Εργατικός Αγώνας

Αναγκαία η οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στις ευρωενωσιακές πολιτικές

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΚΚ-ΕΑ για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις

Ο τελευταίος κύκλος των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο στο Παρίσι και θα συνεχίζεται για αρκετό διάστημα, αποκάλυψε πλήρως, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, την βαθιά εξάρτηση του ελληνικού καπιταλισμού από τον διεθνή -ευρωπαϊκό και αμερικάνικο- ιμπεριαλισμό. Τα απομεινάρια των θεωριών περί ανεξάρτητης και ισότιμης Ελλάδας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και των διεθνών οργανισμών τύπου ΔΝΤ συντρίφτηκαν πάνω στην άκαμπτη στάση των δανειστών που δεν έδειξαν την παραμικρή διάθεση να παραιτηθούν στο απειροελάχιστο από ό,τι έχουν οι ίδιοι ορίσει ως συμφέροντά τους, Ακόμη πιο ηχηρή είναι η χρεοκοπία των θεωριών περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας. Η εξάρτηση, δηλαδή η διπλή εκμετάλλευση, στην οποία υπόκειται η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός από το πολυεθνικό και το ντόπιο κεφάλαιο όχι μόνη είναι υπαρκτή, όχι μόνο βαθαίνει αλλά παίρνει και πρωτόγνωρες διαστάσεις τα όρια των οποίων είναι αδύνατο να προσδιοριστούν στην παρούσα φάση καθώς ένα νέο κύμα της, ήδη υπάρχουσας, κρίσης έρχεται απειλητικό για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες που θα έχει.

Σήμερα, μετά από 5 χρόνια λεηλασίας των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων από τις πολιτικές του μνημονίου, ο εργαζόμενος λαός έχει συνειδητοποιήσει μέσα από την ίδια του την πείρα πως οι λεγόμενοι σύμμαχοι και εταίροι πολλαπλασιάζουν στο έπακρο τα δεινά του στο πλαίσιο της κρίσης, δεν ενδιαφέρονται για την σωτηρία του, παρά μόνο για το πώς θα εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτό, είναι όσο ποτέ ώριμο και αναγκαίο να υπάρξουν πολιτικές πρωτοβουλίες για την συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στις ευρωενωσιακές πολιτικές, για την οργάνωση της λαϊκής πάλης προς αυτή την κατεύθυνση με προοπτική την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την ΕΕ που σε συνδυασμό με ένα συνολικότερο πρόγραμμα φιλολαϊκής εξόδου από την καπιταλιστική κρίση θα ανοίγει ο δρόμος για την κοινωνική αλλαγή και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Οι τελευταίες εξελίξεις με την δίμηνη παράταση του μνημονίου και την επίσπευση της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας της ελληνικής αστικής τάξης και του πολυεθνικού κεφαλαίου για τον έλεγχο της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα. Κύριος στόχος είναι να εξαπατηθεί ο εργαζόμενος ελληνικός λαός και να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις για μια ελεγχόμενη εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση του τόπου και για μια ελεγχόμενη αναμόρφωση και ανανέωση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Η κυβέρνηση δεν πήρε τον αναγκαίο χρόνο που της χρειάζεται για να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο, όπως η ίδια -εμμέσως ή αμέσως- ισχυρίζεται. Η οποιαδήποτε τυπική έξοδος από το μνημόνιο και η απομάκρυνση της τρόικας από τον άμεσο έλεγχο της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου ούτε την πολιτική των μνημονίων ούτε την τρόικα ούτε τον έλεγχό των δανειστών καταργεί. Απλώς αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Ακόμα κι αν το ΔΝΤ σταματούσε, σήμερα, την οποιαδήποτε σχέση του με την Ελλάδα είναι τόσο τερατώδεις οι μηχανισμοί ελέγχου που έχουν θεσμοθετηθεί, τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο συμμετοχής της χώρας στην ευρωζώνη που τίποτα δεν θα άλλαζε για τον ελληνικό λαό προς το καλύτερο- έστω και ελάχιστα. Όμως το ΔΝΤ είναι και θα είναι εδώ. Όπως εδώ είναι και θα είναι η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη. Δηλαδή ολόκληρη η τρόικα των δανειστών.

Η δίμηνη παράταση του μνημονίου δόθηκε με παράλληλη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα τηρήσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές κι ότι θα λάβει νέα αντιλαϊκά μέτρα αν δεν πετύχει στους οικονομικούς στόχους που έχει θέσει. Αυτές οι δύο δεσμεύσεις αποτελούν και τις προϋποθέσεις ώστε να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση και να τεθεί σε ισχύ η περιβόητη προληπτική πιστωτική γραμμή που δεν συνιστά όρο απομάκρυνσης αλλά όρο παραμονής του ΔΝΤ στις ελληνικές υποθέσεις. Συνεπώς όλα θα παραμείνουν στη θέση τους.

Η δίμηνη παράταση δεν δόθηκε για να διευθετηθούν τα ζητήματα που εκκρεμούν με τους δανειστές. Χρονικά ταυτίζεται με το διάστημα που χρειάζεται η αστική τάξη της χώρας για να διευθετήσει το εσωτερικό πολιτικό-κυβερνητικό ζήτημα. Να λύσει δηλαδή το πρόβλημα της εκλογής προέδρου Δημοκρατίας τώρα και να πάει σε εκλογές για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2015 ή να λύσει το ζήτημα κυβέρνησης και προέδρου το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο στην περίπτωση που δεν εκλεγεί πρόεδρος στις 29 Δεκεμβρίου και χρειαστούν διπλές (δηλαδή επαναληπτικές) εκλογές ώστε να προκύψει κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα επιστρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Μόλις λυθεί το πολιτικό πρόβλημα και αποκατασταθεί η αστική πολιτική σταθερότητα, με όποιο κόμμα βρεθεί στην κυβερνητική εξουσία, θα ακολουθήσουν νέα σκληρά μέτρα για τον εργαζόμενο λαό τα οποία οι δανειστές έχουν περιγράψει ως απαιτήσεις προς τη σημερινή κυβέρνηση. Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός οφείλουν να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Να μην παραπλανηθούν από τις ψεύτικες υποσχέσεις των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και σ’ αυτή που θα ακολουθήσει ανεξαρτήτως του κόμματος ή των κομμάτων που βρίσκονται σήμερα ή θα βρεθούν αύριο στην κυβέρνηση. Να πάρουν την πρωτοβουλία τον κινήσεων, να μην περιμένουν την επίθεση του αντιπάλου για να καθορίσουν τη στάση τους. Ο αγώνας που καλούνται να διεξάγουν είναι αγώνας για την ίδια τους τη ζωή, για την επιβίωσή τους.

Έχει αρχίσει, και το επόμενο διάστημα θα κορυφωθεί, η πόλωση ανάμεσα στον κυβερνητικό συνασπισμό -στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ- από την μία πλευρά και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Μια πόλωση που δεν έχει στόχο να αναδείξει τα προβλήματα και τις προοπτικές της χώρας στο πλαίσιο μιας λύσης -έστω δύσκολης και επίπονης- προς όφελος του εργαζόμενου λαού αλλά αντίθετα να τα κρύψει καλλιεργώντας συστηματικά μια ψευδή συνείδηση της πραγματικότητας.

Η κυβέρνηση επιχειρεί -και θα επιχειρήσει πιο έντονα στο άμεσο μέλλον- να πείσει ότι παρέλαβε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού και την επανέφερε στο σωστό δρόμο, στο δρόμο που εγγυάται ανάπτυξη και ευημερία. Επιχειρεί -και θα επιχειρήσει ακόμη πιο πιεστικά- να διαμορφώσει την εντύπωση πως αυτή είναι που βγάζει τη χώρα από το μνημόνιο και μάλιστα άμεσα, σε αντίθεση με τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση που αν γίνει κυβέρνηση θα περιπλέξει και θα ακυρώσει όσα εκείνη τάχα πέτυχε μαζί και την δήθεν επικείμενη έξοδο από το μνημόνιο. Με όπλο το εκφοβισμό -ακόμη και τον ωμό εκβιασμό- των συντηρητικών και πολιτικά καθυστερημένων μαζών η κυβέρνηση στοχεύει στη μεγιστοποίηση της εκλογικής δύναμης της ΝΔ και των πολιτικών σχηματισμών του χώρου που κάλυπτε το παλιό ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό ως εγγύηση για τον έλεγχο των μετεκλογικών εξελίξεων και την ελεγχόμενη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Με παραπλανητικό και εκβιαστικό τρόπο θα πορευτεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αξιοποιώντας την ανέχεια, την εξαθλίωση και την αγανάκτηση του ελληνικού λαού από την εφαρμοζόμενη πολιτική θα επενδύσει στην ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει -έστω και ελάχιστα προς το καλύτερο- μέσω της κυβερνητικής αλλαγής. Με κορώνες του τύπου ότι η τρόικα και η κυβέρνηση θα λογοδοτήσουν, με ψεύτικες υποσχέσεις ότι τα μνημόνια και ο έλεγχος των δανειστών θα τελειώσουν, με καλλιέργεια απατηλών ελπίδων ότι η φτώχεια θα αντιμετωπιστεί και οι αδικίες θα αποκατασταθούν, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση θα επενδύσει στο ψέμα και στο φόβο, στην εξαθλίωση και στην απελπισία των λαϊκών μαζών ώστε να κερδίσει την απαραίτητή σχετική λαϊκή πλειοψηφία για να γίνει κυβέρνηση ελέω του ισχύοντος εκλογικού νόμου. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που δίνει όρκους πίστης στην ΕΕ και την ευρωζώνη, δηλαδή στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό πλαίσιο που έφερε τον εργαζόμενο ελληνικό λαό στη σημερινή κατάσταση.

Τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν το ΚΚΕ ανταποκρινόταν στο ρόλο που ιστορικά έχει κατακτήσει. Να είναι δηλαδή πραγματικό μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα, το κόμμα της εργατικής τάξης πάνω στο οποίο μπορεί να ακουμπήσει όλος ο εργαζόμενος λαός. Η ηγεσία όμως του κόμματος με την πολιτική που ακολουθεί έχει απομακρύνει το ΚΚΕ από το λαό και τα προβλήματά του και το έχει μετατρέψει σε ένα κλειστό πολιτικό σχηματισμό αποξενωμένο από τις πλατιές λαϊκές μάζες που συνεχώς ορκίζεται στην απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού αλλά δε κάνει τίποτα γι’ αυτό. Όσο κι αν η κομματική ηγεσία -για εκλογικούς λόγους- σχηματίζει καταλόγους, ασύνδετων πολιτικά, λαϊκών αιτημάτων και οργανώνει κινητοποιήσεις για την ικανοποίησή τους, ο λαός αντιλαμβάνεται πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει αξία -ώστε να διεκδικεί την έκφραση της εμπιστοσύνης του- αν δεν κινείται στο πλαίσιο μιας άμεσης, συνολικής και συγκροτημένης πολιτικής πρότασης που δεν θα μεταθέτει τις λύσεις στο απροσδιόριστο μέλλον αλλά θα διεμβολίζει και θα απειλεί να ανατρέψει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα τώρα. Τέτοια πρόταση η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει και δεν επιθυμεί να φτιάξει. Γιατί αν ήθελε να φτιάξει δεν θα είχε εγκαταλείψει την πάλη ενάντια στην εξάρτηση και την γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού-αντιμονοπωλιακού-δημοκρατικού μετώπου και δεν θα είχε αφήσει ελεύθερο το πεδίο στο ΣΥΡΙΖΑ να λυμαίνεται τις αριστερές συνειδήσεις ή να κερδίζει συνειδήσεις εργαζόμενών υποσχόμενος ένα ξεροκόμματο το οποίο στο τέλος ούτε αυτό θα δώσει.

Αν η ηγεσία του ΚΚΕ ήθελε να ανταποκριθεί στον ιστορικά κατεκτημένο ρόλο του κόμματος, δεν θα άφηνε ανυπεράσπιστο ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά τον εργαζόμενο λαό.

Σήμερα το ΚΚΕ των 96 χρόνων ένδοξης ιστορίας στις επάλξεις των λαϊκών αγώνων κινδυνεύει να χρεοκοπήσει μαζί με την χρεοκοπία της πολιτικής της ηγεσίας του. Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός αντιπαλεύοντας την πολιτική της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παλεύοντας για την ίδια τους την ζωή και την επιβίωση οφείλουν να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν το κόμμα που είχαν. Σ’ αυτή τη μάχη η Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας θα δώσει όλες τις δυνάμεις της.

Αθήνα 10 – 12 – 2014                                                                                 Η Πανελλαδική Γραμματεία της ΚΚ-ΕΑ

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας