Εργατικός Αγώνας

Για την Παιδεία που αξίζει στο λαό μας

Απ’ αφορμή τις εξελίξεις στο ζήτημα των μεταταγμένων εκπαιδευτικών του 2013: Να μην περάσει η διαίρεση μεταξύ των εργαζομένων. Όλοι ενωμένοι στους αγώνες για τη ζωή και την Παιδεία που αξίζει στο Λαό μας

Πριν δυο χρόνια, το καλοκαίρι του 2013, η εγκληματική κυβερνητική μαφία των εγκάθετων του ιμπεριαλισμού που τότε λυμαίνονταν ασύδοτα την Ελλάδα, η μισητή εκείνη σπείρα των Σαμαρο-Βενιζέλων εχθρών του λαού μας, εξαπέλυσε ένα όργιο επιδρομής εναντίον της δημόσιας εκπαίδευσης και των ίδιων των εκπαιδευτικών.

Τα κυβερνητικά εκείνα κοράκια, με επικεφαλής-εμπνευστή τον ανεκδιήγητο Αρβανιτόπουλο και με  εκτελεστές τούς -κατά τόπους- τοπάρχες και σατραπίσκους του (κάτι αντιδραστικότατους καριερίστες, καθεστωτικούς εκπρόσωπους, διορισμένους το 2010 από το διαβόητο παπανδρεϊκό-διαμαντοπουλέικο πολιτικάντικο σκουπιδαριό) εκτός από το έγκλημα της απόλυσης μέσα σε μια νύχτα χιλιάδων και χιλιάδων καθηγητών των επαγγελματικών σχολείων, εκβίασαν στυγνά χιλιάδες εκπαιδευτικούς πολλών ειδικοτήτων των Γυμνασίων-Λυκείων να σπεύσουν να ζητήσουν μετάταξη στα δημοτικά σχολειά, με την απειλή ότι  -λόγω της μείωσης των ωρών του μαθήματός τους-  θα χάσουν τις οργανικές τους θέσεις και μπορεί άμεσα να απολυθούν…

  Άλλωστε, τα σχέδια που είχαν σκαρωθεί από τα ιμπεριαλιστικά τοκογλυφικά σκουλήκια της ΕΕ και του ΔΝΤ, σχέδια που εκτελούσε εν ψυχρώ η εδώ κυβερνώσα σπείρα, πρόβλεπαν κάμποσες δεκάδες χιλιάδες απολύσεων από το δημόσιο τα επόμενα χρόνια.

  Ταυτόχρονα, προεξάρχοντος του Αρβανιτόπουλου, η σαμαρο-βενιζελική εκείνη συμφορά εγκαινίαζε  (φόρα-παρτίδα!) μεγάλα ιδιωτικά καπιταλιστικά σούπερ μάρκετ της ακριβοπληρωμένης τεχνικής ψευτοκατάρτισης, ενώ το ίδιο ακριβώς σκόπευε να κάνει και με τον τομέα της γενικής παιδείας: να ανοίξει πλέρια τις πόρτες και τα παραθύρια στους αχόρταγους πλουτοκράτες εμπόρους της (αντιδραστικής-καθεστωτικής και φιλοϊμπεριαλιστικής) “γνώσης”.

  Αποτέλεσμα όλων εκείνων των βρωμερών σχεδιασμών και ενεργειών της πασοκο-δεξιάς «κοινοβουλευτικής χούντας» ήταν να απογυμνωθούν τα Γυμνάσια και τα Λύκεια από πολλές χρήσιμες ειδικότητες και να χαθούν επί δύο σχολικά χρόνια  χιλιάδες και χιλιάδες ώρες διδασκαλίας σε μαθήματα όπως: οι ξένες γλώσσες, η πληροφορική, η φυσική αγωγή, η μουσική, τα εικαστικά… Ταυτόχρονα,  συσσωρεύτηκαν στα δημοτικά σχολειά χιλιάδες και χιλιάδες μεταταγμένοι εκπαιδευτικοί, που αρχικά δεν ήξεραν ούτε  πού να τους βάλουν, ενώ αμέσως μετά άρχισαν να τους πασάρουν σε πέντε …  ή έξι σχολειά ταυτόχρονα, για να συμπληρώσουν το υποχρεωτικό διδακτικό τους ωράριο. Κι αν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν, η “χούντα” και οι σατραπίσκοι της επέσειαν υπό μορφήν μπαμπούλα τη φασιστική πειθαρχική νομοθεσία που σκάρωσαν, αναβιώνοντας  τα φιρμάνια των  κατάμαυρων και στοιχειωμένων τους προπατόρων: του Μεταξά, της ΕΡΕ και του Παπαδόπουλου. Με κορωνίδα φυσικά εκείνο το αίσχος που το βάφτισαν «αξιολόγηση του σχολείου και του εκπαιδευτικού»…

 Και είχαν οι σαμαρο-βενιζελικοί τύραννοι  όλα τα μέσα, για  να επιβάλουν τη στυγνή τους πίεση στους μεταταγμένους εκπαιδευτικούς, γιατί εκτός των βρικολακιασμένων τους «νόμων» (κι …αστυνόμων), κρατούσαν και πατούσαν στο λαιμό τους μεταταγμένους εκπαιδευτικούς, αφήνοντάς τους επί δυο χρόνια χωρίς οργανικές θέσεις στα δημοτικά σχολεία, έτσι ώστε να είναι έρμαια στα χέρια του κυβερνητικού και του παρακρατικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού,  ο οποίος, εκτός από το φασιστικό μαστίγιο, έβαλε μπροστά και την εναλλακτική μέθοδο του …καρότου, κλείνοντας πονηρά το μάτι σε κάμποσες εκατοντάδες μεταταγμένους παραδοσιακών συντηρητικών πεποιθήσεων που αποτελούσαν την πάγια εκλογική πελατεία των (κάποτε …”ασυμφιλίωτων μεταξύ τους” αλλά τώρα πια ως … «κώλος και βρακί» γενόμενων) συνεταίρων  του κυβερνητικού  εκείνου αίσχους…
  Άρχισαν λοιπόν και τις τοποθετήσεις και μετακινήσεις ρουσφετολογικού τύπου μεταξύ των μεταταγμένων, γεγονός που οδηγούσε κατευθείαν στο διχασμό και στην εχθρότητα αναμεταξύ συναδέλφων, καθώς πολλοί, ήδη υπηρετούντες από χρόνια  εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας, είδαν να τους παραμερίζουν ανοιχτά για λογαριασμό ορισμένων “κυβερνητικών πελατών” προερχόμενων από τις τάξεις των μεταταγμένων. Έτσι, π.χ. αυτοί που ήδη υπηρετούσαν εξαρχής στα δημοτικά σχολεία, γυμναστές, ξενόγλωσσοι και των λοιπών ειδικοτήτων βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να …παραγκωνίζονται και να μην παίρνουν την απόσπαση ή την τοποθέτηση που εδικαιούντο και που από χρόνια τη ζητούσαν, ενώ άρχισαν να νιώθουν άμεσο τον κίνδυνο να παραμείνουν και αυτοί οι ίδιοι χωρίς οργανικές θέσεις (όσοι δεν είχαν και ήσαν στη διάθεση της υπηρεσίας) καθώς η σαμαρο-βενιζελική μαφία έκλεινε πονηρά το μάτι προς τους μεταταγμένους, ότι θα … προτιμηθούν …ίσως, αν και οψέποτε… δοθούν οργανικές θέσεις στα δημοτικά σχολεία!!!  Αρκεί, βεβαίως να κάτσουν στ’ αυγά τους, να το βουλώσουν και να μην πιέζουν την κυβέρνηση, και το κυριότερο απ’ όλα: να τη βοηθήσουν να περάσει όλα της τα μαύρα σχέδια και σε όλους τους εκπαιδευτικούς τη Πρωτοβάθμιας…

  Παλιά και συνηθισμένη ταχτική όλων τω ν καταπιεστών του εργαζόμενου κόσμου: διαίρει και βασίλευε!… Και  φυσικά, όπως το ατομικιστικό, μικρο-συμφεροντολογικό, κυριολεκτικά μικροαστικό πνεύμα έχει δυστυχώς κυριαρχήσει στους χώρους των εκπαιδευτικών εδώ και δεκαετίες (αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα…) άρχισαν οι τριβές και οι ενστάσεις μεταξύ μεταταγμένων και παλιών πρωτοβάθμιων… Φαγωμάρα καθημερινή μες στα σχολειά και δικαστικές προσφυγές επί προσφυγών, για μια θεσούλα, για μιαν αποσπασούλα ή μεταθεσούλα, βρε αδερφέ!  Άλλωστε, γι’ αυτά και  μόνο έφτασε να ζει τόσος και τόσος κοσμάκης στο δημόσιο, παραβλέποντας το πού  κατάντησαν και πού ακόμα θα καταβαραθρωθούνε οι μισθοί και τα εργασιακά-δημοκρατικά τους δικαιώματα. Εκεί που όλοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε σα μια γροθιά να δίνουν τη μάχη, για να αφυπνισθεί η εργαζόμενη κοινωνία, να ενωθεί και να συντρίψει τη βαρβαρότητα που σαρώνει τις ζωές μας, αυτοί έπεσαν στη λούμπα και άρχισαν να σκυλοτρώγονται αναμεταξύ τους, προβάλλοντας ο καθένας το δικό του ατομικό ή ομαδικό «δίκιο» σε βάρος του κοινού και απαράγραπτου Δίκιου ολάκερης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων στο σύνολό τους…  Αλείφοντας με βούτυρο το ψωμί της μαύρης αντίδρασης, κάθε μάρκας και κάθε απόχρωσης…   Άμα απομονώσεις τη μια από την άλλη βέργα του δεματιού, τις τσακίζεις μια-μια με τη σειρά, χωρίς ιδιαίτερο κόπο..(Αθάνατε, μπάρμπα-Αίσωπε!  Γι’ αυτό και θέλουν να σε εξοβελίσουν από τα σχολειά-σούπερ μάρκετ…).

  Ακριβώς από το σημείο αυτό παρέλαβε τη σκυτάλη τον περασμένο Γενάρη η -θλιβερή, όπως εξελίσσεται…- σοσιαλδημοκρατική-ρεφορμιστική, αλλά εξίσου … “φιλοευρωπαϊκή” κυβέρνηση του έτσι λεγόμενου “ΣΥΡΙΖΑ”.  Και επειδή, φυσικά λόγω της πολιτικής της, και η (κατακακόμοιρη!) μίζερη και ανερμάτιστη αυτή πολιτική ομαδούλα των … “αριστερών” διαχειριστών του καπιταλισμού και της εξάρτησης, η κυβέρνηση Τσίπρα, δεν είναι σε θέση να δώσει απολύτως τίποτε το απτό στους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς (μισθολογικά και ασφαλιστικά), ούτε βέβαια και στην εκπαίδευση και στην Παιδεία του λαού μας (αφού δεν προτίθεται να αποστεί ούτε ρούπι από τις ΕΟΚικές ντιρεκτίβες για μια εκπαίδευση υπηρέτη της …αειφόρου και πολύ κερδοφόρου καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του λαού!), βρήκε τη λύση:
Θα προωθήσει -λέει- θεσμικές παρεμβάσεις!

Και ιδού: Εξαγγέλλει σήμερα ότι προτίθεται να …ανακαλέσει όλες τις  μετατάξεις των εκπαιδευτικών από τη δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια που έγιναν το 2013, να επανεξετάσει τις αιτήσεις επί νέας βάσης και αφού πρώτα ικανοποιήσει τις αιτήσεις μετάθεσης, απόσπασης και οριστικής τοποθέτησης σε οργανικές θέσεις των “παλιών” πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών, έπειτα να δει αν μπορεί να ικανοποιήσει και τις αντίστοιχες των …μεταταγμένων από την κυβέρνηση του Σαμαρά και του Αρβανιτόπουλου…

  Δεν μπορείτε να πείτε! Το μέτρο ακούγεται … πολύ “δίκαιο” και άξιο να υποστηριχτεί μετ’ ενθουσιασμού από τους αδικηθέντες παλιούς “πρωτοβάθμιους”!
 Έλα, όμως που και οι χιλιάδες και χιλιάδες μεταταγμένοι εκπαιδευτικοί του 2013 (που στο κάτω -κάτω της γραφής οι περισσότεροι και από αυτούς ούτε ρουσφέτια ζήτησαν, ούτε και ποσώς” εξυπηρετήθηκαν” από τη δεξιά μαφία…) είναι άνθρωποι με οικογένειες και με ανάγκες! Είναι και αυτοί άνθρωποι που δικαιούνται μια ήρεμη οικογενειακή και προσωπική ζωή, όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους και όλοι οι εργαζόμενοι άνθρωποι!!!

 Πόσοι και πόσοι από αυτούς μετά το 2013 βρέθηκαν σε άλλο νομό, σε άλλη πόλη;  Μα, …οι περισσότεροι και αυτό εξ ανάγκης. Π.χ. πόσοι και πόσοι από αυτούς δεν άφησαν τα νησιά μας, όπου και είχαν φάει χρόνια και χρόνια δουλειάς, για να βρεθούν πια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο και σε όλες τις άλλες πόλεις!!  Για πάμπολλους από αυτούς το καρότο ήταν η διαμονή -επιτέλους- στα σπίτια τους. Και το μαστίγιο; Η υποχρεωτική, καθημερινή αέναη περιπλάνηση -π.χ. μεταξύ Αθηνών-Πειραιώς και πολλών άλλων προαστίων, έτσι για να …συσφίξουν τις …κοινωνικές τους σχέσεις με άφθονους άλλους εκπαιδευτικούς και να κάνουν πράξη το νόμο της …διαρκούς κινητικότητας των εργαζομένων που επιτάσσει το κονκλάβιο της γηραιάς Ευρώπης των εκμεταλλευτών και δυναστών μας!!!

  Άντε, το λοιπόν, εν ονόματι της αστικής και μικροαστικής μας δικαιοσύνης οι μεταταγμένοι μας θα πρέπει τώρα να γυρίσουν πίσω από κει που ήρθαν και πάλι βλέπουμε…

 (Προπάντων… η …δικαιοσύνη! Σα δεν ντρεπόμαστε λιγάκι…)

  Ίσως με χρόνους και καιρούς να γίνει πάλι “θαύμα”… Η χώρα αυτή έμαθε επί αιώνες να ζει προσδοκώντας το άνωθεν θαύμα!

(«Φωνή ακούσθη εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα»! Ή αλλιώς: Η …αγιά-Βαρβάρα βοήθειά μας!)…

  Αν μάλιστα οι δανειστές επικυρίαρχοι του τόπου μας δεήσουν να συνυπογράψουν με τον Τσίπρα μια νέα (υποδουλωτική για το λαό) συμφωνία, ένα …περήφανο-“αριστερό” (και παρακαλώ, να μην καγχάζετε!) νέο μνημόνιο και να ρίξουν καμιά ευρω-δεκάρα στη …βαλκανική τους μπανανία, στη θεσμοθετημένη πλέον …νοτιοανατολική τους αποικία και “ελεύθερη οικονομική ζώνη” που περιβρέχεται από το Ιόνιο, το Αιγαίο και το Λιβυκό πέλαγος, τότε …ίσως, dum spiro spero, εκεί και τότε, σε τρία  -ή σε δεκατρία- τέρμινα, να ξαναδούν και οι μεταταγμένοι του 2013 τα σπίτια τους. Αν φυσικά θα έχουν καταφέρει να τα διασώσουν από την επερχόμενη νέα φοροεπιδρομή, από το ΦΠΑ και τον νέο ΕΝΦΙΑ (τον “αριστερό” ντε!), που πάει πακέτο με την περαιτέρω μείωση των μισθών.

  Άλλωστε, όλα τα χρόνια είναι μπροστά στους εκπαιδευτικούς, για …δημιουργική εργασία! Μέχρι τα 70 και τα 75 τους είναι μια πολύ καλή και δημιουργική ηλικία, λένε οι “θεσμοί”-εταίροι μας και όλοι οι εγχώριοι “φίλοι της Ευρώπης”. Μέχρι τότε, έ! διάολε, όλοι θα ’χουν καταφέρει να περάσουν επιτέλους από το σπίτι τους, ώστε να κανονίσουν πλέον τις …διαδικαστικές λεπτομέρειες, για ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι που μας περιμένει όλους τους εφήμερους θνητούς αυτής εδώ της Γης… Το τελευταίο και ανεπίστρεπτο ταξίδι, ένθα ου πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, ούτε ΕΕ κι ούτε δανεισταί… Εις τους αιώνας των αιώνων…

  Για ν’ αφήσουμε λοιπόν το πικρόχολο καλαμπούρι, είναι φανερό ότι μια αδικία δεν διορθώνεται με μια δεύτερη αδικία.  Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κατ’ ουσίαν να χωρίσουν τίποτε απολύτως ο ένας από τον άλλον. Όσοι στρέφουν τη μια ομάδα εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας εναντίον της άλλης κι όσοι πονηρούληδες προτείνουν ως λύση τη δικαστική προσφυγή των αδικηθέντων οποιασδήποτε ομάδας, είναι κοινοί εχθροί όλων, μα όλων των εκπαιδευτικών, όλων μα όλων των εργαζομένων. Η διαίρεση και ο ατομικισμός θα είναι για άλλη μια φορά ο πιο σίγουρος δρόμος για να χάσει ο κλάδος των εκπαιδευτικών στο σύνολό του! Για να τρίβουν- διά μίαν εισέτι φορά- τα λερωμένα τους βρωμόχερα όλοι οι δυνάστες και γδάρτες της εργατικής τάξης και του λαού μας…

  Απαιτείται άμεσο ξεπέρασμα του μικροαστικού συντεχνιασμού και φατριασμού, κοινή οργάνωση όλων των εκπαιδευτικών, όλων των βαθμίδων, όλων των ειδικοτήτων και όλων των εργασιακών καθεστώτων και συνθηκών.

 Απαιτείται η ταξική ανασυγκρότηση όλου του συνδικαλιστικού κινήματος, η ενότητα και η αντεπίθεση ενάντια όχι μόνο στις επιμέρους αδικίες, αλλά ενάντια στη γενικευμένη αδικία.

 Πρέπει τώρα να βουίξει ξανά η χώρα από καλά οργανωμένους και συντονισμένους αγώνες όλων ανεξαίρετα των εκπαιδευτικών, που να απαιτήσουν:
-Κάλυψη όλων των μισθολογικών, υπηρεσιακών και ασφαλιστικών απωλειών  που επέφερε η λαίλαπα του 2010-2014.

-Αύξηση των μισθών στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μας και μείωση των κρατήσεων.
-Κατάργηση όλων των αντιλαϊκών -έμμεσων και άμεσων- φόρων.
-Πραγματικά δημοκρατικά δικαιώματα στο χώρο του σχολείου, αμείλικτο πόλεμο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της γνώσης. -Αποφασιστική απόρριψη της αχρείας εκείνης ΕΟΚικής πολιτικής που θέλει να αναθεωρήσει την ιστορία του Λαού μας και όλων των Λαών
και να διαστρεβλώνει σκόπιμα την επιστήμη με τα “θέσφατα” των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων καπιταλιστών κερδοσκόπων.

Μαζικούς διορισμούς νέων δασκάλων και καθηγητών, με μείωση του υποχρεωτικού διδακτικού ωραρίου και με μείωση των μαθητών ανά τμήμα, ώστε να γίνεται σωστή δουλειά στην τάξη. Όσο πιο σωστή γίνεται στις σημερινές συνθήκες.
-Κάλυψη όλων των υπηρετούντων δασκάλων και καθηγητών με ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ και όσο γίνεται πιο ορθολογική διαχείριση του προσωπικού με τις αναγκαίες τοποθετήσεις και μεταθέσεις, και μετά με αποσπάσεις, μόνο εάν υπάρχει απόλυτη ανάγκη και χωρίς να μένει ακάλυπτη η οργανική θέση.
 
Οι μέρες που πέρασαν, με βάση την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο λαϊκό μας κίνημα, μοιάζουν να είναι μόνο το …πρελούδιο στην αντιλαϊκή επιδρομή της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας, η οποία μισεί θανάσιμα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και τους ίδιους. Ιδιαίτερα αν είναι μορφωμένοι άνθρωποι, σαν τους εκπαιδευτικούς και μπορούν όχι απλώς να μεταδώσουν τη γνώση αλλά να μάθουν τη νέα γενιά να σκέπτεται με τρόπο κριτικό, αγωνιστικό και διεκδικητικό.
Ο εργασιακός μεσαίωνας και στα σχολεία και παντού είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας, εάν τώρα δεν πράξουμε αυτό που πρέπει ως εργαζόμενοι, ως υπεύθυνοι και συνειδητοί άνθρωποι που υπηρετούμε το λαό μας και κανέναν άλλο.

  Θα επιτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη, με πρόσχημα τα ιδιαίτερα, ατομικά κι ομαδικά μικροσυμφέροντα;
 Μόνο όποιος θέλει να …αυτοκτονήσει θα εξακολουθήσει να βλέπει το δέντρο και να χάνει το δάσος.

 ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΚΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ! 

Όλοι σαν μια γροθιά, όλοι στην πρώτη γραμμή της πάλης.

 Αν θέλουμε να ελπίζουμε και να εξακολουθήσουμε να κάνουμε όνειρα για τη ζωή.

 Πολύ περισσότερο, αν θέλουμε να έχουμε Όραμα, για μια καλύτερη, λεύτερη, ειρηνική, δίκαιη πραγματικά ανθρώπινη και πολιτισμένη Κοινωνία.  

                                                                                                                                 22 του Μάη  2015

                                                                 Ο συναγωνιστής Νικηφόρος Πελαγίσιος

από τη Σκιάθο

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας