Εργατικός Αγώνας

Αγωνιστικό 2015 για τον δουλευτή λαό!

Μήνυμα της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας για τη νέα χρονιά

Άλλη μια χρονιά πέρασε σε συνθήκες κρίσης, φορτώνοντας με νέα δυσβάσταχτα βάρη τον ελληνικό λαό. Άλλη μια χρονιά που έκανε ακόμα πιο ξεκάθαρη και φανερή τη βαθειά εξάρτηση της χώρας μας από τον ευρωενωσιακό (κυρίως γερμανικό) και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά και τη φυσιογνωμία της άρχουσας τάξης της χώρας μας: ταξικά ανάλγητη, δεν διστάζει να ξεπουλήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, να βυθίσει στη φτώχεια τον ελληνικό λαό, να καταπατήσει τα πιο θεμελιώδη εργασιακά αλλά και δημοκρατικά του δικαιώματα, καταχτημένα με το αίμα και με τους αγώνες του, για έναν ολόκληρο αιώνα. Για να διασφαλίσει τα ταξικά της συμφέροντα, διόλου δεν διστάζει να λειτουργεί και να πολιτεύεται ως υποχείριο και ενεργούμενο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διαψεύδοντας με τον πιο πανηγυρικό τρόπο φληναφήματα νέας κοπής που αρνούνται την ιστορικά τεκμηριωμένη θέση για την εξάρτηση της Ελλάδας.

Το 2014 τέλειωσε με ένα ωμό ταξικό έγκλημα: το ναυάγιο στην Αδριατική συμπυκνώνει, με τον τραγικότερο τρόπο, την εικόνα και την τραγωδία μιας χώρας που προσπαθούν να την καταστήσουν έρημη, αλλά και το που οδηγούν όλες εκείνες οι πολιτικές που εκποιούν τα πάντα, προσφέρουν «γην και ύδωρ» στον ιδιώτη επιχειρηματία καταργώντας ταυτόχρονα κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Στο πολιτικό πεδίο, η χρονιά έκλεισε με τη διάλυση της κυβέρνησης που συγκρότησαν εδώ και δυόμιση χρόνια η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ με τη σύμπραξη, για τον πρώτο τουλάχιστον χρόνο, της ψευδεπίγραφα αριστερής ΔΗΜΑΡ. Η πτώση της κυβέρνησης δεν οφείλεται πάντως στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος που, δυστυχώς, μετά τις εκλογές του 2012 δείχνει να έχει ευνουχιστεί, αλλά στην εμπλοκή που προκλήθηκε στη – δική τους – «ομαλότητα» και «κανονικότητα», λόγω της μη εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Έτσι, η χώρα οδηγείται σε εκλογές.

Η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» δεν τρέφει καμιά ψευδαίσθηση ούτε για το γεγονός καθεαυτό ούτε και για τη λειτουργία και το ρόλο των εκλογών στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ακυρώνει τη σημασία τους, ως βήμα μέσα από το οποίο ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να έχει ένα βαθμό παρέμβασης – ουσιαστικό στο βαθμό που θα συνοδευτεί και από την ανάπτυξη μεγάλων λαϊκών αγώνων. Για τούτο – αν και για μας είναι ξένη η νοοτροπία της από τα πάνω νουθεσίας προς το λαό, δεν μπορούμε παρά να καταθέσουμε ορισμένες σκέψεις και παραινέσεις, σε σχέση με τις εκλογές της 25ης του Γενάρη, αλλά και σε σχέση με όσα θα πρέπει να ακολουθήσουν αμέσως μετά.

  • Τα κόμματα που συγκρότησαν τη δυσώνυμη συγκυβέρνηση πρέπει να τιμωρηθούν. Βαθειά ταξικά, υπηρέτες πιστοί της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού, εκφράζουν αυτή τους την προσήλωση με διαφορετικούς τρόπους που, όμως, καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Η ΝΔ δείχνει να απεκδύεται οριστικά το μανδύα της «δημοκρατικότητας», με τον οποίο είχε προσπαθήσει να περιβληθεί, πιεσμένη από τις συνθήκες της πρώιμης μεταπολίτευσης. Έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα με έκδηλα ακροδεξιά χαρακτηριστικά, που πιστοποιούνται τόσο από τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τη διοίκηση (ας θυμηθούμε το κλείσιμο της ΕΡΤ, την επιστράτευση των καθηγητών, τα προεδρικά διατάγματα τα οποία έχουν ακυρώσει ακόμη και αυτό το αστικό σύνταγμα), όσο και από τις υπόγειες αλλά και φανερές διασυνδέσεις της με τη γνωστή φιδοφωλιά. Από μια άλλη πλευρά, ο παραδοσιακός αμοραλισμός του ΠΑΣΟΚ έχει απογειωθεί, με κύριο σκοπό την πολιτική επιβίωση των όποιων καταλοίπων του. Η δε ΔΗΜΑΡ, η οποία, κοινωνικοταξικά, εκφράζει μια μερίδα διανοούμενων απόλυτα ενταγμένων στο σύστημα, έχει αναδειχτεί στον απόλυτο περιφρονητή του ελληνικού λαού, αλλά και της αριστεράς, κομμουνιστικής και ευρύτερης, του ήθους και των παραδόσεών της. Και οι τρεις τους υπηρέτησαν με συνέπεια την πολιτική των μνημονίων, της εξάρτησης, της ταξικής αναλγησίας. Το αντίτιμο που θα εισπράξουν, ας είναι ανάλογο με τα έργα τους …
  • Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως το καινούργιο, ως το αριστερό αντίβαρο στην πολιτική που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια. Είναι; Θα πρέπει να σκεφτούμε πάρα πολύ σοβαρά κατά πόσο είναι διατεθειμένο να προχωρήσει σε βαθιές ρήξεις ένα κόμμα που, πέρα από τις πολλές και διαφορετικές τάσεις που ενυπάρχουν στο εσωτερικό του, στο επίπεδο των κεντρικών επιλογών δεν αμφισβητεί τις διεθνείς «δεσμεύσεις» της χώρας – στην πράξη, τα δεσμά που έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό η άρχουσα τάξη και ο ιμπεριαλισμός. Ένα κόμμα που οι σχέσεις του με το λαϊκό κίνημα είναι εξαιρετικά ασθενείς και χαλαρές και που δεν δείχνει καμιά διάθεση να τις βελτιώσει – αντίθετα, μάλλον προσπαθεί να δώσει διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στους επίσημους φορείς της άρχουσας τάξης και στον ιμπεριαλισμό.
  • Υπάρχει αυτό που μας πονάει πάνω από όλα: το ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Δυστυχώς, όπως πολλές φορές έχει αναδειχτεί και από την αρθρογραφία της ιστοσελίδας μας, η διολίσθηση της ηγεσίας του σε θέσεις αριστερίστικές – τροτσκιστικές, η εγκατάλειψη (και επίσημα πλέον, μετά τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου) της θέσης για τη συγκρότηση του Αντιϊμπεριαλιστικού – Αντιμονοπωλιακού – Δημοκρατικού Μετώπου, έχουν διαρρήξει τη βαθειά, ιστορικά καταχτημένη σχέση του κόμματος με τη λαϊκή συνείδηση και έχουν αδυνατίσει εξαιρετικά πολύ την ικανότητά του να καθοδηγεί τις λαϊκές μάζες. Ένα ευνουχισμένο κόμμα έχει την αντανάκλασή του σε ένα ευνουχισμένο λαϊκό και εργατικό κίνημα. Αυτή, εξ άλλου, η κατάσταση οδήγησε και στην ανάγκη συγκρότησης του δικού μας φορέα, αποτελούμενου από κομμουνιστές που ανησυχούν βαθειά για την πορεία του κόμματος της εργατικής τάξης.

Το πολιτικό τοπίο είναι σύνθετο, ακόμα και θολό. Δεν θα είμαστε όμως κομμουνιστές, αν δεν είμαστε βαθειά αισιόδοξοι, αν δεν πιστεύαμε στις ανεξάντλητες δυνάμεις του λαού, της εργατικής τάξης. Με σκέψεις όπως οι προηγούμενες και με τα κριτήρια που απορρέουν από αυτές, θεωρούμε ότι θα πρέπει να βαδίσουν προς την κάλπη τα λαϊκά στρώματα. Να τιμωρήσουν τις υπαίτιους της δυστυχίας τους∙ να σταθούν εξαιρετικά επιφυλακτικά απέναντι σε όσους ζητούν την ψήφο τους με όρους «απευθείας ανάθεσης»∙ να δείξουν στους φυσικούς εκφραστές τους πόσο πολύ και επικίνδυνα έχουν λοξοδρομήσει από την ιστορική τους αποστολή. Πάνω απ` όλα, να πάψει ο λαός μας να είναι αυτό που, προσφυώς, έχει διατυπώσει ο Ποιητής, ήδη από τα μισά του προπερασμένου αιώνα, «πάντοτ` ευκολοπίστευτος και πάντα προδομένος». Να διεκδικήσει την κοινωνική, την ταξική, ακόμα και – θα τολμήσουμε τη λέξη – πατριωτική του αξιοπρέπεια, στο βασικό πεδίο που οικοδομείται η Ιστορία, στους δρόμους του αγώνα, επαναφέροντας στο πολιτικό προσκήνιο τα αιτήματα της ρήξης με τον ευρωενωσιακό και υπερατλαντικό ιμπεριαλισμό, της συγκρότησης του Μετώπου που, με επικεφαλής τους κομμουνιστές θα ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία της νέας, σοσιαλιστικής Ελλάδας.

Ο λαός μας είναι «δουλευτής, δεν έχει κανέναν ανάγκη». Σ` αυτό το δουλευτή λαό, στον οποίο έχει βαθειά εμπιστοσύνη, η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» εύχεται ένα καλό, γεμάτο αγωνιστική αξιοπρέπεια, 2015!

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας