Εργατικός Αγώνας

Σχόλια στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις εκλογές

Διαβάζοντας την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που περιέχει τις βασικές εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τις πρόσφατες εκλογές κάνουν εντύπωση ορισμένα πράγματα, χτυπητά με την πρώτη μάτια. Η απόφαση είναι φτωχή σε εκτιμήσεις και κυρίως πάρα πολύ γενική και θολή και ορισμένες τοποθετήσεις της είναι εξόφθαλμα λάθος. Είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο που μπορεί να γίνει αποδεκτή από όλους, να μη δεσμεύει σε πολλά πράγματα και κυρίως να μη βάζει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων.

             Αυτό όμως είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Aν δηλαδή δεν πάει η εξέταση των ζητημάτων σε βάθος και με τα πραγματικά δεδομένα που υπάρχουν στην κοινωνία kαι όχι στη βάση μιας άλλης «πραγματικότητας», αυτό αν συμβαίνει είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και δεν έχει σχέση με ένα κόμμα που φιλοδοξεί να κινητοποιήσει το λαό για να αλλάξει την κοινωνία.

            Δεν θα ασχοληθούμε αναλυτικά με την απόφαση. Μόνο ένα-δύο σχολιασμούς θα κάνουμε στις εκτιμήσεις που περιέχονται και τις θεωρούμε βασικές. Γράφει η απόφαση: «Γενική μας εκτίμηση παραμένει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν εκφράζει τάση χειραφέτησης σε αντιμονοπωλιακή- αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Στην πρώτη ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής εκτιμούσαμε ότι τα ποσοστά αυτά του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές και δημοτικές εκφράζουν τάση επανασυσπείρωσης γύρω από το ΚΚΕ και απήχησης των θέσεων του σε νέους ψηφοφόρους. Εκφράζουν επίσης, σε ένα ποσοστό, αποδοχή της θεμελιακής θέσης του ΚΚΕ ενάντια στην ΕΕ, στα μονοπώλια και τις κυβέρνησεις που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο. Θεωρούμε ότι βασικά μπορούμε να μείνουμε σε αυτή την εκτίμηση, χωρίς όμως να υπερβάλλουμε αυτό το στοιχείο τόσο για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών όσο και των τοπικών εκλογών. Έχει σημασία να κατανοείται ότι σε τέτοιες συνθήκες είναι σημαντικό το κόμμα να αντέχει, να σταθεροποιείται, να οργανώνεται, να ισχυροποιείται σε όλους τους τομείς που κυρίως αφορούν την απόφαση μας να είμαστε, να κατακτάμε και να γινόμαστε όλο και περισσότερο «παντός καιρού». Αυτά λέει η απόφαση της κεντρικής επιτροπής.

Τα βασικά συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ότι τα αστικά κυβερνητικά κόμματα και γενικά τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την κρίση υπέστησαν πολύ μεγάλες απώλειες, συγκρίνοντας το ποσοστό τους ακόμη και με αυτόν του Ιουνίου 2012. Οι απώλειες αυτές συγκεντρώνονται στο Ποτάμι, στη Χρυσή Αυγή και μικρότερα σχήματα σαφέστατα στον αστικό χώρο. Η Αριστερά στην πολύ γενική της έκφραση συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, ουσιαστικά δεν καταγράφει αύξηση και τα σχήματα που αναφέρονται στην εργατική τάξη και στο σοσιαλισμό πάρα πολύ μικρή. Με δεδομένο το χαρακτήρα των εκλογών (ευρωεκλογές και όχι βουλευτικές εκλογές), αυτό μπορεί να σημαίνει ότι τα ποσοστά και η αποδοχή τους κυμαίνονται στα επίπεδα του Ιουνίου του 2012, στο ιστορικά πιο χαμηλό ποσοστό δεκαετίες τώρα τουλάχιστον για το ΚΚΕ. Το συμπέρασμα αυτό απέχει παρασάγγες από αυτό της κεντρικής επιτροπής, ότι δεν εκφράζει δηλαδή τάση χειραφέτησης τους σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Μάλλον για τάση συντηρητικής αναδίπλωσης πρέπει να μιλήσουμε και εάν συνυπολογιστεί και η τάση ενδυνάμωσης της Χρυσής Αυγής μάλλον πρέπει να ενισχύσουμε όλοι πάρα πολύ.

Γράφει η απόφαση ότι το αποτέλεσμα εκφράζει τάση επανασυσπείρωσης γύρω από το ΚΚΕ και απήχηση των θέσεων του. Βέβαια φροντίζει αμέσως πιο κάτω γνωρίζοντας την πραγματικότητα και φοβούμενη τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η εκτίμηση, να τονίσει ότι δεν πρέπει να υπερβάλλεται το στοιχείο αυτό. Η Κεντρική Επιτροπή γνωρίζει πολύ καλά ότι τάση επανασυσπείρωσης άξια να αναφερθεί έστω και ενδεικτικά δεν υπάρχει. Τέτοια στοιχεία στους εργαζόμενους δεν συναντά κανείς. Είναι όμως ανάγκη η ανησυχία των κομμουνιστών και των φίλων του ΚΚΕ να καθησυχαστεί και τότε αρχίζουν τα ναι μεν αλλά και τάση επανασυσπείρωσης, αλλά να μην υπερβάλλουμε.

Αναφέρει επίσης ότι σε ένα ποσοστό ψηφοφόρων του το αποτέλεσμα εκφράζει τάση αποδοχής των θέσεων του για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις του ευρωμονόδρομου. Αμέσως όμως έρχεται στα χείλη όλων το ερώτημα. Εκφράζουν αποδοχή της θέσης για έξοδο από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, δηλαδή μετά την επανάσταση; Θεωρεί η κεντρική επιτροπή ότι αντλεί την όποια αποδοχή του το κόμμα στο λαό σε σχέση με την ΕΕ στις σημερινές θέσεις του ή στις παλαιότερες και στον αγώνα δεκαετιών ως και σχετικά πρόσφατα όπου η πάλη για έξοδο από την ΕΕ ήταν στην ημερήσια διάταξη και όχι μετά την επανάσταση; Αν υπάρχει τέτοιο ζήτημα θέλουμε να πούμε ότι τη σημερινή θέση του κόμματος πολύ μικρό ποσοστό της επιρροής του την γνωρίζει και την αντιλαμβάνεται βαθύτερα γι’ αυτό και οι αντιδράσεις δεν είναι ακόμη τόσο μεγάλες.

Η επόμενη πρόταση όμως είναι η πιο προβληματική. Αναφέρει η απόφαση, «…πρέπει να κατανοείται ότι σε τέτοιες συνθήκες είναι σημαντικό το κόμμα να αντέχει, να σταθεροποιείται, να οργανώνεται… ώστε να γίνεται όλο και περισσότερο «κόμμα παντός καιρού». Καταρχήν τι σημαίνει σ’ αυτές τις συνθήκες, τι έχουν οι συνθήκες; Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι για το κόμμα της εργατικής τάξης είναι οι καλύτερες δυνατές συνθήκες να παλέψει μέσα στον καπιταλισμό. Το σύστημα είναι σε βαθιά οικονομική κρίση, σε μεγάλη κρίση πολιτική, ο λαός ανάμενε και αναμένει ανάληψη πρωτοβουλίας που θα συσπειρώσει τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις σε ένα ισχυρό κίνημα εναντίον των μνημονίων και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου με στόχο την απόκρουση της επίθεσης και την ανατροπή της πολιτικής και των κυβερνήσεων που την εφαρμόζουν. Αυτό ο λαός το εξέφρασε με συγκλονιστικό τρόπο από το 2010 ως τις εκλογές του 2012. Την πρωτοβουλία αυτή, το ΚΚΕ ποτέ δεν την ανέλαβε, ίσα- ίσα που με τη στάση του και με μεγάλη ευθύνη φυσικά και άλλων δυνάμεων, αντικειμενικά υπονόμευσε την ανάπτυξη του κινήματος. Ώσπου οι εργαζόμενοι μην βλέποντας διέξοδο και προοπτική μείωσαν τη συμμετοχή και τη δράση τους κατακόρυφα. Φταίνε γι’ αυτό οι συνθήκες;

Οι μεγάλες ευκαιρίες για το εργατικό κίνημα δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα, αλλά μια φορά κάθε τόσο πιθανόν σε δεκαετίες. Τότε ο επαναστατικός φορέας και πρωτίστως η ηγεσία του την πιάνει από τα μαλλιά και οδηγεί τις εξελίξεις, ή για διάφορους λόγους ολιγωρεί με συνέπεια να υπονομεύεται η προοπτική αυτή. Μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση βρισκόμαστε σήμερα. Δεν φταίνε λοιπόν οι συνθήκες, αλλά η πολιτική, οι αντιλήψεις και σε τελική ανάλυση τα μυαλά μας. Πάντως η στάση αυτή της ηγεσίας του κόμματος είναι εγκληματική και ως τέτοια θα περάσει στην ιστορία.

Από το εδάφιο όμως που αναφέραμε βγαίνουν και πολλά άλλα συμπεράσματα. Κατά την ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα και για το ορατό μέλλον δεν υπάρχει καμιά προοπτική ανάκαμψης του κινήματος, γι’ αυτό και πρέπει να κατανοήσουν οι κομμουνιστές ότι είναι σημαντικό το κόμμα τους απλώς να αντέχει και να σταθεροποιείται, απλά δηλαδή να επιβιώνει και όχι να αναπτύσσεται. Πιο ηττοπαθή θέση από αυτή είχαμε χρόνια να διαβάσουμε. Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι όλες οι μεγάλες κρίσεις του καπιταλισμού περικλείουν πολύ μεγάλη ανατρεπτική δυναμική. Η περίοδος που επακολούθησε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η κρίση του 1929 – 1933, η περίοδος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και ύστερα από αυτόν και στη συνέχεια σημαντικές καμπές της ιστορίας όπως το 1968 κ.λπ. Όπου ο επαναστατικός φορέας αντελήφθη έγκαιρα και ορθά τις συνθήκες και έδρασε με τρόπο επαναστατικό είχε σοβαρά αποτελέσματα. Όπου κυριάρχησε η ηττοπάθεια, ο οπορτουνισμός και ο συμβιβασμός οδηγήθηκε το κίνημα σε αποτελέσματα καταστρεπτικά. Η αντίληψη ότι στο άμεσο και μεσοπρόθεσμο μέλλον το ΚΚΕ πρέπει απλά να επιβιώνει είναι καταστροφική και δεν ταιριάζει σε λενινιστικό κόμμα νέου τύπου.

Σκεφθείτε ποιο μήνυμα παίρνει από τη θέση αυτή η εργατική τάξη και ο λαός. Από τη στιγμή που στόχος είναι απλά η επιβίωση γιατί η εργατική τάξη και ο λαός να υπερασπιστούν το ΚΚΕ και να μην στραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας ότι η ψήφος και η υποστήριξή τους μπορεί να έχει έστω οριακά θετικά αποτελέσματα για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους. Αυτό συνέβη το 2012, αυτό συμβαίνει τώρα και θα συμβεί στο μέλλον με αυτές τις θέσεις και αυτή την πρακτική και φυσικά φταίει η πολιτική του ΚΚΕ και όχι οι συνθήκες και οι αόρατες μεταφυσικές δυνάμεις. Κυρίως όμως η θέση αυτή απευθύνεται στο εσωτερικό του κόμματος, στους ανησυχούντες κομμουνιστές από την πορεία του κόμματός τους και την έλλειψη προοπτικής και αποσκοπεί στην καθησύχαση και στον αποπροσανατολισμό τους, ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική και γι’ αυτό ευθύνονται οι συνθήκες, δηλαδή ο γιαλός. Πάνω σε μια τέτοια πολιτική βάση δεν οικοδομείται όμως επαναστατικό κόμμα, αντικειμενικά οι θέσεις αυτές εξυπηρετούν τον αντίπαλο έστω και αν είναι πέρα από τις προθέσεις.

Τέλος, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του κόμματος στο δεύτερο γύρο, όπου το κόμμα δεν συμμετείχε δεν ψήφισε λευκό και άκυρο που ήταν η κομματική απόφαση, δεν τήρησε δηλαδή την κομματική γραμμή και στήριξε άλλα ψηφοδέλτια και κυρίως αυτά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτό το στοιχείο καταγράφουν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης που επακολούθησαν, η Κεντρική Επιτροπή συνεχίζει να παραπλανά, τα μέλη και τους φίλους του κόμματος ότι η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών καταδίκασε τους αντιπάλους συνδυασμούς που πήγαν στο δεύτερο γύρο. Τι να πει κανείς. Καλά είναι να μην αρχίσει κατόπιν δεν θα έχει σταματημό.

                                                                                                                            Α. Κ.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας