάστευση στα χρόνια της κρίσης με την φυγή νέων ανθρώπων και επιστημόνων στις χώρες της δύσης για την αποφυγή της ανεργίας και εξασφάλιση στοιχειωδών όρων ζωής.

Με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί σήμερα οι όροι «πρόσφυγας» και «μετανάστης» συνεχώς συγκλίνουν και σε ορισμένες περιπτώσεις ταυτίζονται. Πώς μπορείς να διαχωρίσεις έναν πρόσφυγα που φεύγει από την χώρα του για να σωθεί από τον πόλεμο από έναν μετανάστη που εγκαταλείπει την πατρίδα του για να μην πεθάνει από την πείνα και την εξαθλίωση;

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι παγκόσμιο πρόβλημα. Και στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πανευρωπαϊκό. Δεν αντιμετωπίζεται ούτε με σιδερόφρακτα σύνορα, ούτε με την μετατροπή χωρών όπως η Ελλάδα και η Τουρκία σε αποθήκες ψυχών, ούτε με κλειστές δομές κράτησης, ούτε με τον εποικισμό των ξερονησιών του Αιγαίου που σχεδιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Πέρα από τις γενεσιουργίες αιτίες η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που μας αφορά ο ΟΗΕ και η ΕΕ.

Βάσει των διεθνών συνθηκών που ισχύουν από την δεκαετία του ’50 οι πρόσφυγες δικαιούνται υποχρεωτικά άσυλο στις χώρες που επιθυμούν. Είναι υποχρέωση επομένως του ΟΗΕ και της ΕΕ να δημιουργήσουν στην Τουρκία και στην Ελλάδα τους μηχανισμούς εκείνους που θα διαπιστώνουν γρήγορα ποιοι είναι οι πρόσφυγες και θα τους χορηγούν τα απαραίτητα έγγραφα για να ταξιδέψουν στην χώρα που επιθυμούν.

Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, επίσης, και οι μετανάστες που αντιμετώπιζαν ουσιαστικό πρόβλημα επιβίωσης στη χώρας τους.

Οι χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να μοιραστούν το βάρος του μεταναστευτικού προβλήματος με βάση τις δυνατότητες που έχει η κάθε μία.

Ταυτόχρονα απαιτείται η σύγκληση διεθνούς διασκέψεως υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που θα συζητήσει και θα αντιμετωπίσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα στις σύγχρονες διαστάσεις του ως διεθνές πρόβλημα και θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να πιέσει το λαϊκό κίνημα την κυβέρνηση να κινηθεί.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι εχθροί μας. Είναι ταξικά αδέλφια της εργατικής τάξης και του λαού της χώρας μας.

Εχθρός μας είναι ο ιμπεριαλισμός, ο εθνικισμός- σοβινισμός και οι πολιτικές που τους εξυπηρετούν και στηρίζουν, η ακροδεξιά και ο φασισμός.-

 

Κίνηση Κομμουνιστών-Εργατικός Αγώνας

       

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας